ไม่รู้จะทำยังไง  ไม่กล้าปรึกษาใคร ไม่อยากรบกวนใครให้มาฟังเรื่องราวของเรา
ส่วนเรื่องพ่อแม่ อาจจะฟังดูไร้สาระแต่เรายอมตายดีกว่าจะบอกให้รู้  
และอีกใจนึงเราก็คอยค้านตัวเองว่าไม่ใช่หรอก  นี่มันปกติ  เดี๋ยวก็หาย  

พิมพ์ไปสับสนไป ถ้างงยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ  เราอ่านที่ตัวเองพิมพ์แล้วก็ยังงงๆ