สวัสดีสมาชิกพันทิปทุกคนนะคะ วันนี้จขกทอยากจะมาเล่ามุมมองความรักของจขกทผ่านบทความเรื่อง "ดอกไม้กับผีเสื้อ"
งั้นมาเริ่มกันเลยนะคะ


        ณ สวนดอกไม้แห่งหนึ่ง มีเมล็ดเม็ดน้อยๆได้อาศัยอยู่ใต้ดิน เมล็ดเม็ดนั้นมีเพื่อนสนิทคือมดตัวเล็กมากมาย มันจึงไม่เหงาเลย แต่ในยามที่มดเหล่านั้นได้ขึ้นไปข้างบนพิ้นดินเพื่อหาอาหาร มันก็ต้องอยู่อย่างลำพัง มันจึงเริ่มเกิดความคิดที่ว่า "ฉันอยากจะขึ้นไปข้างบนบ้างจัง ข้างบนนั้นจะมีอะไรบ้างนะ" เมื่อมดกลับมา มันจึงถามมดว่า
เมล็ด : "มดจ๋า ข้างบนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ฉันอยากขึ้นไปข้างบนบ้างจัง"
มด : "โอ้โห ข้างบนนั้นสุดยอดไปเลยละ มีคุณท้องฟ้าสีครามสดใส แสงแดดอุ่นๆจากคุณพระอาทิตย์ คุณสายลมพัดเย็นฉ่ำ คุณต้นไม้ใหญ่โต และยังมีคุณดอกไม้ใบหญ้าสีสันสวยงามมากมายอีกนะ"
เมื่อเมล็ดได้ยินสิ่งที่มดพูดมา มันก็ยิ่งอยากที่จะโผล่ขึ้นไปบนพิ้นดิน อยากเห็นกับตาตัวเองว่าจะสวยงามสักแค่ไหน
เมล็ด : "แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ขึ้นไปข้างบนเหมือนพวกเธอบ้างละ"
มด : "เมื่อเธอเติบโตขึ้นเรื่อยๆ สักวันหนึ่งเธอจะโผล่ขึ้นพ้นพื้นดินแน่นอน"
        หลังจากวันนั้น เมล็ดก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆ และเฝ้ารอวันรอคืน รอวันที่มันจะเติบโตมากพอที่จะขึ้นไปสัมผัสสิ่งต่างๆบนพื้นดิน จนในที่สุด วันที่เมล็ดเฝ้ารอคอยก็มาถึง เมล็ดนั้นได้เติบโตขึ้นมาเป็นต้นอ่อนที่โผล่พ้นพิ้นดินแล้ว ต้นอ่อนตื่นเต้นมาก สิ่งทีมันเห็นเป็นไปตามที่มดพูดทุกอย่าง คุณท้องฟ้าสีคราม แสงแดดอบอุ่น คุณสายลมพัดโช่ย คุณดอกไม้ใบหญ้ามากมาย ต้นอ่อนมีความสุขมาก มันได้เพื่อนใหม่มากมาย ทั้งคุณนก คุณผึ้ง คุณต้นหญ้า และคุณดอกไม้ ต้นอ่อนใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข อาจจะมีเหงาบ้างที่นานๆทีจะได้เจอเพื่อนสนิทอย่างมด แต่มันก็ยังมีความสุขดี จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง...
        ต้นอ่อนตื่นขึ้นรับแสงแดดจากคุณพระอาทิตย์ มันมองไปรอบ๐ ทิวทัศน์ทุกอย่างยังเป็นเหมือนเดิม แต่มันก็ไปสะดุดตากับอะไรบางอย่าง มันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย สิ่งลึกลับนั้นบินอิสระอยู่บนท้องฟ้า มีปีกที่มีลายสวยงาม สีสันสดใสมาก ต้นอ่อนไม่สามารถละสายตาไปจากสิ่งลึกลับนั้นได้เลย ต้นอ่อนมองสิ่งลึกลับที่บินไปเรื่อยๆ จนในที่สุดสิ่งลึกลับนั้นก็บินไปเกาะอยู่บนคุณดอกไม้ที่สวยงามดอกหนึ่ง ต้นอ่อนจ้องมองไปที่ทั้งคู่ด้วยความรู้สึกเศร้า "ฉันอยากเป็นเพื่อนกับคุณลึกลับบ้างจัง" ต้นอ่อนคิด หลังจากวันนั้น ต้นอ่อนก็เฝ้ารอวันที่คุณลึกลับจะมาสนใจต้นอ่อนบ้าง ยิ่งรอต้นอ่อนก็ยิ่งเศร้า ยิ่งพยายามมองหาคุณลึกลับ มันก็ยิ่งท้อ ยิ่งเหงา มันไม่มีความสุขเลย อีกด้านหนึ่ง มดได้รู้ข่าวจากคุณต้นหญ้าว่าช่วงนี้ต้นอ่อนเศร้ามาก มดจึงรีบไปหาต้นอ่อนทันที เมื่อต้นอ่อนเจอมด ก็ดีใจมาก
ต้นอ่อน : "มดจ๋า ฉันดีใจเหลือเกินที่เจอเธอ ตอนนี้ฉันเศร้ามากเลย ยิ่งฉันมองหาคุณลึกลับเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งเศร้า คุณลึกลับไม่สนใจฉันเลย ฉันควรจะทำอย่างไรดี"
มด : "ฉันรู้เรื่องจากคุณต้นหญ้ามาหมดแล้ว คุณลึกลับที่เธอเฝ้ามองหา เขาคือคุณผีเสื้อ คุณผีเสื้อจะชอบอยู่กับคุณดอกไม้"
ต้นอ่อน : "ฉันก็อยากเป็นคุณดอกไม้บ้าง คุณผีเสื้อจะได้สนใจฉัน"
มด : "ต้นอ่อนเธอฟังฉันให้ดีๆนะ เธอลองหยุดมองหาคุณผีเสื้อแล้วหันมามองตัวเองดูสิ"
ต้นอ่อนก้มลงมามองตัวเอง แล้วต้นอ่อนก็ตกใจมาก เพราะตอนนี้ต้นอ่อนไม่ใช่ต้นอ่อนอีกต่อไปแล้ว ต้นอ่อนได้กลายเป็นดอกไม้ดอกเล็กๆ
ดอกไม้ : "ฉันกลายเป็นดอกไม้แล้วมด มันเป็นไปได้ยังไงนะ"
มด : "ก็เพราะเธอมัวแต่ตามหาคุณผีเสื้อ จนเธอไม่สนใจตัวเอง ไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยนะสิ แล้วต่อไปนี้นะ เธอก็ไม่ต้องไปตามหาคุณผีเสื้อแล้วนะ เธอลองหยุด แล้วปล่อยให้เวลาผ่านไป ทำตัวเองให้มีความสุข อย่าไปวิ่งไล่ไขว้ขว้าตามหาคุณผีเสื้อให้ตัวเองทุกข์ใจอีก แล้ววันหนึ่งเมื่อถึงเวลา คุณผีเสื้อก็จะมาหาเธอเอง"
        เมื่อได้ยินดังนั้นดอกไม้ก็ทำตามที่มดบอก มันหยุดมองหาคุณผีเสื้อ มันใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข จนในที่สุดจากดอกไม้ดอกเล็กๆก็ได้เติบโตกลายเป็นดอกไม้ดอกใหญ่ที่สวยงาม และที่สำคัญคือตอนนี้มันไม่เหงาอีกต่อไปแล้วเพราะ ตอนนี้ดอกไม้ดอกนี้ได้มีคุณผีเสื้อบินมาหาและพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างดอกไม้ตลอดไป



สรุปแล้วสิ่งที่จขกทอยากจะสื่อคือ คนเราเมื่อถึงเวลาคนที่ใช่ก็จะมาหาเราเอง เราอย่าวิ่งตามหาความรักกันเลย ยิ่งวิ่งไล่ตามมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งเหนื่อย ก่อนหน้านี้ จขกทก็เคยเป็นคนที่วิ่งไล่ตามความรักมาก่อน ชอบใครรักใครก็ไม่เคยสมหวัง วิ่งตามหาความรักจนจขกทเหนื่อยและท้อ แล้วจขกทก็มานั่งคิดว่าแล้วฉันจะวิ่งตามหาความรักให้ตัวเองเหนื่อยทำไม ทำไมเราไม่ลองหยุด ปล่อยให้เวลาผ่านไป มาใช้ชีวิตให้ตัวเองมีความสุขดีกว่า เมื่อเวลาผ่านไป
และแล้วจขกทก็เจอกับคนๆนั้น คนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างจขกท มันแปลกนะทั้งๆที่เมื่อก่อนจขกทและแฟนจขกทเกลียดกันแทบตาย คุยกันนับคำได้ด้วยซ้ำ คงเพราะเมื่อเวลาผ่านไปจนมันถึงเวลาที่ใช่ เลยทำให้เรามีโอกาสได้คุยกันมากขึ้น และในที่สุดเราก็เปลี่ยนจากคนที่เคยเกลียดกันเป็นคนที่รักกัน จากสิ่งที่จขกทเจอมากับตัว จึงทำให้จขกทคิดได้และอยากเล่าเป็นประสบการณ์ให้ทุกคนได้ลองอ่าน

สุดท้ายนี้ จขกทขอเป็นกำลังให้ทุกคนที่กำลังตามหาความรัก และคนที่กำลังมีความรักก็ขอให้ดูแลความรักของเราให้ดีที่สุดนะคะ
ขอบคุณที่อ่านกันจนจบนะคะ


เวลาผ่านไปเร็วจัง เผลอแปปเดียว จะ2ปีแล้ว
วันนี้บังเอิญจขกท ได้ฟังเพลงของวง klear เข้า ซึ่งเนื้อหาเพลง คล้ายกับเรื่องราวนี้ จึงนำมาฝากให้ทุกคนได้ฟังกันค่ะ


ปล.ถ้าแท็กผิดห้องก็ขอโทษด้วยนะคะ จขกทแค่อยากให้ทุกคนได้ลองอ่านดู

โดย : ท่านชายกับนางฟ้า