สวัสดีค่ะ เราชื่อแพรวนะ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนโครงการYES ปีที่เท่าไหร่เราจำไม่ได้ จำได้แค่ปีนี้ คืออะไร 5555 ข้ามไป ~ วันแรกที่เราบอกพ่อกับแม่ว่าเราสอบได้มาอเมริกา พ่อกับแม่เราเขาดูกะอึกกะอัก 555 ไม่ได้ไม่อยากให้มานะ แต่จ่าย400,000 พ่อแม่ใครก็ช็อค55555 แต่เขาก็อยากให้เราได้ประสบการณ์ ความรู้ใหม่ๆ เผื่อกลับไปอนาคตจะดูสดใสเหมือนคนอื่นบ้าง 555 เราอาจจะเขียนไปหัวเราะไปเหมือนคนบ้า คือเรื่องจริงเราก็พูดไปหัวเราะไป ไม่รู้มีอะไรตลก55555 เริ่มจากวันเดินทางเลยนะ เราเดินทางตอนกลางคืนประมาณ3-4ทุ่ม แต่ต้องไปถึงสนามบินประมาณ1ทุ่มค่ะ เช้าของวันเดินทางเรายังไปเที่ยวกับเพื่อนอยู่เลย 555 ตื่นเต้นนะนั่งเครื่องบินครั้งแรก บินไปครึ่งโลก ชีวิตนี้แค่เหยียบเข้าสนามบินก็ทำไรไม่ถูกแล้ว ภาษาอังกฤษก็ไม่รู้เรื่อง 5555



อันนี้เรากับฝาแฝดค่ะ ฝาแฝดเราชื่อพลอย ไม่ต้องบอกก็รู้เราคนไหน เราคงไม่ใส่กางเกงขาสั้นสีแดง นั่งเครื่อง10กว่าชม.แน่นอน

บนเครื่องบินเราบอกเลยแค่คาดเข็มขัดยังทำไม่เป็นเลยค่ะ ยังดีที่ยังพูดว่าHelp เป็น เราเดินทางจากไทยไปเกาหลีค่ะ ช่วงไทยไปเกาหลีประมาณ5ชม.ค่ะ หิวแรงมาก แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร นึกว่าต้องเสียตัง -_- แค่เปิดทีวีตรงข้างหน้าตัวเองยังทำไม่ได้ ก็ได้แต่สังเกตุจากหนุ่มเกาหลีข้างๆเอา ตอนเครื่องขึ้นจะไปลอยเคว้งอยู่บนท้องฟ้า แพรวพูดเลย ใจแพรวจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ 555 ตื่นเต้นเหลือเกิน สักพักก็ถึงเกาหลีค่ะ สักพักจริงๆ...5ชม. ไม่สะเทือนขาเท่าไหร่เลยค่ะ
แล้วเราก็รีบวิ่งไปอีกเกทเพื่อจะไปต่อเครื่อง เราก็เห็นเกทเรายังไม่เปิด หรืออะไรคือมันยังไม่ให้เราเข้านั่นแหละ เราเลยวิ่งไปแต่งหน้าในห้องน้ำ 55555 และก็กลับมาอีกที ... แถวยาวทะลุโลก รู้สึกผิดที่ไม่น่าไปแต่งน่าอะไรในตอนนั่น  แล้วเราก็ขึ้นเครื่องค่ะ ทุกอย่างดูราบรื่นมาก เราดูฉลาดขึ้นมานิดนึง บนเครื่องจากเกาหลีไปอเมริกา นานค่ะ ไม่รู้กี่ชั่วโมง เหมือนนั่งข้ามปี เราเดินไปมาบนเครื่อง กินแล้วกินอีก นอนแล้วนอนอีก ดูหนังจบไปหลายเรื่องก็ยังไม่ถึง และแล้วสวรรค์ก็เข้าข้างเราค่ะ ใกล้ถึงอเมริกาแล้ว ท้องฟ้าสวยมากน้ำตาจะไหล แอร์ก็เดินมาพูดอะไรก็ไม่รู้ บอกใครยังไม่ได้ใบนี้ๆ มันคือใบอะไรก็ไม่รู้ คนข้างๆเราเขียนยุกยิกๆๆ ใหญ่เลย เราก็ไม่เขียน -_- จนถึงอเมริกาแล้ว เหยียบครั้งแรกนี่นึกว่าฝัน โอ้โห ไม่มีภาษาบ้านเกิด ทำไมทุกอย่างเจริญแบบนี้ โอ้โห ..



แน่นอนค่ะ ลงมาตอนแรกจะเดินไปสวยๆเข้าประเทศเขาได้ยังไง ต้องผ่านตม.แล้วเราเพิ่งตื่น ตม.ก็ขอดูนู้นนี้ เราก็ฟังไม่ออก T T เราก็หยิบออกมาทั้งแฟ้มค่ะเขาก็เช็ค ครบหมด จนอย่างสุดท้ายที่เขาขอดู ไม่มีในแฟ้มค่ะ เราคิดละ ตายโหง มันคือใบอะไร .. -0- เขาก็พูดย้ำๆ เราก็แบบบอกไปว่า เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร เขาบอกเราว่าที่กรอกบนเครื่องไง เราก็บอกไปว่าอ่อ เราไม่ได้กรอก เขาก็เดินเอามายื่นให้เรา แล้วก็ถามเราว่า อยู่บนเครื่องทำอะไรเหรอ กินๆๆ นอนๆๆ กินๆๆนอนๆๆ เราก็ตอบไปซื่อๆว่า รู้ได้ยังไง -_- แล้วเราก็ผ่านเข้ามาในประเทศเขาได้อย่างหวุดหวิด5555 เราต้องต่อเครื่องไป Jacksonville ค่ะ เมืองเรา ทุกอย่างผ่านไปปกติจน ขึ้นเครื่อง เราก็มีปัญหาอีกค่ะ 55555 มันเป็นเครื่องบินข้ามรัฐ กะทัดรัดจุ้มจิ๋ว ตอนเครื่องกำลังบินเราก็แบบจะตาย ทำไมมันน่ากลัวแบบนี้ ตกหลุมอากาศหรืออะไรก็ไม่รู้ นึกว่าอยู่บนไวกิ้ง เรากลัวมาก หายใจไม่ทันจนเอายาดมขึ้นมาดม ฝรั่งก็งงเราดมอะไร จนนางหันมาถามว่า เราโอเคไหม เราก็บอก I'm fineeeee ฉันโอเค ฟายมากๆ แต่จริงๆแล้วคือเกือบช็อค ไม่โอเคเลยเพื่อนๆ เราไม่ได้พูดเว่อร์หรืออะไร เครื่องมันเหมือนจะตกจริงๆ T T และเราก็ถึงค่ะ ฝรั่งคนนั่นเขาก็เดินตามเรามาบอก ดีขึ้นแล้วหรือยัง เราก็บอกดีขึ้นแล้วค่ะ เขาก็โอเคๆ แล้วเดินไป คนที่นี่เป็นห่วง ฮือออ ฉันไม่ได้โดดเดี่ยว แล้วเราก็เดินไปเอากระเป๋าค่ะ รอกระเป๋านานมาก -_- ครอบครัวอุปถัมภ์เราไม่ได้มารับนะคะ คนของโครงการมารับเราค่ะ เขาก็พาไปเราไปบ้านครอบครัวเรา เขาถามเราหิวไหม เราบอกหิว เขาก็พาเราไปซื้อแฮมเบอเกอร์ก่อนเข้าบ้าน เขาก็บอกให้เรากินเลยๆ กินบนรถเขานั่นแหละ ด้วยความที่เรากลัวมือเราเลอะและไปโดนประตงประตูเขา มันจะสกปรกเราก็เลยใช้ซ่อมกับมีดกินแฮมเอบอร์เกอร์ค่ะ เขาก็หันมาบอกเราว่า ที่นี่ไม่มีใครกินแฮมเบอร์เกอร์แบบนี้นะ เวรกำ 555 กินแฮมเบอเก้อยังผิด ทำอะไรก็ผิด ตะเตือนไต และแล้วเราก็ถึงบ้านครอบครัวเราค่ะ พับผ่าสิ เรานึกว่าฝันเหมือนในหนังเลย



อันนี้นอกบ้านค่ะ



ถ่ายจากห้องนอนเราค่ะ

เดี๋ยวเรามาเล่าต่อนะ มันจะยาวไปแล้ว