ขอบอกก่อนว่านี่คือเรื่ิองจริง 100% เมื่อครั้งตอนเราเป็นวัยรุ่น ตอนนั้นอายุประมาณ 20 ปี เราชอบเที่ยวปาตี้ติดยาหนักมาก เสพยาบ่อยมาก แต่มีช่วงนึงที่เราปาตี้ติดกัน 7 วัน จากที่ปกติ 3-4 วันครั้ง  ช่วงนั้นเรามีกิจที่ต้องไปรวมเป็นเวลา 7 วัน ที่เลี่ยงไม่ได้ วันเกิดเพื่อนมั่งอะไรมั่งติดๆกัน  1 ทุ่มเราจะเริ่มแต่งตัว 4 ทุ่มออกไปเที่ยวเสพยาจำนวนมากไปเรื่อยๆ ไปจนถึงเช้า นอนเช้า  แล้วตื่นตอน4-5 โมงเย็น   กินข้าว เสร็จ 1 ทุ่มก็แต่งตัวออกไปทำเหมือนเดิมซ้ำๆ วนไป  บางวัน เล่นยาลากยาวมาถึงตอน 11โมง - เที่ยงเลย แล้วนอนตื่นมาก็แต่งตัวออกไปเสพยาอีก    อ่อ  แล้วช่วงที่กำลังจะนอนบอกก่อนว่าหลับยาก ในทุกๆวัน ของ 7 วันนั้น ที่จะหลับเราจะ กิน ซาแน็ก (Xanax) หรือ อัลปราโซแลม (Alprazolam) เข้าไปก่อนนอนเพราะมันจะทำให้หลับสบายมาก ทุกอย่างเกิดขึ้นวนลูป ซ้ำๆ 7 วันติด  พอวันที่ 8 เราได้กลับมาพักผ่อนอย่างเต็มที่ ไม่มีใครชวนเที่ยวแล้ว วันนั้นคือวันที่เหนื่อยล้าเพลียร่างกายสุดๆ  เราไม่ได้ใช้สารเสพติด และไม่ได้กิน ซาแน็ก (Xanax) เข้าไป เราอาบน้ำ ปิดไฟ เข้านอนตอน 4 ทุ่ม แบบปกติทั่วไป ปรากฏว่าพอล้มตัวลงนอนเท่านั้นและหลับตา ด้วยท่านอนหงาย และเอาแขนแนบไว้ข้างกายทั้งของข้าง แบบท่าตรง และเรามีสติแบบ 100%  ปรากฏว่าตัวเราแข็ง ขยับไม่ได้เรา งง มากว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เป็นคนสติดี คิดว่าเป็น sleep paralysis เป็นภาวะที่ไม่สามารถขยับตัวได้ขณะกำลังตื่น หรือคนทั่วไปเค้าเรียกว่าผีอำ  แต่เราไม่กลัวผีนะ แล้วคิดว่าไม่ใช่แน่ๆ ก็เลยทำใจและข่มตานอนไปให้มันหลับๆ  พอหลับตาไปเรื่อย น่าจะประมาน 1-2 ชั่วโมง  มันก็ยังไม่หลับ อาจเพราะเราใช้ยานอนหลับติดกันนาน เลยทำให้วันที่ไม่ใช้มันเลยหลับไม่ได้  แต่เราก็ขยับตัวไม่ได้เช่นกัน เลยลืมตาขึ้นมา ปรากฏว่า เห็นมีคนเป็น10คน ยืนล้อมรอบเตียงเรา ตั้งแต่ด้านข้างไปถึงปลายเท้า ทั้งซ้ายและขวา เอาเป็นว่ารอบเตียงเลย เห็นด้วยตาเนื้อเป็นคน มีผิวหนังชัดเจน เส้นผมก็ชัด มันคือคนจริงๆ  มีเด็กมัดผมแกะหน้าเหมือนเราตอนเด็กๆ  คนแก่หลังค่อมๆ หนวดยาวๆ คนปกติ ผช และ ผญ แต่ละคนหน้าตาไม่เหมือนกัน   ทุกคนยืนในท่าเดียวกัน คือยืนตรงๆ แต่ก้มลงมามองตัวเราที่นอนอยู่ ยืนนึ่งๆ ไม่แสดงสีหน้า อะไรเลย แต่ทุกคนเป็นสีขาวดำนะ ไม่มีสีสันเหมือนคน เสื้อผ้าผิวพรรณ ขาวดำเลย แต่พูดตรงๆ เราจิตแข็งมากโดยพื้นฐานไม่เคยกลัวอะไรพวกนี้เลย  เราคิดในใจเลย ว่าเราหลอนแน่นอนเพราะเล่นยาเยอะ  เลยไม่คิดอะไรมากคิดว่า เดี๋ยวก็หายไป เลยหลับตานอนต่อ ไปเรื่อยๆ ลืมตาขึ้นมา เอ้ายังอยู่  แต่ตัวเราก็ยังขยับไม่ได้อยู่ดี ลืมตามา 10 รอบ เค้าก็ยังยืนมองเราอยู่ที่เดิม เราคิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะหายไป  รู้สึกรำคาญใจ  ทุกวันนี้ยังจำภาพนั้นได้อยู่เลย  บทสรุปของคืนนั้นคือ เราทนอยู่อย่างนั้นเพราะมันไม่หลับ จนกระทั่งเราได้ยินเสียงไก่ขัน แล้วฟ้าเริ่มสว่าง เพราะนอนติดหน้าต่างหลับตารอบสุดท้าย แล้วหลับไปจริงๆ หลับไปเอง เพราะแน่นอนว่า ทั้งคืนแล้วอาจจะเหนื่อย  หลังจากตื่นขึ้นมาเราก็เฉยๆ เพราะคิดว่าเออหลอนแหละ  จนกระทั่งมีโอกาสไปพบนักจิตวิทยาคนนึง เลยลองเล่าให้ฟังเล่นๆ ว่าแบบนี้คือหลอนยาใช่ไหม เค้ายืนยันว่าไม่ใช่ ถ้าหลอนยา มันจะเห็นแว๊บๆ แล้วหาย แต่เห็นขนาดนี้มันคือ การที่ ตาที่ 3 เรากำลังเปิด  เราก็เลยงงว่ามันคืออะไร เค้ามีไว้ทำไม  เก็บความสงสัยมา 8-9 ปี  จนวันนี้ที่เราเริ่มศึกษาการตื่นรู้ทางจิตวิญญาณ  นั่งสมาธิ เราเลยได้เข้าใจเลยว่า อ๋อ มันคือต่อมไพเนียล ที่มันเปิด มันเปิดได้ ถ้าฝึกสมาธิ หรือไปถึงขึ้นตื่นรู้ทางจิตวิญญาณ  แต่ต้องเป็นพระ ระดับเกจิอาจารย์เลยที่จะนั่งสมาธิได้ถึงขึ้นนั้น ไม่แปลกใจนะ  ที่พระบางองค์ เค้าเห็นในสิ่งที่เรามองไม่เห็น  แต่เค้าบอกว่า การเสพยามันสามารถเปิดต่อมไพเนียล แบบไดเร็กได้  แต่ก็ไม่ใช่เรื่องดี เพราะเราควบคุมอะไรมันไม่ได้เลย  และที่สำคัญเราก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้ด้วย 555  เห็นไปก็เท่านั้น ต่อยอดอะไรไม่ได้  ตื่นมาก็คือจบ  และไม่รู้ด้วยว่าคนพวกนั้นที่มายืน เป็นใคร  แต่หลังจากได้นอนเราก็ตื่นมาก็ขยับตัวได้ปกตินะ  ใครมีความคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้บ้างคะ มาแชร์ให้ฟังหน่อยค่ะ  ว่าที่เข้าใจอยู่มันจริงใช่ไหม