Dear...My Diary my Good Memory^^ เล่ม 1
จะบอกเธอยังไงดีนะ ว่ามีคนเขาคิดถึง
ว่ามีคนเขาเป็นห่วง อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
แต่จะบอกจะคุยกันตอนไหน เพราะใครๆก็รุมล้อม
ฉันก็เพียงได้แค่มอง ส่งยิ้มให้เธอไกลๆ
อยู่ที่ไหน หัวใจก็คิดถึง ไม่เคยดึงหรือหวง ไม่อิจฉาคนใกล้เธอ
แค่ชื่นใจทุกครั้งที่เห็นหน้าเธอ อยากส่งยิ้มให้เธอทุกวัน
คนน่ารัก ใครๆก็คงอยากรัก
ถ้ามันไม่ผิดมากนัก ฉันขอรักเธอได้ไหม
เธอไม่รู้ ไม่รักไม่เป็นไร แค่มีเธอในใจก็พอ
เพลงคนน่ารัก
เพจระบายความในใจ ไม่รู้จะบอกใคร เล่าให้ใครฟัง ขอระบายความในใจหน่อยก็แล้วกันครับ
เคยเป็นไหมครับที่อยู่ๆความรักก็วิ่งมาหาเราโดยที่เราไม่รู้ตัว เวลาที่เราต้องการความรัก ต้องการใครสักคน มักจะไม่เจอ ไม่รู้ว่าความรักเล่นตลกอะไรกับเรา เราพยายามวิ่งตาม แต่ดูเหมือนความรักยิ่งไกล ไกลออกไป ไกลออกไป แต่พอเราหยุดพัก เพราะวิ่งตามจนเหนื่อย ไม่ได้คิดอะไร ความรักก็พุ่งเข้ามาในใจเราทำให้เราหวั่นไหวซะงั้น โดยที่เราไม่ได้ตั้งตัวอะไรเลย ส่วนมากจะเป็นเรื่องบังเอิญทั้งนั้น และใจสั่นทุกครั้งเวลาที่เจอ จนบางครั้งก็งงกับตัวเองว่า ทำไมต้องใจสั่นทุกครั้งแวลาที่เจอ ทั้งๆที่เขาเองก็ไม่ได้รู้สึก คิดอะไรกับเรา สำหรับคติประจำตัวของผม เรียนเป็นหลัก รักเป็นกำลังใจ บางทีเวลาที่เราทำอะไร เรารู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ และต้องการกำลังใจ นอกจากกำลังใจจากพ่อแม่แล้ว คนเราก็ต้องการกำลังใจจากคนที่เรารักและอยู่เคียงข้างเรา ซึ่งตอนนี้ผมเองก็ไม่มี แต่พอมาเจอเธอ เธอเป็นเหมือนแรงบันดาลใจ ทำให้เราอยากไปทำงาน อยากเจอหน้าเธอทุกๆวัน อยากเจอรอยยิ้มที่น่ารักของเธอ ถึงแม้ว่าเวลาที่เราทำงานอาจจะน้อยลง เพราะเราเพลนว่าจะเปลี่ยนงาน เลยขอเสี่ยงว่าจะเปลี่ยนงานตามที่วางแผน หรืออยากจะอยู่ต่อเพราะเธอ
จอเธอหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยจะรู้สึกอะไร จนวันหนึ่งเธอวิ่งมาหา แล้วพูดว่า พี่โยๆๆครับ ช่วยไปรับสาย Eng ให้ผมหน่อย (ผมเองก็ตกใจเพราะงงว่าน้องรู้จักชื่อเราได้ยังไง ทั้งๆที่วิ่งมาก็ไม่ได้มองหน้าเราเลย ประมาณว่าไม่รู้ว่าใครชื่อโย รู้แต่ว่าน่าจะนั่งแถวๆนี้ ได้ยินชื่อคงลุกและวิ่งตามเขาไปเอง) ผมเองก็ถอด Headset แล้ววิ่งตามไปรับสายให้เพื่อนของน้องเขา ก็คุยกับลูกค้าต่างชาติไปจนจบสาย แต่ผมเองเห็นน้องเขาในหางตาว่าน้องเค้านั่งมองเราอยู่ เหมือนปลื้มและดีใจที่มาช่วยงานของโครงการน้องเค้า ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่า
พอเดินออกไปน้องเค้ายิ้มให้ พร้อมกับก้มหัวเล็กน้อยประมาณว่าขอบคุณมากๆนะครับ ผมเองก็ก้มหัวเล็กน้อยตอบกลับ แล้วเดินไปนั่งทำงานที่เดิม ตอนนั้นรู้สึกแปลกๆในใจไงก็ไม่รู้ รู้สึกว่าอยากรู้จักน้องเค้าแล้วละ
หลังจากนั้นก็ไปเข้าห้องน้ำ ก็บังเอิญเจอกัน และมีแค่เรา2คน เลยแข็งใจเพราะว่าอยากคุยด้วย พูดว่า อ้าวววว เราชื่อไรอะ อ่อชื่อ.... ทำไมเรารู้จักชื่อพี่อะ อ่อ พี่บ้านอื่นเค้าบอกว่าพี่โยรับสาย Eng ได้ เลยรู้จักชื่อพี่อะ อ่อครับ เราทานข้าวยัง อ๋อกำลังจะไปทาน แล้วจะไปทานที่ไหน ร้านตายาย โอเค งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ แล้วเราก็เดินจากไปพร้อมกับอมยิ้มในใจ
หยุดงาน2วันไปเรียน แต่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย อยากไปทำงานเพราะอยากเจอหน้าน้องเค้า พอเข้างานเดินไปก็มองไปยังไม่เจอ นั่งทำงานไปสักพักใกล้11.00 น. ไปเข้าห้องน้ำเดินกลับมาเท่านั้นแหละ เจอน้องเค้าและน้องเค้าหันมายิ้มให้อย่างจริงจัง เป็นรอยยิ้มที่พิมพ์ใจกินใจผมมาก เก็บรอยยิ้มนี้ไว้ในใจ แล้วเข้าไปกอดเพื่อนๆก็งงว่า พี่โยเป็นอะไรอะ เปล่าไม่มีอะไรหรอกครับ
วันต่อมาก็เฝ้ามองก็ไม่เจอ จนเดินผ่านเห็นคนๆหนึ่งไขล็อคเกอร์อยู่ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ต้องหยุดกระทันหัน แล้วน้องเค้าหันหน้ามาเลยทักว่า อ้าวววว ทานข้าวเที่ยงแล้วเหรอ เปล่าพักบ่ายสาม แวะมาเอาข้าวเฉยๆ คิดว่าล็อคเกอร์นั้นเป็นของน้องเค้า แต่ไม่ใช่ จนบอกเพื่อนสนิทว่าแอบปลื้มน้องคนนี้ เพื่อนบอกว่าอ๋อน้องเค้าอยู่ล็อคเกอร์แถวเดี๋ยวกับเราเลย พอได้ยินดังนั้นก็วิ่งไปดู เจอแล้วล็อคเกอร์น้องเค้า ไม่ได้เห็นหน้า เจอแค่ล็อคเกอร์ก็ยังดี
จากนั้นก็บ่ายสาม ออกมาห้องทานข้าวก็เจอน้องเค้าทานข้าวอยู่ ก็เลยไปนั่งคุยด้วย น้องเค้าคุยสนุกดี น่ารัก บุคลิกเรียบร้อย เราชอบตรงนี้แหละคุยจนน้องเค้าทานข้าวเสร็จและบอกว่าจะลงไปหาไรทานข้างล่าง ผมก็เดินจะเข้าไปทำงานและคิดว่าจะทำไงดีนะ เลยตัดสินใจฝากน้องเค้าซื้อนมเปรี้ยวมาให้หน่อยน้องเค้าก็ตกลง นั่งทำงานไปสักพักก็คิดมากคิดน้อยไปพึ่งคุยเองฝากซื้อของไม่ดีเลย คิดมากๆ พอหมดเวลาพักก็เห็นน้องเค้าเข้ามาทำงานก็ไม่เดินมาหา ซวยแล้วละว่าน้องเค้าจะไม่พอใจไรหรือเปล่าเลยแข็งใจเดินไปถาม
น้องเค้าตอบว่าอ๋ออยู่ในล็อคเกอร์ลืมหยิบมา เดี๋ยวไปเอามาให้ อ๋อไม่เป็นไรครับเดี๋ยวพี่ออกไปเอาด้วยเลย จะได้เอาไปแช่ตู้เย็นด้วย เดินตามน้องเค้าไปในใจคิดมากๆเลย พอไปถึงน้องเค้าก็ยืนให้พร้อมกับพูดว่าขอบคุณมากๆๆนะครับ(น้ำเสียงแบบรู้สึกผิด) จากนั้นก็เอาไปแช่ตู้เย็น
พอตอนเย็นเลิกงานไปเข้าห้องน้ำก็เจอกันอีกแล้ว มีแค่เราสองคน ก็คุยกันเลยพูดว่า เอ้อออ ลืมกินนมที่ฝากซื้อเลย คงต้องเอาไปกินที่บ้านแล้วละ ครับพี่กลับบ้านดีๆนะ ครับเราเองก็เหมือนกัน กลับดีๆนะ พอถึงบ้านออกกำลังกายเสร็จ ก็เลยดื่มซะเลย ชื่นใจดีจัง
วันต่อมาเจอหน้าน้องเค้ายิ้มน่ารักเดินคุยกับเพื่อนเราเองก็ดีใจที่ได้เจอ พอน้องเค้าหันมาเจอหน้าเราที่กำลังยิ้มอยู่ จากที่หน้าน้องเค้ายิ้ม แล้วก็หยุดยิ้มทันที แล้วก้มหน้าเดินผ่านไป ในใจตอนนั้นมันเจ็บแปลบๆ จี๊ดๆ ไม่รู้ว่าน้องเค้าคิดยังไง หรือว่าเราเข้าใกล้น้องเค้าเกินไปนะ คิดมากๆๆเลย เศร้าหว่ะ หรือว่าเราคิดไปเองนะ
วันต่อมา 18 กย 58 เจอน้องเค้ามาทานข้าวคนเดียวที่ร้านตายาย ดีใจมากๆ เลยเข้าไปคุยด้วย แต่เราไปกับเพื่อน น่าเสียดายที่น้องเค้าทานเสร็จพอดีแล้วก็ไป เลยไม่ได้คุยอะไรกันมาก จริงๆแล้วอยากคุยด้วยจัง อยากรู้ว่าน้องเค้ามีแฟนยัง ถ้ามีแล้วเราเองจะได้รู้และถอยออกมาจากที่ก้าวมากไป จะได้ไม่เจ็บมาก อยากได้ ID Line คุยด้วยจัง แต่ไม่รู้จะกล้าขอและถ้าขอ เค้าจะให้ไหมน๊าาาา
19 กย 58 เจอหน้าน้องเค้า อ้าว พี่เบรคเหรอ ครับพี่พักทานข้าว ทานเสร็จแล้ว น้องเค้าแวะมาทานน้ำในล็อคเกอร์ เลยเดินเข้าไปคุยใกล้ๆ เราทานข้าวยัง ทานแล้ว อึมสายเยอะไหม อ๋อ ไม่เยอะมากเรื่อยๆ งั้นพี่ไปนั่งเล่นก่อนนะ แล้วค่อยคุยกันใหม่(ในใจจริงแล้วอยากคุยให้นานกว่านั้น แต่กลัวน้องเค้าจะคิดมาก หรือเข้าหาเร็วไป เลยข่มใจคุยน้อยลง ทั้งๆที่ใจอยากคุยมากๆ แต่ก็ต้องฝืนใจ ทรมานใจจัง)
20 กย 58
อยากขยับเข้าไปใกล้เธอ อยากรู้จักตั้งแต่ได้เจอ
ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเสียงเธอ ตั้งแต่วันแรกเจอ ก็เผลอเอาไปคิดละเมอ
พอรู้จักก็อยากจะทักทาย พอไม่เจอแล้วใจก็วุ่นวาย
เธอหายไปก็ห่วงเธอแทบตาย จะเป็นเช่นไร ตรงนั้นมีใครดูแลหรือไม่ก็ไม่รู้
เกือบลืมหายใจเมื่อเธอเข้ามาใกล้ๆ
แค่เธอยิ้มมาก็สั่นไปทั้งหัวใจ
อยากจะบอกเธอให้ได้รับรู้ความในใจ
แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่ ก็ยังไม่รู้ ว่าเธอคิดเช่นไร
ถ้าบอกคำนั้นแล้วเธอตอบมาว่าไม่ใช่ ถ้าเป็นแบบนี้เธอคงจะเดินหนีไป
ดีพอแล้วที่ได้มีเธออยู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียง ได้คอยดูแลอยู่ไม่ไกล
จะซ่อนความลับเอาไว้ในหัวใจ มากเพียงไหนฉันจะไม่ยอมพูดไป
เพลงไม่บอกเธอ
วันนี้ได้เจอและนั่งคุยกับน้องเค้าอีกแล้วละ ครั้งแรกเจอกันโดยบังเอิญเดินผ่านล็อคเกอร์น้องเค้าและเห็นน้องเค้าพอดี ทักทายคุยปกติ แต่ไม่คุยนาน ครั้งที่2 พักทานข้าวและเจอกันในห้องกินข้าว นั่งคุยกันสักแปป น้องเค้าก็บอกว่า พรุ่งนี้เค้าก็จะประกาศรายชื่อแล้วว่า ใครจะต้องย้ายไปอยู่โครงการอื่น (ในใจคิดว่าถ้าน้องเค้าย้าย คงไม่ได้เจอหน้าแน่นอนเลย แย่จัง ขอให้น้องเค้าไม่ต้องโดนย้ายโครงการด้วยเถอะ) แต่ตอนนี้ดีใจที่ได้คุย ได้อยู่ใกล้ ได้เห็นรอยยิ้มที่น่ารักของน้องเค้า ตอนนี้อารมณ์เป็นเหมือนเพลงนี้เลย ไม่บอกเธอ Artist : Bedroom Audio
26 ก.ย. 2558 ได้เจอน้องเค้าอีกแล้ว น้องเค้าแต่งตัวน่ารักดี นั่งคุยกับน้องเค้าเห็นเค้าดื่มน้ำ เป็นครั้งแรกที่เรามองหน้าน้องเค้าใกล้ๆเต็มๆ แบบตั้งใจมอง เพราะทุกครั้งจะไม่กล้ามองเลย นั่งคุยกันสักพักน้องเค้าก็เข้าไปทำงาน แล้วพอเราเลิกงานก็มาเจอแก้วน้ำอันนี้ ต้องเป็นของน้องเค้าแน่เลย น่ารักอะ
27 ก.ย. 2558 วันนี้เจอน้องเค้าแล้ว เซทผมมาทำงานด้วยน่ารักจัง ใส่เสื้อแขนยาวแดงดำ ขึ้นเก้าอี้ปรับช่องแอร์ เพราะแอร์อาจจะลงตรงที่น้องเค้าทำงานพอดี ซึ่งตอนนั้นเราทำงานอยู่ และเห็นน้องเค้าในกระจก แต่ยังไม่ได้ทักทายและคุยกันเลยครับ และแล้วตอนพักเที่ยงก็ได้คุยกันกับน้องเค้าโดยบังเอิญ แบบว่าเดินไปเจ๊อะหน้ากันเข้าพอดี เขาทักว่า สวัสดีครับ ผมก็ อ๋อดีครับ ผมตื่นเต้นมากแค่ยิ้มให้แล้วเดินผ่านไป เพราะตั้งตัวไม่ถูก(ปกติจะชวนคุย แต่วันนี้เดินหนี เพราะเขิน) เดินไป2ก้าว น้องเค้าถามว่าพี่เบรคเหรอ อ๋อครับ พี่เบรคครับ เราละทานไรยัง อ๋อเบรออยู่เหมือนกัน ทานเรียบร้อยแล้ว
2 ต.ค 2558 ไม่ได้เจอหน้าน้องเค้ามา4วันแล้ว คิดถึงจังเลยครับ นั่งชะเง้อว่าจะเจอไหม หิวจัง ลงไปซื้อของกิน กดลิฟท์ไปชั้น1 พอจะออกจากลิฟท์ก็เจ๊อะหน้ากันโดยบังเอิญอีกแล้ว น้องเค้าพูดว่าพี่สวัสดีครับ อ๋อดีครับ แค่นั้นผมก็เดินออกมา เดินยิ้มคนเดียวเหมือนเป็นบ้าเลย สักพัก 11.40 ฝน ก็ตกหนักมากๆแบบว่าถล่ม กทม.เลยก็ว่าได้ เลยฝากเพื่อนซื้อข้าว บ่าย2ครึ่งฝนหยุดตก น้องเค้าพัก15.00น. ผมพัก15.30น. เลยเจอถามว่าทานไรยัง อ๋อทานอยู่ได้กล้วยทอด อ้าวไม่ทานข้าวเหรอ น้ำท่วมไปไม่ได้ครับ เอาผลไม้ไหมพี่มี อ๋อไม่เป็นไรครับ ในใจคิดว่าน้องเค้าไม่ได้ทานข้าวก็รู้สึกเป็นห่วงมากๆ แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร นั่งทานข้าวก็มองตลอด กังวลมากๆ พอทานเสร็จก็ไปนั่งคุยเล็กๆน้อยๆ อยากขอไลน์แต่ไม่กล้า ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน สักพักน้องเค้าก็ขอเข้าไปทำงาน ผมเลยตอบไปว่าโอเค ไว้คุยกันใหม่ครับ แล้วก็ยิ้มให้กันแล้วก็เดินออกไปครับ นี่ไงครับมื้อเที่ยงของน้องเค้า ทานไม่หมด มีแขวนไว้หน้าล็อคเกอร์ด้วยครับ
และอีกอย่างตอน 20.04 ผมนั่งทำงานเมื่อยมากเลยลุกขึ้นก็เจอหน้าน้องเค้ากำลังยืนอีกฝั่งกำลังจะกลับบ้านพอดี เราเลยทักว่า อ้าวววว น้องเค้าบอกว่ากลับบ้านแล้วนะครับแล้วก็ยิ้มให้ ผมก็ผงกหัวรับว่าครับ แล้วก็ยกมือทั้ง2ข้าง Bye bye แล้วก็มองน้องเขาเดินออกไปจนสุดสายตาครับ(รอยยิ้มเธอพิมพ์ใจมาก ขอเก็บรอยยิ้มน่ารักๆนี้ไว้ในใจของผมก็แล้วกันนะครับ)
3 ต.ค. 2558 เจอน้องเค้ามาทำงาน เดินผ่านมองเห้นด้านข้าง ใส่เสื้อเหลืองแจ่ม วันนี้ไม่ได้เซ็ตผมมา น่าจะมาแต่เช้า ก็ดีใจ ยิ้มให้ตัวเองเล็กน้อย พอประมาณ 16.00 น. มองไปที่น้องเค้านั่งทำงาน เห็นแขวน Headset ปรากฎว่าน้องเค้ากลับบ้านแล้วละ หว้าาาาแย่จัง ยังไม่ได้เจอหน้าเจอรอยยิ้มเค้าเลย
4 ต.ค. 2558 ไม่ได้เจอน้องเค้าเลยวันนี้ หยุด2วันจันทร์-อังคาร ไปเรียน คงคิดถึงแย่เลย หุหุ
7 ต.ค 2558 วันนี้เจอหน้าน้องเค้า แต่ไม่ได้คุยกันเลย ดีใจที่ได้เจอ และเห็นนั่งทำงานอยู่ จะเดินผ่านตลอด ขอแค่เจอก้มีกำลังใจทำงานแล้วละ
8 ต.ค 2558 12.58 เจอน้องเค้ากำลังเปิดล็อคอยู่ แล้วผมเดินผ่าน เลยอุทานว่า อ้าว! น้องเค้าหันมายิ้มแล้วยกมือไหว้อีกตามเคย ว่าสวัสดีครับ เรามาทำงานด้วยเหรอครับ มาครับวันนี้เข้าบ่าย แล้วเลิกกี่โมงครับ วันนี้เลิก 4 ทุ่มครับ มีรอบบ่ายด้วยเหรอ อ๋อมีครับ แล้วก็ยิ้มให้ เราก็เดินไปห้องทานข้าวครับ
ก็คนมันแอบปลื้ม แอบชอบ แอบมอง เพราะว่าเธอน่ารักจัง ได้แต่เก็บมันไว้ในใจ^^
ว่ามีคนเขาเป็นห่วง อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
แต่จะบอกจะคุยกันตอนไหน เพราะใครๆก็รุมล้อม
ฉันก็เพียงได้แค่มอง ส่งยิ้มให้เธอไกลๆ
อยู่ที่ไหน หัวใจก็คิดถึง ไม่เคยดึงหรือหวง ไม่อิจฉาคนใกล้เธอ
แค่ชื่นใจทุกครั้งที่เห็นหน้าเธอ อยากส่งยิ้มให้เธอทุกวัน
คนน่ารัก ใครๆก็คงอยากรัก
ถ้ามันไม่ผิดมากนัก ฉันขอรักเธอได้ไหม
เธอไม่รู้ ไม่รักไม่เป็นไร แค่มีเธอในใจก็พอ
เพจระบายความในใจ ไม่รู้จะบอกใคร เล่าให้ใครฟัง ขอระบายความในใจหน่อยก็แล้วกันครับ
จอเธอหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยจะรู้สึกอะไร จนวันหนึ่งเธอวิ่งมาหา แล้วพูดว่า พี่โยๆๆครับ ช่วยไปรับสาย Eng ให้ผมหน่อย (ผมเองก็ตกใจเพราะงงว่าน้องรู้จักชื่อเราได้ยังไง ทั้งๆที่วิ่งมาก็ไม่ได้มองหน้าเราเลย ประมาณว่าไม่รู้ว่าใครชื่อโย รู้แต่ว่าน่าจะนั่งแถวๆนี้ ได้ยินชื่อคงลุกและวิ่งตามเขาไปเอง) ผมเองก็ถอด Headset แล้ววิ่งตามไปรับสายให้เพื่อนของน้องเขา ก็คุยกับลูกค้าต่างชาติไปจนจบสาย แต่ผมเองเห็นน้องเขาในหางตาว่าน้องเค้านั่งมองเราอยู่ เหมือนปลื้มและดีใจที่มาช่วยงานของโครงการน้องเค้า ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่า
หลังจากนั้นก็ไปเข้าห้องน้ำ ก็บังเอิญเจอกัน และมีแค่เรา2คน เลยแข็งใจเพราะว่าอยากคุยด้วย พูดว่า อ้าวววว เราชื่อไรอะ อ่อชื่อ.... ทำไมเรารู้จักชื่อพี่อะ อ่อ พี่บ้านอื่นเค้าบอกว่าพี่โยรับสาย Eng ได้ เลยรู้จักชื่อพี่อะ อ่อครับ เราทานข้าวยัง อ๋อกำลังจะไปทาน แล้วจะไปทานที่ไหน ร้านตายาย โอเค งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ แล้วเราก็เดินจากไปพร้อมกับอมยิ้มในใจ
หยุดงาน2วันไปเรียน แต่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย อยากไปทำงานเพราะอยากเจอหน้าน้องเค้า พอเข้างานเดินไปก็มองไปยังไม่เจอ นั่งทำงานไปสักพักใกล้11.00 น. ไปเข้าห้องน้ำเดินกลับมาเท่านั้นแหละ เจอน้องเค้าและน้องเค้าหันมายิ้มให้อย่างจริงจัง เป็นรอยยิ้มที่พิมพ์ใจกินใจผมมาก เก็บรอยยิ้มนี้ไว้ในใจ แล้วเข้าไปกอดเพื่อนๆก็งงว่า พี่โยเป็นอะไรอะ เปล่าไม่มีอะไรหรอกครับ
วันต่อมาก็เฝ้ามองก็ไม่เจอ จนเดินผ่านเห็นคนๆหนึ่งไขล็อคเกอร์อยู่ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ต้องหยุดกระทันหัน แล้วน้องเค้าหันหน้ามาเลยทักว่า อ้าวววว ทานข้าวเที่ยงแล้วเหรอ เปล่าพักบ่ายสาม แวะมาเอาข้าวเฉยๆ คิดว่าล็อคเกอร์นั้นเป็นของน้องเค้า แต่ไม่ใช่ จนบอกเพื่อนสนิทว่าแอบปลื้มน้องคนนี้ เพื่อนบอกว่าอ๋อน้องเค้าอยู่ล็อคเกอร์แถวเดี๋ยวกับเราเลย พอได้ยินดังนั้นก็วิ่งไปดู เจอแล้วล็อคเกอร์น้องเค้า ไม่ได้เห็นหน้า เจอแค่ล็อคเกอร์ก็ยังดี
จากนั้นก็บ่ายสาม ออกมาห้องทานข้าวก็เจอน้องเค้าทานข้าวอยู่ ก็เลยไปนั่งคุยด้วย น้องเค้าคุยสนุกดี น่ารัก บุคลิกเรียบร้อย เราชอบตรงนี้แหละคุยจนน้องเค้าทานข้าวเสร็จและบอกว่าจะลงไปหาไรทานข้างล่าง ผมก็เดินจะเข้าไปทำงานและคิดว่าจะทำไงดีนะ เลยตัดสินใจฝากน้องเค้าซื้อนมเปรี้ยวมาให้หน่อยน้องเค้าก็ตกลง นั่งทำงานไปสักพักก็คิดมากคิดน้อยไปพึ่งคุยเองฝากซื้อของไม่ดีเลย คิดมากๆ พอหมดเวลาพักก็เห็นน้องเค้าเข้ามาทำงานก็ไม่เดินมาหา ซวยแล้วละว่าน้องเค้าจะไม่พอใจไรหรือเปล่าเลยแข็งใจเดินไปถาม
พอตอนเย็นเลิกงานไปเข้าห้องน้ำก็เจอกันอีกแล้ว มีแค่เราสองคน ก็คุยกันเลยพูดว่า เอ้อออ ลืมกินนมที่ฝากซื้อเลย คงต้องเอาไปกินที่บ้านแล้วละ ครับพี่กลับบ้านดีๆนะ ครับเราเองก็เหมือนกัน กลับดีๆนะ พอถึงบ้านออกกำลังกายเสร็จ ก็เลยดื่มซะเลย ชื่นใจดีจัง
วันต่อมาเจอหน้าน้องเค้ายิ้มน่ารักเดินคุยกับเพื่อนเราเองก็ดีใจที่ได้เจอ พอน้องเค้าหันมาเจอหน้าเราที่กำลังยิ้มอยู่ จากที่หน้าน้องเค้ายิ้ม แล้วก็หยุดยิ้มทันที แล้วก้มหน้าเดินผ่านไป ในใจตอนนั้นมันเจ็บแปลบๆ จี๊ดๆ ไม่รู้ว่าน้องเค้าคิดยังไง หรือว่าเราเข้าใกล้น้องเค้าเกินไปนะ คิดมากๆๆเลย เศร้าหว่ะ หรือว่าเราคิดไปเองนะ
วันต่อมา 18 กย 58 เจอน้องเค้ามาทานข้าวคนเดียวที่ร้านตายาย ดีใจมากๆ เลยเข้าไปคุยด้วย แต่เราไปกับเพื่อน น่าเสียดายที่น้องเค้าทานเสร็จพอดีแล้วก็ไป เลยไม่ได้คุยอะไรกันมาก จริงๆแล้วอยากคุยด้วยจัง อยากรู้ว่าน้องเค้ามีแฟนยัง ถ้ามีแล้วเราเองจะได้รู้และถอยออกมาจากที่ก้าวมากไป จะได้ไม่เจ็บมาก อยากได้ ID Line คุยด้วยจัง แต่ไม่รู้จะกล้าขอและถ้าขอ เค้าจะให้ไหมน๊าาาา
19 กย 58 เจอหน้าน้องเค้า อ้าว พี่เบรคเหรอ ครับพี่พักทานข้าว ทานเสร็จแล้ว น้องเค้าแวะมาทานน้ำในล็อคเกอร์ เลยเดินเข้าไปคุยใกล้ๆ เราทานข้าวยัง ทานแล้ว อึมสายเยอะไหม อ๋อ ไม่เยอะมากเรื่อยๆ งั้นพี่ไปนั่งเล่นก่อนนะ แล้วค่อยคุยกันใหม่(ในใจจริงแล้วอยากคุยให้นานกว่านั้น แต่กลัวน้องเค้าจะคิดมาก หรือเข้าหาเร็วไป เลยข่มใจคุยน้อยลง ทั้งๆที่ใจอยากคุยมากๆ แต่ก็ต้องฝืนใจ ทรมานใจจัง)
20 กย 58
ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเสียงเธอ ตั้งแต่วันแรกเจอ ก็เผลอเอาไปคิดละเมอ
เธอหายไปก็ห่วงเธอแทบตาย จะเป็นเช่นไร ตรงนั้นมีใครดูแลหรือไม่ก็ไม่รู้
เกือบลืมหายใจเมื่อเธอเข้ามาใกล้ๆ
อยากจะบอกเธอให้ได้รับรู้ความในใจ
แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่ ก็ยังไม่รู้ ว่าเธอคิดเช่นไร
ถ้าบอกคำนั้นแล้วเธอตอบมาว่าไม่ใช่ ถ้าเป็นแบบนี้เธอคงจะเดินหนีไป
ดีพอแล้วที่ได้มีเธออยู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียง ได้คอยดูแลอยู่ไม่ไกล
จะซ่อนความลับเอาไว้ในหัวใจ มากเพียงไหนฉันจะไม่ยอมพูดไป
วันนี้ได้เจอและนั่งคุยกับน้องเค้าอีกแล้วละ ครั้งแรกเจอกันโดยบังเอิญเดินผ่านล็อคเกอร์น้องเค้าและเห็นน้องเค้าพอดี ทักทายคุยปกติ แต่ไม่คุยนาน ครั้งที่2 พักทานข้าวและเจอกันในห้องกินข้าว นั่งคุยกันสักแปป น้องเค้าก็บอกว่า พรุ่งนี้เค้าก็จะประกาศรายชื่อแล้วว่า ใครจะต้องย้ายไปอยู่โครงการอื่น (ในใจคิดว่าถ้าน้องเค้าย้าย คงไม่ได้เจอหน้าแน่นอนเลย แย่จัง ขอให้น้องเค้าไม่ต้องโดนย้ายโครงการด้วยเถอะ) แต่ตอนนี้ดีใจที่ได้คุย ได้อยู่ใกล้ ได้เห็นรอยยิ้มที่น่ารักของน้องเค้า ตอนนี้อารมณ์เป็นเหมือนเพลงนี้เลย ไม่บอกเธอ Artist : Bedroom Audio
26 ก.ย. 2558 ได้เจอน้องเค้าอีกแล้ว น้องเค้าแต่งตัวน่ารักดี นั่งคุยกับน้องเค้าเห็นเค้าดื่มน้ำ เป็นครั้งแรกที่เรามองหน้าน้องเค้าใกล้ๆเต็มๆ แบบตั้งใจมอง เพราะทุกครั้งจะไม่กล้ามองเลย นั่งคุยกันสักพักน้องเค้าก็เข้าไปทำงาน แล้วพอเราเลิกงานก็มาเจอแก้วน้ำอันนี้ ต้องเป็นของน้องเค้าแน่เลย น่ารักอะ
27 ก.ย. 2558 วันนี้เจอน้องเค้าแล้ว เซทผมมาทำงานด้วยน่ารักจัง ใส่เสื้อแขนยาวแดงดำ ขึ้นเก้าอี้ปรับช่องแอร์ เพราะแอร์อาจจะลงตรงที่น้องเค้าทำงานพอดี ซึ่งตอนนั้นเราทำงานอยู่ และเห็นน้องเค้าในกระจก แต่ยังไม่ได้ทักทายและคุยกันเลยครับ และแล้วตอนพักเที่ยงก็ได้คุยกันกับน้องเค้าโดยบังเอิญ แบบว่าเดินไปเจ๊อะหน้ากันเข้าพอดี เขาทักว่า สวัสดีครับ ผมก็ อ๋อดีครับ ผมตื่นเต้นมากแค่ยิ้มให้แล้วเดินผ่านไป เพราะตั้งตัวไม่ถูก(ปกติจะชวนคุย แต่วันนี้เดินหนี เพราะเขิน) เดินไป2ก้าว น้องเค้าถามว่าพี่เบรคเหรอ อ๋อครับ พี่เบรคครับ เราละทานไรยัง อ๋อเบรออยู่เหมือนกัน ทานเรียบร้อยแล้ว
2 ต.ค 2558 ไม่ได้เจอหน้าน้องเค้ามา4วันแล้ว คิดถึงจังเลยครับ นั่งชะเง้อว่าจะเจอไหม หิวจัง ลงไปซื้อของกิน กดลิฟท์ไปชั้น1 พอจะออกจากลิฟท์ก็เจ๊อะหน้ากันโดยบังเอิญอีกแล้ว น้องเค้าพูดว่าพี่สวัสดีครับ อ๋อดีครับ แค่นั้นผมก็เดินออกมา เดินยิ้มคนเดียวเหมือนเป็นบ้าเลย สักพัก 11.40 ฝน ก็ตกหนักมากๆแบบว่าถล่ม กทม.เลยก็ว่าได้ เลยฝากเพื่อนซื้อข้าว บ่าย2ครึ่งฝนหยุดตก น้องเค้าพัก15.00น. ผมพัก15.30น. เลยเจอถามว่าทานไรยัง อ๋อทานอยู่ได้กล้วยทอด อ้าวไม่ทานข้าวเหรอ น้ำท่วมไปไม่ได้ครับ เอาผลไม้ไหมพี่มี อ๋อไม่เป็นไรครับ ในใจคิดว่าน้องเค้าไม่ได้ทานข้าวก็รู้สึกเป็นห่วงมากๆ แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร นั่งทานข้าวก็มองตลอด กังวลมากๆ พอทานเสร็จก็ไปนั่งคุยเล็กๆน้อยๆ อยากขอไลน์แต่ไม่กล้า ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน สักพักน้องเค้าก็ขอเข้าไปทำงาน ผมเลยตอบไปว่าโอเค ไว้คุยกันใหม่ครับ แล้วก็ยิ้มให้กันแล้วก็เดินออกไปครับ นี่ไงครับมื้อเที่ยงของน้องเค้า ทานไม่หมด มีแขวนไว้หน้าล็อคเกอร์ด้วยครับ
และอีกอย่างตอน 20.04 ผมนั่งทำงานเมื่อยมากเลยลุกขึ้นก็เจอหน้าน้องเค้ากำลังยืนอีกฝั่งกำลังจะกลับบ้านพอดี เราเลยทักว่า อ้าวววว น้องเค้าบอกว่ากลับบ้านแล้วนะครับแล้วก็ยิ้มให้ ผมก็ผงกหัวรับว่าครับ แล้วก็ยกมือทั้ง2ข้าง Bye bye แล้วก็มองน้องเขาเดินออกไปจนสุดสายตาครับ(รอยยิ้มเธอพิมพ์ใจมาก ขอเก็บรอยยิ้มน่ารักๆนี้ไว้ในใจของผมก็แล้วกันนะครับ)
3 ต.ค. 2558 เจอน้องเค้ามาทำงาน เดินผ่านมองเห้นด้านข้าง ใส่เสื้อเหลืองแจ่ม วันนี้ไม่ได้เซ็ตผมมา น่าจะมาแต่เช้า ก็ดีใจ ยิ้มให้ตัวเองเล็กน้อย พอประมาณ 16.00 น. มองไปที่น้องเค้านั่งทำงาน เห็นแขวน Headset ปรากฎว่าน้องเค้ากลับบ้านแล้วละ หว้าาาาแย่จัง ยังไม่ได้เจอหน้าเจอรอยยิ้มเค้าเลย
4 ต.ค. 2558 ไม่ได้เจอน้องเค้าเลยวันนี้ หยุด2วันจันทร์-อังคาร ไปเรียน คงคิดถึงแย่เลย หุหุ
7 ต.ค 2558 วันนี้เจอหน้าน้องเค้า แต่ไม่ได้คุยกันเลย ดีใจที่ได้เจอ และเห็นนั่งทำงานอยู่ จะเดินผ่านตลอด ขอแค่เจอก้มีกำลังใจทำงานแล้วละ
8 ต.ค 2558 12.58 เจอน้องเค้ากำลังเปิดล็อคอยู่ แล้วผมเดินผ่าน เลยอุทานว่า อ้าว! น้องเค้าหันมายิ้มแล้วยกมือไหว้อีกตามเคย ว่าสวัสดีครับ เรามาทำงานด้วยเหรอครับ มาครับวันนี้เข้าบ่าย แล้วเลิกกี่โมงครับ วันนี้เลิก 4 ทุ่มครับ มีรอบบ่ายด้วยเหรอ อ๋อมีครับ แล้วก็ยิ้มให้ เราก็เดินไปห้องทานข้าวครับ