..คำว่ารักอาจจะ ทำให้เรา ต้องกลายเป็น คน โ ก ห ก โดยที่ไม่คิดว่าผลที่จะตามมา ....
กระทู้เป็นกระทู้แรกของเรา หลังจากที่เป็นสมาชิกพันทิปมาซักระยะนึงล่ะค่ะ ถ้ามีการใช่ภาษาไม่ถูกต้องและการเรียงลำดับเรื่องสับสน ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตเรา
…ที่เราตัดสินใจ เล่าเรื่องราวของเรา เพราะตอนนี้เราเริ่มรู้สึกผิด รู้สึกอึดอัด อยากระบายและขอคำปรึกษาจากสมาชิกพันทิปนะค่ะ.....
อย่างที่หลายๆคนบอกว่า การโกหกครั้งแรก ก็จะต้องโกหกครั้งต่อไปเรื่อยๆ เพื่อปกปิดความจริงที่เราโกหกไว้ในครั้งแรก
เราก็กลายเป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องโกหกมาโดยตลอด
ทุกอย่างที่เราทำให้มันเกิดขึ้น ตอนนี้มันเริ่มทะล่ำลึกลงไปทุกที
โดยที่เราทำร้ายคนที่เรารัก และ รัก หลายๆคน รวมทั้งญาติผู้ใหญ่หลายๆท่าน
........เรื่องของเราเกิดจากการที่เราหลงรักผู้ชายคนหนึ่งตอนอายุ 16 ขอแทนตัวเขาว่า เดย์นะค่ะ
เดย์เป็นผู้ชาย ที่มีเสน่ห์ในตัวเอง โดยลักษณะ หน้าตาของเค้า ตากลม คิ้วเข้ม ถือว่าเป็น ผช ที่น่ารักคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ค่ะ
แต่สิ่งที่เราสนใจในตัวเค้ามากกว่าหน้าตา นั้นคือ นิสัย อารมณ์ เป็นคนพูดติดตลก เค้ามีเสน่ห์ตรงนี้มากค่ะ เป็น ผช ที่ใครได้อยู่ใกล้ ก็จะมีความสุข
แม้กระทั้งเพื่อนสนิทของเดย์ ยังแอบรู้สึกดีด้วยเลย (เพื่อนที่แอบรักเดย์มาพูดให้เราฟังทีหลังนะค่ะ)
....เราเจอกับเดย์ เพราะตอนนั้นเราเป็นแฟนกับเพื่อนของเค้า (ดูเลวเนาะ....555)
วันนั้นเราไปหาแฟนเรา (ณ ตอนนั้น) ขอแทนแฟนคนนี้ ว่า ต้น
ต้นกับเรา คบกัน ประมาณ 3 เดือนค่ะ วันนั้นเราไปเที่ยวบ้านของต้น เป็นวันแรกที่เราได้รู้จักกับเดย์
ซึ่งกลุ่มเพื่อนของต้นแทบจะทุกคนที่ เป็นคนเฮฮา นิสัยน่ารัก รวมทั้งเดย์ด้วย
คือ ทุกคนทำให้เรามีความสุขมาก เวลาอยู่กับพวกเค้า ทั้งๆ ที่เราเป็นคนขี้อาย พูดน้อย แต่พอได้รู้จักทุกคน ทำให้เราสนุก
สนิทกันเร็วกว่าที่เราคิดไว้ซะอีก
.....วันแรกที่เราเจอเดย์ (เดย์เรียนอาชีวะค่ะ ช่วงนั้นกลุ่มเรา จะปลื้มเด็กช่างมาก ) เดย์ใส่เสื้อช็อป เอามือล้วงกระเป๋ากางเกง
เดินเข้ามาหาต้นมา ยิ้มน้อยๆ ตามสไตล์ของเค้า
คือ เราก็คิดในใจ เฮ้ย!! เท่ห์ น่ารัก ตัวสูง ผิวเข้ม บวกกับการที่เดย์เป็นเด็กช่าง มันยิ่งทำให้เรารู้สึกปลื้มเค้าในระดับนึง ซึ่งมันอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เพราะตอนนั้นเราก็มีแฟนอยู่ ยิ่งเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก แต่เราก็เก็บความรู้สึกดีๆนั้นไว้นะค่ะ พยายามที่จะไม่แสดงมันออกมาให้ใครรู้ ....
......หลังจากที่เราได้รู้จักกับเพื่อนของต้นแทบจะทุกคน เราก็เริ่มไปเที่ยวไปไหนมาไหนกับเพื่อนของต้นตลอด และมันก็ทำให้เราสนิทกับเดย์มากกว่าคนอื่นๆ
เพราะต้นจะชอบเอาเบอร์เดย์โทรมาหาเรา เวลาเราโทรหาต้นไม่ติดเราก็จะโทหาเดย์ หรือเวลาเราทะเลาะกับต้น เราก็จะปรึกษาเดย์
ระบายให้เดย์ฟังแทบจะทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของต้น เรื่องเรียน เรื่องเพื่อนของเรา คือคุยกับเดย์แล้วเราสบายใจมาก
เดย์เป็นคนที่ให้คำปรึกษา คอยให้กำลังใจเราเวลาที่เราเหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่าง
..... จนทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับความรู้สึกของเรา มันเกินคำว่าเพื่อนที่เรามีให้กับเดย์ ....
.......แล้วมีอยู่วันนึง วันนั้นเป็นวันเกิดเพื่อนต้น ต้นก็ชวนเราไปด้วย แต่ต้นมีเรียนบ่ายก็เลยให้เดย์มารับเราที่ หน้าโรงเรียนเราแทน
(เราเรียนสายสามัญค่ะ วันนั้นเป็นวันไหว้ครู หรือวันสำคัญอะไรซักอย่างของโรงเรียนเรา จำไม่ได้ล่ะ 555 โรงเรียนก็เลยเลิกเรียนครึ่งวัน)
พอดีกับที่เดย์ว่างตอนบ่ายพอดี
ต้นก็โทรมาบอกเรา " เด๋วให้ไอ้เดย์ไปรับนะ ไปรอเราที่บ้านเลย"
เราก็ตกลงตามนั้น ยังดีกว่านั่งรอต้นถึง บ่าย 3 ล่ะว่ะ
เราก็รอประมาณ 10 นาที เดย์ก็แว้น มอไซค์มารับ คือนางมาในชุดนักศึกษาอาชีวะ สวมหมวกกันน็อคใบใหญ่ๆอ่ะค่ะ
ขับรถฟีโน่สีขาว-ทอง แต่งนิดๆ มาจอด ตรงที่เรานั่งอยู่ (เราบอกต้นน่ะค่ะ ว่าเราจะรออยู่ตรงไหน )
อย่างที่เราบอกตั้งแต่แรกว่า ช่วงนั้น กลุ่มเราจะปลื้มเด็กช่างมาก
เพื่อนเราก็แซวใหญ่เลย 555 เราก็แอบปลื้มสิค่ะที่มี เด็กช่างมารับ ^^ (เหอะๆ ทั้งที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง)
....ระหว่างทางที่เราซ่อนท้ายเดย์อยู่ จู่ๆเดย์ก็พูดว่า......"เจ็บนะรู้มั่ย ที่เห็นเธออยู่กับไอ้ต้นอ่ะ ก็รู้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่มันก็อดที่จะไม่รู้สึกไม่ได้"
เราฟังเราก็อึ้งนะ เพราะปกติเดย์จะเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรจริงจังแบบนี้ แต่วันนั้นนางกลับพูดออกมา คงจะอึดอัดจริงๆ แหละ
เฮ้อ
เราก็ไม่ได้พูดอะไร ก็นิ่งๆไว้
.....เราเลยกอดเอวเดย์ไว้แทน คือความรู้สึกตอนนั้น มันไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
เดย์ก็เอามือมาจับมือเราไว้ข้างนึง (ซึ่งนางก็ขับรถอยู่นะค่ะ คือ ขับรถมือเดียว อันตราย ห้ามลอกเลียนแบบนะจ๊ะ..)
แล้วเดย์ ก็พูดต่อว่า ..."ขออยู่แบบนี้นานๆ ได้มั่ย ไม่อยากเห็นเวลาที่เธออยู่กับไอ้ต้นเลยอ่ะ มันเจ็บ..."
เรา : "................" นิ่งสิค่ะ พูดอะไรไม่ออกเลย จะปลอบเราเองก็เจ็บ จะอธิบาย ภาพทุกอย่างมันก็ฟ้อง อยากจะถอนหายใจยาวๆ เฮ้ออออๆๆๆๆๆ
ระหว่างทาง ต่างคนต่างเงียบ ไม่มีคำพูดอะไรออกมาเลย แล้วพอถึงบ้านต้น เดย์ก็อยู่เป็นเพื่อนเรา รอต้นกลับมา พอต้นกลับมาเดย์ก็ขอตัวกลับบ้าน ระหว่างที่รอต้นกลับมา เดย์ก็ไม่พูดกับเราเลยแม้แต่น้อย เราเองก็ไม่กล้าที่จะถาม ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง คือเราก็เจ็บ แต่เราทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้......
......ตอนเย็นทุกคนก็เริ่มทยอยมา แต่ยกเว้นเดย์ เราก็รอนะ หวังว่าเดย์คงมา เดย์ไม่มาค่ะ เดย์คงไม่อยากมาเจอเราด้วยแหละมั้ง วันนั้นเราเลยขอตัวกลับก่อน
ก็เลยบอกต้นว่า เด๋วเพื่อนจะมารับเรานะ ไม่ต้องไปส่งหรอก เราไม่อยากให้ต้นรู้ด้วย ว่าเรากำลังไม่สบายใจ.....
เย็นวันนั้นเราเลยโทรไปหาเดย์
เรา : ทำไมไม่มา ไม่สบายใจเหรอที่เจอเรา ตอนนี้เรากลับแล้วล่ะ ไม่ต้องหลบหน้าเราหรอก เราขอโทษนะ
เดย์ : ไม่ใช่ไม่อยากเจอ อยากเจอมาก แต่แค่ไม่อยากเห็นเวลาที่เธออยู่กับไอ้ต้นมัน
เราเงียบอยู่พักนึง เดย์ก็พูด ประมาณไม่อยากให้เราเครียดตาม เพราะเดย์เป็นคนที่ไม่ค่อยเครียด จะเฮฮาตลอดเวลา
เดย์ : "เฮ้ย !! ...ไม่ต้องเครียด เด๋วเราก็หาย อย่านอยส์ นร้า ยิ้มๆ ยิ้มสิ 555 เด๋วแก่นร้า" พยายามทำให้เรายิ้มให้ได้ ก็คุยกันสักพัก เราก็ โอเคขึ้นมาหน่อย
เดย์เลยขอตัวไปวันเกิดเพื่อน เดย์ก็คงรู้สึกโอเคแล้วมั้ง 555 ฟังจากน้ำเสียงนะค่ะ
ควรทำอย่างไร กับ รั ก ที่ ไม่สามารถ เลื อ ก ได้
กระทู้เป็นกระทู้แรกของเรา หลังจากที่เป็นสมาชิกพันทิปมาซักระยะนึงล่ะค่ะ ถ้ามีการใช่ภาษาไม่ถูกต้องและการเรียงลำดับเรื่องสับสน ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตเรา
เราก็กลายเป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องโกหกมาโดยตลอด
โดยที่เราทำร้ายคนที่เรารัก และ รัก หลายๆคน รวมทั้งญาติผู้ใหญ่หลายๆท่าน
........เรื่องของเราเกิดจากการที่เราหลงรักผู้ชายคนหนึ่งตอนอายุ 16 ขอแทนตัวเขาว่า เดย์นะค่ะ
เดย์เป็นผู้ชาย ที่มีเสน่ห์ในตัวเอง โดยลักษณะ หน้าตาของเค้า ตากลม คิ้วเข้ม ถือว่าเป็น ผช ที่น่ารักคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ค่ะ
แต่สิ่งที่เราสนใจในตัวเค้ามากกว่าหน้าตา นั้นคือ นิสัย อารมณ์ เป็นคนพูดติดตลก เค้ามีเสน่ห์ตรงนี้มากค่ะ เป็น ผช ที่ใครได้อยู่ใกล้ ก็จะมีความสุข
แม้กระทั้งเพื่อนสนิทของเดย์ ยังแอบรู้สึกดีด้วยเลย (เพื่อนที่แอบรักเดย์มาพูดให้เราฟังทีหลังนะค่ะ)
....เราเจอกับเดย์ เพราะตอนนั้นเราเป็นแฟนกับเพื่อนของเค้า (ดูเลวเนาะ....555)
วันนั้นเราไปหาแฟนเรา (ณ ตอนนั้น) ขอแทนแฟนคนนี้ ว่า ต้น
ต้นกับเรา คบกัน ประมาณ 3 เดือนค่ะ วันนั้นเราไปเที่ยวบ้านของต้น เป็นวันแรกที่เราได้รู้จักกับเดย์
ซึ่งกลุ่มเพื่อนของต้นแทบจะทุกคนที่ เป็นคนเฮฮา นิสัยน่ารัก รวมทั้งเดย์ด้วย
คือ ทุกคนทำให้เรามีความสุขมาก เวลาอยู่กับพวกเค้า ทั้งๆ ที่เราเป็นคนขี้อาย พูดน้อย แต่พอได้รู้จักทุกคน ทำให้เราสนุก
สนิทกันเร็วกว่าที่เราคิดไว้ซะอีก
.....วันแรกที่เราเจอเดย์ (เดย์เรียนอาชีวะค่ะ ช่วงนั้นกลุ่มเรา จะปลื้มเด็กช่างมาก ) เดย์ใส่เสื้อช็อป เอามือล้วงกระเป๋ากางเกง
เดินเข้ามาหาต้นมา ยิ้มน้อยๆ ตามสไตล์ของเค้า
คือ เราก็คิดในใจ เฮ้ย!! เท่ห์ น่ารัก ตัวสูง ผิวเข้ม บวกกับการที่เดย์เป็นเด็กช่าง มันยิ่งทำให้เรารู้สึกปลื้มเค้าในระดับนึง ซึ่งมันอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เพราะตอนนั้นเราก็มีแฟนอยู่ ยิ่งเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก แต่เราก็เก็บความรู้สึกดีๆนั้นไว้นะค่ะ พยายามที่จะไม่แสดงมันออกมาให้ใครรู้ ....
......หลังจากที่เราได้รู้จักกับเพื่อนของต้นแทบจะทุกคน เราก็เริ่มไปเที่ยวไปไหนมาไหนกับเพื่อนของต้นตลอด และมันก็ทำให้เราสนิทกับเดย์มากกว่าคนอื่นๆ
เพราะต้นจะชอบเอาเบอร์เดย์โทรมาหาเรา เวลาเราโทรหาต้นไม่ติดเราก็จะโทหาเดย์ หรือเวลาเราทะเลาะกับต้น เราก็จะปรึกษาเดย์
ระบายให้เดย์ฟังแทบจะทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของต้น เรื่องเรียน เรื่องเพื่อนของเรา คือคุยกับเดย์แล้วเราสบายใจมาก
เดย์เป็นคนที่ให้คำปรึกษา คอยให้กำลังใจเราเวลาที่เราเหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่าง
.......แล้วมีอยู่วันนึง วันนั้นเป็นวันเกิดเพื่อนต้น ต้นก็ชวนเราไปด้วย แต่ต้นมีเรียนบ่ายก็เลยให้เดย์มารับเราที่ หน้าโรงเรียนเราแทน
(เราเรียนสายสามัญค่ะ วันนั้นเป็นวันไหว้ครู หรือวันสำคัญอะไรซักอย่างของโรงเรียนเรา จำไม่ได้ล่ะ 555 โรงเรียนก็เลยเลิกเรียนครึ่งวัน)
พอดีกับที่เดย์ว่างตอนบ่ายพอดี
ต้นก็โทรมาบอกเรา " เด๋วให้ไอ้เดย์ไปรับนะ ไปรอเราที่บ้านเลย"
เราก็ตกลงตามนั้น ยังดีกว่านั่งรอต้นถึง บ่าย 3 ล่ะว่ะ
เราก็รอประมาณ 10 นาที เดย์ก็แว้น มอไซค์มารับ คือนางมาในชุดนักศึกษาอาชีวะ สวมหมวกกันน็อคใบใหญ่ๆอ่ะค่ะ
ขับรถฟีโน่สีขาว-ทอง แต่งนิดๆ มาจอด ตรงที่เรานั่งอยู่ (เราบอกต้นน่ะค่ะ ว่าเราจะรออยู่ตรงไหน )
อย่างที่เราบอกตั้งแต่แรกว่า ช่วงนั้น กลุ่มเราจะปลื้มเด็กช่างมาก
เพื่อนเราก็แซวใหญ่เลย 555 เราก็แอบปลื้มสิค่ะที่มี เด็กช่างมารับ ^^ (เหอะๆ ทั้งที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง)
....ระหว่างทางที่เราซ่อนท้ายเดย์อยู่ จู่ๆเดย์ก็พูดว่า......"เจ็บนะรู้มั่ย ที่เห็นเธออยู่กับไอ้ต้นอ่ะ ก็รู้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่มันก็อดที่จะไม่รู้สึกไม่ได้"
เราฟังเราก็อึ้งนะ เพราะปกติเดย์จะเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรจริงจังแบบนี้ แต่วันนั้นนางกลับพูดออกมา คงจะอึดอัดจริงๆ แหละ
เฮ้อ
.....เราเลยกอดเอวเดย์ไว้แทน คือความรู้สึกตอนนั้น มันไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
เดย์ก็เอามือมาจับมือเราไว้ข้างนึง (ซึ่งนางก็ขับรถอยู่นะค่ะ คือ ขับรถมือเดียว อันตราย ห้ามลอกเลียนแบบนะจ๊ะ..)
แล้วเดย์ ก็พูดต่อว่า ..."ขออยู่แบบนี้นานๆ ได้มั่ย ไม่อยากเห็นเวลาที่เธออยู่กับไอ้ต้นเลยอ่ะ มันเจ็บ..."
เรา : "................" นิ่งสิค่ะ พูดอะไรไม่ออกเลย จะปลอบเราเองก็เจ็บ จะอธิบาย ภาพทุกอย่างมันก็ฟ้อง อยากจะถอนหายใจยาวๆ เฮ้ออออๆๆๆๆๆ
ระหว่างทาง ต่างคนต่างเงียบ ไม่มีคำพูดอะไรออกมาเลย แล้วพอถึงบ้านต้น เดย์ก็อยู่เป็นเพื่อนเรา รอต้นกลับมา พอต้นกลับมาเดย์ก็ขอตัวกลับบ้าน ระหว่างที่รอต้นกลับมา เดย์ก็ไม่พูดกับเราเลยแม้แต่น้อย เราเองก็ไม่กล้าที่จะถาม ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง คือเราก็เจ็บ แต่เราทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้......
......ตอนเย็นทุกคนก็เริ่มทยอยมา แต่ยกเว้นเดย์ เราก็รอนะ หวังว่าเดย์คงมา เดย์ไม่มาค่ะ เดย์คงไม่อยากมาเจอเราด้วยแหละมั้ง วันนั้นเราเลยขอตัวกลับก่อน
ก็เลยบอกต้นว่า เด๋วเพื่อนจะมารับเรานะ ไม่ต้องไปส่งหรอก เราไม่อยากให้ต้นรู้ด้วย ว่าเรากำลังไม่สบายใจ.....
เย็นวันนั้นเราเลยโทรไปหาเดย์
เรา : ทำไมไม่มา ไม่สบายใจเหรอที่เจอเรา ตอนนี้เรากลับแล้วล่ะ ไม่ต้องหลบหน้าเราหรอก เราขอโทษนะ
เดย์ : ไม่ใช่ไม่อยากเจอ อยากเจอมาก แต่แค่ไม่อยากเห็นเวลาที่เธออยู่กับไอ้ต้นมัน
เราเงียบอยู่พักนึง เดย์ก็พูด ประมาณไม่อยากให้เราเครียดตาม เพราะเดย์เป็นคนที่ไม่ค่อยเครียด จะเฮฮาตลอดเวลา
เดย์ : "เฮ้ย !! ...ไม่ต้องเครียด เด๋วเราก็หาย อย่านอยส์ นร้า ยิ้มๆ ยิ้มสิ 555 เด๋วแก่นร้า" พยายามทำให้เรายิ้มให้ได้ ก็คุยกันสักพัก เราก็ โอเคขึ้นมาหน่อย
เดย์เลยขอตัวไปวันเกิดเพื่อน เดย์ก็คงรู้สึกโอเคแล้วมั้ง 555 ฟังจากน้ำเสียงนะค่ะ