ขอพิมพ์เรื่องราวน่าเบื่อ ยาวๆสักเรื่องนึงนะคะ ... ข้ามไปเลยก็ได้นะคะ ถ้ากระทู้ของเรารบกวนเพื่อนๆ

ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆเลยอ่ะคะ เรารู้สึกเหมือนคุณค่าตัวเรามันน้อยลงจนแทบจะไม่มี
เราถามตัวเองซ้ำๆ ว่าทำไม เราไม่มีค่าพอที่จะให้ใครบางคนพูดคำว่าขอโทษ หรือง้อเราเลยเหรอ
คนที่เราพูดถึงคือแฟนเรานะคะ คงเป็นความผิดเรา ที่เราดันคบกับคนที่เด็กกว่า ทั้งที่ตัวเราชอบทำตัวปัญญาอ่อนและง็องแง๊ง

อาทิตย์ที่ผ่านมามีงานมอเตอร์ อะไรสักอย่าง ... แฟนเราไปเดินถ่ายรูป แล้วก็ได้รูปพริตตี้บิดซ้ายบิดขวากลับมาจำนวนนึง
คือบอกเราว่าพี่ที่ทำงานลากไปอ่ะนะคะ ... เราเห็นแล้ว ก็พยายามช่างๆมัน อยากถ่ายก็ถ่ายไป
วันศุกร์ไปอีกคะ ... เราถาม (คือจริงๆ จะบอกความผิดอีกอย่างคือเราอยู่กับเขาด้วยอ่ะนะคะ) ตอนเช้า ก็ทัก ก็ชวนคุย
ก็กลางคืน กลับไปดึกๆ เราง่วง ก็นอนอ่ะคะ ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน ... เงียบคะทีนี้

จนเย็นที่บอกเราว่า ไปงานมอเตอร์นี่อีกรอบ เราก็แหย่ๆ ประมาณงอลนิดๆว่า ไปถ่ายรูปอีกแล้วสิ
เขาก็ถามกลับมาว่าเรางอลเหรอ ... ก็เปล่าหรอก แค่ รู้สึกไม่ดี เราแค่รู้สึก อยากให้เขาคุยกับเรา อยากให้เขาสนใจเราบ้าง
ไม่ใช่สนใจเฉพาะเวลาอยากจะได้อะไร หรืออยากซื้ออะไรแบบนั้นอ่ะคะ (ผู้หญิงอ่ะนะคะ)
แล้วเดี๋ยวนี้ ไปไหน ไปทำอะไรก็ไม่บอก ... พี่คนอื่นซะอีกมาบอกเรา

เรา: เปล่า ... คงไม่หรอก ก็คงไปเดินถ่ายรูปมาเหมือนเดิม
เขา: แล้วไง มีปัญหาอะไร
เรา : เปล่า
เขา : อืม ก็ดี ... อย่าเยอะ

'อย่าเยอะ' เราเยอะอะไรเหรอ เราถามตั้งแต่แปดโมงเช้า ตอบเราสิบโมง สองประโยค หายไปจนมาตอบเราอีกที หกโมงเย็น
เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็แค่ ... อยากให้สนใจเราบ้าง คุยกับเราหน่อยได้ไหม แต่พอ ' อย่าเยอะ' ก็เลยเหมือน ... รู้สึกแย่อ่ะคะ

ว่าจะไม่ทักไปจนกว่าเขาจะมาง้อหรือพูดสักคำว่าขอโทษ ... เสาร์อาทิตย์ไปเที่ยวคะ (หลังจากที่ว่าเราด้วยประโยคนั้น) ไปกับที่ทำงาน
ไม่ไลน์หาเราสักประโยค ... ไม่มีเลยคะ ไม่มีเลยจริงๆ

เราถามตัวเอง ซ้ำๆ ... ตัวเราไม่มีค่าเลยเหรอ ไม่มีสักนิดที่เขาจะรู้สึกคิดถึงเราบ้างเลยหรือไงกัน
จมอยู่กับความคิดตัวเอง สุดท้ายก็แวะไปเก็บของออกมาจากห้องเขา ... ก็ไม่มีอีกคะ ไม่มีขอโทษ ไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น
สุดท้ายเราก็ทักกลับไปเองคะ ... เหมือนไปที่ไหนๆ มันก็นึกถึงเขาอ่ะคะ (เป็นกรรมของเราเอง) แต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะกลับไปอยู่ห้องเดียวกับเขาอีกนะคะ

วันนี้ก็คุยกัน

เขา: กลับยัง
เรา : นอนห้องตัวเอง
เขา : กำลังเก็บของ จะไปเที่ยวทริปแผนก
เรา : (อืม ... เราดราม่าขนาดนี้ ไม่คิดจะสนใจเราเลยเหรอไง) ไปอีกแล้ว
เขา : อืม
เรา : อาทิตย์หน้าเราไม่อยู่นะ (อยากให้อาทิตย์นี้สักนิดที่รู้สึกว่าอยากอยู่กับเรา)
เขา : อืม
เรา : อืม อยากไปก็ไป แล้วกัน
เขา : ประชด?
เรา : เปล่า แค่อยากไปก็ไป ไปก็สนุกไม่ใช่เหรอ
       ไม่รู้สิ อย่าใส่ใจเลย
      (เราก็ไม่รู้ว่าตัวเราเป็นอะไร เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆอ่ะคะ)
เขา : ก็ถ้าบอก อย่างงี้ ก็คงไม่มีไรต้องคุย
เรา : เหรอ ...
เขา : ถ้าไม่ประชด กันก็คงดี เหนื่อยทนไม่ไหว ตั้งแต่ อาทิตที่แล้วแระ
เรา : ไม่ได้ประชด เธออาจจะเหนื่อย แต่เราอาจจะเหงาก็ได้
       ไม่เป็นไรหรอก ไปเที่ยวก็ดี ก็สนุกดี เราก็กลับบ้าน แค่นั้น
เขา : เหงาเอง หรือทำตัวเองเหงา
เรา : พอเถอะ ถ้าจะทะเลาะกันอ่ะนะ
เขา : เราไม่โอเค น่ะ เรานึกว่าเทอจะโตกว่านี้

เราเอามาไม่หมดนะคะ เกรงใจเพื่อนๆ ...  แต่เราก็ขอโทษเขากลับไป ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง
ซึ่งเขาก็ถามเรากลับมาว่า 'แล้ว?'

เราพยายามเข้าใจนะ ว่ามันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายที่จะถ่ายรูปพริตตี้สวยๆไว้ดู ... อาจจะอยากเก็บรูปแฟน (ภรรยาเก่า) ไว้
กด Follow ใน FB เพื่อดูว่าเธอคนนั้นทำอะไรบ้าง ... แล้วก็เกิดบังเอิญที่เธอคนนั้นดันรู้ว่าเราเข้าไปดูใน FB เธอ ซึ่งเธอก็เลยบล็อคเราในที่สุด
(ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรใน เฟสเธอเลยสักนิด)

อาจจะเพราะ Account เก่ามีเหตุให้ต้องยกเลิก เพราะดันไปเล่นอะไรที่ทำให้ถูกมิจฉาชีพเอากลับมา แบล็คเมล์ Account ใหม่ก็เลยอยาก
สร้างอัลบั้มแล้วแอดเธอคนนั้นกลับไปว่าครั้งหนึ่งเคยรักผู้หญิงคนนั้น เก็บไลน์เธอเอาไว้

เราอาจจะบ้า เห็นแก่ตัว งี่เง่า ... โดยที่ไม่มองว่าความเป็นจริง เธอคนนั้นคืออดีต
แต่ทำไมความรู้สึกเรามันแย่จังเลย เรารู้สึกเหมือนเขาไม่แคร์เราเลยอ่ะ ... วันนั้นถามเขาว่า เคยคิดถึงความรู้สึกเราไหม
เขาก็เลยบอกว่า แค่ลบใช่ไหม ลบแล้วไง พอหรือยัง ประมาณนั้นน่ะคะ

ทำยังไงดีคะ...เรางี่เง่าไหมคะ เราควรอยู่ที่ไหนดี ทำยังไงดีคะ
เราเยอะไปเหรอ? ขอโทษนะคะ เราปรับความคิดตัวเองไม่ได้ มันเหมือนดราม่าอ่ะคะ
มันจะพาลคิดว่า เราไม่มีค่าสำหรับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ หรือไม่ก็ แล้วเราล่ะ ...

เมื่อกี้เราส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้ไป ... เขาไม่ใช่แค่ไม่โทรหา ถามเราว่าเป็นอะไร ... กลับไปนอนได้ซะอีก