สวัสดีค่ะ เราคนกรุงเทพที่มาศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งนึงในต่างจังหวัด คนที่นี่มีหลายรูปแบบทั้งต่อหน้าดีลับหลังร้ายกับเรา
ทั้งเพื่อน และคนที่เข้ามาจีบ .... เรื่องของเรามันแย่พอๆการ์ตูนกับอีรี่เลยค่ะ
แต่มันหนักตรงที่เรื่องแย่ๆทุกอย่างมันเข้ามาถาโถมเราเมื่อเริ่มเข้าปี1(ปัจจุบันก็อยู่ปี1 กำลังจะขึ้นปี2)
เริ่มเรื่องแรกเปิดประเด็นเรื่องเพื่อนก่อนเลยนะคะ
นศ.ปี1ของที่นี่ส่วนใหญ่ถูกบังคับให้อยู่หอใน นอกจากจะเป็นเด็กพื้นที่จะอนุญาติให้พักที่บ้านได้
เรามีเมทอยู่อีก3คน รวมแล้วห้องนึงมี4คนด้วยกัน ซึ่งแรกๆก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี
แต่ไม่ใช่ค่ะท่านผู้ชม
มีเมทผู้หนึ่งขอแทนนางว่า ตอ แล้วกันนะคะ(รู้เนอะย่อมาจากอะไร คิดไม่ออกแล้วนอกจากชื่อนี้)
เรื่องของเรื่อง ในระหว่างที่รู้จักกับเพื่อนได้ไม่นาน คนที่สนิทที่สุดแน่นอนต้องเป็นเมทเรา ณ ตอนนั้นเราก็เลือกที่จะสนิทกับตอที่สุด
มีอะไรเราจะเล่าให้ตอฟัง ซึ่งเราชอบรุ่นพี่คนนึง และรุ่นพี่คนนั้นก็ชอบเราด้วย ขอแทนว่าพี่เอนะคะ
เรารับน้องหนักมาก และเราก็เป็นคนอ่อนแอมาก จะมีพี่เอคอยดูแลเรา จนเรามีเรื่องมุ้งมิ้งเล่าให้เพื่อนฟังได้ทุกวัน ทุกคนคิดว่าเป็นแฟนกันไปแล้ว
จนวันนึงเรามารู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว.... เราเข้าไปถามพี่เอตรงๆ สรุปแล้วเราก็ได้ตกลงที่จะเป็นพี่น้องต่อกัน
โดยที่เรากับพี่เอยังสนิทกันเหมือนเดิม แต่เราทั้งคู่ไม่ได้คิดอะไรแล้ว
แต่ตอไม่คิดอย่างนั้นค่ะ ดูเหมือนเรื่องที่เอาไปพูดจะรู้ดีกว่าตัวกรูอีก
ลืมบอกไปว่าพี่เอเป็นพี่รหัสเรานะคะ วันนึงพี่เอพาเราไปเลี้ยงข้าว
เราซึ่งไม่รู้เลยว่าเพื่อนที่ไว้ใจที่สุด นั่นแหละร้ายที่สุด นางได้ไปปั่นกับทุกคนในสาขาว่า เราได้ไปโซเดมาคอมกับพี่เอ
แย่งพี่เอจากแฟนเขา เพื่อนที่เห็นเราแค่ภายนอกก็เข้าใจผิดกันหมดเพราะคิดว่าเรากับพี่เอเป็นแฟนกัน
นางเป็นคนเดียวที่รู้ความจริงว่าเรื่องเป็นยังไง กลับพูดอีกอย่าง.....มันร้ายจริงๆค่ะหัวหน้า
ตอเป็นคนที่พูดแล้วดูน่าเชื่อถือ เป็นคนที่ประจบรุ่นพี่เก่งมาก เรามารู้ว่าตอไปพูดก็ตอนที่เราโดนเพื่อนเบะปากใส่
เริ่มรู้ถึงความตึงที่ทุกคนทำกับเรา ตอนนั้นเราเลือกจะเงียบเพราะรู้ว่าพูดไปก็เหมือนแก้ตัว...(ตอนนั้นยังไม่สู้คน5555 ใสใส)
หลังจากนั้นเราทนความกดดันไม่ไหว เราโชคดีมากที่มีเพื่อนคนนึงเข้าใจและช่วยเราย้ายห้อง(ย้ายโดยไม่บอกเมทเลย) เป็นเพื่อนที่สนิทจนทุกวันนี้
ตอยังมีความจิตอยู่ ไม่รู้ว่าทำอะไรให้ นางมาด้อมๆมองๆหน้าห้องของทุกคน มาดูรองเท้า ดูว่ารองเท้าเราอยู่หน้าห้องใคร...
นางไม่รู้เลยว่าที่นางทำอยู่เพื่อนเราเห็นทุกอย่าง เอิ่ม เรื่องของตอจบโดยที่เราเลือกจะเงียบไป ต่อจากนี้เรื่องมันก็จะแย่ขึ้นเรื่อยๆ....
ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร :)
ทั้งเพื่อน และคนที่เข้ามาจีบ .... เรื่องของเรามันแย่พอๆการ์ตูนกับอีรี่เลยค่ะ
แต่มันหนักตรงที่เรื่องแย่ๆทุกอย่างมันเข้ามาถาโถมเราเมื่อเริ่มเข้าปี1(ปัจจุบันก็อยู่ปี1 กำลังจะขึ้นปี2)
เริ่มเรื่องแรกเปิดประเด็นเรื่องเพื่อนก่อนเลยนะคะ
นศ.ปี1ของที่นี่ส่วนใหญ่ถูกบังคับให้อยู่หอใน นอกจากจะเป็นเด็กพื้นที่จะอนุญาติให้พักที่บ้านได้
เรามีเมทอยู่อีก3คน รวมแล้วห้องนึงมี4คนด้วยกัน ซึ่งแรกๆก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี
แต่ไม่ใช่ค่ะท่านผู้ชม
มีเมทผู้หนึ่งขอแทนนางว่า ตอ แล้วกันนะคะ(รู้เนอะย่อมาจากอะไร คิดไม่ออกแล้วนอกจากชื่อนี้)
เรื่องของเรื่อง ในระหว่างที่รู้จักกับเพื่อนได้ไม่นาน คนที่สนิทที่สุดแน่นอนต้องเป็นเมทเรา ณ ตอนนั้นเราก็เลือกที่จะสนิทกับตอที่สุด
มีอะไรเราจะเล่าให้ตอฟัง ซึ่งเราชอบรุ่นพี่คนนึง และรุ่นพี่คนนั้นก็ชอบเราด้วย ขอแทนว่าพี่เอนะคะ
เรารับน้องหนักมาก และเราก็เป็นคนอ่อนแอมาก จะมีพี่เอคอยดูแลเรา จนเรามีเรื่องมุ้งมิ้งเล่าให้เพื่อนฟังได้ทุกวัน ทุกคนคิดว่าเป็นแฟนกันไปแล้ว
จนวันนึงเรามารู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว.... เราเข้าไปถามพี่เอตรงๆ สรุปแล้วเราก็ได้ตกลงที่จะเป็นพี่น้องต่อกัน
โดยที่เรากับพี่เอยังสนิทกันเหมือนเดิม แต่เราทั้งคู่ไม่ได้คิดอะไรแล้ว
แต่ตอไม่คิดอย่างนั้นค่ะ ดูเหมือนเรื่องที่เอาไปพูดจะรู้ดีกว่าตัวกรูอีก
ลืมบอกไปว่าพี่เอเป็นพี่รหัสเรานะคะ วันนึงพี่เอพาเราไปเลี้ยงข้าว
เราซึ่งไม่รู้เลยว่าเพื่อนที่ไว้ใจที่สุด นั่นแหละร้ายที่สุด นางได้ไปปั่นกับทุกคนในสาขาว่า เราได้ไปโซเดมาคอมกับพี่เอ
แย่งพี่เอจากแฟนเขา เพื่อนที่เห็นเราแค่ภายนอกก็เข้าใจผิดกันหมดเพราะคิดว่าเรากับพี่เอเป็นแฟนกัน
นางเป็นคนเดียวที่รู้ความจริงว่าเรื่องเป็นยังไง กลับพูดอีกอย่าง.....มันร้ายจริงๆค่ะหัวหน้า
ตอเป็นคนที่พูดแล้วดูน่าเชื่อถือ เป็นคนที่ประจบรุ่นพี่เก่งมาก เรามารู้ว่าตอไปพูดก็ตอนที่เราโดนเพื่อนเบะปากใส่
เริ่มรู้ถึงความตึงที่ทุกคนทำกับเรา ตอนนั้นเราเลือกจะเงียบเพราะรู้ว่าพูดไปก็เหมือนแก้ตัว...(ตอนนั้นยังไม่สู้คน5555 ใสใส)
หลังจากนั้นเราทนความกดดันไม่ไหว เราโชคดีมากที่มีเพื่อนคนนึงเข้าใจและช่วยเราย้ายห้อง(ย้ายโดยไม่บอกเมทเลย) เป็นเพื่อนที่สนิทจนทุกวันนี้
ตอยังมีความจิตอยู่ ไม่รู้ว่าทำอะไรให้ นางมาด้อมๆมองๆหน้าห้องของทุกคน มาดูรองเท้า ดูว่ารองเท้าเราอยู่หน้าห้องใคร...
นางไม่รู้เลยว่าที่นางทำอยู่เพื่อนเราเห็นทุกอย่าง เอิ่ม เรื่องของตอจบโดยที่เราเลือกจะเงียบไป ต่อจากนี้เรื่องมันก็จะแย่ขึ้นเรื่อยๆ....