สวัสดี..

         รู้สึก... เหมือนขาดอะไรมั๊ย... ??
         เมื่อเราไม่ได้มีชีวิตเหมือนคนทั่ว ที่เพื่อนหรือคนอื่นๆ เรียนเขาว่า พ่อ แม่  เราอยู่กับยาย  (ยายบอกเขาเลิกกันตั้งแต่เราได้ 3-4 เดือน)
         พอคลอด  ต่อมาไม่กี่เดือน แม่ไปทำงานส่งเงินค่า น้ำนมมาให้ เอาเราให้ยายเลี้ยง
         ตอนนั้นแทบไม่รัเลยว่านี้แม่ เรานะ เพราะจำอะไรไม่ได้เลย
         ตั้งแต่จำความได้หลักๆในชีวิต โดยรวมๆแล้วก็มีแค่ยาย
         ตอนเด็กๆ มันก็ปกตินะชีวิตไม่ได่รุ้สึกอะไร พอเริ่มโตขึ้นเท่านั้นแหละ เริ่มรู้อะไรๆมากขึ้น
         ละในบางเวลามันจะมีความรู้ ประมาณ   ＃£»~＄÷×.＃«•])ๅ/1<»)§+÷»)-»  (╯︵╰,) (บอกไม่ถูก)  ไม่ชอบเลย
         และไม่ชอบวันสำสัญ อะไรทั้งนั้น ที่จัดขึ้นใน รร โดยเฉพาะ เรื่องที่เกี่ยวกับคนในครอบครัว
         ยิ่งโตยิ่งต้องรับผิดชอบตัวเองมากขึ้นนี้เวลามีเรื่องอะไรคุยกับยายตลอดไม่เคยปิด แล้วบางเรื่องเรา
         ไม่สามารถจะปรึกษาแกได้ เพราะแกไม่เข้าใจ (อย่างตอนจะจบ มัธยมต้นจะต่อ สามัญหรืออาชีพ ถ้าอาชีพที่ไหนดี
         เรียนอะไร ระหว่างนี้ ...... กะ ....... นี้ก็หน้าสน สามัญก็ดีไปอย่าง และถ้า  บลาาาๆ ไม่มีใครให้ปรึกษาเลย
         ทุกอย่างต้องตัดสินใจเอง มันก็ไม่ได้รู้สึกขาดความอบอุ่นหรอก มั้งนะ คือ เปนแบบนี้ก็ได้ แค่ยายเพื่อนตัวเราเอง
         ทางเลือกมีน้อยลง ยิ่งโตค่าใช้จ่ายเยอะ ในแต่ละวัน ผ่านไปมีเเต่อะไรให้คิดมากมาย เปนไปได้ไม่อยากให้อะไรแบบนี้เกิดขึ้น
         ไม่ว่ากับใคร ยิ่งสมัยนี้ ส่วนตัวคิดว่า มีเยอะแน่ๆ เด็กที่พ่อแม่แยกทาง หย่าร้าง
         เด็กเหล่านี้จะต้องเจอกับอะไรหลายๆอย่าง กับสิ่งที่เขาไม่ควรได้รับ มันไม่มีคำพูดไดอธิบายได้
         เเละคุณก็ไม่มีวันเข้าใจตราบใดที่คุณไม่มาเจอเอง ที่แน่ๆมันแย่มากนะ