" .. การประกอบความพากเพียรอย่ากำหนดเวลา ให้กำหนดสติ
สัมผัสกับธรรมที่เรากำหนดไว้เสมอไป อย่าให้ขาดวรรคขาดตอน
ถ้าสติเผลอเมื่อใดพึงทราบว่า "ความเพียรได้ขาดไปแล้วเมื่อนั้น"

เพราะความเพียรไม่ขึ้นอยู่กับการยืน การเดิน การนั่ง การนอน แต่ขึ้นอยู่กับสติหรือปัญญา
"ถ้าเรามีสติประคับประคองจิตใจของเราอยู่เสมอ รู้ความเคลื่อนไหวของใจตนเอง
ทั้งที่จะเป็นไปในทางที่ผิดและที่ถูก ชื่อว่าเป็นผู้มีความเพียร"

ความเพียรหมายเช่นนี้ การยืน เดิน นั่ง นอน เป็นธรรมดาที่เราจะต้องเปลี่ยนอิริยาบถ
เป็นโอสถอันหนึ่งซึ่งจะรักษากายของเราไว้ให้ถึงอายุขัย
หรือให้มีความสะดวกสบายภายในธาตุขันธ์ของเรา

แต่เรื่องของใจที่จะให้ชื่อว่า "มีความเพียรนั้นต้องขึ้นอยู่กับสติและปัญญาเป็นของสำคัญ" .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน