ขอเล่าคร่าวๆนะคะ คือตั้งแต่เด็กๆเลยแม่เกลียดเรามาก ชอบตี ชอบด่าสารพัดค่ะ ส่วนพ่อช่วยอะไรเราไม่ค่อยได้ค่ะ พ่อกลัวแม่ แม่เป็นคนปากจัดมากค่ะ ด่าทีแสบไปถึงขั้วหัวใจเลย ไม่เคยคุยกันดีๆเลยค่ะ เจอหน้าต้องแขวะต้องด่า เวลาเรากินข้าวก็ด่า ด่าจนพ่อกับน้องเรากินข้าวกันไม่ลงเลย ตอนนี้เราเลยไม่กินข้าวที่บ้าน เรานั่งอยู่ดีๆเดินเข้ามาตบหัวบ้างทุบแขนบ้างหยิกบ้างคือระบมค่ะ โตมาพอจะหลบได้วิ่งหนีได้หน่อย แม่ชอบพูดว่าเราอ่ะจะเรียนไปทำไมเสียดายเงินเดี๋ยวก็มีผัวละเราเกลียดคำนี้มากค่ะ เราก็เลยตั้งใจเรียนมาตลอดไม่ให้ผลการเรียนตก แต่แม่ก็ไม่สนใจค่ะ ตอนเรียนเราชอบทำกิจกรรมค่ะแต่แม่ห้าม ห้ามทุกอย่าง พอเราแอบไปทำกลับมาก็โดนด่าผิดกับน้อง น้องอยากทำอะไรแม่อนุญาตหมดสนับสนุนเต็มที่ แม่รักน้องมากค่ะ แม่ชอบกอดชอบหอมน้องแต่กับเรานี่ไม่มีเลย เราขยับไปใกล้ก็ด่าแล้วมันน่าน้อยใจนัก ไม่เคยให้กำลังใจอะไรเราเลย ชอบกดดันเรา เมื่อก่อนเราโดนตีชอบแอบไปร้องไห้คนเดียวพ่อก็จะเข้ามาปลอบ เราดีอย่างที่พ่อรักเรา พอโตขึ้นคำด่ามันแรงขึ้นค่ะด่าจนคนแถวนั้นสงสารเรา พอมีคนมาห้ามบอกว่าใจเย็นๆพูดกับลูกดีๆก็ได้แม่เราสวนเลยค่ะจะรับมันไปเลี้ยงมั้ยล่ะเล่นเอาสะอึกกันเป็นแถบ ช่วงม.ต้นก็โดนด่าไปค่ะเราก็ทนเก็บกดมีระบายให้เพื่อนสนิทฟังบ้าง แต่พอขึ้นม.ปลายเราเริ่มไม่ไหวค่ะแค่เรียนก็เครียดแล้ว กลับบ้านมาก็โดนแม่ด่าอีก เคยคิดฆ่าตัวตายค่ะเครียดมากมีช่วงนึงทะเลาะกันหนักมากเราโมโหจนขาดสติเราเตะกระจกประตูหน้าบ้านแตกขาเราเละเลยเย็บไปตั้งหลายเข็ม ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่างนะคะ แล้วก็ทะเลาะอย่างนี้มาจนเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนี้เราอยู่ปี1ค่ะ ดรอปไปปีนึงเพราะที่บ้านมีปัญหาเรื่องหอ คือแม่เราไม่ให้อยู่หอเค้าบอกพ่อว่าเดี๋ยวมันเที่ยวมั่วผช.ประมาณนี้ เราเลยได้ไปกลับ ใช้เวลาไปเรียน3ชม.มันเป็นอะไรที่เหนื่อยมากแย่งกันขึ้นบีทีเอสตอนเช้านั่งรถเมล์ต่ออีกแต่เราก็ทน พอมาช่วงนึงขอเงินไปเรียนแต่แม่ไม่ให้เค้าบอกไม่ต้องเรียนละถ้าอยากเรียนไปทำงานส่งตัวเองเรียนไปมันผลาญเงินไปวันๆจริงๆ ตอนนั้นเรายังหางานไม่ได้และไม่มีเงินไปเรียนเลยตัดสินใจลาออกมาทำงานค่ะ พอคิดว่าทำงานแล้วแม่คงไม่ด่ามั้งแต่เปล่าเลยด่าหนักกว่าเดิมอีก เราเก็บเงินไปเรื่อยๆจนเปิดเทอมเราก็ไปสมัครเรียนแม่ก็พูดว่าเรียนไปก็ไม่ได้ดีหรอกกูแช่งไว้แล้ว เราเสียใจมากค่ะทำไมแม่เราเป็นแบบนี้ เราอยากให้แม่พูดกับเราดีๆบ้าง โดนด่าอย่างนี้มันทำให้เราอึดอัด เราอยากย้ายออกไปอยู่ข้างนอกนะแต่เงินเราไม่พอ เราทนกับแม่ไม่ไหวแล้ว เราควรจะจัดการยังไงดี