ท้าวความก่อนและเราไม่ได้ดักคอใคร พูดกันดีๆนะคิคิ.

เราเป็นพนักงานพาร์ทไทม์(งานเสริมนอกเวลา)

เข้าเรื่องเลยนะคะ
   ร้านเครื่องดื่มและอาหารร้านนี้ เพิ่งเปิดมาได้สองปีเศษ แต่พนักงานออกกันเป็นว่าเล่น หกเดือนออก สามเดือนออก หนึ่งเดือนออก ตอนนี้มีเรา และพี่ที่อยู่ประจำอยู่ร้าน ซึ่งมาได้เข้าทำงานพร้อมๆกัน.
   เราเข้ามาทำงานวันแรก เจ้าของก็เม้าท์ให้ฟังว่า เด็กสมัยนี้อยู่งานไม่ทน แปปๆก็ออก ไม่เห็นใจเจ้าของกิจการ,จากนั้นหูเราก็ดับอึงอืออออยาวเลย เรานั่งฟังแกเม้าท์ เราแทบไม่ได้ยินประโยคดีๆจากเขาเลย มีแต่คำติเด็กๆที่ออกไปทุกคน ซึ่งเราก็คิดว่ามันคงเว่อร์วังไปแล้ว มนุษย์ไม่ได้สมบูรณ์แบบ ตัวเราเองก็เช่นกัน.
    ตอนนี้เรารู้แล้วว่าทำไมเด็กๆถึงไม่ทน และพี่อีกคนก็กำลังจะบอกลาเร็วๆนี้

.......เจ้าของร้าน ไม่ชอบให้ใครมายุ่งที่ร้าน อะไรที่เกี่ยวข้องกับร้านแก แกไม่ชอบ คนยืนคุยกันไม่ถึงสองนาทีทำหน้าบึ้งบ่นใส่พนักงาน คนส่งอาหารมาแถวร้านก็หน้าบูดใส่พนักงาน ข้างร้าน ข้างบ้าน หลังร้าน หน้าร้าน เสียงดังก็ไม่ชอบ ทำหน้ามู่ทู้ใส่พนักงาน พนักงานล้างจานมีเสียงไม่ได้ ดุพนักงาน,เก็บโต๊ะลูกค้ามีเสียงก็ดุใส่,พนักงานทำอะไรก็ไม่ถูกใจ จนรู้สึกอึดอัด,
  ความดีเจ้าของร้านมี แต่มาหักลบแล้วน้อยมาก.
  เด็กเก่าที่ออกไป ยังไลน์มาบอกเรา ระวังเป็นโรคเครียด เวลาลูกค้าชมลูกน้อง ก็โดนเจ้าของกระแหนะกระแหนใส่ อันนี้เราเห็นกับตาได้ยินเต็มสองรูหู ซึ่งเราไม่โอเคเลย ได้แต่ปลอบใจพี่เขา ว่าช่างเถอะ เราไม่ได้ทำเขาเสียหาย,แล้วเจ้าของ จะเช็คเรตติ้งจากโซเซี่ยลมีเดีย ยอมรับจริงๆเลย เราทำกับพี่เขามา พี่เขาไม่เคยได้แต้มต่ำกว่าสี่ดาวเลยสักครั้ง มีแต่ลูกค้าชม(ลูกค้าส่วนใหญ่ที่ร้านเป็นชาวต่าวชาติ) ตั้งแต่ทำงานมาเราไม่เคยได้ยินเจ้าของร้านชมสนับสนุนพี่เขาเลย ตัวเราไม่เท่าไหร่เพราะเป็นพาทไทม์

  เราไม่ได้บอกตัวเราดี เพราะเราก็ไม่ดีขนาดนั้น แต่เราเห็นใจเป็น.

  แค่อยากมาเล่าให้ฟัง.
  หากำลังใจให้พี่ที่ทำงานด้วยกัน.
  สู้ๆ.
  
  แนะนำว่ากล่าวกันได้ตามอัธยาศัย,มีข้อคิดหรือแนะนำ,ตั้งคำถาม ตั้งข้อสงสัยได้ตามสบาย จะหมั่นเข้ามาทยอยตอบ ขอบคุณค่ะ