Part 1 ขอเกริ่นๆว่าเราเป็นคนลพบุรีค่ะ เรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด เพิ่งจบมาหมาดๆ ตอนอยู่ปี4เทอมสองจะมีการฝึกงงานของสาขา เราได้ฝึกงานอยู่ในตัวจังหวัด เลยต้องมานอนกับเพื่อนที่หอพักแถวๆหลังมหาลัยค่ะ
ขออธิบายลักษณะห้องนะคะ ห้องเราถ้าเข้าจากประตูใหญ่ของหอให้เลี้ยวซ้าย อยู่ห้องสองขวามือ ลักษณะห้องจะเป็นสี่เหลี่ยมแต่ไม่ได้ใหญ่มากนัก เปิดประตูเข้าไปซ้ายมือจะเป็นตู้เสื้อผ้าสองตู้ติดกับกำแพง เว้นทางเดินนิดนึงเพื่อให้เปิดประตูตู้ได้ ตรงกลางห้องจะเป็นเตียงนอนแบบสองคนนอน ขวามือเป็นที่เขียนหนังสือที่เป็นที่เขียนทำจากปูน ขาเป็นเหล็กซึ่งเขาจะทำติดกับกำแพงเลยค่ะ เดินเข้าไปอีกหน่อยก็จะเป็นห้องน้ำและระเบียง
เหตุการณ์คือมันเกิดจากเราเองที่ติดตลก555 คือเพื่อนเราเป็นคนที่ชอบฝันร้ายบ่อย แล้ววันนั้นเพื่อนเราก็ฝันร้ายค่ะ แต่เรากลับพูดไปว่าดีนะกูไม่เคยฝันร้าย5555 วันนั้นก็ไปฝึกงานปกติ แต่เป็นวันศุกร์งานมันเลยไม่ค่อยเยอะค่ะ พี่ๆที่ทำงานเลยให้กลับไว ประมาณบ่ายสองกว่าๆค่ะ เราเลยกะว่าถึงห้องแล้วจะกลับไปนอน
พอกลับมาถึงห้องรูมเมจเรายังอยู่ที่ห้องก็คุยเล่นกันตามปกติ สักพักเขาก็กลับไปที่ฝึกงานต่อ เราก็เลยเตรียมตัวนอนปกติ เราฝันว่าเรานัางกินขนมข้าวแต๋นอยู่ที่ฝึกงาน คือหน้าบ้านพี่ที่ฝึกงานจะเป็นสนามหญ้า ในฝันเขาจอดรถกระบะไว้ตรงสนามหญ้า แล้วเราจะนั่งโซฟาไม้อ่ะค่ะ นั่งหันออกไปหน้าบ้าน สักพักเราสังเกตุเห็นว่าเอ๊ะมันมีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ใต้ท้องรถ เราก็เพ่งมอง ตอนแรกเราเห็นเป็นเต่า แต่สักพักไม่ใช่ มันเข้ามาใกล้เราเรื่อยๆจนเราเห็นว่ามันเป็นเด็กทรากคลานอยู่ เขาคลานมาตรงขาเรา เราคิดว่าต้องเป็นกุมารแน่ๆ เราเลยถามเขาว่ากินขนมไหม เขาบอกว่ากิน เราเลยหาในเน็ตประมาณว่าถ้าเราจะถวายขนมให้เขาเราต้องท่องบทหรือพูดอะไรไหม แต่เหมือนมันจะนานสำหรับเขา เขาลุกขึ้นมาพูดว่าจะให้กูกินดีๆไหม เราตกใจสะดุ้งตื่นเลยค่ะ
กลับมาโลกแห่งความจริง ส่วนตัวเราจะชอบนอนคลุมโปง แต่วันนั้นผ้าห่มปลายมันอยู่แค่ที่คางเรา
เราน่าจะหลับไปได้สักพัก มีเสียงคนมาเคาะประตู ก๊อกๆๆ เราก็คิดว่านาาจะเป็นเสียงห้องข้างๆ เราเลยไมไ่ด้สนใจ สักพักมีเสียงเคาะอีกก๊อกๆๆ เราเลยคิดว่าเอ๊ะหรือเพื่อนมันลืมของ เราเลยรีบลุกไปเปิด ปรากฎว่าไม่มีใครเลย เราก็สะดุ้งนิดๆละ เลยปิดประตูแล้วล็อคลูกบิด ละก็กลับมานอนต่อ มันเป็นความรู้สึกแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น สักพักมันมีเสียงฝีเท้าเดินไปเดินมาประมาณปลายเท้าเราแล้วก็เดินมาตรงข้างซ้ายตรงหน้าห้องน้ำ เดอนไปเดินมาสักพักก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า เอ~~~ลืมอะไรไหมน้าาา เอ~~~ลืมอะไรไหมน้าาา อืม~~~น่าจะไม่ลืม สักพักเขาเดินมาข้างๆทางหน้าตูเสื้อผ้าตรงขวาของเรา แล้วเขาก็มาหยุดตรงนั้น แล้วก้มลงมาพูดกับเราว่า ไปแล้วนะะ~ แล้วเขาก็เดินปิดประตูดังปั้งไปเลย คือตอนนั้นเรานอนนิ่งไม่กล้าขยับเลย คือเสียงที่เขาพูดมันเหมือนกับเสียงเพื่อนของเราเลยค่ะ ทั้งเสียงฝีเท้าเวลาเดิน ลักษณะการพูด ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเพื่อนเราเลยค่ะ มันเลยทำให้ไปได้น่ากลัวมากขนาดนั้น เรารีบลุกขึ้นพรวดแล้วหยิบโทรศัพท์แชทหาเพื่อนที่เขามีเซนท์ เพื่อนก็บอกว่าเขาขอฃแค่มาแหย่เล่นแหละ อย่าคิดมาก แต่กับเพื่อนที่เป็นรูมเมดเรายังไม่ได้บอกเขานะคะ รอเขากลับมาห้องก่อน พอเขากลับมาเราบอกให้เขารออยู่หน้าห้องแล้วเราก็เดินออกไป เราก็พูดประมาณว่าห้องนี้เป็นห้องของเรากับเพื่อนนะ ใครไม่เกี่ยวก็ขอให้ออกไปด้วยนะ เเล้วก็เปิดประตูเข้าห้องมา เราก็เล่าเรื่องราวต่างๆให้เพื่อนฟัง ขนลุกไปหัวเราะไปเพราะปากตัวเองแท้ๆ555
ประสบการณ์กุ๊กกู๋👻👻
ขออธิบายลักษณะห้องนะคะ ห้องเราถ้าเข้าจากประตูใหญ่ของหอให้เลี้ยวซ้าย อยู่ห้องสองขวามือ ลักษณะห้องจะเป็นสี่เหลี่ยมแต่ไม่ได้ใหญ่มากนัก เปิดประตูเข้าไปซ้ายมือจะเป็นตู้เสื้อผ้าสองตู้ติดกับกำแพง เว้นทางเดินนิดนึงเพื่อให้เปิดประตูตู้ได้ ตรงกลางห้องจะเป็นเตียงนอนแบบสองคนนอน ขวามือเป็นที่เขียนหนังสือที่เป็นที่เขียนทำจากปูน ขาเป็นเหล็กซึ่งเขาจะทำติดกับกำแพงเลยค่ะ เดินเข้าไปอีกหน่อยก็จะเป็นห้องน้ำและระเบียง
เหตุการณ์คือมันเกิดจากเราเองที่ติดตลก555 คือเพื่อนเราเป็นคนที่ชอบฝันร้ายบ่อย แล้ววันนั้นเพื่อนเราก็ฝันร้ายค่ะ แต่เรากลับพูดไปว่าดีนะกูไม่เคยฝันร้าย5555 วันนั้นก็ไปฝึกงานปกติ แต่เป็นวันศุกร์งานมันเลยไม่ค่อยเยอะค่ะ พี่ๆที่ทำงานเลยให้กลับไว ประมาณบ่ายสองกว่าๆค่ะ เราเลยกะว่าถึงห้องแล้วจะกลับไปนอน
พอกลับมาถึงห้องรูมเมจเรายังอยู่ที่ห้องก็คุยเล่นกันตามปกติ สักพักเขาก็กลับไปที่ฝึกงานต่อ เราก็เลยเตรียมตัวนอนปกติ เราฝันว่าเรานัางกินขนมข้าวแต๋นอยู่ที่ฝึกงาน คือหน้าบ้านพี่ที่ฝึกงานจะเป็นสนามหญ้า ในฝันเขาจอดรถกระบะไว้ตรงสนามหญ้า แล้วเราจะนั่งโซฟาไม้อ่ะค่ะ นั่งหันออกไปหน้าบ้าน สักพักเราสังเกตุเห็นว่าเอ๊ะมันมีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ใต้ท้องรถ เราก็เพ่งมอง ตอนแรกเราเห็นเป็นเต่า แต่สักพักไม่ใช่ มันเข้ามาใกล้เราเรื่อยๆจนเราเห็นว่ามันเป็นเด็กทรากคลานอยู่ เขาคลานมาตรงขาเรา เราคิดว่าต้องเป็นกุมารแน่ๆ เราเลยถามเขาว่ากินขนมไหม เขาบอกว่ากิน เราเลยหาในเน็ตประมาณว่าถ้าเราจะถวายขนมให้เขาเราต้องท่องบทหรือพูดอะไรไหม แต่เหมือนมันจะนานสำหรับเขา เขาลุกขึ้นมาพูดว่าจะให้กูกินดีๆไหม เราตกใจสะดุ้งตื่นเลยค่ะ
กลับมาโลกแห่งความจริง ส่วนตัวเราจะชอบนอนคลุมโปง แต่วันนั้นผ้าห่มปลายมันอยู่แค่ที่คางเรา
เราน่าจะหลับไปได้สักพัก มีเสียงคนมาเคาะประตู ก๊อกๆๆ เราก็คิดว่านาาจะเป็นเสียงห้องข้างๆ เราเลยไมไ่ด้สนใจ สักพักมีเสียงเคาะอีกก๊อกๆๆ เราเลยคิดว่าเอ๊ะหรือเพื่อนมันลืมของ เราเลยรีบลุกไปเปิด ปรากฎว่าไม่มีใครเลย เราก็สะดุ้งนิดๆละ เลยปิดประตูแล้วล็อคลูกบิด ละก็กลับมานอนต่อ มันเป็นความรู้สึกแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น สักพักมันมีเสียงฝีเท้าเดินไปเดินมาประมาณปลายเท้าเราแล้วก็เดินมาตรงข้างซ้ายตรงหน้าห้องน้ำ เดอนไปเดินมาสักพักก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า เอ~~~ลืมอะไรไหมน้าาา เอ~~~ลืมอะไรไหมน้าาา อืม~~~น่าจะไม่ลืม สักพักเขาเดินมาข้างๆทางหน้าตูเสื้อผ้าตรงขวาของเรา แล้วเขาก็มาหยุดตรงนั้น แล้วก้มลงมาพูดกับเราว่า ไปแล้วนะะ~ แล้วเขาก็เดินปิดประตูดังปั้งไปเลย คือตอนนั้นเรานอนนิ่งไม่กล้าขยับเลย คือเสียงที่เขาพูดมันเหมือนกับเสียงเพื่อนของเราเลยค่ะ ทั้งเสียงฝีเท้าเวลาเดิน ลักษณะการพูด ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเพื่อนเราเลยค่ะ มันเลยทำให้ไปได้น่ากลัวมากขนาดนั้น เรารีบลุกขึ้นพรวดแล้วหยิบโทรศัพท์แชทหาเพื่อนที่เขามีเซนท์ เพื่อนก็บอกว่าเขาขอฃแค่มาแหย่เล่นแหละ อย่าคิดมาก แต่กับเพื่อนที่เป็นรูมเมดเรายังไม่ได้บอกเขานะคะ รอเขากลับมาห้องก่อน พอเขากลับมาเราบอกให้เขารออยู่หน้าห้องแล้วเราก็เดินออกไป เราก็พูดประมาณว่าห้องนี้เป็นห้องของเรากับเพื่อนนะ ใครไม่เกี่ยวก็ขอให้ออกไปด้วยนะ เเล้วก็เปิดประตูเข้าห้องมา เราก็เล่าเรื่องราวต่างๆให้เพื่อนฟัง ขนลุกไปหัวเราะไปเพราะปากตัวเองแท้ๆ555