เรื่องมันมีอยู่ว่า เรานั่งดูเฟสเล่นๆตอนไม่มีไรทำ แล้ว มันก้ดันไปดูตรง เพื่อนที่คุณอาจรู้จัก เราก้เลื่อนๆดูไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง.... ไปเจอเฟสคนรักเก่าค่ะ ไม่ต้องบอกก้รู้ใช่มั้ยคะ สันชาตญาน "ส่อง" ก้บังเกิดค่ะ ก่อนอื่นขอท้าวความไปตอนรักกันปานจะแหก....ดมก่อนนะคะ งงหรือวนไปวนมาก้ขออภัยด้วยค่ะ เล่าเรื่องไม่เก่ง ยืมล็อคอินเพื่อนมาค่ะ ขี้เกียจสมัครใหม่ค่า
ขอเล่าถึงตอนจีบกันใหม่ๆนะคะ ขอแทนตัวเองว่า"บุริน" และแทนเค้าว่า "ลุงพลุ้ย"
เราทำงานเปนพนักงานเค้าเตอร์เซอร์วิสแห่งหนึ่ง รินหน้าตาธรรมดาค่ะ อ้วนไม่ค่อบมีคนสนใจ พลุ้ยทำงานแผนกยกของด้านหลังค่ะ รินกะพลุ้ยได้มีโอกาสร่วมงานกัน เพราะพลุ้ยต้องมาใส่ชุดมาสคอร์ท ทุกวันอาทิตย์เพื่อแจกลูกโป่งเด็กๆและเราก้เปนคนถือลูกโป่งเดินตามละคอยส่งให้เค้าค่ะ พลุ้ยเปนคนอัธยาศัยดี เปนชายรูปร่างท้วม ตัวสูงใหญ่ (แอบตรงสเป็ค) แล้วเค้าก้เปนคนมาแซวเราเปนครั้งแรกก บ่งตงไม่เคยมีคัยแซว ไอ่เราก้เคลิ้มดิ่ แล้วก้ได้แต่เก็บความปลื้มปิติไว้ในใจตลอดมา จนกระทั่ง 6 เดือนผ่านไป (ในระหว่างนั้นเค้าก้แซวเราตลอดนะ เวลาเจอหน้ากัน) เค้าเหมือนหายไปไหนไม่รู้นานมาก ประมาณ 1 อาทิตย์ได้ มองหาเค้าไม่เจอ ไปแผนกก้ไม่เจอ กระวนกระวายมากและ เรารู้สึกว่า ไม่ได้ละ เราต้องคุยกับเค้านะ ถ้าเค้ากลับมาต้องขอไลน์เค้านะ 555แอบแรด และแล้วฟ้าฝนก้เปนใจ เค้ากลับมา เค้าเดินมาซื้อของที่หน้าร้าน แล้วเค้าก้แวะมาแซวเรา เราก้ยิ้มๆแล้วก้พูดเลยค่ะ พี่พลุ้ยหนูขอไลน์พี่ได้มั้ย เค้าก้ยิ้มๆค่ะ แล้วก้บอกว่า ส่งมือถือมาสิ่ ยิ้มอยู่นั่นแล้วจะได้มั้ยไลน์อ่ะ หลังจากนั้น เค้าก้เริ่มคุยกับเราค่ะ เค้าเป็นสุภาพบุรุษมากค่ะ ตอนเย็นๆหลังเลิกงาน ถ้าเราเลิก 6 โมง เค้าก้จะรอเราลงมารูดบัตรพร้อมกัน ^^ ชวนเราไปนั่งเล่น เรารู้จักเพื่อนร่วมงานเค้าค่ะ. คุยกันสนุกสนานในวงเหล้า ที่ว่าเป็นสุภาพบุรุษนี่คือ แบบเราจะขอไปห้องเค้าหลายรอบมาก (แอบยั่ว) แต่เค้าก้พูดกับเราตลอด ว่า รินอย่าไปเลย คนอื่นจะมองรินไม่ดีนะ จนเช้าวันนึงเค้าโทมาบอกว่ารถเสีย ให้แวะไปรับที่หอหน่อย เราก้ปลื้มปริ่ม ตื่นแต่เช้าตรู่ เค้าก้โทมาบอกทาง จนเรามาถึงหอเค้า แล้วเราก้เดินขึ้นไปที่หน้าห้องเค้าค่ะ โหห ผู้ชายไรห้องเรียบร้อยโครตตต ตอนทำงานดูเลอะเทอะเพราะต้องยกของ ย้ายของ เสื้อผ้าดำไปหมด แต่พอมาที่ห้องคือเป็นระเบียบมาก เราถึงกับอายเลย แล้วเราก้ขับรถมาที่ทำงานเลยค่ะ ;) ดูมีความสุขดีใช่มั้ยคะ...
>>>>เด๋วมาต่อนะคะ สามีบอกให้นอนได้แล้วฮ่าๆๆๆๆๆ
เคยเป็นมั้ยคะ ยังลืมความรักครั้งเก่า ไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าทำเลวๆกับเรามากมายค่ะ
ขอเล่าถึงตอนจีบกันใหม่ๆนะคะ ขอแทนตัวเองว่า"บุริน" และแทนเค้าว่า "ลุงพลุ้ย"
เราทำงานเปนพนักงานเค้าเตอร์เซอร์วิสแห่งหนึ่ง รินหน้าตาธรรมดาค่ะ อ้วนไม่ค่อบมีคนสนใจ พลุ้ยทำงานแผนกยกของด้านหลังค่ะ รินกะพลุ้ยได้มีโอกาสร่วมงานกัน เพราะพลุ้ยต้องมาใส่ชุดมาสคอร์ท ทุกวันอาทิตย์เพื่อแจกลูกโป่งเด็กๆและเราก้เปนคนถือลูกโป่งเดินตามละคอยส่งให้เค้าค่ะ พลุ้ยเปนคนอัธยาศัยดี เปนชายรูปร่างท้วม ตัวสูงใหญ่ (แอบตรงสเป็ค) แล้วเค้าก้เปนคนมาแซวเราเปนครั้งแรกก บ่งตงไม่เคยมีคัยแซว ไอ่เราก้เคลิ้มดิ่ แล้วก้ได้แต่เก็บความปลื้มปิติไว้ในใจตลอดมา จนกระทั่ง 6 เดือนผ่านไป (ในระหว่างนั้นเค้าก้แซวเราตลอดนะ เวลาเจอหน้ากัน) เค้าเหมือนหายไปไหนไม่รู้นานมาก ประมาณ 1 อาทิตย์ได้ มองหาเค้าไม่เจอ ไปแผนกก้ไม่เจอ กระวนกระวายมากและ เรารู้สึกว่า ไม่ได้ละ เราต้องคุยกับเค้านะ ถ้าเค้ากลับมาต้องขอไลน์เค้านะ 555แอบแรด และแล้วฟ้าฝนก้เปนใจ เค้ากลับมา เค้าเดินมาซื้อของที่หน้าร้าน แล้วเค้าก้แวะมาแซวเรา เราก้ยิ้มๆแล้วก้พูดเลยค่ะ พี่พลุ้ยหนูขอไลน์พี่ได้มั้ย เค้าก้ยิ้มๆค่ะ แล้วก้บอกว่า ส่งมือถือมาสิ่ ยิ้มอยู่นั่นแล้วจะได้มั้ยไลน์อ่ะ หลังจากนั้น เค้าก้เริ่มคุยกับเราค่ะ เค้าเป็นสุภาพบุรุษมากค่ะ ตอนเย็นๆหลังเลิกงาน ถ้าเราเลิก 6 โมง เค้าก้จะรอเราลงมารูดบัตรพร้อมกัน ^^ ชวนเราไปนั่งเล่น เรารู้จักเพื่อนร่วมงานเค้าค่ะ. คุยกันสนุกสนานในวงเหล้า ที่ว่าเป็นสุภาพบุรุษนี่คือ แบบเราจะขอไปห้องเค้าหลายรอบมาก (แอบยั่ว) แต่เค้าก้พูดกับเราตลอด ว่า รินอย่าไปเลย คนอื่นจะมองรินไม่ดีนะ จนเช้าวันนึงเค้าโทมาบอกว่ารถเสีย ให้แวะไปรับที่หอหน่อย เราก้ปลื้มปริ่ม ตื่นแต่เช้าตรู่ เค้าก้โทมาบอกทาง จนเรามาถึงหอเค้า แล้วเราก้เดินขึ้นไปที่หน้าห้องเค้าค่ะ โหห ผู้ชายไรห้องเรียบร้อยโครตตต ตอนทำงานดูเลอะเทอะเพราะต้องยกของ ย้ายของ เสื้อผ้าดำไปหมด แต่พอมาที่ห้องคือเป็นระเบียบมาก เราถึงกับอายเลย แล้วเราก้ขับรถมาที่ทำงานเลยค่ะ ;) ดูมีความสุขดีใช่มั้ยคะ...
>>>>เด๋วมาต่อนะคะ สามีบอกให้นอนได้แล้วฮ่าๆๆๆๆๆ