ขอเล่าเรื่องเราของเราก่อนนะคะ ไม่ใช่เรื่องผีนะ แต่เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เรางง ๆ

วันนั้นเราเข้าไปทำธุระเบาในห้องน้ำของตึกที่ออฟฟิศ เป็นช่วงสาย ๆ ที่จะไม่ค่อยมีคนมาใช้ห้องน้ำ ตอนที่เราเข้าไม่มีคนเลย
ห้องน้ำชั้นนี้มีทั้งหมดสี่ห้อง เราเข้าห้องในสุดซึ่งเป็นห้องใหญ่ที่มีกระจกบานใหญ่ ๆ และอ่างล้างมือในตัว (ดูตามภาพประกอบนะคะ)



เข้าไปถึงเราก็ทำธุระอย่างสบายอารมณ์ ได้ยินเสียงห้องติดกันมีคนเดินเข้ามาแล้วปิดประตู
พอทำธุระเสร็จหันมาจะดึงทิชชู่ อ้าว ทิชชู่หมด แย่ละ

ขณะนั้นเองเราก็ได้ยินเสียงห้องข้าง ๆ เราสาวทิชชู่ค่ะ พรืดดดด ๆ ๆ ...นั่นไง เธอมีทิชชู่ใช่ไหม
ด้วยความด้านได้ของเรา เราเลยเคาะผนังเลยค่ะ ก๊อก ๆ ๆ "ขอโทษนะคะ"

...เงียบ

ก๊อก ๆ ๆ "ขอโทษค่า"

...เงียบ

เออ สงสัยเขาคง งง ว่ายัยนี่เป็นอะไร คนอึอยู่มาเคาะห้องทำไม เราก็ยักไหล่คิดว่าไม่เป็นไร เขาคงไม่อยากคุยด้วย
สุดท้ายเลยยื่นมือไปรองน้ำจากก๊อกอัตโนมัติที่อ่างน้ำมาลูบหน้าน้อง ทนชื้นเอาหน่อยค่อยไปหาทิชชู่ชั้นอื่น (อ๊าย อาย)

ล้างมือ แต่งตัวเสร็จ เราก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาแบบไม่ได้คิดอะไร แต่สิ่งที่เราเห็นคือ
ห้องข้าง ๆ ที่ติดกับเรามันว่างเปล่า อีกสองห้องถัดไปก็เปิดโล่ง ไร้วี่แววผู้คน

ณ ตอนนั้น เรางงมาก คือเมื่อกี๊แน่ใจว่ามีคนอยู่ห้องติดกับเราแน่ ๆ
แล้วบรรยากาศมันเงียบมาก ตอนเขาเข้ามา ปิดประตู ดึงทิชชู่ เราได้ยินหมด แต่ทำไมไม่ได้ยินเสียงตอนเปิดประตูออกไป
จะบอกว่าเสียงน้ำอ่างล้างมือทำให้ไม่ได้ยินก็ไม่ใช่แน่นอน เพราะน้ำไหลเอื่ยแบบแทบไม่มีเสียงเลย
แล้วเราก็ไม่ได้ใจลอยด้วยนะ เพราะยังติดใจเรื่องที่เคาะผนังแล้วไม่มีเสียงโต้ตอบอยู่

ถ้าถามว่าแน่ใจได้ยังไงว่าเสียงดึงทิชชู่อยู่ข้างห้อง ก็ตามภาพเลยค่ะ กล่องทิชชู่ห้องเรากับห้องข้าง ๆ มันอยู่ด้านติดกัน
ตอนเขาดึงมันสะเทือน คือมันอยู่ข้างตัวเราเลยอะ

วันนั้นเราก็เลยเดินกลับออฟฟิศแบบงง ๆ แต่ไม่กลัวนะ และมั่นใจว่าไม่ได้หลอนไปเองแน่นอน


แถมอีกเรื่องนะคะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เมื่อก่อนเราเป็นคนชอบคุยกับตัวเองในใจค่ะ คือเป็นคนไม่ค่อยพูด จะคุยไปคุยมากับตัวเอง บ่นบ้างพูดตอบตัวเองบ้างสนุก ๆ

วันนั้นเราอยู่บ้านคนเดียว ทำงานบ้านไปเรื่อย ช่วงที่เราเอาผ้าขี้ริ้วเข้าไปขยี้น้ำในห้องน้ำ เราไม่ได้เปิดไฟ
มันมืดไปหน่อย เราเลยคิดในใจว่า "ใครก็ได้เปิดไฟให้หน่อยสิ"

แล้วไฟก็เปิด "แป๊ก"

เรานี่ทิ้งผ้าขี้ริ้วกระเด้งตัวออกมาจากห้องน้ำเลย รีบวิ่งไปคว้าโทรศัพท์โทรหาพ่อเสียงสั่น
ถามว่าป๊าอยู่ไหน เมื่อไหร่จะมา คือตอนนั้นเรากลัวแบบเสียวสันหลัง เสียวต้นคอเลยค่ะ
ป๊าได้ยินเรา ป๊าถามกลับมาว่าอะไรรู้ไหม

"ทำไม เจอผีเหรอ?"

หืออออ ยังไม่ได้บอกอะไรเลยนะ แค่ถามเฉย ๆ ว่าเมื่อไหร่จะกลับ ทำไมพูดแบบนั้นละป๊า

หลังจากเหตุการณ์นั้น ลองย้อนกลับไปคิดในแง่ดี มันอาจจะเป็นแค่สวิทช์ไฟลั่นก็ได้ แต่ความรู้สึกคือมันกลัวแบบบอกไม่ถูก
จากนั้นมาเราก็พยายามไม่คุยกับตัวเองในใจอีก กลัวมีอะไรมาโต้ตอบ




เพื่อน ๆ ใครเคยเจอประสบการณ์แปลก ๆ มาเล่าสู่กันฟังหน่อยนะคะ
ไม่ต้องเป็นเรื่องสยองขวัญก็ได้ อยากทราบว่าชีวิตเรามันมีอะไรแปลกประหลาดอยู่บ้าง อยากฟังของคนอื่นค่ะ




เพิ่มเติมอีกเรื่องค่ะ เพิ่งนึกออก

สมัยประถม เราอาศัยอยู่กับอาม่าและน้าสาว
วันนั้นอาม่ากับน้าออกไปทำธุระข้างนอก เราอยู่เฝ้าบ้าน

เบื่อ ๆ เลยเปิดแก๊สทำของกินเล่น พอทำเสร็จก็จะเดินไปปิดวาวล์ถังแก๊สที่ตั้งอยู่ข้างบ้าน
ระหว่างยืนอยู่ตรงถังแก๊ว อาม่ากับน้าก็นั่งแท็กซี่กลับมาพอดี

น้ารีบเปิดประตูวิ่งลงจากแท็กซี่วิ่งมาหาเรา บอกว่าเห็นผู้ชายตัวดำ ๆ ยืนอยู่ข้างหลัง
ประมาณยืนดูเราปิดวาวล์ถังแก๊ส แต่ตอนนั้นเราไม่กลัวนะ คือไม่รู้สึกว่ามีใครอยู่ด้วยเลย แต่น้าเราตกใจมาก