ขอบคุณเจ้าของภาพนะคะ


ความเดิมตอนที่แล้ว


หนุ่มสาวนั่งนิ่งไม่พูดจากันอีกเลย ต่างครุ่นคิดทบทวนในใจ  เพียงแค่วันที่สองที่ได้เจอกัน
ความปั่นป่วนวุ่นวาย เจ็บเนื้อเจ็บตัว บ้าจี้จักกะจี๋ อารมณ์ขึ้นๆลงๆเหมือนรถไฟเหาะ เริ่มกลับเข้ามาในชีวิตที่เงียบเหงาว่างเปล่า
ทั้งคู่เผลออมยิ้มให้กับตนเอง ดูเหมือนมันจะสุขมากกว่าทุกข์ มันชื่นใจ มันมีชีวิตชีวา โลกดูสดใสขึ้นทันตา

เจนนี่อาการคล้าย Deja vu ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว มันคุ้นๆ เหมือนเคยมีเหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นกับเธอมาก่อน
ชายหนุ่มหล่อละลายราวกับเทพบุตรที่นั่งข้างๆ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น ไว้เนื้อเชื่อใจได้อย่างน่าประหลาด
ดวงตาโตดำขลับคู่นี้เหมือนเธอรู้จัก คุ้นเคย เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันมาตลอดห้าปี
ยิ่งคิดก็ยิ่งมึนๆงงหนัก คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเธอเคยเห็นที่ไหน
เจนนี่เผลอเอามือตบหน้าผากตนเองดังแป๊กเรียกสติกลับคืน
ชาร์ลส์ที่นั่งชำเลืองมองตลอด ขำหัวเราะลั่นขึ้นมาทันที
แววตาดำขลับฉายแววทั้งรักทั้งเอ็นดูในความใสซื่อของเจนนี่ที่ไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
ขำอะไรคะพี่...มันน่าหัวเราะตรงไหนไม่ทราบ...เจนนี่เริ่มรวนอีกรอบ
ปล่าว ไม่มี๊ ไม่มีอะไร...ชาร์ลส์ยิ้มเกรียนๆ
บ้า...คนบ้า...หัวเราะเยาะเค๊าอยู่ได้...เจนนี่บ่นอู้อี้ตามมาด้วยค้อนวงใหญ่ดังขวับ
หนุ่มสาวจ้องหน้ากันชั่วครู่ แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกันแบบกลั้นไม่อยู่
เฮ้อ...นี่สิหนา...ที่เขาเรียกว่า...ความสุข...ทั้งคู่รำพึงในใจยังเหมือนกันเป๊ะแบบไม่ผิดเพี้ยน