เด็กๆถูกสอนโดยอาจารหลายท่านว่า  “เมื่อเกิดคำถามให้ถาม ไม่เข้าใจอะไรให้ถาม อย่าเอาแต่เงียบ”
เมื่อก่อนนั้นผมไม่เคยอยากจะถามอะไรอาจารย์เลย จนกระทั่งได้ฝึกงาน
การฝึกงานนั้นสอนให้ผมรู้ว่า สิ่งที่เราเรียนมานั้น มันใช้ไม่ได้จริงเลย
ทุกอย่างต้องเริ่มใหม่หมด ในระหว่างที่ ฝึกงานนั้น มีอยู่ครั้งหนึ่ง ทำงานที่เจ้านายมอบหมายมาให้ไม่ได้
จนต้องกลับไปถามอาจารย์ที่สอนวิชานั้นๆ (ถามในไลน์) แต่สุดท้ายผมก็ต้องผิดหวังกับคำตอบ
คำตอบนั้นคือ เงียบ (อ่านแต่ไม่ตอบ) ตอนนั้นตัวผมก็คิดในทางที่ดีว่า อาจารย์คงจะไม่ว่าง
จนกระทั่ง ฝึกงานซัมเมอร์เสร็จ
เมื่อเปิดเรียนปี 4 ผมเก็บคำถามหลายๆคำถาม เพื่อมาถามอาจารย์ในวิชาเรียน ไม่เข้าใจอะไรถามทันที
เสมือนว่าอยู่ในห้องประชุมสมัยฝึกงาน แต่สุดท้าย คำตอบที่ได้มายิ่งทำให้ผมผิดหวังกว่าเดิม
คำตอบของอาจารย์นั้นคือ
"เธอเก่ง เธอไม่มาสอนเองเลยล่ะ เธอไม่เชื่อคำพูดอาจารย์รึยังไง "
"ฉันจะไม่ช่วยอะไรเด็กอย่างเธอเลย"
“ฉันนะช่วยคนมาเยอะ  ได้ F แต่ฉันจะให้ C ใครจะทำไม”
“ ส่วนเธอฉันจะไม่ช่วยอะไรเลย แล้วคอยดูซิ้”
ซึ่งผมผิดหวังกับคำพูดพวกนี้มาก นี้เราทำอะไรผิด หรือผิดที่เราแค่ถาม
อย่างที่ผู้ใหญ่สอนเด็กว่า มีอะไรให้ถาม อย่าเอาแต่เงียบ  สุดท้าย เด็กไทยอย่างผมคงต้อง ก้มหน้าก้มตาจดอย่างเดียว