เมื่อ-ก่อนเคยเอ่ยอ้อนเขียนกลอนรัก
เมื่อ-ก่อนเคยท้วงทักสลักฝัน
เมื่อ-ก่อนกาลผ่านห้วงหลายช่วงวัน
เมื่อ-ก่อนนั้นใครเล่าที่เฝ้าเยือน

เธอ-ใช่ไหมคอยเคียงไม่เลี่ยงหลบ
เธอ-ใช่ไหมซ่อนซบแกล้งกลบเกลื่อน
เธอ-ใช่ไหมเย้าหยอกคอยบอกเตือน
เธอ-ใช่ไหมเป็นเพื่อนเสมือนเงา

เปลี่ยน-จากความรู้สึกลึกเร้นซ่อน
เปลี่ยน-จากตอนอมโศกบนโลกเหงา
เปลี่ยน-จากความขื่นขมที่ซมเซา
เปลี่ยน-จากเศร้าเป็นชื่นสะอื้นคลาย

ผัน-ผ่านช่วงล่วงกาลมินานเปลี่ยน
ผัน-ผ่านเวียนใจแทบแหลกสลาย
ผัน-ผ่านรักถ่ายเทเล่ห์เหลี่ยมพราย
ผัน-ผ่านกลายใจมั่นกลับหันลา  

ฉันเฝ้าแต่คร่ำครวญกำศรวลไห้
"เมื่อเธอเปลี่ยนผัน"ไปไม่ห่วงหา
จึงได้แต่นอนซมจมน้ำตา
คิดแต่ว่าจะอยู่ได้อย่างไร

ไม่มีเธอแนบเนาเหมือนคราวก่อน
ฉันล้าอ่อนเกินปรับให้รับไหว
ความหนาวเหน็บหน่วงหนักสุดหักใจ
เป็นแผลลึกตกผลึกในให้นึกจำ...