พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

ไอ้คนที่เบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่นได้นั้น
มันก็เนื่องมาแต่มันไม่มีศีลนี่เองแหละ  ไม่สำรวมในศีล
ไม่มีเมตตากรุณาธรรมอย่างว่านั่นล่ะ
เหตุนั้นมันถึงไปเบียดเบียนบุคคลอื่น
และสัตว์อื่นได้โดยไม่สงสารเอ็นดูกันเลย

ผู้มีคุณธรรมอยู่ในใจอย่างว่านั้นแล้วมันสงสาร
เห็นมนุษย์เห็นสัตว์ทั้งหลายแล้วมันเกิดความรู้สึกขึ้นว่า
เอ้อ สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ก็เป็น "เพื่อนทุกข์"  
เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งนั้นหนอ  อย่างนี้นะ
ไม่มีสัตว์จำพวกใดเกิดมาแล้วจะไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย ไม่มีเลย
เราก็เกิดแก่เจ็บตายเหมือนกับบุคคลอื่นและสัตว์อื่นเหมือนกัน
  เพราะฉะนั้นน่ะเราก็อย่าไปเบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่น  
ถึงไม่เบียดเบียนมันก็ตายเองมัน อย่างนี้
แม้บุคคลอื่นและสัตว์อื่นก็อย่าได้มาเบียดเบียนเรา
ต่างคนให้อยู่เย็นเป็นสุข  รักษาตน
ให้พ้นจากทุกข์ภัยในวัฏสงสารด้วยดีเถิด

ก็เมื่อนึกคิดพิจารณาอยู่อย่างนี้เสมอ ๆ ไป
อันนี้ล่ะท่านเรียกว่า “เจริญเมตตา”
เมื่อเจริญเมตตาบ่อยๆอย่างนี้ก็ไม่เบียดเบียนใครก็มีศีลน่ะสิหั่นนิ
  จิตก็เป็นบุญเป็นกุศลล้วนๆแล้วไม่ตกไปทางบาปเลยบัดนี้  
นี่แหละเพราะว่า ศีลก็เป็นพระธรรมประเภทหนึ่งอีกเหมือนกัน

...

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ "พระธรรมคุ้มครองผู้ปฏิบัติได้อย่างไร"