พ.ศ. 2544

ภีมพศ ภามภีรเดช หรือ พีค
ลูกชายคนโตของ คุณยศพล เจ้าของโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่
กับ คุณ กมลณิชา เจ้าของร้านทองหลายสาขาในกรุงเทพมหานคร
คุณยศพลกับคุณกมลณิชาหย่าร้างกันตั้งแต่ภีมพศอายุ 7 ขวบ
ภีมพศมีน้องชาย 2 คน คือ พศุตม์ หรือ ไปป์ กับ พศิน หรือ ปาร์ค

ภีมพศเป็นวัยรุ่นหนุ่มอายุ 18 ปี มีรอยสัก มีร่างกายสูงใหญ่กำยำ
ภีมพศเคยเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดังใจกลางเมือง แต่โดนไล่ออก
คุณยศพลจึงฝากให้ภีมพศเข้าเรียนกลางคันที่โรงเรียนแห่งใหม่
คือ โรงเรียนนินท์วริศ ซึ่งเป็นโรงเรียนรัฐบาลขนาดกลางในกรุงเทพ
ภีมพศเป็นนักเรียนชั้น ม.6/10 ห้องเรียนที่มีแต่เด็กเกเรมาอยู่รวมกัน
ภีมพศเป็นเด็กห้องบ๊วย เป็นเด็กหลังห้อง แสบซ่าส์ที่สุดในโรงเรียน
ภีมพศทำตัวผิดกฎระเบียบทุกอย่าง มีสารพัดวีรกรรม ก่อเรื่องได้ทุกวัน

ด้วยความที่ภีมพศเป็นลูกคนรวย มีร่างกายที่แข็งแรง ห้าวหาญ
อีกทั้งยังเป็นนักกีฬา มีความสามารถทั้งมวยไทย เทควันโด้ คาราเต้
ภีมพศจึงเป็นหัวโจกของกลุ่มเพื่อน เป็นหัวหน้าแก๊งเด็กเกเร
ภีมพศเป็นคนพูดจาขวานผ่าซาก โผงผาง ตรงไปตรงมา
ภีมพศเป็นหนุ่มแบดบอยที่มีภาวะความเป็นผู้นำสูง
พร้อมที่จะลุยได้ตลอดเวลา !
ภีมพศชอบเที่ยวเตร็ดเตร่ บ้านช่องไม่ชอบกลับ เพราะอยู่แล้วไม่มีความสุข
ต่อให้บ้านเพื่อนเป็นแฟลต เป็นสลัม ภีมพศก็สามารถนอนบ้านเพื่อนได้ !!!
ยังไงก็ดีกว่าต้องอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่โตหรูหราอย่างไร้ความรู้สึก !!!!
ภีมพศเป็นหนุ่มเพลย์บอยที่รักสนุก รักเพื่อน ถึงไหนถึงกัน !
ภีมพศถือคติ..
ใครมาทำเพื่อนกู กูต่อย ใครทำเพื่อนกูเจ็บ กูไม่เอาไว้แน่ !!


ภีมพศมีผลการเรียนเป็นที่โหล่ของห้อง เป็นที่โหล่ของระดับชั้น
ภีมพศสอบได้เกรด 0 ทุกวิชา ติด ร ติด มผ ทุกเทอม สอบตกตลอด
ภีมพศไม่ตั้งใจเรียน ภีมพศชอบโดดเรียน ชอบหนีเรียนอยู่สม่ำเสมอ
ในกระเป๋านักเรียนของภีมพศไม่เคยมีหนังสือเรียน มีแต่มีดพกและสนับมือ
บางครั้งก็มีกระป๋องเบียร์หลายยี่ห้อซ่อนไว้ในกระเป๋านักเรียน เอาไว้ซดเล่นๆ
ภีมพศชอบหาเรื่องรังแกเพื่อนในโรงเรียน ทำตัวก้าวร้าวใส่อาจารย์
ภีมพศชอบตั้งแก๊งไถเงินรุ่นน้อง ตั้งแก๊งขโมยของเด็กนักเรียนและอาจารย์
เด็กนักเรียนทุกคนในโรงเรียนต่างเกรงกลัวภีมพศและกลุ่มเพื่อน

ภีมพศโดนตัดคะแนนจิตพิสัย โดนหักคะแนนความประพฤติเป็นประจำ
ภีมพศเป็นขาประจำห้องฝ่ายปกครอง ติดบัญชีดำของโรงเรียน
ภีมพศเคยโดนทำโทษให้พักการเรียน เคยโดนทำโทษให้บำเพ็ญประโยชน์
แต่ถึงจะโดนลงโทษหนักขนาดไหน ภีมพศก็ไม่เคยเข็ด ไม่เคยหลาบจำ !


และนี่คืออีกหนึ่งวันที่ภีมพศมีเรื่องทะเลาะวิวาทกลางโรงอาหาร...
"นายภีมพศ ไปพบอาจารย์อาภาภัทรที่ห้องฝ่ายปกครองเดี๋ยวนี้ !"

ห้องฝ่ายปกครอง

"นายภีมพศ เธอก่อเรื่องอีกแล้วนะ วันนี้ก็ไปต่อยรุ่นน้องกลางโรงอาหาร
คราวก่อนก็มีคู่อริบุกเข้ามาหาเรื่องเธอถึงในโรงเรียน
เธอมีความประพฤติที่แย่มาก วันนี้ครูจะขอทำทัณฑ์บนเธอ !"

"ครับอาจารย์" ภีมพศตอบรับพลางทำใบหน้ายียวน

"เธอไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยเหรอ !?"

"ไม่อ่ะครับ ก็สนุกดี ;]"

"สนุกอะไร สนุกเหมือนที่อาทิตย์ก่อนเธอพาน้อง ม.4
ไปทำอนาจารในห้องน้ำหญิงหรือเปล่า !?"

"ผมไม่ได้ทำนะครับ น้องเค้าสมยอมผมเอง ช่วยไม่ได้ ;)"

"กลิ่นเหล้าหึ่งเลย เธอดื่มเหล้ามาเหรอ !?"

"แล้วอาจารย์คิดว่ายังไงล่ะครับ ? ;)"

"ครูจะทำโทษเธอ !!"

อาจารย์อาภาภัทรพูดอย่างเสียงแข็ง
พร้อมกับหยิบไม้หวายอันเรียวยาว มาตีเบาๆ เข้าที่โต๊ะทำงาน

"ภีมพศ หันหลัง กอดอก ครูจะเฆี่ยนเธอ !!"

"เฆี่ยนอีกแล้วเหรอครับอาจารย์ พ่อผมยังไม่เคยเฆี่ยนผมเลยนะ"

"เพราะพ่อเธอตามใจเธอแบบนี้ไง เธอถึงได้มีนิสัยเสียแบบนี้ !!"

"ครับ ผมมันเลว ;]"

"รู้ตัวก็ดี หันก้นมา !!"

ภีมพศลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ พร้อมกอดอก และหันหลังให้อาจารย์

'ขวั่บ!'

'ขวั่บ!' 'ขวั่บ!' 'ขวั่บ!' 'ขวั่บ!' 'ขวั่บ!' 'ขวั่บ!' 'ขวั่บ!' 'ขวั่บ!' 'ขวั่บ!!' 'ขวั่บ!!!' 'ขวั่บ!!!!'

ภีมพศเด้งไปตามแรงไม้เรียว สะดุ้งเป็นระยะๆ
แต่ไม่มีเสียงร้อง เพราะโดนตีด้วยความชินชา
และเตรียมรับหวายต่ออีกสองโหล..

'ควั่บ!!'

'ควั่บ!' 'ควั่บ!' 'ควั่บ!' 'ควั่บ!' 'ควั่บ!' 'ควั่บ' 'ควั่บ!' 'ควั่บ!' 'ควั่บ!' 'ควั่บ!!' 'ควั่บ!!!'

ภีมพศยังคงกัดฟันแน่น ลิ้มรสหวายต่อไป...

'ฟั่บ!!!'

'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!' 'ฟั่บ!!' 'ฟั่บ!!!' 'ฟั่บ!!!!'

"ภีมพศ วันนี้ครูตีเธอแค่นี้พอ เจ็บแล้วอย่าลืมจำนะ
ถ้าคราวหน้าเธอมีเรื่องแบบนี้อีก ครูจะไล่เธอออก !"

"ครับอาจารย์"
ภีมพศลูบก้นเบาๆ พร้อมเดินออกไปจากห้องฝ่ายปกครอง

หน้าห้องฝ่ายปกครอง

ปุญญดา ปรัชญารักษ์ หรือ ครูปุญ
ครูสอนวิชาภาษาไทย วัย 30 ปี ซึ่งเป็นครูประจำชั้นห้อง ม.6/10
ได้มายืนรอภีมพศอยู่ที่หน้าห้องฝ่ายปกครอง และถามไถ่ทันที..

"นายภีมพศ โดนตีเจ็บไหม"

"ครูยุ่งอะไรด้วย จะมาสมน้ำหน้าผมหรือไง"

"ครูเป็นห่วงเธอ"

"ไม่ต้องมาเป็นห่วงผม พ่อแม่ยังไม่ห่วงผมเลย
แล้วครูเป็นใคร มาเป็นห่วงผมทำไม"

"เพราะครูเป็นครูของเธอไง ครูถึงต้องห่วงเธอ"

"ครูแค่ทำตามหน้าที่"

"หน้าที่ของครูคือดูแลเด็กนักเรียน โดยเฉพาะเธอ ภีมพศ !"

"ครูไม่ต้องมาดูแลผม พ่อแม่ยังไม่เคยดูแลผมเลย
มีแต่พี่เลี้ยงที่ดูแลผม จนทุกวันนี้ผมคิดว่าพี่เลี้ยงเป็นแม่ผมแล้ว!"

"ที่พ่อแม่เค้าไม่ว่างมาดูแลเธอ เพราะเค้าต้องทำงานมาหาเลี้ยงเธอนะภีมพศ"

"มันก็แค่ข้ออ้าง !
พ่อก็เอาแต่กกเมียน้อย แม่ก็เอาแต่แต่งตัวสวยๆ ออกงานสังคม
ไม่มีใครสนใจผมสักคน !!"

"ครูสนใจเธอไง"

"ครูจะมาสนใจผมทำไม ครูเอาเวลาไปสนใจเด็กดีๆ เรียนเก่งๆ ดีกว่า
อย่ามาสนใจเด็กมีปัญหา ที่ทำตัวชั่วๆ แบบผมเลย"

"เพราะเธอเป็นอย่างนี้ไง ครูจึงอยากแก้ปัญหาให้เธอ
ครูอยากสอนให้เธอทำตัวดีขึ้น ครูเชื่อว่าเธอกลับตัวกลับใจได้นะ ภีมพศ"

"มันสายไปแล้วครู ผมเดินมาไกลแล้ว !"
ภีมพศหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟแช็กสูบ พร้อมพ่นควันอย่างขโมงโฉง

"สูบบุหรี่มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ ภีมพศ
มันอาจจะก่อให้เกิดมะเร็งปอดได้..."

"ปอดก็ปอดผม ไม่ใช่ปอดครู !"

ภีมพศคีบบุหรี่และเดินออกไปจากบริเวณนั้น
ครูปุญญดามองตามอย่างไล่หลังด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร..

ภีมพศกับกลุ่มเพื่อนอีก 10 คน ซิ่งรถมอเตอร์ไซค์อย่างแรงไปตามท้องถนน
บางครั้งก็ขับรถซิ่งด้วยความเร็วเกิดพิกัด ภีมพศไปเที่ยวกลางคืนทุกค่ำคืน
ภีมพศเที่ยวสถานบันเทิงตั้งแต่อายุยังไม่ถึง ปลอมบัตรประชาชนเข้าไปในผับ
ภีมพศเที่ยวผับ เที่ยวบาร์ เที่ยวเธค จนเมาหัวราน้ำเป็นประจำ เป็นหนุ่มนักปาร์ตี้
ภีมพศเคยจัดปาร์ตี้ริมสระน้ำ เคยจัดปาร์ตี้ในโกดัง จัดปาร์ตี้มั่วสุมอยู่สม่ำเสมอ
ภีมพศเป็นหนุ่มอารมณ์ร้อน ชอบมีเรื่องชกต่อยเป็นประจำ ใครขัดคอก็กระทืบ!!!
ภีมพศเจ้าชู้ ควงผู้หญิงเป็นว่าเล่น เข้าอาบอบนวด เข้าคาสิโน แทงโต๊ะสนุ๊ก ฯลฯ
บ่อยครั้งที่ภีมพศโดนตำรวจจับขึ้นโรงพัก เข้าห้องขัง เสียค่าปรับหลายหมื่น
แต่ภีมพศก็รอดมาได้ทุกครั้ง ด้วยเส้นสายจากทางบ้าน
และพ่อแม่ก็มักจะให้คนงานที่บ้านไปประกันตัวภีมพศ

.... แต่บางครั้ง ครูปุญญดาก็ไปประกันตัวภีมพศที่โรงพัก ....

โรงเรียนนินท์วริศ


"ภีมพศ ทำไมถึงมาสายขนาดนี้ !"

"ผมไปเล่นเกมมาครับครู"

"ยอมรับก็ดี เอาเสื้อใส่ในกางเกงให้เรียบร้อย แล้วไปวิ่งรอบสนาม 10 รอบ !"

"ครับครูปุญ"

พักกลางวัน
ที่บริเวณหน้าห้องน้ำของโรงเรียน



ภีมพศกับกลุ่มเพื่อนสุดเฮี้ยวกำลังตั้งวงดื่มเหล้า ดื่มเบียร์ สูบบุหรี่ เล่นไพ่
และ.. เสพยา

ทันใดนั้น... ครูปุญญดา เข้ามาเห็นพอดี

"นายภีมพศ เธอทำอะไรน่ะ!"

"เอ่อ...ครูปุญ"

"เธอเล่นยาเหรอ!?"

"ครับ"

"ครูจะไม่บอกใคร เธอรีบเก็บยาพวกนี้ไปซะ เร็วๆ !"

"ครูช่วยผมทำไม ให้คนเห็นไปเลยสิว่าผมเสพยา"

"เธอจะบ้าหรือไง ถ้ามีคนมาเห็น เธอก็ต้องโดนไล่ออก"

"ครูก็ให้ผมโดนไล่ออกไปเลยสิครับ"

"ครูไม่อยากตัดอนาคตของเธอ"

"เหรอครับ ครูที่โรงเรียนเก่ายังตัดอนาคตผมได้อย่างหน้าตาเฉย"

"ครูถึงไม่อยากทำแบบนั้นไง ภีมพศ รีบเก็บยาไปซะ !"

"ครับครู"

ภีมพศบอกให้กลุ่มเพื่อนเก็บยาเสพติดที่แอบนำมาเสพในโรงเรียน
แต่ยังไงซะ.. ภีมพศก็แอบเสพยาเสพติดนอกโรงเรียนอยู่ดี
เพราะภีมพศติดยาไปแล้ว...
ด้วยความที่ยาเสพติดระบาดหนักเกลื่อนเมืองในสมัยนั้น
ทำให้ภีมพศและกลุ่มเพื่อนหาซื้อยามาเสพได้ง่าย

ภีมพศกับกลุ่มเพื่อนแอบไปพี้ยาในห้องน้ำที่โรงเรียนเป็นประจำ
พร้อมทำตัวมะเหงกเกเรเป็นประจำ จนครูทุกคนในโรงเรียนเอือมระอา
พอตกดึก ภีมพศก็ไปเมาอาละวาดในผับ จนโดนขาใหญ่ในผับเตะต่อยจนยับ !
บางทีภีมพศก็ได้ยามาจากที่เที่ยว พร้อมเสพกับเพื่อนๆ อย่างเมามันส์
เสร็จแล้วก็เต้นรำในผับอย่างสนุกสนาน พร้อมอัพยา มั่วเซกส์..
บางครั้งภีมพศก็ไปดูโคโยตี้ มั่วพริตตี้ ซื้อผู้หญิงขายบริการ...

พฤติกรรมของภีมพศแรงขึ้นทุกวัน
จนครูปุญญดาเรียกภีมพศมาพูดคุยเป็นการส่วนตัวอยู่บ่อยครั้ง
ครูปุญญดาคอยพร่ำสอนให้ภีมพศทำตัวเป็นคนดีอยู่เสมอ
แต่ก็เหมือนไม่ค่อยมีอะไรดีขึ้น..
ครูปุญญดามักจะทำความเข้าใจกับภีมพศ ว่าภีมพศเป็นเด็กที่น่าสงสาร
ภีมพศเป็นเด็กที่มีเงิน แต่ขาดความรัก ขาดความอบอุ่น จากคนในครอบครัว
ภีมพศจึงต้องทำตัวเรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้างแบบผิดๆ
ครูปุญญดาใจดีและใจเย็นกับภีมพศมาก อ่อนโยนกับภีมพศเสมอ
ครูปุญญดาคอยเป็นที่ปรึกษาและคอยให้คำแนะนำกับภีมพศอยู่เสมอ
เวลาที่ภีมพศมีเรื่องทุกข์ใจหรือไม่สบายใจ
ครูปุญญดาจะคอยปลอบใจและให้กำลังใจ
ครูปุญญดาเคยทำแซนด์วิชกล่องใหญ่มาให้ภีมพศที่โรงเรียน
ครูปุญญดามักจะบอกว่า "ขนมพวกนี้ อร่อยกว่ายาเสพติดนะ "
ภีมพศพูดไม่ออก แต่แอบซาบซึ้งอยู่ในใจ
เพราะแม้แต่แม่ของภีมภศ ก็ไม่เคยทำอาหารให้ภีมพศทาน
ครูปุญญดาให้โอกาสภีมพศเสมอ และมีความหวังว่า..
... ลูกศิษย์ของตน จะกลับเนื้อกลับตัวได้ ...

จนกระทั่งวันหนึ่ง...

ครูปุญญดาต้องลาออกจากโรงเรียนเพื่อไปแต่งงานมีครอบครัว
ครูปุญญดาแต่งงานและไปใช้ชีวิตกับสามีวัย 35 ปี ที่ต่างจังหวัด
โดยที่ครูปุญญดาได้ออกจากโรงเรียนไปอย่างกะทันหัน
โดยที่ไม่ได้ทิ้งเบอร์โทรศัพท์หรือที่อยู่ไว้ให้กับเด็กนักเรียนคนไหนเลย
.. หลังจากนั้น ก็ไม่มีใครติดต่อครูปุญญดาได้อีก ..