๐๐๐$ นายฝรั่ง... 2 $ ๐๐๐

กระทู้สนทนา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ โดย'พลอยแดง'
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

    เกษราขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกโล่งที่การพบกับดีธเท่อร์วันนี้ผ่านไปด้วยดี จากการคิดว่ากว่าจะได้สมัครงานที่ใหม่คงใช้เวลาอย่างน้อยสัก

สามสัปดาห์ แล้วจึงนัดวันเข้าทำงาน แต่นี่เป็นไปอย่างรวดเร็ว ภายในสัปดาห์หน้าก็คงจะได้รับจดหมายตอบรับ ดูจากสภาพห้องทำงานว่ามีการ

ทิ้งร้างอย่างไรชอบกลในแผนกนี้ การรับสมัครงานคงจะเป็นไปอย่าง ASAP as soon as possible มากกว่า

การที่คิดไว้จะสมัครงานทิ้งไว้แล้วไปอเมริกาสักสองสัปดาห์คงจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว  การออกจากงานทุกครั้งทำให้ได้โอกาสไปอยู่ต่างประเทศ

ได้อย่างสบายใจทีเดียว ถือเป็นการพักผ่อนที่ยาวนานตามใจปรารถนา  แผนการไปเที่ยวคงต้องล้มเลิกเสียแล้ว

เกษราขับรถอย่างช้าๆสำรวจมองเส้นทางสองข้างที่ไม่คุ้นตาให้เกิดความเคยชิน จดจำสถานที่ต่างๆรวมทั้งสภาพถนนที่รถวิ่งด้วย  หล่อนจับเวลา

และระยะทางจากบริษัทถึงบ้าน ใช้เวลา สี่สิบห้านาที แต่ในเวลาเร่งด่วนน่าจะเร็วกว่านี้
  
ดีธเท่อร์ดูเป็นคนเยอรมันที่ทันสมัย เพราะอย่างน้อยก็รู้จักมาทำมาหากินในเมืองไทย ในขณะที่ชาวเยอรมันบางคนยังไม่รู้เลยว่าประเทศไทยอยู่ที่

ไหนของทวีป   การสื่อสารกับดีธเท่อร์ก็ไม่มีปัญหา อะไรเพราะถือว่าพูด ‘ Hoch deutsch ‘ เหมือนกัน คือภาษาและสำเนียงภาคกลาง  การทำงาน

กับบริษัทเยอรมันจะสื่อสารการพูดภาษาเยอรมัน แต่ด้านเอกสารก็ต้องเป็นภาษาอังกฤษเพื่อทุกๆคนสามารถเข้าใจร่วมกันได้  ยังนึกไม่ออกว่ากับ

ดีธเท่อร์แล้ว ยังมีคนต่างชาติอีกไหมในบริษัทนี้  เกษรายังไม่รู้อะไรทั้งนั้นนอกจากสิ่งที่ดีธเท่อร์พาไปดูและมองเห็นพนักงานไม่มากมายนักในสอง

โรงงานที่อยู่ด้านหลังตึกออฟฟิซ  เมื่อคิดว่าตนเองขึ้นอยู่กับนายดีธเท่อร์แล้ว ก็ไม่น่าจะมีอะไรให้กังวล
    
    ในวันพุธกลางสัปดาห์เกษราก็ได้รับจดหมายลงทะเบียนว่าตกลงรับเข้าทำงาน โดยอยากให้เริ่มงานเร็วที่สุด เพราะต้อง set up แผนกขึ้นมาใหม่

รวมทั้งแผนกที่เกี่ยวข้องด้วย และให้เกษราโทรเข้าบริษัทเพื่อนัดหมายวันเข้าทำงาน  เมื่อเป็นเช่นนั้นเกษราก็ได้โทรศัพท์ถึงแผนกบุคคลที่ส่ง

จดหมายไปถึงหล่อน เมื่อพูดถึงรายละเอียดส่วนย่อยแล้ว หล่อนก็ขอพูดกับดีธเท่อร์ เพื่อว่าจะเป็นทางการขึ้นมาหน่อย  ดีธเท่อร์อยากให้มาเริ่ม

งานไวที่สุด ดังนั้นต้นสัปดาห์หน้าคือวันที่นัดหมาย

   คนเยอรมันถือว่าสีดำเป็นสีที่นิยม เกษราจึงสวมกระโปรงสีดำจับกลีบรอบตัวต่อใต้สะโพกลงไป และเสื้อเข้ารูปสีขาวผ่าหน้าแขนสั้นขลิบรอบชาย

สีดำตัวยาวแค่สะโพกรับกับกระโปรง มีผ้าเช็ดหน้าสีดำพับเสียบที่กระเป๋าบนอกข้างช้ายเข้ามาทำงานวันแรก เดินผ่านคนสองคนที่อยู่ตรงโอปะเรเตอร์

สองคนชายหญิงนั้นยิ้มให้

“ ขอพบคุณเอกภาพค่ะ” เกษราหมายถึงฝ่ายบุคคล  หล่อนยังต้องกรอกเอกสารใบสมัครและติดรูปให้ครบก่อนเข้าทำงาน ในขณะนั้นก็มีผู้เดินไป

มาดูว่าจะมากสักหน่อย เพราะมิใช่ทางผ่านนอกจากพวกทำงานออฟฟิซที่จะถือกระเป๋ามาทำงาน มิใช่เดินมองตัวเปล่าอย่างนี้ หล่อนรู้สึกได้ว่าถูกมอง

“ คุณเกษราเสร็จแล้วขึ้นไปพบคุณดีธเท่อร์ด้วยนะคะ เขามาแต่เช้าแล้วค่ะ” ลูกน้องคุณเอกภาพบอก เพราะคุณเอกภาพยังไม่เข้ามาทำงาน

เกษราได้รับบัตรประทับเวลาเข้างาน  หมายเลขพนักงาน และต้องนำหมายเลขธนาคารเพื่อรับเงินเดือนเข้า และจะได้รับบัตรพนักงานภายหลัง
    
     เมื่อหล่อนได้ถือกระเป๋าเดินผ่านห้องตามทางสามห้องมาขึ้นบันไดสู่ห้องดีธเท่อร์ ก็ยังผ่านและพบสายตาพนักงานออฟฟิซอีกสามสี่คน ออกจะ

เฉลียวใจว่าน่าจะมีสิ่งไม่ปกติเกิดขึ้นเสียแล้ว มาเจอสาวหน้าห้องดีธเท่อร์เป็นสาวที่ยืนข้างล่างเมื่อกี้ อ้าวหล่อนนั่งอยู่ที่นี่นี่นะ

“ เข้าพบคุณดีธเท่อร์ได้เลยไหมคะ “ เกษราถามเจ้าของถิ่นสักหน่อย  หล่อนยิ้ม

“ ชื่อจิตราค่ะ เป็นเลขาคุณดีธเท่อร์ พี่ใช่ไหมที่มาทำงานวันนี้”

  “ ใช่ค่ะ”

“ หนูคิดว่ามาแทนหนูเสียอีก เพราะคุณดีธเท่อร์รับพี่โดยไม่ผ่านใครเลย”

“ อ้าว แล้วมันเป็นอย่างไรคะ’ เกษรามองหน้าเลขาเมื่อถาม

“ เขาก็คอยดูพี่กันใหญ่นะสิคะ” หล่อนพูดกลั้วหัวเราะ

“ อ้าว ก็ไม่ทราบหรอกค่ะ ว่าจะต้องเป็นแบบไหน แต่ก็เป็นแบบนี้แล้ว แล้วค่อยคุยกันนะคะ เดี๋ยวในห้องรอ” หล่อนยิ้มให้จิตราแล้วเคาะประตูห้อง
หนึ่งทีก่อนผลักเข้าไป
  
“Guten Morgen Herrn Dieter!” สวัสดีคุณดีธเท่อร์
  
“ Guten Morgen  Kesara  wie geht? “ สวัสดีเกษรา สบายดีหรือ?

“ Danke gut , freue mich das hereher kommt!” สบายดี ขอบคุณค่ะ ฉันดีใจนะที่ได้มาที่นี่

“ Wirklich? “ จริงรึ?   ดีธเท่อร์ยิ้มรับคำหยอดของหล่อน
        
      เป็นการเริ่มต้นวันทำงานที่สดใสของนายลูกน้องคนใหม่ ดีธเท่อร์ส่งกุญแจห้องที่ทำงานสองลูกให้หล่อนทันที และพูดว่า

“ ไอกำลังรับสมัครดีไซเนอร์อยู่ รออีกหน่อย  ส่วนห้องที่ทำงานจะให้ฝ่ายบุคคลพาแม่บ้านไปเช็ดทำความสะอาดทุกสิ่งให้แล้วยูค่อยจัดระเบียบ
  
ทีหลัง  วันนี้อาจไม่สะดวกนัก มีอะไรถามจิตรา ไอบอกหล่อนไปแล้วว่าให้ความสะดวกกับยู”
  
“ ขอบคุณ คงทำไปดูไปค่ะ”

“ เดี๋ยวมี Task description คงเสร็จ จิตรากำลังพิมพ์อยู่  เมื่อเก็บห้องเสร็จไอจะอธิบายงานให้ยูอีกทีนะ  เดี๋ยวบ่ายไอจะลงไปหานะ”

  เกษราออกจากห้องดีธเทอร์ผ่านมาแวะคุยกับจิตราว่า เดี๋ยวเที่ยงช่วยพาไปทานข้าวด้วยสิ จิตรารับคำ หล่อนจึงลงมาที่ห้องไขประตูเข้าไปแล้วเปิด

หน้าต่างไม่ทันไร  แผนกบุคคลก็พาแม่บ้านสูงอายุมาให้ช่วยเก็บกวาดทำความสะอาด


“ เอ๊ย..เอ๊ย.. มานั่นแล้ว”เสียงเดชาบอก ทุกคนนั่งที่โต๊ะทานข้าวรีบหันไปมองตรงทางเข้าห้องอาหาร

“ แน่ใจนะว่าเขามาเป็นเอ็นจิเนียร์” อรรถพรถามเดชาที่อยู่ฝ่ายขาย ด้วยกัน

“ คุณดีธเท่อร์เอาไว้เป็นเลขาอีกคนมั้ง” เดชาพูดต่อ

    เกษราและจิตราเดินผ่านชายหนุ่มพวกนี้ไปสั่งอาหารยืนรอ สายตาทุกคู่ก็ได้มองกันครบทุกคน ในใจก็นึกต่างๆกันไป ถือว่าทุกคนที่ทานอาหารใน

โรงงานเห็นหล่อนกันแล้วรวมทั้งพนักงานที่ทำงานในโรงงานด้วย
  
    เมื่อได้อาหารจ่ายเงินในราคาที่ถูกและเหมาะสมกับคุณภาพแล้ว จิตรากับเกษราก็มานั่งทานอาหารกลางวันด้วยกัน โดยผู้ที่นั่งอยู่ก่อนขยับที่ให้

“ ดื่มน้ำอะไรคะพี่” จิตราถามเพื่อจะไปซื้อให้

“ น้ำอะไรก็ได้ เป็นแก้วก็ดีค่ะ” หล่อนบอกพร้อมรีบให้เงินจิตรา

“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” จิตราบอกแล้วเดินไป เกษราหันมองไปรอบๆดูว่าพนักงานออฟฟิซนั่งใกล้ๆแต่เงียบสักหน่อย หล่อนยิ้มให้บางคนที่เงยหน้า
มาสบตาพอดี

  เกษราหยิบชิ้นส่วนงานหล่ออลูมิเนียมที่เป็นโคมไฟติดผนังมาพิจารณาดู การหล่อดีธเท่อร์ว่าทำการหล่อที่โรงสอง มีการทำแม่พิมพ์ที่นั่น งานนี้เป็นงาน

ใหม่ที่เกษราต้องศึกษา มันคงไม่สนุกนักหรอกนะเรื่องMould & Jig นี่ แต่งานแบบก็ไม่น่าห่วง รอดีธเท่อร์พาไปดูในบ่ายนี้ นึกไม่ทันเสร็จ ดีธเท่อร์

ก็เข้ามาและยืนมองสักพักบอกว่า

“Gehen wir durch die Fabrik” ไป เดินไปในโรงงานกัน เกษราใส่ส้นสูงเดินตามดีธเท่อร์ไปในโรงงานที่ใหญ่และยาวมาก สำหรับการเดินสิบนาที

จะตลอดสองโรงที่ติดกัน แต่ในมุมหนึ่งของโรงงานที่สอง มีห้องกระจกเล็กๆที่มีโต๊ะวางแบบและชั้นวางของอุปกรณ์ต่างๆอยู่อย่างไม่เรียบร้อยนัก  

ที่นั่นมีชิ้นงานหล่อวางอยู่มีพนักงานสองคนทำงานอยู่ใกล้ๆ ดีธเท่อร์แนะนำเกษราให้รู้จักทั้งสองคน แต่ก็มีฝรั่งอีกคนเดินเข้ามาร่วมด้วย จึงได้รับ

การแนะนำฝรั่งมีอายุว่าชื่ออูโด้เป็นผู้จัดการโรงงานได้จับมือกับเกษราและยิ้มให้กัน อูโด้ผอมหน่อย ใบหน้ายาวและดูอายุราวสักห้าสิบได้

หน้าตาเป็นมิตรดี

    “ Udo จะพาไปดูที่หล่อ Body อันใหญ่ๆ ไป ไปกัน” ดีธเท่อร์กล่าวพาเดินไปสุดโรงงานที่สอง มีเตาหลอมที่พนักงานห้าคนทำงานอยู่ ส่วนมาก

โคมไฟก็จะไม่ใหญ่โตมากนัก ขนาดใหญ่ที่สุดเห็นได้จากโคมไฟริมถนนหลวงทั่วไป เมื่อได้ดูการผลิตอลูมิเนียมแล้ว ก็เดินกลับจากบริเวณที่ค่อน

ข้างร้อนสักหน่อย

          เมื่อเกษราได้รับเอกสาร Task description แล้วก็นั่งอ่านเพราะมีสองแผ่น ถ้าไม่เข้าใจว่าหมายถึงงานส่วนไหนก็จะได้ถามดีธเท่อร์ต่อไป

วันแรกก็หมดวัน ได้ไปตอกบัตรออกเป็นครั้งแรกก่อนขับรถซูบารุ จีทีฮาร์ท็อปสองประตูสีเมทัลลิกออกจากบริษัทไป

  
    ตอนเช้าบนถนนสายบางนาเมื่อเกษราขับอยู่บนถนนสายในเลนนอก ก็มีรถฮอนด้าบีบแตรไล่หลังเกษรามา หล่อนมองทางกระจกหลังแล้วค่อยๆ

เข้าชิดซ้าย รถฮอนด้าสีดำพาดขาวคันนั้นก็เร่งเครื่องผ่านรถหล่อนไป  สักครู่การจราจรทำให้รถของหล่อนมาตีคู่อยู่ทางขวามือของฮอนด้าอีกครั้ง

ชั่วขณะที่รถเคลื่อนไปเรื่อยๆเต็มถนนสายใน  เกษราก็พยายามมองคนขับแต่ฟิล์มที่มืดและเวลาที่ไม่นานทำให้มองไม่เห็น หล่อนจึงออกด้านขวา

และเข้าเลนเบี่ยงย้ายเข้ามาอยู่บนถนนหลักของสายบางนา ขับชิดซ้ายตลอดเพราะข้างหน้าโน้นก็ต้องเข้าเลนซ้ายเพื่อเข้าบริษัทอยู่ดี  รถฮอนด้า

มาตีคู่ตั้งแต่เมื่อไรนี่ แถมเหมือนอยากจะลองแข่งด้วย เพราะไม่เร่งรถไปไหนทั้งๆที่ถนนด้านหน้าว่าง เกษราก็นึกว่าลองขับรถแบบผู้ชายสักหนก็ดี

จึงเร่งเครื่องซูบารุอัตราเร่งไม่เป็นรองใครอยู่แล้วนำลิ่วโดยมีฮอนด้าซิวิคประกบตลอด  ตีคู่กันมาสักพักใหญ่ ใกล้ถึงบริษัทแล้ว เกษรากลับเร่งเครื่อง

และชะลอรถอย่างรวดเร็ว เลี้ยวปร้าดเข้าเลนเบี่ยงซ้ายมาถนนใน คงทำให้ฮอนด้างงบ้างแหละ แต่หล่อนก็เปิดกระจกหันไปให้ฮอนด้ามองคงตกใจที่

รถคันนี้ผู้หญิงขับ เกษรานึกขำในใจว่าฝ่ายโน้นคงจะนึกไม่ถึง   และช่างบังเอิญที่เห็นรถบีเอ็มดับเบิลยูของดีธเทอร์ที่นายทวีขับวิ่งอยู่ด้านซ้ายของถนน

แต่เกษราลดความเร็วไม่ทันจึงวิ่งแซงรถดีธเท่อร์ไปอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงบริษัทก็เข้าไปจอดในที่จอด ลงรถมาปั๊มบัตรเวลาและเข้ามาในห้องทำงาน

เปิดแอร์ไม่ทันเย็น ดีธเท่อร์ก็มาถึงในห้องพูดขึ้นว่า

“ Sie fahren so schnell, es gefaehrlich!” เธอขับรถเร็วนะ มันอันตรายนะ

“ Das ist aber frei Strasse!” ก็ถนนมันว่าง

“ Trotzdem!”……ถึงกระนั้นก็เถอะ

“ Guten Morgen!  เกษราพยักหน้ารับทราบตบท้ายด้วยคำทักสวัสดีแถมอมยิ้มกริ่มให้ ดีธเท่อร์ยิ้มมากๆแล้วเดินจากไป

    ก็ไม่เลวนักสำหรับบรรยากาศการมาทำงานวันที่สองของเกษรา ไม่ใช่เป็นผู้หญิงต้องงุ่มงามไปเสียทุกคนซะเมื่อไหร่

( มีต่อ)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่