คือเรามีแฟนอยู่คนนึง แต่ตอนนี้คือเลิกไปแล้วอะ
ขอเอาคำพูดที่คุยกับเพื่อนมาเล่านะขก.พิมพ์
มันยอมเลือกกูทุกอย่าง ทั้งๆที่บางทีเพื่อนมันไปกันหมด มันยอมไม่ไปเพราจะได้อยู่กับกู. กูปวดหัวปวดท้องมันก็ซื้อยามาให้ กูหิวข้าวตอนเช้ามันก็ซื้อขนมปังกับนมมาใ้ห้เกือบทุกวัน กูไปค่ายเดินเหนื่อยก็ซื้อน้ำมาให้ คือทำไรมันนึกถึงกูหมดอะจิ้บ สนใจหมดทุกอย่าง กูมาทำบอด ทำไรมันก็มาหา ซื้อขนมของกินมาเทคแคร์ตลอด ไปรับไปส่งตลอดตามใจกูทุกเรื่อง ไม่ว่ากูจะทำอะไร  ทำไมกูถึงควายทิ้งคนดีๆ ที่เค้ารักกูที่ตัวกูจริงๆไปวะ กูเลิกกับภีมครี้งนี้เป็นครั้งที่นานที่สุดอะ มันทำให้กูได้รู้อะไรหลายอย่างเลยวะ ว่าไม่มีใครเหมือนภีมแล้วก็ไม่มีใครแทนภีมได้. มันคงคิดว่ากู กูเลวมากในสายตามันอะ แต่มันก็จริงกู กูเลวเอง กูทำตัวเองทำมันเจ็บเสียใจสารพัด เงียวเอาแต่ใจแค่ไหน โกดไคหงุดหงิดใครเม็นมาอารมไม่ดี กูลงที่ภีมตลอด ทั้งที่ภีมไม่ผิดเลย ภีมยอมง้อกู ยื้อกู จนนาทีสุดท้าย แต่กูทำตัวเองอะจิ้บ กูทำตัวเอง กูหาผชแบบภีมไม่ได้อีกแล้ว