แต่ก่อนเราทานบ่อย หลังจากคุมน้ำหนักก็ทานน้อยลง ช่วงนี้อยากกินผักสดๆ เลยเข้าบ่อย แทบวันเว้นวัน
เราจะไปคนเดียวเลยมีเวลาสังเกตชาวบ้านที่ส่วนใหญ่มากันเป็นกลุ่มเพื่อน หรือครอบครัว ทั้งในกรุงเทพหรือต่างจังหวัด
คนไปทานทุกคนมีสิทธิ์ตักสลัดฟรีถ้าสั่งจานหลัก อันนี้คงเป็นที่รู้กัน ของก็มีให้เลือกหลากหลาย แล้วแต่ความชอบ
หลักการทานของเราคือ ตักทีละจาน จัดการให้เรียบเป็นจานๆ หมดตักใหม่ไปเรื่อยๆ เมื่อใกล้อิ่มจะตักจานสุดท้ายน้อย
จานสุดท้ายคือผลไม้ จานเมนห่อกลับ อิอิ ก็คุ้มกับที่จ่ายไปแล้ว แต่คนที่เราเห็นส่วนใหญ่ ส่วนน้อยแบบเราคงมีบ้าง
ตักไปเรื่อย ตักเผื่อเพื่อน ครอบครัว ตักทั้งที่ไม่รู้ว่าจะทานหมด เมื่อไม่ประมาณการกินของตัวเอง สิ่งที่เห็นเกือบทุกโต๊ะ
คือเหลือทิ้ง แม้แต่ผลไม้ก็ตักมาเยอะ แต่ไม่ทาน ถึงมันจะไม่เปื้อนแต่ก็ไม่สามารถนำมาให้คนอื่นทานต่อได้

เราเข้าใจว่าทางร้านคงมีวิธีจัดการกับส่วนนี้ จะทิ้ง ขาย หรือทำปุ๋ย ก็ตาม ยังไงทางร้านก็ได้กำไรอยู่ได้สบาย
แต่เราเห็นแล้วก็เสียดายทรัพยากร กว่าจะมาให้เรากิน รดน้ำ ใส่ปุ๋ย ใช้แรงงานเท่าไหร่ ลำพังกินทิ้งกินขว้างก็แย่แล้ว
ยิ่งเป็นบุพเฟ่ต์ การเหลือทิ้งยิ่งมาก เพราะเสียเงินแล้ว จะเหลือไม่เหลือก็จ่ายเท่าเดิม ทำให้จิตสำนึกตรงนี้หายไป
น่าจะปรับพวกทานไม่หมดเหลือเต็มจานบ้างนะ ถ้าเหลือนิดๆหน่อยๆ ก็พอเข้าใจว่าอิ่ม แต่ประเภทหลายๆจาน จานละเยอะๆ
นี่แย่ค่ะ ไม่มีมารยาทการทานบุพเฟ่อย่างมาก คงไม่ถึงกับทานเกลี้ยงจานเหมือนเรา 55 แต่ก็อย่าทิ้งจนน่าเกียจ

เราเป็นคนกินของหมด จะถูกแพง ขอสะอาดทานได้ ก็กินเกลี้ยง ไม่มีคำว่าอาย 55 ถ้าไม่มั่นใจว่าทานได้จะไม่สั่งมา
ถ้าทานไม่หมดห่อ จะเอาไปทานต่อหรือให้น้องหมาอีกเรื่องหนึ่ง แต่ไม่มีทิ้ง ก่อนเราปลูกผัก ผลไม้กินก็ทำอยู่แล้ว
ยิ่งปลูกเองยิ่งเห็นคุณค่ามากขึ้น เราไม่ได้สนใจเงินที่ทิ้งเท่าทรัพยากรที่ทิ้งขว้างกัน กว่าจะมีน้ำมารดพืช บางปีก็แล้ง
ต้องใช้พลังงานในการปั๊มน้ำ ใช้ไฟที่ผลิตจำนวนมากๆ พอมาถึงผู้บริโภคกลับไม่รณรงค์ให้รู้คุณค่า เสียดายจริงๆ