คือแรกเริ่มเดิมทีเราชอบฝึกทำสมาธิมาได้สิบปีเข้านี่แล้ว
และเริ่มวิปัสสนากรรมฐาน มาได้เกือบปี ช่วงแรกๆนอนหลับได้ดีมาก
คือหลับแล้ว ตื่นมาอีกทีเช้าเลย ไม่มีฝันสักนิด เป็นแบบนี้มาได้หลายเดือน
จู่ๆ เดือนที่แล้ว เราง่วงมาก มากๆแบบไม่เป็นอันอยากทำอะไร
คือง่วงเวลากลางวัน ง่วงจนไม่มีสติประคองให้ตื่น รู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย
อยากจะนอนๆๆๆๆอย่างเดียวเท่านั้น แต่ตอนกลางคืนถึงเวลาจะนอน
เรากลับนอนไม่หลับ ตางี้สว่างสมองตื่น เออ ทีเวลาจะได้นอนดันไม่ง่วง แต่ก็หลับได้ค่ะ
สวดมนต์ได้เยอะ (เพราะไม่ง่วง) แล้วก็ทำวิปัสสนาต่อจนหลับ แล้วก็หลับดีนะคะ
ไม่ฝันเลย ทีนี้ผ่านมาสองคืนนี่ จากที่ไม่เคยฝันมานาย เรากลับมาฝัน
จะว่าธาตุกำเริบ เราก็ไม่ทานมื้อเย็นมาได้ 3เดือนแล้ว ความฝันนี่ชัดเจนมาก
ฝันถึงคนที่เรารักที่สุดซะด้วย คือแม่ ฝันสองคืน ฝันถึงแม่ทั้งสองคืน
ฝันคืนแรก แม่จะถูกคนเอามีแทง เราเข้าไปกอดกันไว้ แต่แฟนคงได้ยินเสียงเราร้อง(มั้ง)
เลยเขย่าตัวเราเสียก่อน ในฝันเราตกใจ ตื่นตระหนก ตื่นเช้ามาเราจิตตก(ทั้งวัน)
เมื่อคืนเอาอีก เราก็ทำวิปัสสนาจนกระทั่งหลับ ฝันอีก ใกล้กับฝันคืนแรก
แม่ถูกยิง เราเข้าไปกอดแม่ กระสุนกระจายถูกตัวเราและแม่ เรารอดแต่แม่ตาย
ความรู้สึกชัดเจนเหมือนคืนแรก คือ ตระหนกตกใจเศร้าหมอง ตื่นลืมตามา
จิตตก ตั้งแต่ตื่นลืมตามาตอนนี้ก็ยังจิตตกไม่หาย อยากรู้ว่า จะมีวิธีทำหรือคิดอย่างไร
ให้อาการจิตตกมันหายไป เราพยายามคิดว่าฝัน ก็แค่ฝัน ก็ยังไม่หาย
คิดอะไร หาเหตุผลนานาเข้าข่ม ก็ไม่หายอาการจิตตก อาจเป็นเพราะคนในฝัน คือแม่
และฝันเดิมๆ ซ้ำกันสองคืน เมื่อวานจิตตกเหมือนกัน แต่ไม่รู้สึกว่ามาก
เท่ากับวันนี้ พยายามกำหนดให้อยู่กับตัวเราเอง แต่ความคิดมันแว๊บๆไปหาเรื่องนี้ตลอด

-____-"

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ