ถ้าผมใช้ภาษาผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะครับ

               สวัสดีครับ ในชีวิตนี้ เรื่อง ลี้ลับทั่วไป ผมถือว่าผม เป็นกลางมาก ไม่เชื่อ แต่ ก็ไม่ ลบหลู่อะไร แต่มันมี บางเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเชื่อเรื่องพวกนี้ได้อย่าง สนิทใจ  ( วิจารณญาณ ส่วนบุคคลนะครับ ) ผมเริ่มมีอาการ แปลกๆ ตั้งแต่ตอน ปี 3 ช่วงซัมเมอร์ ผมกับแฟนและเพื่อนอีกสามคน ก็ได้มีแผนที่จะไปเทียวบ้านผมกัน  บ้านผมกับมหาลัยนั้นห่างกันประมาน 90 กิโลเมตร ก็ถือว่าไม่ไกลมาก ถนนเส้นนั้นเป็นถนนสองเลน ข้างๆทางเป็นทุ่งนาสลับกับบ้านคน ซึ้งถ้าใครไม่ชินเส้นก็ถือว่าอันตรายเป็นส่วนหนึ่งขนาดผมเป็นคนที่ชินเส้นทางนี้ยังต้องคอยระวังอยู่ตลอด แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น มีรถ มอเตอร์ไซ โผล่ขึ้นมาตรงไหลทาง อย่างกระชั้นชิด ทำให้ผมต้องรีบหักหลบอย่างเร็ว รถเกิดการเสียหลักตกไปตรงข้างถนน เพื่อนผมรวมทั้งแฟนปลอดภัยหมดยกเว้นผม โชคร้ายตอนที่ถุงลมนิรภัยทำงานมันกระเด้งหัวผมไปชนกับกระจกพอดี ทำให้ผมหมดสติไป หนึ่งวันเต็มๆ พอผมฟื้นมาพวกเพื่อนๆกับแฟนก็แยกย้ายกลับมหาลัยกันหมดส่วนผม ก็อยู่ โรงพยาบาลรอดูอาการ อีก สองสามวัน หมอก็ให้กลับบ้านได้ โชคดีในความโชคร้าย ผมไม่ได้เป็นอะไรมากไม่มีเลือดคลั่ง ผมก็ดีใจ หลังจากนั้นเหตุการณ์ที่แปลกๆประหลาดก็ได้เกิดขึ้นมา ผมมานอนพักฟื้นที่บ้านได้วันสองวันก็เรื่อง คือห้องผมมันจะติดกับห้องน้ำ ประตูห้องน้ำมันเข้าได้สองทาง คือทางห้องผม กับ ส่วนรวม พอตกดึกผมก็นอน สะลึมสะลือดูนาฬิกาในตอนนั้น มันบอกเวลา ตีสองกว่าๆ ผมมีความรู้สึกว่ามีคนกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ เพราะมันมีเสียงตะกุกตะกักและเสียงกดชักโครกในห้องน้ำ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร คิดว่าน่าจะเป็นพ่อแม่ผมออกมาเข้าห้องน้ำ ผมรอได้สักพัก ก็จะเข้าห้องน้ำเหมือนกัน แต่พอผมจะเข้าห้องน้ำ ตรงประตูที่ผ่านห้องผม ประตูห้องน้ำมันล็อค ผมก็เริ่มแอะใจละ ทำไมล็อคได้ ผมเลยออกจากห้อง เพื่อไปเข้าตรงประตูส่วนรวม พอผมออกจากห้องนอน ผมก็สังเกตเห็นว่ามีเงาคน ตะคุ่มๆ อยู่ในห้องน้ำ เป็นลักษณะ คนนั่งบนชักโครก เอาวะ ตอนนั้นใจผมจากที่ไม่เคยกลัว ก็เริ่มจะกลัวละ ค่อยๆ เขยิบๆคิดจะ เข้าไปดู แต่ความรู้สึกตอนนั้น มัน หน่วงมาก มันวังเวงแบบบอกไม่ถูกทั้งที่มันเป็นบ้านของผม ในที่สุดผมไปรอช้า…..  รีบวิ่งเข้าไปเคาะห้องนอนแม่กับพ่อเลย

แม่ : อะไรหนักหนามาเคาะอะไรดึกๆดื่นๆแบบนี้
ผม : แม่ๆ พ่อ อะ
แม่ : เอ้า ก็นอน อยู่ข้างๆ เนี้ย
ผม : แม่ได้เข้าห้องน้ำยังคืนนี้
แม่ : ตัดบทประมานว่าไม่ได้เข้า ( ใจหนึ่งผมก้อยากจะปลุกพ่อ ขึ้นมาถาม แต่กลัวพ่อเตะ ผมเลยเก็บไว้ถามตอนเช้า )

               เมื่อผมรู้ว่าแม่ ผมไม่ได้เข้าห้องน้ำ แล้วพ่อก็นอนอยู่  แล้ว ใคร  ? ละ ที่นั่งอยู่บนชักโครกห้องน้ำ ผมก็รีบเปิดไฟรอบๆห้องน้ำทันที พอมีไฟทุกอย่างก็ดูปลอดภัย แสงไฟอันริบหรี่ได้ส่องแสงไปในห้องน้ำนั้น ซึ้งเป็นห้องน้ำที่ว่างเปล่า ไม่อะไรนั่งอยู่บนชักโครง มีเพียงแต่ ก๊อกน้ำที่อ่างล้างหน้าเปิดทิ้งไว้ ในตอนนั้นผมปลอบใจตัวเองว่า คงจะตาฟาดช่างมันเหอะ ผมก็กลับเข้าห้องนอนตามเดิมหลับจนไปถึงเช้า ตื่นมาก็ทำอะไรเรื่อยเปื่อย จนบ่ายๆ ผมนึกถึงเรื่องนี้ได้เลยไปถามพ่อว่า เมื่อคืนได้ลุกมาเข้าห้องน้ำไหม พ่อผม บอกนอนหลับตั้งแต่หัวค่ำละตื่นอีกทีก็เช้าจะเอาเวลาตอนไหนไปเข้า , ผมได้ยินแบบนั้นก็รู้สะอึก คิดในใจแล้วใครอยู่ให้ห้องน้ำตอนนั้น ใครเป็นคนเปิดก๊อกน้ำทิ้งไว้ ผมก็อยู่ที่บ้านต่ออีกสองสามวันก็เจอหตุการณ์แปลกๆ ทั่วไป เช่น นอนอยู่ดีๆ มีเสียงดังมาจากตู้ , นอนอยู่ก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้อง อะไรประมาณนี้ แต่มีวันหนึ่งแม่ของผมก็ได้ยินเหมือนกันก่อนวันที่ผมจะกลับมหาลัย ในคืนนั้นอากาศเย็นสบาย ไม่ร้อนเหมือนทุกวันผมก็เลยไม่เปิดแอร์เปิดหน้าต่างแทน   ในขณะที่ผมกำลังนอนเล่นมือถือ ผมก็ได้ยินเสียงโมบาย ดังมาจากห้องครัวที่อยู่นอกบ้านข้างล่าง มันดังมากประมาณว่ามีคนเอามือไป เล่นกันมัน ในใจตอนนั้นก็เอาอีกละ ผมรู้สึก กลัว ! แต่ความกลัวก็มีความกล้า ผมรีบลุกไปดูตรงหน้าต่างทันที แต่สิ่งที่เห็นคือโมบาย ยังห้อยอยู่เหมือนเดิมไม่ขยับอะไรเลย นิ่งสนิท ลมตอนนั้นก็ไม่มี แล้วอะไร มันทำให้เสียงโมบายมันดัง พอตอนเช้า ก่อนกลับมหาลัย ผมก็เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง ผมถึงกับอึ้งแม่ผมก็บอกว่าได้ยินเหมือนกัน แต่อย่าไปสนใจเลย อาจจะเป็นลมพัดก็ได้ ผมก็เออออไปตามแม่  ว่าอาจจะเป็นลมแต่ในใจผมไม่คิดแบบนั้น
                หลังจากที่ผมได้กลับมหาลัยแล้ว ผมก็เหมือนจะลืมไปละ ผ่านไปเรื่อยๆจนกระทั้งสอบมิดเทอม ปีสี่ เสร็จ พวกผมก็ได้ไปกินเหล้ากันกับเพื่อนๆ ในขณะ แล้วก็แฟนผม เราก็ไปกินเหล้าตามร้านเหล้าข้าง มหาลัยทั่วไป จนประมาณเทียงคืนร้าน
เริ่มเช็คบิล ผมเห็นว่า มันเริ่มไม่สนุกละก็ชวน ก็วนเพื่อนแก๊งเดิมที่เคยมาที่บ้านผม ซึ่งมี เพลง แฟนผม แล้ว ก้อง , จอน, ทราย เป็น เพื่อน ในคณะ  ไปกินกันต่อที่ห้อง พวกเราก็นั่งกินไปสนุกเฮฮาตามปกติ สักพักตัวผมกับแฟนเอง ก็เริ่มเมาละ เลยออกตัวไปว่าไม่กินแล้ว  ผมกับแฟนก็ไปนอน บนเตียง ส่วนมันสามคนก็นั่งกินกันหน้าทีวี เวลาผ่านไปสักพัก ผมรู้สึกตัวขึ้นมาอยากเข้าห้องน้ำ ตอนนี้ในห้องมืดหมดมีแต่แสงไฟจากแอร์ แล้วก็ ไฟจากตึกข้างๆ สอดเข้ามาในห้องแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เห็นอะไรมากมายหน้าทีวีผมเห็นคนนอนอยู่ห่มผ้าเกือบมิดหัวเลยไม่รูว่าใคร  ผมก็ผลักแฟนที่นอนทับแขน ออกจากตัวแล้วกำลังจะลุกไปห้องน้ำแต่บังเอิญเห็นไฟลอดจากประตูห้องน้ำ นึกออกกันไหมครับ ประตูห้องน้ำที่มันจะมีช่องระบาย ตรงขอบล่างของประตู นั้นแหละ ผมก็คิดว่ามีคนเข้าห้องน้ำอยู่  สักพักได้ยินเสียงคนกดชักโครก รออยู่นานก็ไม่ออกมา ผมชักรำคาญ เลยลุกไปเคาะประตู  เคาะ ก๊อก ก๊อก ก๊อก เงียบ  . . .  . ผมชักอารมณ์ เสียเลยเอาเหรียญบาทไขตรงลูกบิดประตู เปิดเข้าไป ….  ขาแทบอ่อน ไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำ

               ในใจผมคิดว่าผมต้องเจอดีเข้าละ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้  ก็ผมเห็นอยู่กับตาว่ามีคนเข้าห้องน้ำอยู่ มีเสียงกดชักโครก ผมไม่ได้ตาฝาด ผมไม่ได้หูฝาด คิดในแง่ดี ว่าอาจจะเป็นเพราะยังคงมึนๆกับเหล้าอยู่ เลยอาจทำให้เห็นอะไร ได้ยินอะไร ผิดพลาดได้ ผมก็เข้าไปทำธุระส่วนตัวปกติ หนึ่งสัปดาห์ ผ่านไปพวกเราก็ไปเรียนกันตามปกติ แต่คราวนี้แฟนผมได้มีประสบการณ์ด้วยในการเห็นสิ่งลี้ลับ  แฟนผมเค้ามักจะได้ยินเวลาดึกๆ เหมือนจะมีคน มาเคาะหน้าต่างประตู ระเบียง อยู่ตลอด ตอนแรกผมไม่ได้ยินเอง ก็ปลอมใจแฟนไปว่าอาจจะหูแว่วไปเองก็ได้ จนกระทั้งวันหนึ่ง หลังจากที่ผมกับแฟนกลับมาจากไปนั่งร้านเหล้าข้างมอประมาน ตีหนึ่งตีสอง เราก็อาบน้ำนอนกัน พอหลับไปได้ซักพักสะพักคราวนี้ผมได้ยินละ   เป็นเสียงเหมือนมีอะไรมากระทบ กับหน้าต่างตรงระเบียงเป็นเสียง …  ป๊อก ….ป๊อก    ในตอนนั้นแฟนผมก็ยังไม่หลับ ต่างคนต่างมองหน้ากัน แต่ ติดตรงที่ผมนั้นต้อง มองออกไปตรงระเบียง ผ้าม่านในตอนนั้น มันไม่ได้ปิดหมด มันจะเหลือพื้นที่  ประมานตัวคนลอดผ่านไปได้  ผมเห็นคนใส่ชุด ออกแนวเดียวกับผ้าม่าน ซึ่งเป็นสีครีม แต่ผมเห็นไม่เต็มตัว สายตาเค้าที่ มองมานั้นดูเศร้าๆ  เหมือนจะพยายามพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียง พยายามจะกวักมือเรียกด้วย ตอนผมกลัวไปหมด มือและเท้าขยับไม่ได้ ผมไม่รู้จะทำอย่างไร เลยมาสบตาหน้าแฟนผม…… ผมตกใจยิ่งกว่าอะไร  คนที่นอนอยู่ใกล้ๆผมไม่ใช่แฟน  แต่กลายเป็นผู้หญิงคนนั้นแต่คราวนี้หน้าตาเค้าไม่ได้ดูเศร้า  หน้าตาเค้าดูเครียดแค้นอะไรบางอย่าง ตอนนั้นผมจะขยับตัวก็ไม่ได้  จะร้องก็ร้องไม่ออก  เค้าค่อยๆเอามือออกมาจากใต้ผ้าห่ม  มือนั้นมีสภาพเหี่ยวย่นมากแลดูน่าเกลียด มือนั้นค่อยๆ บรรจง ยกขึ้นมาจะมาลูบใบหน้าผม  ในเวลานั้น รู้สึกได้ถึงมือที่หยาบกร้านมาสัมผัสใบหน้า ผมตะโดกนสุดเสียงแต่ไม่มีเสียงเหมือนทุกอย่างมันว่างเปล่า ผมเลยสวดมนต์ แต่ในตอนนั้น จำบทสวดอะไรไม่ได้เลย ท่องได้แต่ นะโม วนไปเรื่อยๆ  พรึบ ! ในหัวผม สว่างไปหมด เห็น แสงพร่าๆ สอด เข้ามาในดวงตา แล้วก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนตรงแขน มันทำให้ ผมค่อยๆ ลืมตา อีกที ในห้องตอนนี้สว่างไปหมด เห็น แฟน ผม นั่งเขย่าแขนผมอยู่ ข้างๆ  แล้วร้องเรียนชื่อผม อยู่ ตลอด ผม ค่อยรู้สึกตัวขึ้นมา ลุกขึ้นจากเตียง มองหน้าแฟนผม เห็น น้ำตาซึมๆ ผมถาม ว่าเป็นอะไร  แฟน  ผมบอกว่า ตอนที่เราได้ยินเสียงคนเคาะ ตรงระเบียง อยู่ ผม ก็ เงียบ ไป เรา ก็นอนๆ สั่นๆ  แฟน ผม เรียกยังไงก็ไม่ตอบ เขย่ายังไงก็ไม่ตื่น  ในตอนนั้น แฟนผมก็กลัวแต่ไม่รู้ทำยังไง เลยตัดสินใจ รีบ ลุกไป เปิด ไฟ ให้มันสว่าง แล้ว ก็ มาปลุกผมต่อ . . .  แต่ที่แฟนเล่ามา มันคนละอย่างกับที่ผมเห็นเลย ผมก็อธิบายไม่ถูก เลยเล่าให้แฟนฟัง ผมกับแฟนก็ ตัดสินใจว่าวันรุ่งขึ้นจะไปทำบุญกัน  แฟนผมก็นอนต่อ แต่ผมไปล้างหน้าล่างตาในห้องน้ำ ออกมาจากห้องน้ำหยิบผ้าเช็ดตัวตรงตู้เพื่อ เช็ดหน้าแล้วกำลังจะเอาไป แขวนไว้ตรงระเบียง ผมเห็น  รอยมือคน ตรงระเบียง  !