โอย พอได้รู้ว่า หญิงสาวในตย.เป็นใครนี่จขกท.ถึงกับกรี้ดฟิน
ประเด็นอื่นโยนทิ้งไป 555555555555
ตอนนี้ฟินมากเขียนยาวเลยค่ะ อิอิ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ความเดิมตอนที่แล้ววว
เป็นการเล่าเรื่องไปทางฝั่งเฮอร์เมส ที่ยอมรับภารกิจตีปราสาทซาเดลที่ถูกยึดครองโดยลอร์ดโบดิน
เขาขออนุญาตองค์ชายกีสคาร์ดจัดตั้งกองทัพเป็นทหารพัลส์ทั้งหมด อนึ่งเพื่อเป็นข้ออ้างในการจัดทัพและเป็นการกำจัดลูซิทาเนียอีกทางหนึ่ง

วันนั้นเองลอร์ดซัมก็ลงไปถามความจริงเอากับองค์ราชาอันดราโกลัส
แต่องค์ราชากลับไม่ยอมบอก

วันต่อมา ลอร์ดหน้ากากเงินนำทัพออกเดินทางไปยังปราสาทซาเดล ระหว่างทางได้พบกับ ลอร์ดคุบาร์ด จึงได้ชวนเขาเข้ากองทัพ
ึถึงแม้ปราสาทซาเดลจะมีชัยภูมิที่ยากต่อการโจมตี (เป็นเมืองบนหน้าผาชันโดดเดี่ยว) แต่ด้วยความสามารถขององค์ชายเฮอร์เมส เขาจึงสามารถถล่มทัพศัตรูได้ในเวลาเพียงวันเดียว สามารถต้อนทัพศัตรูกลับเข้าเมืองไปจนหมด

เย็นวันนั้น คุบาร์ดได้ขอตัวออกจากกองทัพ เพราะไม่อยากยุ่งกับสงครามสายเลือดแห่งพัลส์
และในขณะเดียวกันฝ่ายฝ่าบาทอัสลันก็ได้ประกาศกฤษฎีกาอันสะเทือนเลือนลั่นนั่นก็คือ
ข้อแรก ให้ทหารพัลส์ทุกคนร่วมกันเดินทางมาสมทบกันยังป้อมปราการเปชาร์วาร์ภายใต้คำสั่งขององค์ชายอัสลัน เพื่อขับไล่ลูซิทาเนียออกไป
ข้อสอง ว่าด้วยการปลดปล่อยทาส  เมื่อฝ่าบาทอัสลันขึ้นครองบัลลังก์ พัลส์จะปล่อยทาสให้เป็นอิสระทันที พร้อมกับกำจัดการซื้อขายมนุษย์ให้หมดไป

-------------------------

จากการที่ฝ่าบาทอัสลันประกาศกฤษฎีกาออกไป
ก็ทำให้มีเหล่าอัศวินจำนวนมากเดินทางเข้ามายังป้อมปราการเปชาร์วาร์ และคุกเข่าขอรับใช้องค์มกุฎราชกุมาร
เหตุการณ์ในครั้งนี้นับเป็นอีกเหตุการณ์สำคัญหนึ่งในประวัติศาสตร์

ภายหลังนาร์ซัสกับดาร์รูนก็ปรึกษากัน
พวกเขาแปลกใจที่มีลอร์ดมาร่วมมือด้วยเยอะกว่าที่คิด ทั้งๆที่มีกฤษฎีกาให้ปลดปล่อยทาส
นาร์ซัสก็บอกว่า คงเพราะคิดว่าจะเกลี้ยกล่อมฝ่าบาทให้ยกเลิกกฤษฎีกาทิ้งได้ง่ายๆทีหลังแหล่ะมั้ง
ดาร์รูน : "ตอนนี้เรามีทหารจำนวนมากเดินทางมายังเปชาร์วาร์ก็จริง แต่เราก็จะยิ่งมีปัญหาเยอะเช่นกัน"

ตัดฉากมาที่จัสวอนที่กำลังเจอปัญหาที่ว่านั้นอยู่



เขาไม่ยอมให้ขุนนางท่านนึงผ่านเข้าห้องฝ่าบาทอัสลัน
เลยโดนด่า ดูถูกว่าเป็นคนทรยศชาติ จัสวอนถึงกลับทนไม่ไหว ลุกขึ้นยืนคว้าหอกมาตั้งท่าเตรียม
แต่ในขณะที่กำลังจะฟาดฟันกันอยู่นั้นเอง คิชวาร์ดก็เข้ามาขวางพอดี
เลยไม่มีอะไรรุนแรงเกิดขึ้น พอฝ่าบาทอัสลันทราบเรื่องก็รีบวิ่งมาหานาร์ซัสและดาร์รูนที่คุยกันอยู่ทันที
นาร์ซัส : "ความบาดหมางนี้เหมือนว่าจะเกิดจากความไม่พอใจที่คนสนิทของฝ่าบาทเป็นเหล่าคนที่ไม่มีสิทธิที่จะมีฐานะทางสังคม  แต่ถูกแต่งตั้งให้มีตำแหน่งสำคัญพ่ะย่ะค่ะ" (กรณีของจัสวอนคือคนต่างชาติ)
อัสลัน : "ข้าก็แค่ตั้งใจจะปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกันก็แค่นั้น"
เอลัมที่โดนฝ่าบาททำเช่นนั้นทั้งที่ตน(เคย)เป็นแค่ทาส เองก็รู้สึกเสียใจเพราะเข้าใจฝ่าบาทดี
อัสลันเลยหันมาถามนาร์ซัสว่าเขาควรทำไงต่อ นาร์ซัสจึงแนะนำให้เริ่มจากลดขั้นตัวเขาเองซะก่อน
เพราะตอนนี้เขาดำรงตำแหน่ง "satruyp" ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เทียบเท่ากับอัครมหาเสนาบดี ที่ควรจะมอบให้ผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาในตอนนี้มากกว่า
เขาแนะนำให้มอบตำแหน่งนี้แด่ ลอร์ดลูเชียน  
ถึงแม้จะโดนลดขั้น แต่ตราบใดที่เขามีอำนาจในการสั่งการกองทัพบ้างเขาก็โอเค แต่นั้นก็จะทำให้น้ำหนักในการสั่งการกองทัพเอนเอียงไปทางฝ่าบาทอัสลันมากขึ้น นาร์ซัสเป็นห่วงเลยถามว่า ท่านจะไหวไหม อัสลันก็ทำหน้าหนักใจแต่ก็กลับมาทำหน้าหนักแน่นในภายหลัง
และนาร์ซัสก็ขอให้ ฝ่าบาทต้องมาคุยกับเขาอีกทีก่อนจะออกรบ ล่ะต้องให้ลอร์ดลูเชียนเข้าประชุมด้วย



นาร์ซัสก็เล่าให้ลอร์ดลูเซียนฟังเรื่ององค์ชายเฮอร์เมส ที่ไปเป็นแม่ทัพให้กับศัตรู
(คร่าวๆนะคะ) นาร์ซัส : "ถึงจะเป็นสายเลือดของราชวงศ์ แต่เรื่องนี้ยอมรับไม่ได้ ไม่มีทางที่พวกเราจะยอมรับคนแบบนี้ขึ้นเป็นกษัตริย์อย่างแน่นอน" (จขกท.โคตรเห็นด้วยนะ)
ลอร์ดลูเชียนเองก็เห็นด้วย จึงยอมรับตำแหน่งและยอมรับใช้ฝ่าบาทอัสลันอย่างเต็มใจ แต่กระนั้นฝ่าบาทก็ยังทำหน้าไม่สู้ดี เขาเอ่ยเรื่องนึงที่เคยได้ยินขึ้นมา "ข้าเคยได้ยินครั้งนึงที่สภาว่า พ่อของข้าเป็นคนสังหารราชาองค์ก่อน"
"ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ก็คงจะโทษลูกพี่ลูกน้องของข้าที่อยากจะแก้แค้นไม่ได้หรอก"
นาร์ซัส : "เราไม่มีทางรู้เรื่องราวในอดีตได้ แต่ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริง ฝ่าบาทท่านก็ต้องเอาชนะองค์ชายเฮอร์เมสและเอาบัลลังก์คืนมาให้ได้ ท่านทราบรึยังว่าสำหรับท่านบัลลังก์มีไว้เพื่ออะไร?"
ฝ่าบาทเองพอได้ยินนาร์ซัสพูดเช่นนั้นก็ไปไม่ถูก แต่เมื่อได้เห็นสายตาจดจ้องจากทุกคน ฝ่าบาทจึงรวบรวมพลังใจและประกาศสงครามกับลูซิทาเนีย โดยเน้นไปช่วยประชาชนชาวพัลส์ก่อน ผลักเรื่องนี้ไว้ทีหลัง

และจากเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ฝ่าบาทจึงจำเป็นต้องค้นหาให้ได้ว่า เขาต้องการบัลลังก์มาเพื่ออะไรกันแน่?


ตัดกลับมาที่ปราสาทซาบูล (ตอนที่แล้วยังซาเดลอยู่เลย ฮาา)
ลอร์ดหน้ากากเงินจัดการบุกตะลุยเข้ามาจนถึงท้องพระโรง ฆ่าทหารแห่งพระเจ้าทิ้งจนหมด



แต่ก็ไม่พบโบดิน คาดว่าลอร์ดโบดินน่าจะหนีไปแล้ว

ตัดมาที่กลุ่มทหารลูซิทาเนียที่มาสอดแนมที่ป้อมเปชาร์วาร์
พวกเขากำลังนินทา ลอร์ดเอตวล  ที่อาสามาทำภารกิจนี้ด้วยตัวเอง โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่เขาพูดถึงอยู่เดินมายืนอยู่ด้านหลังตนแล้ว



เอตวลมาเพื่อจะบอกว่าเขาจะไปสอดแนมเพียงคนเดียว
พอหลบออกมาอยู่คนเดียวเงียบๆ เขาก็นึกถึงอดีต ที่ตนทะเลาะกับผู้ดูแลเพื่อมาทำภารกิจนี้ ล่ะถอดหมวกเพื่อปลดผมออก (กรี้ดดดด )



"ข้าต้องเป็นอัศวินที่ดีให้ได้ เพื่อครอบครัวของข้า"

จากนั้นเขาก็สวมชุดหญิงสาวออกไปเพื่อสอดแนมในเปชาร์วาร์



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้กรี้ดดดดดด ใช่สาวน้อยคนนั้นจริงๆด้วย ไม่คิดว่าจะใช่
นางเอกใช่มั้ย นางเอกสินะ!!??

ปล.หญิงจริงนะคะ ไม่ใช่ trap เหมือนเอลัมม

จากนั้นจึงลอบเข้าไปเป็นหญิงบริกรคอยเสริฟน้ำรับใช้เหล่าทหาร
พอโดนทหารจับไหล่ จีบๆเท่านั้น เอตวลถึงกับสะดุ้งโหยงลุกขึ้นตะโกนลั่นเลยว่าอย่ามาจับตัวข้า! แต่เพื่อไม่ให้กระโตกกระเตกเกินไป เธอก็ต้องจำใจนั่งลง แสดงละครต่อโดยทำหน้าแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะเมื่อตะกี้อ่ะ  ฮาา
และเธอก็ได้ยินเรื่องปลดปล่อยทาสจากในวงเหล้านี้เอง

พอจบงาน เอตวลก็ออกมาโวยวายที่โดนจีบอยู่คนเดียว โดยไม่รู้ว่าอัลฟรีดก็ยืนอยู่แถวนั้น
(เสียงตอนโวยเอตวลยังหล่ออยู่นะ แต่ตอนเห็นอัลฟรีดนี่ปรับเป็นสาวกันแทบไม่ทัน ฮาา)



ทั้งคู่ก็ทำความรู้จักกัน
อัลฟรีด "ข้าคือคนรักของนาร์ซัส" <5555555
เอตวลสาวน้อยผู้บริสุทธ์ผุดผ่องถึงกับเขิน และก็เข้าใจผิดว่าทหารพัลส์ชอบหลอกลวงผู้หญิงหนักกว่าเดิม โอย ตลก
พอคุยกันไปสักพัก อัลฟรีดก็ขอตัวก่อนเพื่อไปดูว่าที่สวามี
ทันใดนั้นทหารที่จีบเอตวลก็ตามมาเจอพอดี เขาพยายามจะหลอกล่อเอตวลให้ไปนอนด้วย แต่เอตวลไม่ยอมและพูดจาดูถูกใส่ ทหารคนนั้นเลยโวยวายใหญ่ พยายามจะทำร้ายเอตวล ฝ่าบาทอัสลันที่เดินเล่นอยู่แถวนั้นพอดี เหลือบมาเห็นเลยกะจะเข้ามาห้าม แต่เอตวลดันเผลอทุ่มชายคนนั้นไปซะก่อน
และทั้งคู่ก็เจอกัน กรี้ดดดดดดดด จขกท.เขินแทน




แต่เหมือนว่าฝ่าบาทจะจำเอตวลไม่ได้ซะงั้น
ฝ่าบาทช่วยเอาทหารที่เอตวลทุ่มลากไปนอนใต้ต้นไม้ และพาเอตวลหนีออกมา กีฟที่นั่งเล่นอยู่บนหน้าต่างก็หันมาเห็นพอดีล่ะก็หันไปแซวๆเป็นภาษากลอนตามแบบฉบับของเขาให้ฟารางกิสฟัง

พอหนีออกมาจากบริเวณนั้นได้แล้ว ฝ่าบาทก็ออกปากชวนคุย
อัสลัน : "หญิงสาวอายุอย่างเจ้าเข้ามาทำงานในเปชาร์วาร์อย่างนี้น่าจะลำบากน่าดู เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?"
เอตวลก็ปั้นแต่งเรื่องไปว่า บ้านยากจน พ่อแม่ป่วยไรงี้ ฝ่าบาทที่เป็นคนใจดีอยู่แล้วเลยเสนอจะแนะนำหมอดีๆให้ (ฮาา น่ารักก) และก็คะยั้นคะยอจนเอตวลหลุดเก๊กหญิง
เอตวล: "จะให้ข้ารับความหวังดีจากพวกไร้จิตใจได้ไง!"

่ฝ่าบาทก็งงๆ ว่าทำไมเรียกเขาว่า พวกไร้จิตใจ แต่เอตวลไหวตัวทัน รีบเปลี่ยนเรื่องทันที ถามถึงเรื่องทหารที่อยู่ด้านล่างแทน

เอตวล: "นายเองก็จะไปรบงั้นหรือ?"
อัสลัน : "อื้ม แน่นอน"
เอตวล : "แต่ นายดูไม่เหมือนนักรบที่แข็งแกร่งเลยนะ.."
อัสลัน : "พูดแบบนั้น แรงไปนะ..."
เอตวล "ถึงนายจะไม่ออกรบ เดี๋ยวก็มีคนที่เหมาะกว่านายออกรบอยู่ดีนั่นแหล่ะ"
อัสลัน : "เหมาะกว่างั้นหรอ.." ล่ะฝ่าบาทก็นึกแว้บถึงเฮอร์เมส
เอตวล "แล้วนายจะไปรบทำไมล่ะ?"
อัสลัน : "เมื่อนานมาแล้ว ข้าได้พบกับเด็กหนุ่มลูซิทาเนียคนนึงที่ถูกจับมาเป็นเชลยที่นี่ เพราะเด็กคนนั้น เป็นครั้งแรกเลย... ที่ข้าได้ยินเรื่องราวของเมืองอื่นนอกเหนือจากพัลส์ สภาพแวดล้อมและที่ที่ข้าอาศัยอยู่ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง... เขาทำให้ข้าตระหนักว่า บนโลกนี้มีผู้คนที่แตกต่างกันอาศัยอยู่มากมาย และมีหลายอย่างที่ก่อให้เกิดประเทศเหล่านั้นขึ้น นอกจากนั้น นาร์ซัสยังสอนข้าว่า..อ้ะ นาร์ซัสคือหนึ่งในสหายของข้าเอง เขาสอนข้ามากมาย ข้ามาที่นี่เพื่อจะได้เห็นถึงทั้งข้อดีและข้อเสียของประเทศที่มีชื่อว่าพัลส์   นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าจะใช้โอกาสนี้ทำให้พัลส์ดีขึ้น แม้จะแค่เล็กน้อยก็ตาม นั่นคือความคิดของข้า"

เอตวลที่ได้ยินเช่นนั้นก็เหวอนิดๆ คงเพราะคนตรงหน้าพูดถึงตัวเอง



เอตวล : "งานแบบนั้นไม่ใช่งานของนาย แต่เป็นงานของกษัตริย์ต่างหากเล่า"



เอตวล : "แต่เพื่อที่จะให้ประเทศของนายและประชาชนของประเทศนี้มีความสุข พ่อแม่ของนายคงทำใจได้แหล่ะ"

ฝ่าบาทเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เหมือนตาสว่าง

อัสลัน : "อื้ม เธอพูดถูก"
           "พอได้พูดคุยกับเธอ ทำให้ข้าได้นึกถึงอะไรบางอย่าง มันทำให้ข้านึกถึงเด็กลูซิทาเนียคนนั้น"
เอตวลถึงกับสะดุ้งแล้วเปลี่ยนเสียงกลับไปสาวๆแทบไม่ทัน



และแล้วฝ่าบาทก็มาส่งเด็กสาวขึ้นรถม้าเพื่อหลบหนีออกจากเมือง



ก่อนที่ทั้งคู่จะจากกัน เอตวลก็หันมาบอกกับอัสลันว่า "อย่าตายล่ะ"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้กรี้ดดดดดดดดดด
แต่สุดท้ายเอตวลก็ยังไม่ได้ถามชื่อ เด็กน้อยผู้นั้น เขาหวังแค่ว่าจะไม่ได้เจอกันกับหนุ่มน้อยคนนั้นในสงคราม..

เช้าวันต่อมา ฝ่าบาทไปให้คำตอบกับทุกๆคน และประกาศรบกับลูซิทาเนียอย่างเป็นทางการด้วยใจที่ยืนหยัดมั่นคงในคำตอบที่ได้ค้นพบ
ฝ่าบาทจะไม่ยกบัลลังก์ให้เฮอร์เมส!! เขาจะขึ้นปกครองเอง เขาจะทำให้พัลส์ดีขึ้นด้วยมือของเขาเอง!! เขาจะปลดปล่อยทาส!!

"จะช่วยข้าเติมเต็มความฝันนี้ได้หรือไม่"

ทุกคนก็คุกเข่าลงและสาบานตนว่าจะทำให้ความฝันนั้นของฝ่าบาทอัสลันเป็นจริง

---จบตอนน--


ตอนต่อไป เรื่องราวของกีฟรึเปล่านะ?









Endcard by Atsushi Okubo



ภาพแถม คู่พระนางจ้ะ(?)



ต่อข้างล่างค่ะ เกินหมื่นอีกแล้วว