ขอบคุณน่ะที่อ่านเรื่องของเรางั้นเราขอเล่าอีกเรื่องเลยน่ะ
         ก็ตามที่พูดไว้น่ะ กระทู้ที่แล้วน่ะ เราเป็นคนมีเซ้นส์ แต่มีไม่มาก ก็ตั้งแต่รู้ตัวว่ามีนู้นหละ หลังจากที่พระท่านทักมาก็มีเห็นบ้างแค่ครั้งสองครั้งเป็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดขาว (เราอยากรู้อะ ว่าทำไมผีส่วนมากต้องมาแบบนี้)ยืนอยู่มุมห้องครัวบ้านเรา แต่เราไม่กล้าทัก ไม่กล้าบอกแม่ ก็ทำนิ่งๆแล้วเดินเข้าในบ้าน จากนั้นมาก็ได้ยินกับได้กลิ่นแค่นั้นหละ แต่ก็ไม่บ่อยน่ะ นานๆครั้งจะเจอที ^^
         เอาตามประเด็นเลยน่ะ  เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อต้นปีมานี้เอง ช่วงซัมเมอร์ที่ผ่านมา เราไปเข้าครอสเรียนพิเศษของค่ายๆหนึ่งในภาคอีสาน เราต้องไปอยู่หอเพื่อที่จะได้สะดวกกับการไปเรียน มีรูมเมดอยู่3 บวกเราก็4 เราไม่รู้จักกันมาก่อนแต่ทางค่ายอยากให้มาทำความรู้จักเพื่อนใหม่เลยจัดรูมเมดให้แบบนี้ แล้วก็มีหนึ่งในรูมแมทของเราที่เขามีเซ้นส์จัดอันดับว่าเซ้นส์แรงมากเลยละ ตอนเราโตมานี้เราก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับเซ้นต์ของตัวเอง ก็ตั้งแต่โตมาแทบจะไม่ได้ยินหรือได้กลิ่น อย่างมากก็แค่ฝัน
         หอที่เราอยู่มี4ชั้น เราอยู่ชั้น4เลยหละขึ้นบันไดขาลากเลยที่เดียว ระแวกหอก็จะมีผับเปิดเพลงเสียงดังกว่าทุกอย่างจะเงียบก็เที่ยงคืนตี1 วันแรกที่เราเข้าไปอยู่หอนั้น เราก็โดนเลย ประมาณเที่ยงคืนทุกอย่างเริ่มเงียบเราก็หลับๆตื่นๆบ้าง จู่ๆมีเสียงลากเก้าอี้ซึ่งทุกห้องจะมีเจ้าอี้แบบนี้ห้องละ2ตัว รู้เลยว่าเป็นเก้าอี้ขาที่เป็นเหล็ก ลากกับพื้นห้อง แต่เราจับเสียงไม่ได้ว่ามาจากด้านไหนของห้องแต่เราได้ยินเสียงชัดมาก เราเลยเผลอหลับไป เช้ามาเราก็เหมือนพูดบ่นๆ "ห้องข้างๆหรือป่าววะลากเก้าอี้สะเสียงดัง แทบจะไม่ได้นอน" พอเราพูดจบเพื่อนรูมเมดต่างคนต่างมองหน้ากัน ก็มีคนหนึ่งถามเรา "เสียงเก้าอี้อะไร ทำไมเราไม่ได้ยิน ทั้งๆที่เราเข้านอนพร้อมแกน่ะ" คราวนี้ทุกคนเงียบ ละก็เงียบ ต่างมองหน้ากัน เราพูดเลยตัดบทไป แล้วไอ้เสียงนี้เราก็ได้ยินประมาณ2-3คืน ติดกัน เราเลยโทรมาเล่าให้แม่ที่บ้านฟัง แม่เลยบอกว่า"เจ้าที่หรือเปล่าลูก กราบพระก่อนนอนบ้าง ขอเจ้าที่ท่านด้วยว่ามาขออยู่อาศัย " เราก็รับปากแม่ว่าจะทำ แต่เราก็ลืมเกือบทุกคืน ถ้าวันไหนเรากราบพระก่อนนอนวันนั้นจะไม่มีเสียงลากเก้าอี้เลย เราเลยคิดมาอยู่ไม่นานก็เจอดีแล้ว เราต้องอยู่ที่นี้เป็นเดือนเราจะเจออะไรบ้างนี้ ไม่นานเรากับรูมเมดก็สนิทกันมากขึ้นจนกล้าเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังได้ รูมเมดคนหนึ่งสมมุติว่าชื่อ "ลี่" แล้วกัน ลี่มันเล่าให้ฟังว่า มันเป็นคนมีเซ้นส์แรงมากตั้งแต่เด็ก มันเห็นแบบเป็นตัวเป็นตนเลย แต่มันจะเห็นตอนสภาพจิตใจที่อ่อนแอ วันหนึ่งเมดคนหนึ่งขอกลับบ้านเพราะมันเป็นเสาร์อาทิตย์ ก็เลยเหลือเราแค่3คน ประมาณ6โมงเย็นเราก็มานั่งเล่นกินนู้นกินนี้ด้วยกันตามปกติ แล้วเสียงโทรศัพท์ลี่มันก็ดังมันเลยออกไปคุยข้างนอกห้อง เพื่อนอีกคนหนึ่งเลยพูดประมาณว่า "แฟนไอ้ลี่โทรมาไม่ต้องสนใจมันหรอก" แล้วเราก็เฉยๆไป สักพักลี่มันกลับเข้ามาในห้องมันซึมๆเศร้าๆ น้ำตาคลอ เหมือนทะเลาะกับแฟนมา มันเลยชวนเรา2คนไปซื้อไรกิน  แต่เราไม่ไป "มันจะสองทุ่มแล้วมันดึกเราไม่ไปหรอกกลัววะ" ลี่มันก็พยักหน้า แล้วมันเลยไปกับเพื่อนอีกคน มันบอกเราแค่ว่า "ถ้ากลับเมื่อไรจะโทรมาบอกให้ลงเอาคีย๋การ์ดมาให้หรอก"หอเราจะใช้คีย์การ์ด สแกนประตูหน้าหอถึงจะเข้าได้) เราก็ได้พยักหน้ารับคำมันไป แล้วพวกมันก้นออกไปนานมาก ประมาณ4ทุ่ม เราได้ยินเสียงเคาะประตูแบบลัวๆเสียงดังมากเราเลยไปดูว่าใครมาก็เป็นลี่กับเพื่อนนั้นหละ แต่ดูหน้าตาลี่มันตื่น เหมือนมันกลัว อะไรสักอย่างทั้งๆที่เพื่อนอีกคนมันทำหน้า งง เราก็งง พวกมันเข้าหอมาได้ไง พอเปิดห้องลี่มันก็มีแต่พูดว่า"กูเห็น กูเห็น กูเห็น จริงๆน่ะ " เราก็ยิ่ง งง เข้าไปอีก เราเลยพยายามพูดใก้มันตั้งสติ "ลี่ใจเย็น เห็นไร ค่อยๆพูด " พอมันตั้งสติได้มันก็นอนไม่ยอมอาบน้ำเลยถามไรมันก็ไม่พูด เราเลยถามเพื่อนที่ไปกับลี่ "ลี่มันไปเห็นไรมา"  "กูไม่รู้ว่ามันเห็นไร อยู่ดีๆมันก็วิ่งลากกูกลับหอนี้หละ" "แล้วเข้าหอกันได้ไง ในเมื่อคีย์การ์ดอยู่กะกู " "ลี่มันลงทุนให้ยามหน้าหอเปิดให้ว่ะ มันบอกกว่าจะเดินลงมาจากชั้น4มันคงแย่ไปกว่านี้" เราเลยไม่สนใจอะไรก็เลยนอนกัน พอเรากับเพื่อนอีกคนกำลังเคลิ้มหลับ จู่ๆลี่มันก็สดุ้งขี้แล้วพูดแต่ว่า"กูเห็นอีกแล้วววว "คราวนี่มันร้องไห้ด้วย เรากับเพื่อนเลยพยายามเรียกสติคืนให้มัน เราเลยถาม"ตกลงมีเห็นไรพูดให้กูฟังได้ไหม" มันพยักหน้า แต่มันยังร้องไห้อยู่ .......
  

เรื่องมีอีกยาว เดียวพรุ่งนี้มาเล่าต่อวันนี้ไม่ไหว เราไม่สบายอะ^^ ขอบคุณนะที่เข้ามาอ่าน