บางคน...
ยามอยู่ใกล้ทำให้สบายใจ
เป็นเพื่อนคุย ปรับทุกข์
เพ้อเจ้อตามแต่ใจ
นานวันไปก็คล้ายเป็นความเคยชิน
จนละเลยความสำคัญ

เพราะคิดไปเองว่า
ไม่ว่าจะยังไงเธอก็ยังอยู่ตรงนี้
ต่อให้จากไปไกลแค่ไหน
เมื่อหันกลับมาเธอจะคอยอยู่เสมอ
ทุกครั้งที่ไม่มีใคร
จะยังมีเธอเคียงข้างอยู่เสมอ

แต่แล้วเมื่อวันหนึ่ง...
วันที่เธอเดินจากไป
วันที่มองรอบข้างมีคนมากมาย
แต่ไม่มีแม้เงาเธอ
วันที่ต่อให้ร้องเรียกหาแทบขาดใจ
เธอก็ไม่มีวันหวนคืน
วันที่รู้สึกตัวว่าเธอสำคัญเพียงใด
ก็สายเกินไปเกินกว่าที่จะรั้งเธอไว้ข้างกาย

เมื่อวันนั้นมาถึง
จะโทษใครถ้าไม่ใช่ตัวเอง

ใส่ใจคนใกล้บ้าง
อย่ามัวแต่ไล่คว้าหาคนไกล
เมื่อรู้สึกตัวอีกที
อาจต้องเสียใจ
เพราะไม่เหลือแม้ใครสักคน

fb:nattna.ryoroong