เราเป็นคนๆนึงที่ยอมคนมาก ไม่มีเพื่อนคนไหนเคยเห็นเราโกรธเลยก็ว่าได้
ช่วยคนอื่นตลอดไม่ว่าตัวเองจะลำบากก็ตาม เชื่อคนง่ายแบบโคตรๆ โดนคนหลอกใช้ตลอด บางทีก็โดนเป็นแพะรับบาป
จนมันกลายเป็นจุดอ่อนของเรา
ในสายตาคนอื่นเราดูต๊องๆฮาๆ ร่าเริง ดูเหมือนคนชีวิตดี เรามีเพื่อนเยอะมากก แต่เพื่อนที่ดีกับเราจริงกลับไม่มีแม้แต่คนเดียว เคยมีที่คิดว่าสนิทจริงๆ 2 คน แต่โดนทั้งสองคนหลอกใช้ ป้ายความผิด เอางานเราไปได้หน้า หักหลัง แย่งแฟนU.U สรุปใช้เราเป็นแค่เครื่องมือ
เรารู้เรื่องคนอื่นเยอะ เข้าใจคนอื่น ไม่ไปบอกใครต่อ และเป็นที่ระบายอารมณ์ด้วย
เราได้เห็นด้านมืดของเพื่อนเกือบทุกคน ไม่ว่าใครก็ตามที่เพื่อนในชั้นมองว่าเป็นคนดี น่ารัก เรียบร้อย ไม่พูดคำหยาบ
เราจะได้เห็นอีกด้านนึงเสมอ ด้านที่คนอื่นไม่เคยเห็นกัน ด้านที่ไม่ได้สวมหน้ากาก
ใครๆก็ชอบมาระบายอารมณ์ที่เรา ทั้งด่า ดูถูก แกล้ง หรือ ว่าร้ายเราให้เพื่อนอีกคนฟัง และทุกครั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
เราห้ามตอบโต้หรือแสดงสีหน้า อารมณ์ความรู้สึกจริงๆของตัวเอง
สิ่งเดียวที่เราทำได้คือทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร หรือไม่ก็ต้องแสร้งยิ้ม หัวเราะตามคนอื่นที่กำลังดูถูกและด่าเรา
เราเคยไม่ยอมอยู่ครั้งนึง ตอนนั้นเราดูเป็นคนที่แย่มากๆ เลวมากๆ ทุกคนเข้าใจว่าเราหาเรื่องเพื่อนอีกคน
การที่เรามีชีวิตอยู่ตอนนี้เหมือนเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของเพื่อนในชั้นเรียน
เราเคยปรึกษาคนที่เราคิดว่าสนิท สิ่งที่เค้าตอบมาก็คือ "ถึงจะโดนด่าก็ต้องอดทน" "แกมองโลกในแง่ร้าย" "คิดมากไปเอง"
มันเป็นความรู้สึกที่ว่าเราต้องยอมคนอื่นต่อไปจริงๆสินะ
จะมีใครซักคนไหมที่จะพาเราออกไปจากจุดนี้
เราต้องโดนคนด่าหลายๆคนทุกๆวันหรอ
เราก็เข้าใจเพื่อนเราคนนี้แหละ ที่เค้าตอบมาแบบนี้ คนที่ไม่เคยโดนจะไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของคนที่โดน
เราแค่เบื่อที่ต้องร้องไห้คนเดียวทุกวัน เราอยากให้คนอื่นเข้าใจเราบ้างว่าเราก็เป็นคนๆนึง มีความรู้สึกเหมือนๆกัน
ล่าสุดมีงานๆนึงต้องส่งแล้วเราทำเสร็จอยู่คนเดียว เราสองจิตสองใจว่าจะให้เพื่อนลอกดีมั้ย เพราะเคยให้ลอกแล้วเราโดนอ.ว่าอยู่คนเดียว ถ้าไม่ให้ลอกก็จะโดนเพื่อนว่า ว่าเป็นคนชอบเอาหน้า เราเลยตัดสินใจให้ลอกแต่ข้อที่แสดงความคิดเห็นเราไม่ได้ให้ลอก มันต้องใช้ความคิดตัวเองจริงๆ เราก็โดนเพื่อนชักสีหน้าใส่ละหันไปว่าเราให้เพื่อนอีกคนฟัง
เราอยากหลุดออกไปจากจุดนี้ แต่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ปรึกษาเพื่อนคนไหนก็ไม่ได้ ใครที่โดนแบบเราแล้วผ่านจุดนี้มาได้ช่วยบอกเราที
คนยอมคนต้องเจอแต่คนหลอกใช้ตลอดเลยหรอ?
ช่วยคนอื่นตลอดไม่ว่าตัวเองจะลำบากก็ตาม เชื่อคนง่ายแบบโคตรๆ โดนคนหลอกใช้ตลอด บางทีก็โดนเป็นแพะรับบาป
จนมันกลายเป็นจุดอ่อนของเรา
ในสายตาคนอื่นเราดูต๊องๆฮาๆ ร่าเริง ดูเหมือนคนชีวิตดี เรามีเพื่อนเยอะมากก แต่เพื่อนที่ดีกับเราจริงกลับไม่มีแม้แต่คนเดียว เคยมีที่คิดว่าสนิทจริงๆ 2 คน แต่โดนทั้งสองคนหลอกใช้ ป้ายความผิด เอางานเราไปได้หน้า หักหลัง แย่งแฟนU.U สรุปใช้เราเป็นแค่เครื่องมือ
เรารู้เรื่องคนอื่นเยอะ เข้าใจคนอื่น ไม่ไปบอกใครต่อ และเป็นที่ระบายอารมณ์ด้วย
เราได้เห็นด้านมืดของเพื่อนเกือบทุกคน ไม่ว่าใครก็ตามที่เพื่อนในชั้นมองว่าเป็นคนดี น่ารัก เรียบร้อย ไม่พูดคำหยาบ
เราจะได้เห็นอีกด้านนึงเสมอ ด้านที่คนอื่นไม่เคยเห็นกัน ด้านที่ไม่ได้สวมหน้ากาก
ใครๆก็ชอบมาระบายอารมณ์ที่เรา ทั้งด่า ดูถูก แกล้ง หรือ ว่าร้ายเราให้เพื่อนอีกคนฟัง และทุกครั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
เราห้ามตอบโต้หรือแสดงสีหน้า อารมณ์ความรู้สึกจริงๆของตัวเอง
สิ่งเดียวที่เราทำได้คือทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร หรือไม่ก็ต้องแสร้งยิ้ม หัวเราะตามคนอื่นที่กำลังดูถูกและด่าเรา
เราเคยไม่ยอมอยู่ครั้งนึง ตอนนั้นเราดูเป็นคนที่แย่มากๆ เลวมากๆ ทุกคนเข้าใจว่าเราหาเรื่องเพื่อนอีกคน
การที่เรามีชีวิตอยู่ตอนนี้เหมือนเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของเพื่อนในชั้นเรียน
เราเคยปรึกษาคนที่เราคิดว่าสนิท สิ่งที่เค้าตอบมาก็คือ "ถึงจะโดนด่าก็ต้องอดทน" "แกมองโลกในแง่ร้าย" "คิดมากไปเอง"
มันเป็นความรู้สึกที่ว่าเราต้องยอมคนอื่นต่อไปจริงๆสินะ
จะมีใครซักคนไหมที่จะพาเราออกไปจากจุดนี้
เราต้องโดนคนด่าหลายๆคนทุกๆวันหรอ
เราก็เข้าใจเพื่อนเราคนนี้แหละ ที่เค้าตอบมาแบบนี้ คนที่ไม่เคยโดนจะไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของคนที่โดน
เราแค่เบื่อที่ต้องร้องไห้คนเดียวทุกวัน เราอยากให้คนอื่นเข้าใจเราบ้างว่าเราก็เป็นคนๆนึง มีความรู้สึกเหมือนๆกัน
ล่าสุดมีงานๆนึงต้องส่งแล้วเราทำเสร็จอยู่คนเดียว เราสองจิตสองใจว่าจะให้เพื่อนลอกดีมั้ย เพราะเคยให้ลอกแล้วเราโดนอ.ว่าอยู่คนเดียว ถ้าไม่ให้ลอกก็จะโดนเพื่อนว่า ว่าเป็นคนชอบเอาหน้า เราเลยตัดสินใจให้ลอกแต่ข้อที่แสดงความคิดเห็นเราไม่ได้ให้ลอก มันต้องใช้ความคิดตัวเองจริงๆ เราก็โดนเพื่อนชักสีหน้าใส่ละหันไปว่าเราให้เพื่อนอีกคนฟัง
เราอยากหลุดออกไปจากจุดนี้ แต่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ปรึกษาเพื่อนคนไหนก็ไม่ได้ ใครที่โดนแบบเราแล้วผ่านจุดนี้มาได้ช่วยบอกเราที