ตามหัวข้อเลยค่ะ
เป็นงานบริษัทผลิตภัณฑ์เล็กๆที่ ขายของหน้าร้านและต้องเจอลูกค้าตลอดเวลา และบวกกับพนักงานขายมีไม่ถึงสิบคน บริษัทเริ่มขยายกิจการ และเริ่มไม่เป็นระบบ........
จริงๆนินทา หรือกระแหนะกระแหนใส่ คือเราทนได้บ้าง (เป็นบางครั้ง) แต่ที่ทนไม่ได้คือ เริ่มทำงานเกินหน้าที่ โดนโยนงานที่เราไม่ถนัดให้มาทำ(ทำงานออกแบบผลิตภัณฑ์ให้บริษัท แต่ด้วยสภาวะคนน้อยแต่งานเยอะ เลยให้เราต้องรับลูกค้าหน้าร้าน รับออเดอร์ทางโทรศัพท์)และบางทีก็โดนพนักงานว่า ว่าเราทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่าง (อ้าว!!เห้ยยยยย ) บางทีก็ท้อจนคิดงานไม่ออก จนโดนเจ้านายด่า ว่างานไม่เคยเสร็จสักอย่าง เคยบอกเจ้านายกับปัญหาที่เกิดขึ้น แต่เจ้านายบอกว่า แก้ปัญหายังไงก็ได้ให้งานออกมาตามกำหนด
และอาจเป็นเพราะตอนนี้ไม่สามารถรับคนเพิ่มได้ เพราะบริษัทต้องรักษาสภาพคล่องทางการเงิน เรางี้ส่ายหัวเลย
และเป็นเพราะงาน ลูกค้า เยอะขึ้น แต่คนน้อย แผนกขายถ้าโยนงานได้คือโยนเลย เอาจริงๆ เราก็เริ่มไม่ไหว เพราะงานเราต้องใช้สมาธิเป็นหลัก
เป็นคุณจะทำยังไง อดทน สู้ต่อไป หรือลาออก......??
อยากลาออกหรือต้องสู้ต่อไป.....เพราะทำงานเกินหน้าที่T^T
เป็นงานบริษัทผลิตภัณฑ์เล็กๆที่ ขายของหน้าร้านและต้องเจอลูกค้าตลอดเวลา และบวกกับพนักงานขายมีไม่ถึงสิบคน บริษัทเริ่มขยายกิจการ และเริ่มไม่เป็นระบบ........
จริงๆนินทา หรือกระแหนะกระแหนใส่ คือเราทนได้บ้าง (เป็นบางครั้ง) แต่ที่ทนไม่ได้คือ เริ่มทำงานเกินหน้าที่ โดนโยนงานที่เราไม่ถนัดให้มาทำ(ทำงานออกแบบผลิตภัณฑ์ให้บริษัท แต่ด้วยสภาวะคนน้อยแต่งานเยอะ เลยให้เราต้องรับลูกค้าหน้าร้าน รับออเดอร์ทางโทรศัพท์)และบางทีก็โดนพนักงานว่า ว่าเราทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่าง (อ้าว!!เห้ยยยยย ) บางทีก็ท้อจนคิดงานไม่ออก จนโดนเจ้านายด่า ว่างานไม่เคยเสร็จสักอย่าง เคยบอกเจ้านายกับปัญหาที่เกิดขึ้น แต่เจ้านายบอกว่า แก้ปัญหายังไงก็ได้ให้งานออกมาตามกำหนด
และอาจเป็นเพราะตอนนี้ไม่สามารถรับคนเพิ่มได้ เพราะบริษัทต้องรักษาสภาพคล่องทางการเงิน เรางี้ส่ายหัวเลย
และเป็นเพราะงาน ลูกค้า เยอะขึ้น แต่คนน้อย แผนกขายถ้าโยนงานได้คือโยนเลย เอาจริงๆ เราก็เริ่มไม่ไหว เพราะงานเราต้องใช้สมาธิเป็นหลัก
เป็นคุณจะทำยังไง อดทน สู้ต่อไป หรือลาออก......??