ผมขอแสดงความเห็นหน่อยนะครับ ผมเป็นคนที่ชอบอ่านเรื่องราวของผู้ที่ประสบความสำเร็จมากครับ
หลายท่านประสบความสำเร็จด้วยตัวเองจริงๆ อันนั้น ไม่ว่ากันครับ
ประเด็นคือมีบางท่าน ประวัติชัดเจนเลยว่าบางช่วงของชีวิต จะไปต่อไม่ได้เลย ถ้าขาดโอกาสจากนายทุนให้เงินก้อนโตมา หรือ ผู้ให้ความรู้ที่สำคัญมากๆเพื่อไปต่อ
สมมุติถ้าขาดบุคคลเบื้องหลังไป ชีวิตอาจจะล้มเหลวไปเลย อาจจะไม่ประสบความสำเร็จ(ในครั้งนั้นๆ)เลยก็ได้
ถ้าเป็นหนังที่เกี่ยวกับเรื่องย้อนเวลา-ไปอนาคต เนื้อเรื่องอาจจะเปลี่ยนไปอีกแบบเลย ต่อให้ยังประสบความสำเร็จ ก็อาจจะเป็นรูปแบบที่ต่างออกไป
เมื่ออ่านบทสัมภาษณ์ พบว่าเค้ามีแต่พูดถึงความยากลำบาก ความอดทน ความพยายาม ของตัวเองซะ 99% แทบไม่พูดถึงไม่ขอบคุณคนที่เคยช่วยเหลือเลย
ผมว่าถึงจะประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่น่านับถือเท่าไหร่อ่ะครับคนแบบนี้ อ่านแล้วรู้สึกผิดหวัง ขัดใจอย่างบอกไม่ถูก
ผมคิดว่าบุญคุณครั้งสำคัญในชีวิตเรา มันคือเรื่องใหญ่มากๆมันควรจะฝังลงหัวเลยไม่ใช่เหรอ ไม่ควรจะลืมเด็ดขาดไม่ว่าวันไหน
อยากฟังความเห็นของท่านอื่นๆบ้างว่าคิดอย่างไรครับผม
บางคน ถ้าไม่มีคนยื่นมือช่วยเหลือ ให้โอกาส อาจจะไม่ประสบความสำเร็จ แต่พอสำเร็จแล้ว กลับไม่พูดถึงบุคคลเบื้องหลัง
หลายท่านประสบความสำเร็จด้วยตัวเองจริงๆ อันนั้น ไม่ว่ากันครับ
ประเด็นคือมีบางท่าน ประวัติชัดเจนเลยว่าบางช่วงของชีวิต จะไปต่อไม่ได้เลย ถ้าขาดโอกาสจากนายทุนให้เงินก้อนโตมา หรือ ผู้ให้ความรู้ที่สำคัญมากๆเพื่อไปต่อ
สมมุติถ้าขาดบุคคลเบื้องหลังไป ชีวิตอาจจะล้มเหลวไปเลย อาจจะไม่ประสบความสำเร็จ(ในครั้งนั้นๆ)เลยก็ได้
ถ้าเป็นหนังที่เกี่ยวกับเรื่องย้อนเวลา-ไปอนาคต เนื้อเรื่องอาจจะเปลี่ยนไปอีกแบบเลย ต่อให้ยังประสบความสำเร็จ ก็อาจจะเป็นรูปแบบที่ต่างออกไป
เมื่ออ่านบทสัมภาษณ์ พบว่าเค้ามีแต่พูดถึงความยากลำบาก ความอดทน ความพยายาม ของตัวเองซะ 99% แทบไม่พูดถึงไม่ขอบคุณคนที่เคยช่วยเหลือเลย
ผมว่าถึงจะประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่น่านับถือเท่าไหร่อ่ะครับคนแบบนี้ อ่านแล้วรู้สึกผิดหวัง ขัดใจอย่างบอกไม่ถูก
ผมคิดว่าบุญคุณครั้งสำคัญในชีวิตเรา มันคือเรื่องใหญ่มากๆมันควรจะฝังลงหัวเลยไม่ใช่เหรอ ไม่ควรจะลืมเด็ดขาดไม่ว่าวันไหน
อยากฟังความเห็นของท่านอื่นๆบ้างว่าคิดอย่างไรครับผม