เพราะมันคือ แค่การพยามจะเอาชนะ
บ่อยครั้งที่แมวฟ้าอยากจะนั่งสมาธิยาวๆ สบายๆ อย่างน้อยที่สุดได้พักจิต
จิตมันวิ่งมาทั้งวันขอให้ได้พักนิ่งๆสักหน่อย หลังๆก็แปลกที่นั่งไปแค่สิบกว่านาที ก็มักจะลืมตาขึ้นเองโดยเราไม่ตั้งใจ
ก็พอรู้นะว่า
คงเพราะจิตเราพยามจะนั่งสมาธิเอาให้ได้ตามเป้า เช่น อยากนั่งครึ่ง ชม ก็พยามจะทำให้ได้ ทั้งที่เรายังมีกิจอื่นต้องทำ นี่แหละมั้งเลยทำให้เราลืมตาก่อน ทั้งที่ก่อนหน้าไม่เป็น
วันนี้เป็นอีกวันที่มันอยากจะลืมตาก่อน แล้วเราก็เห็น....
เห็นว่าเราต้องมีจิตที่ตั้งมั่น เพราะถ้าจิตไม่ตั้งมั่น ห่วงกิจอื่น โดยบางทีเราไม่รู้ตัว ก็จะทำให้เรานั่งได้แป๊บเดียว
จริงๆแมวฟ้านั่งสมาธิไม่ได้ห่วงเรื่องสะสมแต้ม หรือสะสมเวลาที่จะต้องนั่งให้ได้นานๆ เพียงแต่ตัวแมวฟ้า ต้องการที่จะพักจิตให้ได้นานๆเท่านั้นเอง
ใครที่ไม่ค่อยมีเวลานั่งก็สามารถฝึกสมาธิได้โดยการรู้ลมหายใจเข้าออกของตัวเองให้ได้มากๆ บ่อยๆเท่าที่จะได้ในชีวิตประจำวันนะ นึกได้เมื่อไหร่รีบดูลมหายใจเลย สมาธิเพียงชั่วลัดนิ้วมือเดียว ก็ขึ้นชื่อแล้วว่าไม่ห่างเหินจากฌาณ ตามที่พระศาสดากล่าวไว้
สาระสำคัญที่แมวฟ้าอยากมาแชร์กับเพื่อนในการนั่งสมาธิ 20 กว่านาทีวันนี้คือ
เสียงที่ผุดในใจว่า
เราไม่ได้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เราปฏิบัติเพื่อเอาชนะทุกข์ และจิตก็บอกว่า....เราเอาชนะมันก็เหนื่อย เราต้องดับทุกข์สิ จะได้ไม่ต้องแก้ทุกข์ ไม่ต้องแก้ก็ไม่ต้องเหนื่อย
เออ จริงแฮะ ทุกวันนี้เราพยามฝึกจิต พยามเจริญปัญญา เพื่อดับทุกข์ ไม่ใช่แก้ทุกข์
เออแล้วมันต่างกันยังไงล่ะ?
ในมุมมองแมวฟ้านะคะ สมมุติว่าอยากรวย เราก็พยามคิดแก้หาทางรวย อยากสวยก็พยามสวย อยากนั่นนี่เราก็พยามตอบสนองสิ่งนั่น ไม่ชอบที่ใครคิดไม่ดีกะเราเราก็อยากให้เขาคิดดีกะเรา ทำอย่างไรดีหนอให้ได้รับการตอบสนองดั่งใจเรา
ผล คือ เสียเวลา และเหนื่อยค่ะ!
ทุกข์ เกิด จากอะไร?
สำหรับแง่มุมในวันนี้ที่แมวฟ้าได้คือทุกข์ เกิดจากการที่เรา ไม่รู้จักอยู่กับปัจจุบัน ดูปัจจุบันมันให้มากๆสิทุกข์หรือเปล่า?
อย่างวันนี้แมวฟ้าพักผ่อน ทำธุระที่บ้าน นั่งสมาธิบนเตียง พัดลมเป่าแสนจะสบาย เออมันไม่ทุกข์นี่เนอะ เรามัวทุกข์กะอะไร!
นั่งสมาธิ อย่าไปหงุดหงิดที่เราฟุ้งซ่านนะคะ มันเป็นปกติ จิตต้องการการขัดเกลาฝึกฝนไม่ต่างกับมันสมองของเรา
เรานั่งสมาธิ อยู่กับลมหายใจเข้าและออกตลอดสายให้ได้เท่าที่จะได้ บนทางสายกลาง จิตมันหลุดวอกแวกก็ให้รู้ว่ามันหลุดไปเรื่องอะไร
เอาง่ายๆ หลุดไปอดีต ปัจจุบัน หรือ อนาคต ลองสังเกตตัวเองดูค่ะ เมื่อรู้บวกกับดึงจิดกลับมารู้ลมหายใจบ่อยๆมากๆเข้า ความทุกข์ก็จะคลี่คลายและดับไปค่ะ
ลองทำดูนะ ข้างนอกมันจะวุ่นวายแค่ไหน แต่ภายในบ้านของเรา กายของเรา ในภาษาทั่วไปนะ ในทางธรรมมันไม่มีอะไรเป็นของเรา บ้านของเราต้องสงบอย่าวุ่นวายไปกับสิ่งเร้าภายนอก
* อย่าแก้ทุกข์!!!!
บ่อยครั้งที่แมวฟ้าอยากจะนั่งสมาธิยาวๆ สบายๆ อย่างน้อยที่สุดได้พักจิต
จิตมันวิ่งมาทั้งวันขอให้ได้พักนิ่งๆสักหน่อย หลังๆก็แปลกที่นั่งไปแค่สิบกว่านาที ก็มักจะลืมตาขึ้นเองโดยเราไม่ตั้งใจ
ก็พอรู้นะว่า
คงเพราะจิตเราพยามจะนั่งสมาธิเอาให้ได้ตามเป้า เช่น อยากนั่งครึ่ง ชม ก็พยามจะทำให้ได้ ทั้งที่เรายังมีกิจอื่นต้องทำ นี่แหละมั้งเลยทำให้เราลืมตาก่อน ทั้งที่ก่อนหน้าไม่เป็น
วันนี้เป็นอีกวันที่มันอยากจะลืมตาก่อน แล้วเราก็เห็น.... เห็นว่าเราต้องมีจิตที่ตั้งมั่น เพราะถ้าจิตไม่ตั้งมั่น ห่วงกิจอื่น โดยบางทีเราไม่รู้ตัว ก็จะทำให้เรานั่งได้แป๊บเดียว
จริงๆแมวฟ้านั่งสมาธิไม่ได้ห่วงเรื่องสะสมแต้ม หรือสะสมเวลาที่จะต้องนั่งให้ได้นานๆ เพียงแต่ตัวแมวฟ้า ต้องการที่จะพักจิตให้ได้นานๆเท่านั้นเอง
ใครที่ไม่ค่อยมีเวลานั่งก็สามารถฝึกสมาธิได้โดยการรู้ลมหายใจเข้าออกของตัวเองให้ได้มากๆ บ่อยๆเท่าที่จะได้ในชีวิตประจำวันนะ นึกได้เมื่อไหร่รีบดูลมหายใจเลย สมาธิเพียงชั่วลัดนิ้วมือเดียว ก็ขึ้นชื่อแล้วว่าไม่ห่างเหินจากฌาณ ตามที่พระศาสดากล่าวไว้
สาระสำคัญที่แมวฟ้าอยากมาแชร์กับเพื่อนในการนั่งสมาธิ 20 กว่านาทีวันนี้คือ
เสียงที่ผุดในใจว่า เราไม่ได้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เราปฏิบัติเพื่อเอาชนะทุกข์ และจิตก็บอกว่า....เราเอาชนะมันก็เหนื่อย เราต้องดับทุกข์สิ จะได้ไม่ต้องแก้ทุกข์ ไม่ต้องแก้ก็ไม่ต้องเหนื่อย
เออ จริงแฮะ ทุกวันนี้เราพยามฝึกจิต พยามเจริญปัญญา เพื่อดับทุกข์ ไม่ใช่แก้ทุกข์ เออแล้วมันต่างกันยังไงล่ะ?
ในมุมมองแมวฟ้านะคะ สมมุติว่าอยากรวย เราก็พยามคิดแก้หาทางรวย อยากสวยก็พยามสวย อยากนั่นนี่เราก็พยามตอบสนองสิ่งนั่น ไม่ชอบที่ใครคิดไม่ดีกะเราเราก็อยากให้เขาคิดดีกะเรา ทำอย่างไรดีหนอให้ได้รับการตอบสนองดั่งใจเรา
ผล คือ เสียเวลา และเหนื่อยค่ะ!
ทุกข์ เกิด จากอะไร?
สำหรับแง่มุมในวันนี้ที่แมวฟ้าได้คือทุกข์ เกิดจากการที่เรา ไม่รู้จักอยู่กับปัจจุบัน ดูปัจจุบันมันให้มากๆสิทุกข์หรือเปล่า?
อย่างวันนี้แมวฟ้าพักผ่อน ทำธุระที่บ้าน นั่งสมาธิบนเตียง พัดลมเป่าแสนจะสบาย เออมันไม่ทุกข์นี่เนอะ เรามัวทุกข์กะอะไร!
นั่งสมาธิ อย่าไปหงุดหงิดที่เราฟุ้งซ่านนะคะ มันเป็นปกติ จิตต้องการการขัดเกลาฝึกฝนไม่ต่างกับมันสมองของเรา
เรานั่งสมาธิ อยู่กับลมหายใจเข้าและออกตลอดสายให้ได้เท่าที่จะได้ บนทางสายกลาง จิตมันหลุดวอกแวกก็ให้รู้ว่ามันหลุดไปเรื่องอะไร
เอาง่ายๆ หลุดไปอดีต ปัจจุบัน หรือ อนาคต ลองสังเกตตัวเองดูค่ะ เมื่อรู้บวกกับดึงจิดกลับมารู้ลมหายใจบ่อยๆมากๆเข้า ความทุกข์ก็จะคลี่คลายและดับไปค่ะ
ลองทำดูนะ ข้างนอกมันจะวุ่นวายแค่ไหน แต่ภายในบ้านของเรา กายของเรา ในภาษาทั่วไปนะ ในทางธรรมมันไม่มีอะไรเป็นของเรา บ้านของเราต้องสงบอย่าวุ่นวายไปกับสิ่งเร้าภายนอก