เสียดายคนตายไม่ได้เล่า ภาคพิเศษ

คือหลิวเอามาแต่งเล่น ๆ....
ถ้าจะพูดถึงเรื่องทำแท้ง...
ก็กลัวมันจะแรงไป และกระทบอะไรหลายๆอย่าง...
เลยเอามาแต่งเป็นเรื่องสั้นดีกว่าค่ะ...

หวังว่าจะได้รับความสนุกสนานนะคะ...
หลิวไม่เคยแต่งอะไรแนวนี้เลย....

ผิดพลาดยังไงของอภัยด้วยนะคะ
+++++++++++

มันเป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่ง
นิชา...หญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งดีใจมากเมื่อเธอได้พบรักกับธกร
ชายหนุ่มที่มีทั้งรูปและทรัพย์ จนทำให้ใครๆก็พากันอิจฉาเธอ

แม้ไม่คิดว่าเธอจะมีโอกาส
แต่สุดท้ายเธอก็ได้แต่งงานกับเขา

ในภาพที่สวยงามเหล่านั้น....
เธอไม่รู้เลยว่า...เธอกำลังก้าวเท้าเข้าไปเจอกับอะไร......


---------

ภายใต้เงามืด เด็กชายและเด็กหญิงคู่หนึ่งยืนมองนิชาอยู่เงียบๆ
เด็กทั้งสองแต่งตัวสกปรกมอมแมม
แม้แต่รองเท้าก็ไม่มีใส่
ร่างกายซีดและซูบผอม
ดวงตาลึกโหลอยู่บนใบหน้าหมองคล้ำ
ริมฝีปากซีดและแห้งผาก ไม่เคยมีแม้แต่รอยยิ้ม
เช่นเดียวกับสายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

และคำถามที่ติดอยุ่ในใจของพวกเขามานานแสนนาน
"ฆ่าพวกเขาทำไม"

------------

หลังจากแต่งงาน
นิชาก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของธกร
ชีวิตของเธอกำลังจะไปได้ดี
เพราะธกรก็มีการงานที่มั่นคง....และเธอเองก็เช่นกัน

ทั้งสองตั้งใจว่าจะมีลูกด้วยกัน เพราะพวกเขาต่างก็พร้อมแล้ว....
------------------
นิชาทำงานเป็นเลขานุการของอธิการบดีสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่ง....
บางวันเธอจึงเลิกงานดึก
และต้องเดินเข้าที่จอดรถคนเดียว

....
วันนี้ก็เช่นกันที่นิชาต้องเลิกงานดึก
หญิงสาวหอมแฟ้มกระเป๋าเดินกลับไปที่รถญี่ปุ่นคันเล็กของเธอ
โดยไม่รู้เลยว่า มีเด็กสองคนกำลังรอคอยเธออยู่

หญิงสาวเดินเข้ามาเงียบๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่วังเวง
เพราะทุกคนให้มหาวิทยาลัยกลับกันไปหมดแล้ว
ตึกอธิการบดีนั้นแยกจากคณะอื่นๆ...
และตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้ใหญ่...
ปกตินิชาไม่ใช่คนกลัวความมืด แต่วันนี้เธอรู้สึกแปลกไป...
----
ในที่สุดเธอก็เดินมาถึงรถและเตรียมสตาร์ทรถของเธอ
ไฟหน้ารถที่ส่องสว่าง ทำให้เธอเห็นภาพเด็กสองคนนั่งยองๆอยู่ข้างหน้า
โดยหันหลังให้เธออยู่ และเหมือนไม่รู้เลยว่ามีไฟจากรถของเธอส่องไปที่พวกเข้าอยู่

เด็กสองคนใส่ชุดซอมซ่อและมาร่างกายที่ซูบผอม
ทั้งๆที่อากาศหนาว แต่พวกเข้าไม่มีแม้แต่รองเท้าจะใส่

-----
คงเป็นเด็กจรจัด
นิชาคิด
เธอไม่กล้าลงไป เพราะกลัวว่าอาจจะเป็นแก๊งค์เด็กอันธพาล
ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดกระจก
สุดท้ายเธอจึงตัดสินใจ บีบแตรเพื่อให้เด็กทั้งสองได้ยินและรู้ตัว
--------
ตอนแรกเด็กทั้งสองไม่ขยับเขยื้อน....
พวกเขายังนิ่งอยู่สักพัก...ก่อนที่พวกเขาจะค่อยๆ หันมาอย่างช้าๆ
โดยไม่แม้แต่จะลุกขึ้นยืน หันมาทั้งๆที่ยังนั่งยองอยู่แบบนั้น
---------
เป็นไปไม่ได้!!!
มันผิดธรรมชาติ....สิ่งที่เด็กสองคนนั้นกำลังทำมันผิดธรรมชาติ

......แต่เด็กสองคนยังไม่หยุด....
พวกเขาหันมาพร้อมกับแสยะยิ้ม....
ใบหน้าขาวโพลน ดวงตาแดงก่ำไปด้วยเส้นเลือด
พวกเขาหัวเราะ

ทั้งๆที่อยู่ข้างนอกรถ
แต่เธอกลับได้ยินเสียงพวกเขาอย่างชัดเจน....
เพราะเสียงนั้นมันดังมาจากเครื่องเสียงในรถยนต์ของเธอเอง
-----
ไม่!!!
นิชาลนลาน...พร้อมกับพยายามที่จะปิดเครื่องเสียง...
แต่มันกลับปิดไม่ได้...
เด็กยังคงหัวเราะ...
และดังยิ่งกว่าเดิม....

-----------

ไป!!!
นิชาตะโกนไล่เสียงดัง...
เด็กทั้งสองค่อยๆลุกขึ้นยืน
ขาและแขนที่ผอมแห้งของพวกเขามีแต่รอยถลอก
และเลือดแห้งเกรอะกรังเต็มไปหมด

เด็กผู้หญิงยื่นมือที่ผอมติดกระดูของเธอมาข้างหน้า
นิ้วเล็กๆชี้มาตรงหน้าของเธอ

เล็บแห้งเกรอะกรังยาวและแหลมคมเหมือนกับคนไม่เคยได้ตัดเล็บเลย
ส่วนเด็กผู้ชายค่อยๆ ย่อตัวลง...
และกระโดดขึ้นมาบนฝากระโปรงรถของเธอ

ปัง! ปัง!
เด็กชายกระโดดอยู่เรื่อยๆ
-------

หยุดนะ!!
เด็กชายหยุดนิ่ง เมื่อได้ยินเสียงร้องห้าม
เขาค่อยๆ ย่อตัวลง.....
จากที่ยืนอยู่ค่อยๆก้มลงมาเรื่อยๆ

กางเกงขาดวิ่นเหมือนกับเสื้อผ้าของเขา
ทุกอย่างเผื้แนจนดูไม่ออกว่าเคยเป้นสีอะไรมาก่อน....

----

เด้กชายคุกเข้าลงบทฝากระโปรงรถ...
ใบหน้าของเขาก้มลงมาอยู่ตรงหน้าของนิชาพอ...

เด็กชายสแยะยิ้มจ้องมอง...

พร้อมกับดวงตาที่ขาวโพลน....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สุดท้าย...ฝากผลงานเพจค่ะ...ตรงๆ เลย
ถ้าชอบแวะไปเยี่ยมชมกันได้นะคะ ทั้ง เพจและBlog

เพจ : โลกสวยไปวันวัน
Blog : http://storylunch.blogspot.com/