ปกติเป็นคนนอนเยอะมากค่ะ นอนไม่เกินเที่ยงคืน ตื่นประมาณ 9-10 โมง แล้วไปทำงานตัวเอง ไม่มีเรื่องอะไรต้องคิดมากหลายปีแล้วค่ะ เราเริ่มมีอาการตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ
อาการครั้งแรกเราตื่นขึ้นมาแล้วหันไปมองไปที่หน้าต่างข้างเตียงว่าสว่างมากแค่ไหน เห็นยังไม่สว่างเท่าไหร่ก็เลยนอนต่อเลยอยากพลิกตัว แต่พลิกตัวไม่ได้พยายามแค่ไหนก็ขยับไม่ได้ แถมยังพูดอ้าปากอะไรไม่ได้ด้วย ส่งเสียงได้แค่อื้ออ่าๆๆ เราขยับได้แต่หัวกับตาเหมือนคนพิการเลยค่ะ แล้วตอนนั้นตาของเราก็พยายามจะปิดเองตลอดแต่เราพยายามเบิกตาให้กว้างเพื่อไม่ให้ตัวเองหลับต่อ ตอนที่เราขยับหัวไปมาเราต้องใช้แรงเยอะมากเหมือนสบัดหัวท่านอนเราได้ยินเสียงเราตอนขยับหัวทุกครั้ง เราพยายามทำแบบนั้นไปเรื่อยๆจนลืมตาตัวเองที่หลับอยู่ได้ แล้วหยิบมือถือมากดๆ
เวลาใกล้หกโมงแล้วเหรอ เราก็เลยหลับต่ออีกรอบ เป็นเหมือนรอบแรกค่ะ แต่รอบนี้เราขยับแขนได้ก็เลยหยิบมือถือมากดปุ่มนู่นนี่ เรากดมือถือได้แต่หน้าจอสว่างเป็นสีขาวแล้วดับเป็นจอดำ เราคิดว่ามือถือเราพังแน่เลย เราจึงขยับแขนขาเพื่อที่จะยืนให้ได้ แล้วเราก็ยืนได้ ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ดันได้ยินเสียงไลน์ดังเข้า เราเลยตื่นทันที ก็ตื่นแบบงงๆอีกรอบ คิดว่าตัวเองฝันร้ายแน่เลย
พอดูเวลาใกล้จะ 7 โมงแล้ว มีแสงสว่างผ่านหน้าต่างมาแล้ว เราเลยหลับต่อแบบหงุดหงิด แต่ก็ยังเป็นเหมือนรอบที่แล้ว เราหันไปมองหน้าต่างเห็นแสงสว่างเหมือนก่อนหลับ แต่เราขยับตัวและร่างกายได้เร็วกว่า เราเลยลุกขึ้นแต่งตัวรีบไขกุญแจออกมาจากบ้านเพื่ออกมาเดินเล่นข้างนอกแปปนึง เดินออกไปก็เห็นว่าท้องฟ้าครื้มสีเทาทำท่าฝนตก อากาศเย็น ซึ่งตรงข้ามกับแสงที่เห็นจากหน้าต่างตอนแรก แสงด้านนอกทำไมมันสว่างน้อยอย่างนี้ เดินไปคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าไป แล้วอยู่ๆก็มีผู้หญิงเดินมาหา ( แถวบ้านเราเปรี่ยวไม่ค่อยมีคน ข้างบ้านก็ไม่มี ) เราเลยสงสัยว่าเขาเป็นใคร เขาเดินมาบอกว่าขอเข้าไปในบ้านหน่อยสิฝนจะตกแล้ว เราสงสารเขาเลยพาเขาเข้าบ้านแบบง่ายๆเลย เราให้เขาเดินเข้าบ้านก่อน ส่วนเราเดินตามหลัง อยู่ๆประตูบ้านก็ปิดเองไม่ให้เราเข้า จากนั้นเราก็ตื่นอัตโนมัติ แล้วหยิบมือถือมาดูเวลา
นี่มันก็จะ 8 โมงแล้ว เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นวะ อาจจะแค่ฝันร้ายก็ได้ เราเลยหลับต่อแต่รอบนี้เราเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมายืนเกาะขอบประตูให้เห็นหน้าครึ่งหนึ่งตัวครึ่งหนึ่ง พูดว่า หลับให้ตายไปเลย ไม่ต้องตื่นหรอก แล้วหัวเราะ เราพยายามขยับตัวจะลุกขึ้นหนีแต่ขยับไม่ได้เลย ขยับได้แต่หัวกับตาและส่งเสียงอื้ออ้าได้นิดหน่อย จากนั้นเราเหนื่อยจนหลับตาแล้วนึกถึงบรรพบุรุษ เราเลยลืมตาตื่นขึ้นมาเองทันที แล้วหยิบมือถือโทรหาคนนู่นคนนี่ ถามว่ากุตื่นแล้วยัง กุตื่นแล้วจริงๆใช่ไหม แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง ผ่านวันนั้นไปก็ไม่มีไรเกิดขึ้นอีก
จนเราย้ายบ้านอาการเดิมก็ยังเป็นอยู่ แต่บ้านที่เราย้ายเป็นบ้านติดถนน เวลาเกิดอาการจะได้ยินเสียงทุกอย่างเลย อาการนี้เกิดขึ้นเดือนละครั้งสองครั้งค่ะ วันไหนที่รู้ตัวว่าเป็นแบบนี้จะไม่หลับต่อแล้วค่ะ เคยลองหลับต่อแล้วมันยาวน่ะค่ะ
นอนหลับแต่จิตตื่นหรือร่างกายขยับไม่ได้กันแน่
อาการครั้งแรกเราตื่นขึ้นมาแล้วหันไปมองไปที่หน้าต่างข้างเตียงว่าสว่างมากแค่ไหน เห็นยังไม่สว่างเท่าไหร่ก็เลยนอนต่อเลยอยากพลิกตัว แต่พลิกตัวไม่ได้พยายามแค่ไหนก็ขยับไม่ได้ แถมยังพูดอ้าปากอะไรไม่ได้ด้วย ส่งเสียงได้แค่อื้ออ่าๆๆ เราขยับได้แต่หัวกับตาเหมือนคนพิการเลยค่ะ แล้วตอนนั้นตาของเราก็พยายามจะปิดเองตลอดแต่เราพยายามเบิกตาให้กว้างเพื่อไม่ให้ตัวเองหลับต่อ ตอนที่เราขยับหัวไปมาเราต้องใช้แรงเยอะมากเหมือนสบัดหัวท่านอนเราได้ยินเสียงเราตอนขยับหัวทุกครั้ง เราพยายามทำแบบนั้นไปเรื่อยๆจนลืมตาตัวเองที่หลับอยู่ได้ แล้วหยิบมือถือมากดๆ
เวลาใกล้หกโมงแล้วเหรอ เราก็เลยหลับต่ออีกรอบ เป็นเหมือนรอบแรกค่ะ แต่รอบนี้เราขยับแขนได้ก็เลยหยิบมือถือมากดปุ่มนู่นนี่ เรากดมือถือได้แต่หน้าจอสว่างเป็นสีขาวแล้วดับเป็นจอดำ เราคิดว่ามือถือเราพังแน่เลย เราจึงขยับแขนขาเพื่อที่จะยืนให้ได้ แล้วเราก็ยืนได้ ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ดันได้ยินเสียงไลน์ดังเข้า เราเลยตื่นทันที ก็ตื่นแบบงงๆอีกรอบ คิดว่าตัวเองฝันร้ายแน่เลย
พอดูเวลาใกล้จะ 7 โมงแล้ว มีแสงสว่างผ่านหน้าต่างมาแล้ว เราเลยหลับต่อแบบหงุดหงิด แต่ก็ยังเป็นเหมือนรอบที่แล้ว เราหันไปมองหน้าต่างเห็นแสงสว่างเหมือนก่อนหลับ แต่เราขยับตัวและร่างกายได้เร็วกว่า เราเลยลุกขึ้นแต่งตัวรีบไขกุญแจออกมาจากบ้านเพื่ออกมาเดินเล่นข้างนอกแปปนึง เดินออกไปก็เห็นว่าท้องฟ้าครื้มสีเทาทำท่าฝนตก อากาศเย็น ซึ่งตรงข้ามกับแสงที่เห็นจากหน้าต่างตอนแรก แสงด้านนอกทำไมมันสว่างน้อยอย่างนี้ เดินไปคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าไป แล้วอยู่ๆก็มีผู้หญิงเดินมาหา ( แถวบ้านเราเปรี่ยวไม่ค่อยมีคน ข้างบ้านก็ไม่มี ) เราเลยสงสัยว่าเขาเป็นใคร เขาเดินมาบอกว่าขอเข้าไปในบ้านหน่อยสิฝนจะตกแล้ว เราสงสารเขาเลยพาเขาเข้าบ้านแบบง่ายๆเลย เราให้เขาเดินเข้าบ้านก่อน ส่วนเราเดินตามหลัง อยู่ๆประตูบ้านก็ปิดเองไม่ให้เราเข้า จากนั้นเราก็ตื่นอัตโนมัติ แล้วหยิบมือถือมาดูเวลา
นี่มันก็จะ 8 โมงแล้ว เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นวะ อาจจะแค่ฝันร้ายก็ได้ เราเลยหลับต่อแต่รอบนี้เราเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมายืนเกาะขอบประตูให้เห็นหน้าครึ่งหนึ่งตัวครึ่งหนึ่ง พูดว่า หลับให้ตายไปเลย ไม่ต้องตื่นหรอก แล้วหัวเราะ เราพยายามขยับตัวจะลุกขึ้นหนีแต่ขยับไม่ได้เลย ขยับได้แต่หัวกับตาและส่งเสียงอื้ออ้าได้นิดหน่อย จากนั้นเราเหนื่อยจนหลับตาแล้วนึกถึงบรรพบุรุษ เราเลยลืมตาตื่นขึ้นมาเองทันที แล้วหยิบมือถือโทรหาคนนู่นคนนี่ ถามว่ากุตื่นแล้วยัง กุตื่นแล้วจริงๆใช่ไหม แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง ผ่านวันนั้นไปก็ไม่มีไรเกิดขึ้นอีก
จนเราย้ายบ้านอาการเดิมก็ยังเป็นอยู่ แต่บ้านที่เราย้ายเป็นบ้านติดถนน เวลาเกิดอาการจะได้ยินเสียงทุกอย่างเลย อาการนี้เกิดขึ้นเดือนละครั้งสองครั้งค่ะ วันไหนที่รู้ตัวว่าเป็นแบบนี้จะไม่หลับต่อแล้วค่ะ เคยลองหลับต่อแล้วมันยาวน่ะค่ะ