เรื่องนี้ผมจะเท็คเดียวจบเลย ไม่มีไปนอน ไปวางเพลิง ไปค้ายา ไปให้ข้าวหมา แน่นอนคนับ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า
เมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 2558 ผมได้เสร็จธุระที่กรุงเทพ
แล้วจะเดินทางกลับบ้านที่จังหวัดนครราชสีมา
ด้วยความอ่อนล้าของร่างกายที่สะสมมาเต็มที่
ผมจึงได้ซื้อตั๋วกลับโคราชทันที ที่ไปถึงหมอชิต2
โดยหวังว่าจะถึงบ้านเร็วที่สุด
ผมตัดสินใจซื้อตั๋วรถทัวร์ ป.1 ของ "แอร์โคราชพัฒนา" (ขออนุญาติเอ่ยชื่อนะครับ)
ผมได้ดูเลขที่นั่งบนจอ ตอนนั้นบนจอคนไม่เยอะมาก
ผมจึงได้เลือกที่นั่งเกือบหลังสุด ติดริมหน้าต่างเพื่อที่จะได้ชมบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองหลวงก่อนจะงีบหลับ
และผมก็ได้หมายเลขรถบนตั๋ว คือ 21-5 เวลาออกรถ 22.35 น.
ไม่รอช้าผมรีบบึ่งไปชานชาลาทันทีเพื่อได้นั่งพักผ่อนตากแอร์เย็นๆบนรถสบายๆ
ผมขึ้นรถจัดแจงที่นั่งเรียบร้อบผมก็นั่งเล่นไปเรื่อยๆ มองดูผู้โดยสารที่ทยอยขึ้นรถมาเรื่อยๆ
ผมเหม่อไปซักพักรู้ตัวอีกที อ่าว เฮ้ย ! คนเกือบจะเต็มรถแหละ
ผมดูเวลา ก็คงจะใกล้ได้เวลาออกรถแล้ว ผมก็เห็นอีกสองคนที่ขึ้นมาบน และหลังจากเวลานั้นมันเป็นการนั่งรถทัวร์ที่น่าจดจำมาก
ผมเห็นชายแก่ๆร่างอ้วนหน้าตาดูดุดันและจริงจังคนหนึ่ง เดินมากับผู้หญิงคนหนึ่ง คาดว่าจะเป็นญาติกัน
เป็นผู้หญิงสูง ขาว หน้าดูอวบอิ่ม ตัดผมหน้าม้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมนี้โคตรคลั่งผมม้าเลย
แม่จ้าววววววว.....! น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ
แค่ผมมองเธอผมก็รู้สึกเขินๆ ผมแอบเหลือบๆ ดูว่าเธอจะนั่งไหน และแล้วเธอกับชายแก่คนนั้นมาหยุดที่ผมนั่ง
(ณ ตอนนั้นที่นั่งที่จะจัดเป็นคู่ๆ ก็ถูกจับจองด้วยผู้โดยที่เดินทางคนเดียวหมดแล้ว ก็อย่างว่านะครับ
เดินทางไกลคงไม่ค่อยมีใครอยากจะนั่งกับคนแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้ถ้าเลือกได้ก็ขอนั่งแบบส่วนตัวคนเดียวดีกว่า)
ผู้ชายคนนั้นและเธอคนนั้นได้ซื้อตั๋วข้างๆผมและข้างๆผู้ชายอีกคนหึ่งที่นั่งติดริมหน้าต่างตรงข้ามผม
(ซึ่งชายที่นั่งติดริมหน้าต่างนั้นรูปร่างลักษณะเป็นชายกลางคนที่อ้วนมาก
หนวดเคราเพิ้ม ผิวคล้ำ ห้อยพระเครื่องเยอะ และแต่งตัวสบายมากเสื้อกล้ามขาวกางเกงขายาวโปร่งๆหลวมๆ)
ชายแกที่เดินมามองมาที่ผมที่แกล้งหันหน้าหนีมองไปที่นอกหน้าต่างๆแล้วก็มองไปที่ชายร่างอ้วนอีกคน
แล้วก็บอกให้เธอคนนั้นนั่งข้างผมผมนั่งตีหน้านิ่งมองออกไปข้างนอกที่แอบยิ้มอยู่ในใจ
จังหวะนั้นแหละผมเผลอสบตากับเธอ แค่เสี้ยววินาที แต่แบบมันบรรยายไม่ถูกความรู้สึกไม่ถูก
ตัวมันลอยๆเบาๆหวิวๆมีความสุขมากๆ ผมรีบหันหน้าหนีทันทีไม่งั้นคงมโนหนักไปไกล
เมื่อเธอนั่งข้างผมอการแรกเลยคือขยับตัวหนีทันทีที่นั่งชนิดว่า Gu จะสิงกระจกรถทัวร์ล่ะนะ
เธอก็มองผมแบบงงๆ อยากจะบอกเธอว่า"ผมเขินโว้ย ไปน่ารักไกลๆเหอะขอร้อง" ใจนี้เต้นระดับ 9.8 ริกเตอร์
ความง่วงที่สะสมมาทั้งวันนั้นหายเกลี้ยงครับ จากนั้นรถก็ออกครับพนักงานก็แจกขนมกับน้ำบนรถ
ผมนี้แอบเหลือบตามองเธอทุกๆห้านาทีเลยครับ แต่ก็เกรงใจชายแก่ที่นั่งมาด้วยเพราะท่าทางดุมากกกกก
แล้วยิ่งตอนเธอกินขนมปังยิ่งน่ารักไปใหญ่ โอ้ยคนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย พิมพ์ไปอมยิ้มไป
รถขับมาได้ซักพักเธอถูกความง่วงทุกทางเต็มที่เธอหลับครับ หน้าเธอตอนหลับ และมีแสงไฟสีส้มอ่อนจากถนนกระทบหน้าเธอนี้แบบ
อ้าก.............................!!!! น่าร้าาาากกกกกกโว้ยยยยยยยยยยยย (ผมได้แต่ตะโกนดังๆในใจ)
ณ ตอนนั้นผมเหมือนคนโรคจิตมากที่แอบดูหน้าเธอตอนหลับ ใจหนึ่งก็เกรง
ใจ(กลัว)ชายแก่อีกคนที่นั่งมาด้วย
แล้วความบรรลัยมันเกิดขึ้นตอนที่เธอหลับสนิทแล้ว แล้วหัวก็เธอเอียงมาซบไหล่ผม
ผมนี่แบบ 7^^%*^%^$%^%*76=pp3o2+@#_#%O$_0=2340+%$&_^#)_)O)$@+%+!%&
^$^&=6896=45/5475956=#@$%%&_%%^*%#%^^*&
*_)^$$#@%(__)(*&^*&& สะดุ้งตาค้างนอนไม่หลับไม่กล้าขยับ
แต่ก็มีความสุขจริงๆผมอยากให้รถทัวร์คันนี้วิ่งไปถึงเชียงใหม่เลยจะได้อยู่ใกล้เธอนานๆ
และนั้นผมก็ได้ตัดสินใจทำสิ่งที่เห่ยที่สุดในชีวิต.....
ผมก็ได้แต่คิดในใจอยากรู้จักเธอไม่อยากปล่อยให้ผ่านไป ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี
เมื่อเธอหลับเธอได้ขยับตัวออกไปหัวเอนไปทางอื่นได้โอกาสแล้วผมหาเศษกระดาษที่หาได้ตอนนี้
มาหนึ่งแผ่น นิสัยผมชอบพกปากกาติดตัวตลอด เอ้ะ ! สลิปตั๋วโดยสารอยู่ในกระเป๋าเสื้อนี่หว่า
ไม่รอช้าผมได้เขียนข้อความบอกเธอในกระดาษใบนั้น ด้วยลายมือที่ห่วยบรมเนื่องจากความมืดที่เป็นอุปสรรคอย่างมาก
ผมทิ้งข้อความบอกเธอว่าน่ารักพร้อมทิ้ง id line ไว้ข้อความในจดหมายไม่ขอเอ่ยนะครับ แค่นั่งพิมพ์ก็โคตรอายตัวเองเลย
แค่คิดก็อยากเอาหมอนฟาดหัวตัวเองสลบเลย
ปัญหาต่อมาผมจะให้เธอยังไง ณ ตอนนั้นใกล้จะเข้าเขตตัวเมืองแล้ว บนรถเริ่มเปิดไฟ
ซึ่งแน่นอนผมต้องลงก่อนเธอเพราะเธอลงที่สถานีปลายทาง "บขส.ใหม่" ผมลงที่หน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง
จะให้โดยยัดใส่มือตอนหลับ ไม่เอาๆ ดูโรคจิตใป ถ้าเธอตื่นไม่ดีแน่
วางใว้บนตัก ชัดไปเดียวคนที่มากับเธอจะเห็น ติดไว้กับขวดน้ำ ถ้าเธอไม่หยิบไปและ ผมคิดๆๆๆๆๆ
จนใกล้จะถึงที่หมายแล้วๆๆๆๆๆ สุดท้าย ผมลุกขึ้น เตรียมลงพูดกับเธอ"ขอทางหน่อยครับ"เธอสะลึมสลือขยับ
และได้วางโน้ตใว้บนที่นั่งของผม ผมรีบวิ่งไปที่หน้ารถโดยไม่หันไปมองเธอเลยแบบว่าอาย
เมื่อผมลงรถ ในเวลาตีสองกว่าๆ จังหวะที่รถเคลื่อนออกไปผมก็แอบเสียใจนิดๆ และขอมองเธอเป็นครั้งสุดท้าย
มันเป็นการเดินทางที่แสนยาวนานมากที่เต็มไปด้วยความสุข ผมกลับถึงบ้านอาบน้ำ หัวถึงหมอนก็หลับเลย
เนื่องจากอดนอนตลอดการเดนทางนี้
ไม่รู้นะผมเป็นพวกตายซากไร้ชีวิตชีวา ทำตัวเฉาๆแต่พอเจอเธอ
มันเหมือนต้นไม้ที่ใกล้ตายได้รับน้ำและกลับมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง
ผมมีความสุขแม้จะไม่มีการสนทนาเกิดขึ้นเลย
ป.ล. ผมอยากคุยกับเธอมากแต่ผมกลัวผู้ชายที่มากับเธอจริงๆ
ป.ล.2 ชายที่มากับเธอนั้นไม่นอนเลยครับมีแอบงีบไม่ถึงครึ่ง ช.ม. ก็ตื่นมากดมือถือต่อ
ป.ล.3 ที่มาเล่าอยากประจานความเห่ยของตัวเอง
ป.ล.4 สกิลจีบหญิง ผม = 1/100 บวก กับหน้าตาโคตรบ้านๆ
ป.ล.5 โอ้ย ! อายยยยย
เมื่อผมเจอสาวผมม้าคนหนึ่งบนรถทัวร์ที่ทำให้ผมมีความสุขตลอดการเดินทาง(แม้ไม่มีการพูดคุย)
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า
เมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 2558 ผมได้เสร็จธุระที่กรุงเทพ
แล้วจะเดินทางกลับบ้านที่จังหวัดนครราชสีมา
ด้วยความอ่อนล้าของร่างกายที่สะสมมาเต็มที่
ผมจึงได้ซื้อตั๋วกลับโคราชทันที ที่ไปถึงหมอชิต2
โดยหวังว่าจะถึงบ้านเร็วที่สุด
ผมตัดสินใจซื้อตั๋วรถทัวร์ ป.1 ของ "แอร์โคราชพัฒนา" (ขออนุญาติเอ่ยชื่อนะครับ)
ผมได้ดูเลขที่นั่งบนจอ ตอนนั้นบนจอคนไม่เยอะมาก
ผมจึงได้เลือกที่นั่งเกือบหลังสุด ติดริมหน้าต่างเพื่อที่จะได้ชมบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองหลวงก่อนจะงีบหลับ
และผมก็ได้หมายเลขรถบนตั๋ว คือ 21-5 เวลาออกรถ 22.35 น.
ไม่รอช้าผมรีบบึ่งไปชานชาลาทันทีเพื่อได้นั่งพักผ่อนตากแอร์เย็นๆบนรถสบายๆ
ผมขึ้นรถจัดแจงที่นั่งเรียบร้อบผมก็นั่งเล่นไปเรื่อยๆ มองดูผู้โดยสารที่ทยอยขึ้นรถมาเรื่อยๆ
ผมเหม่อไปซักพักรู้ตัวอีกที อ่าว เฮ้ย ! คนเกือบจะเต็มรถแหละ
ผมดูเวลา ก็คงจะใกล้ได้เวลาออกรถแล้ว ผมก็เห็นอีกสองคนที่ขึ้นมาบน และหลังจากเวลานั้นมันเป็นการนั่งรถทัวร์ที่น่าจดจำมาก
ผมเห็นชายแก่ๆร่างอ้วนหน้าตาดูดุดันและจริงจังคนหนึ่ง เดินมากับผู้หญิงคนหนึ่ง คาดว่าจะเป็นญาติกัน
เป็นผู้หญิงสูง ขาว หน้าดูอวบอิ่ม ตัดผมหน้าม้า [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ แม่จ้าววววววว.....! น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ
แค่ผมมองเธอผมก็รู้สึกเขินๆ ผมแอบเหลือบๆ ดูว่าเธอจะนั่งไหน และแล้วเธอกับชายแก่คนนั้นมาหยุดที่ผมนั่ง
(ณ ตอนนั้นที่นั่งที่จะจัดเป็นคู่ๆ ก็ถูกจับจองด้วยผู้โดยที่เดินทางคนเดียวหมดแล้ว ก็อย่างว่านะครับ
เดินทางไกลคงไม่ค่อยมีใครอยากจะนั่งกับคนแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้ถ้าเลือกได้ก็ขอนั่งแบบส่วนตัวคนเดียวดีกว่า)
ผู้ชายคนนั้นและเธอคนนั้นได้ซื้อตั๋วข้างๆผมและข้างๆผู้ชายอีกคนหึ่งที่นั่งติดริมหน้าต่างตรงข้ามผม
(ซึ่งชายที่นั่งติดริมหน้าต่างนั้นรูปร่างลักษณะเป็นชายกลางคนที่อ้วนมาก
หนวดเคราเพิ้ม ผิวคล้ำ ห้อยพระเครื่องเยอะ และแต่งตัวสบายมากเสื้อกล้ามขาวกางเกงขายาวโปร่งๆหลวมๆ)
ชายแกที่เดินมามองมาที่ผมที่แกล้งหันหน้าหนีมองไปที่นอกหน้าต่างๆแล้วก็มองไปที่ชายร่างอ้วนอีกคน
แล้วก็บอกให้เธอคนนั้นนั่งข้างผมผมนั่งตีหน้านิ่งมองออกไปข้างนอกที่แอบยิ้มอยู่ในใจ
จังหวะนั้นแหละผมเผลอสบตากับเธอ แค่เสี้ยววินาที แต่แบบมันบรรยายไม่ถูกความรู้สึกไม่ถูก
ตัวมันลอยๆเบาๆหวิวๆมีความสุขมากๆ ผมรีบหันหน้าหนีทันทีไม่งั้นคงมโนหนักไปไกล
เมื่อเธอนั่งข้างผมอการแรกเลยคือขยับตัวหนีทันทีที่นั่งชนิดว่า Gu จะสิงกระจกรถทัวร์ล่ะนะ
เธอก็มองผมแบบงงๆ อยากจะบอกเธอว่า"ผมเขินโว้ย ไปน่ารักไกลๆเหอะขอร้อง" ใจนี้เต้นระดับ 9.8 ริกเตอร์
ความง่วงที่สะสมมาทั้งวันนั้นหายเกลี้ยงครับ จากนั้นรถก็ออกครับพนักงานก็แจกขนมกับน้ำบนรถ
ผมนี้แอบเหลือบตามองเธอทุกๆห้านาทีเลยครับ แต่ก็เกรงใจชายแก่ที่นั่งมาด้วยเพราะท่าทางดุมากกกกก
แล้วยิ่งตอนเธอกินขนมปังยิ่งน่ารักไปใหญ่ โอ้ยคนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย พิมพ์ไปอมยิ้มไป
รถขับมาได้ซักพักเธอถูกความง่วงทุกทางเต็มที่เธอหลับครับ หน้าเธอตอนหลับ และมีแสงไฟสีส้มอ่อนจากถนนกระทบหน้าเธอนี้แบบ
อ้าก.............................!!!! น่าร้าาาากกกกกกโว้ยยยยยยยยยยยย (ผมได้แต่ตะโกนดังๆในใจ)
ณ ตอนนั้นผมเหมือนคนโรคจิตมากที่แอบดูหน้าเธอตอนหลับ ใจหนึ่งก็เกรง
ใจ(กลัว)ชายแก่อีกคนที่นั่งมาด้วยแล้วความบรรลัยมันเกิดขึ้นตอนที่เธอหลับสนิทแล้ว แล้วหัวก็เธอเอียงมาซบไหล่ผม
ผมนี่แบบ 7^^%*^%^$%^%*76=pp3o2+@#_#%O$_0=2340+%$&_^#)_)O)$@+%+!%&
แต่ก็มีความสุขจริงๆผมอยากให้รถทัวร์คันนี้วิ่งไปถึงเชียงใหม่เลยจะได้อยู่ใกล้เธอนานๆ
และนั้นผมก็ได้ตัดสินใจทำสิ่งที่เห่ยที่สุดในชีวิต.....
ผมก็ได้แต่คิดในใจอยากรู้จักเธอไม่อยากปล่อยให้ผ่านไป ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี
เมื่อเธอหลับเธอได้ขยับตัวออกไปหัวเอนไปทางอื่นได้โอกาสแล้วผมหาเศษกระดาษที่หาได้ตอนนี้
มาหนึ่งแผ่น นิสัยผมชอบพกปากกาติดตัวตลอด เอ้ะ ! สลิปตั๋วโดยสารอยู่ในกระเป๋าเสื้อนี่หว่า
ไม่รอช้าผมได้เขียนข้อความบอกเธอในกระดาษใบนั้น ด้วยลายมือที่ห่วยบรมเนื่องจากความมืดที่เป็นอุปสรรคอย่างมาก
ผมทิ้งข้อความบอกเธอว่าน่ารักพร้อมทิ้ง id line ไว้ข้อความในจดหมายไม่ขอเอ่ยนะครับ แค่นั่งพิมพ์ก็โคตรอายตัวเองเลย
แค่คิดก็อยากเอาหมอนฟาดหัวตัวเองสลบเลย
ปัญหาต่อมาผมจะให้เธอยังไง ณ ตอนนั้นใกล้จะเข้าเขตตัวเมืองแล้ว บนรถเริ่มเปิดไฟ
ซึ่งแน่นอนผมต้องลงก่อนเธอเพราะเธอลงที่สถานีปลายทาง "บขส.ใหม่" ผมลงที่หน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง
จะให้โดยยัดใส่มือตอนหลับ ไม่เอาๆ ดูโรคจิตใป ถ้าเธอตื่นไม่ดีแน่
วางใว้บนตัก ชัดไปเดียวคนที่มากับเธอจะเห็น ติดไว้กับขวดน้ำ ถ้าเธอไม่หยิบไปและ ผมคิดๆๆๆๆๆ
จนใกล้จะถึงที่หมายแล้วๆๆๆๆๆ สุดท้าย ผมลุกขึ้น เตรียมลงพูดกับเธอ"ขอทางหน่อยครับ"เธอสะลึมสลือขยับ
และได้วางโน้ตใว้บนที่นั่งของผม ผมรีบวิ่งไปที่หน้ารถโดยไม่หันไปมองเธอเลยแบบว่าอาย
เมื่อผมลงรถ ในเวลาตีสองกว่าๆ จังหวะที่รถเคลื่อนออกไปผมก็แอบเสียใจนิดๆ และขอมองเธอเป็นครั้งสุดท้าย
มันเป็นการเดินทางที่แสนยาวนานมากที่เต็มไปด้วยความสุข ผมกลับถึงบ้านอาบน้ำ หัวถึงหมอนก็หลับเลย
เนื่องจากอดนอนตลอดการเดนทางนี้
ไม่รู้นะผมเป็นพวกตายซากไร้ชีวิตชีวา ทำตัวเฉาๆแต่พอเจอเธอ
มันเหมือนต้นไม้ที่ใกล้ตายได้รับน้ำและกลับมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง
ผมมีความสุขแม้จะไม่มีการสนทนาเกิดขึ้นเลย
ป.ล. ผมอยากคุยกับเธอมากแต่ผมกลัวผู้ชายที่มากับเธอจริงๆ
ป.ล.2 ชายที่มากับเธอนั้นไม่นอนเลยครับมีแอบงีบไม่ถึงครึ่ง ช.ม. ก็ตื่นมากดมือถือต่อ
ป.ล.3 ที่มาเล่าอยากประจานความเห่ยของตัวเอง
ป.ล.4 สกิลจีบหญิง ผม = 1/100 บวก กับหน้าตาโคตรบ้านๆ
ป.ล.5 โอ้ย ! อายยยยย