พระอาจารย์เฟื่อง โชติโก
วัดธรรมสถิต จ.ระยอง

...

ต่อมาวันหนึ่ง โยมเห็นผู้หญิงผอมๆอุ้มลูกเล็กๆปรากฏในนิมิต
ผู้หญิงก็ใส่เสื้อขาดมอมแมมไปหมด ลูกก็ร้องไห้ไม่หยุด
โยมจึงเกิดสงสารแล้วก็แผ่เมตตาให้ แต่แผ่เท่าไรๆ
สองคนแม่ลูกนั้นรับไม่ได้  ทำให้โยมยิ่งสงสารเขาใหญ่
จึงบอกท่านพ่อว่า อยากจะช่วยสองคนนี้แต่ช่วยไม่ได้ ท่านก็ว่า

"เขาจะรับได้ ไม่ได้ เป็นเรื่องของเขา ไม่ใช่ธุระของเรา
วิบากกรรมของแต่ละคนไม่เหมือนกันนะ
เราให้แล้วก็แล้วกัน ไม่ต้องติดตามไปดูผลงาน
หน้าที่ของเรามีแค่ไหนก็เอาแค่นั้น  เขามาขอ เราก็มีหน้าที่ให้
เขาปรากฏให้เราเห็น เราจะได้รู้ในเรื่องผลของกรรมแค่นั้นก็พอ
แล้วเราก็กลับมาดูลมของเรา"

...

คัดลอกจาก
หนังสือยาใจ อนุสรณ์พระครูญาณวิศิษฏ์
หน้า ๗๒