ผลกระทบการเปิดเสรีอาเซี่ยน และนโยบายสองสูง ที่กระทบคนไทยโดยตรง

1.บริษัท ทั่วประเทศเร่งลดต้นทุนบ้างก็ย้ายบริษัทไปประเทศเพื่อนบ้าน เช่น ญี่ปุ่นเตรียมทยอยย้ายฐานการผลิตไปพม่า ช่วยสร้างสนามบิน และนำฝูงบิน mitsubishi เข้าประจำการ(เครื่องบินที่ญี่ปุ่นผลิตเอง) และเปิดธนาคารญี่ปุ่นในพม่าและประเทศในกลุ่มอาเซี่ยน สนับสนุนการเปิดตลาด....ลักทรัพย์ที่นั่น เพื่อคานจึนและเกาหลี  เพราะกลุ่มทุนก็ต้องการเข้ามายึด ธุรกิจในกลุ่มอาเซี่ยน อาทิ น้ำมัน แก๊ส ธนาคาร อาหาร ผลิตไฟฟ้า ที่ดิน อสังหา และอื่นๆ  เท่าที่ต่างชาติจะได้สัดส่วน % มากน้อยแล้วแต่ว่ากลุ่มอาเซี่ยนจะเปิดให้กลุ่มทุนใหญ่ ถือได้ แต่กลุ่มทุนก็สามารถเพิ่ม % ให้มากสุดได้โดยผ่าน nominee(จ้างคนในประเทศนั้นๆถือแทน) ไม่เกิน5ปีหลังเปิดเสรีอาเซี่ยน เจ้าสัว แต่ละประเทศ ในกลุ่มอาเซี่ยนที่แก่มากแล้ว เริ่มป่วยหนัก และสิ้นบุญ ลุกหลานเจ้าสัว ก็จะเร่งขายหุ้นทิ้งเพื่อให้กลุ่มทุนต่างชาติ เข้ายึดแบบ เบ็ดเสร็จ ถึงวันนั้น ประเทศจีน ซึ่งปกครองด้วยระบบ คอมมิวนิสต์ และมีประชากรมากที่สุดในโลก ประมาณ 1400 ล้านคน และมีเงินทุนสำรองมากที่สุดในโลก(ประมาณ 4ล้าน..ล้าน ดอลล่าห์สหรัฐ) แถมเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ของอเมริกา ก็จะส่งคนจีน เข้ายึดกิจการในอาเซี่ยนและขยายออกไปทั่วโลก นี่คือการล่าอณานิคม โดยไม่ต้องใช้ปืนใหญ่ โดยปล้นผ่านตลาด...ลักทรัพย์ของแต่ละประเทศในกลุ่มอาเซี่ยน (เกาหลีและญี่ปุ่น ประชากรน้อย อัตราการเกิดน้อย ส่วนใหญ่เป็นสังคมคนแก่ แผ่อิทธิพลได้ไม่มากเท่า จีน ดังนั้นเด็กรุ่นใหม่ควรเรียนภาษาจีนกลาง ควบภาษาอังกฤษ เพราะเจ้าของบริษัทเหล่านั้นเป็นคนจีน และประชากรจีน จะกระจายตัวเต็มไปหมดในกลุ่มอาเซี่ยนและทั่วโลก)   ในไทยญี่ปุ่นก็เข้ายึดแบงค์กรุงศรีในสัดส่วนที่สูง ด้วยเงิน QE (QEคือการใช้กระดาษพิมพ์เงินเพิ่มมหาศาลโดยไม่อิงทองคำที่มีอยู่ เหมือน อเมริกาทำ)....การทำQEทำให้ค่าเงินเยนลดลงทันทีประมาณ 30%เพื่อกดดันให้สินค้าและบริการญี่ปุ่นมีราคาถูกลง เพื่อสู้กับเกาหลีและจีน แต่อีกมุม คนญี่ปุ่น ก็จนลงทันที 30% ทำให้ธุรกิจท่องเที่ยวญี่ปุ่น โตกระโดด(....ในธนาคารกรุงศรี มีแต่โฉนดที่ดิน) บริษัทอื่นๆ ก็เพิ่มประสิทธืภาพโดยการปรับเครื่องจักรให้ทันสมัยและเร่งปลด คนงานไทยออก(แต่จะมีป้ายขนาดเล็กๆ เขียนว่า รับสมัครคนงานไทย  อยู่หน้าบริษัท เพื่อหลอกกรมแรงงานว่ารับคนไทย)แต่ความเป็นจริง กับจ้างซับคอนแทคจัดส่งแรงงานต่างด้าวให้ค่าจ้างประมาณ250บาทต่อวันแต่มีโอทีให้ใครขยันอาจได้ถึงวันละ350-500ต่อวันแล้วแต่งาน (ทำหอพักและคิดค่าเช่าโดยหักจากโอที)วันไหนไม่ทำก็ไม่จ่าย ไม่บรรจุ ไม่ต้องชดเชยเวลาเลิกจ้าง ไม่มีโบนัส เหมางานเป็นชิ้น ประหยัดสุดๆ พอโรงงานฝั่งพม่า เวียดนาม กัมพูชา และลาวสร้างเสร็จ ก็ย้ายฐานการผลิตหนี ไม่เกิน2ปี ค่าแรงกลุ่ม clmv จะค่อยๆปรับแพงขึ้นเพราะขาดแคลนแรงงาน และไม่นานค่าแรงในกลุ่มอาเซี่ยนจะใกล้เคียงกัน แรงงานต่างด้าวก็เริ่มกลับบ้าน ต่างด้าวในไทยอีกกลุ่มก็เริ่มเป็นเถ้าแก่เอง(อาจแต่งงานกับคนไทย หรือ จ้างคนไทยจดทะเบียนสมรสเพื่อซื้อ อสังหา และทำธุรกรรมการเงิน คล้ายอดีตคนฮ่องกงเคยทำ ตอนที่จีนจะเอาเกาะฮ่องกงคืนจากอังกฤษ) ไม่นานคนไทยอาจข้ามไปทำงานที่พม่า กัมพูชาและลาว สินค้าบ้านเราไม่นานได้เห็น(made in lao burma vietnam cambodia)เพราะแต่ละประเทศไม่มีใครโง่กว่าใคร
เงินฝากฝั่งลาว ดอกเบี้ย 10-15%ต่อปี ส่วนไทย 1.5% ส่วนต่าง 10เท่า (1 000 %) หากคนไทยจะไปฝากฝั่งลาว รัฐจะยอมไหม?(ไหนบอกว่าเปิดเสรีอาเซี่ยนไง)


2.คนไทยตกงานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากที่เคยเป็นกำลังซื้อในตลาด กับต้องออกมาขายของ( ทำให้ห้างค้าส่ง m.....ยอดโตกระโดด)เมื่อร้านค้าเพิ่มมากขึ้นก็ขายตัดราคา แย่งเศษเงินในตลาดที่น้อยลงทุกวัน จากเคยเป็นเพื่อนบ้าน กับมาขายของเหมือนกัน กลายเป็นศัตรูกัน สถานบริการ สถานบันเทิง คาราโอเกะ บริษัท โรงงาน โรงแรม  และห้าง หันมาใช้แรงงานต่างด้าวแทนคนไทยเกือบหมด พอเงินเดือนออก ต่างด้าว โอนเงินออกจากไทยหลายหมื่นล้าน และนับวันจะออกมากขึ้น(โดยผ่านคนต่างด้าวที่มาเปิดทำธุรกิจแลกเงิน ฝั่งไทยแถวชายแดนของแต่ละประเทศ) ทำให้ตลาดเงียบเพราะต่างด้าวประหยัดไม่ใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ได้เงินเท่าไรส่งกลับบ้านหมด เพราะเคยยากจนและลำบากมาก เมื่อประเทศไทยเปิดรั้วให้เข้ามาปล้น จึงไม่รอช้า(ต่างด้าวในไทยทั้งถูกและผิดกฎหมายตอนนี้น่าจะประมาณ5-10ล้านคน อนาคตเพิ่มไม่หยุด)




3.ตลาดเริ่มเกิดภาวะเงินเฟ้อและเงินฝืด (สินค้าแพงแต่เงินหายาก) เม็ดเงินจริงจากระบบผลิตและภาคบริการ เป็นของต่างด้าวเกือบทั้งหมด ไหลออกไปประเทศเพื่อนบ้านไม่หมุนเวียนในไทย คนไทยที่ตกงานก็ต้องผ่อนรถกัน 5-7ปี ไม่กล้าใช้เงิน(บางคนต้องห่อข้าวไปกินในรถเวลาท่องเที่ยว) แม้รัฐจะหว่านเงินเท่าไร เงินก็ไหลออกหมด(เหมือนเติมน้ำในโอ่งรั่ว)เงินที่สะพัดที่ต่างจังหวัด ส่วนใหญ่มาจากการขายที่ดินให้นายทุนและต่างชาติ ที่ได้ราคาดีมาก



4.ค่าแรงที่แพงขึ้นมาก มันคือ กลลวง ของคนออกนโยบาย เพื่อฆ่าธุรกิจกลางและเล็กให้สูญสิ้น เปรียบเหมือนให้พนักงานเอาปืนปล้น smeและเถ้าแก่ให้อ่อนแอ จนธุรกิจ ล้มหายตายจาก เพราะใช่ว่าจะจ่ายแต่ค่าแรง 300บาทแล้วจบ บางทียังมีรายจ่ายแฝงอีก เช่น เลี้ยงอาหาร3มื้อ ค่าที่พัก ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ารักษายามป่วย หากเป็นต่างด้าว ก็มีค่าทำ passport และต่อ visa ปีละ หลายพันบาท หากนำมาบวกดูก็จะตกวันละ 400-500บาทเลยหากมีพนักงานจำนวนมาก นับร้อย นับพันคน  เช่นโรงงานเย็บผ้า โรงงานถ้วยชามที่ลำปาง ที่ทยอยปิดตัวไปเรื่อยๆ  samsung ที่โคราช โรงงานเสื้อผ้าที่อุดรธานี ที่ปิด เพื่อย้ายหนีไปเปิดที่เพื่อนบ้านกลุ่มทุนเขาไม่ง้อเราหรอกที่ไหนดีและถูกเขาก็หนี ทิ้งไว้ซึ่งคนว่างงานให้เรา ปัญหาสังคม ปัญหาเศรษฐกิจ ตามมา เร่งปลด เร่งปิด หากไม่ปิดก็ลดโอทีลง ลดวันทำงาน ลดสวัสดิการ (ที่จริงควรปล่อยค่าแรงลอยตัวเหมือนค่าเงินบาท ใครดี ใครเก่ง ค่าแรงวันละ1000-2000บาทก็ไม่ว่ากัน) คุณภาพแรงงานเพื่อนบ้านอาจจะขยันและอึดกว่าคนไทยแถมถูกกว่า 3-4เท่าตัวเฉลี่ยแค่วันละ80-100ต้นๆ ) โรงงานปลากระป๋อง โรงงานชำแหละไก่  ฟาร์มต่างๆเป็นต้น อีกไม่นานคนไทยก็จะเป็นผู้นำเข้าสินค้าจากเพื่อนบ้าน ทำให้ขาดดุลบัญชีเดินสะพัดอีก   โครงการจำนำข้าวช่วยชาวนา เป็นโครงการที่ดี ถ้าไม่มีการทุจริตโดยรับซื้อข้าวเปลือกตันละ15000-20000ทุกเมล็ด ขณะที่ราคาข้าวกลุ่ม  clmv ราคาข้าวเปลือกตันละ 4500-6000 ทำให้เกิดภาวะ ขนถ่ายตามชายแดน ....'''โรงสีแถวชายแดน  รวยล้นฟ้า'''... ทำกันเป็นขบวนการ .....(แต่ประเทศบอบช้ำหนักจากหนี้สิน )  หนังสือพิมพ์  the telegraph ของอังกฤษ เคยตีพิมพ์ไว้ว่า มีการนำกระสอบของ.... ส่งให้ ประเทศพม่าใส่ข้าวสารเข้ามาเลยไม่ต้องมาสีในฝั่งไทย     และบางส่วนก็ เล่น สต๊อก ลม เลย ไม่ต้องขนถ่ายให้เมื่อย เพื่อรีบโยกเงิน 700000ล้านบาท ที่กู้จาก ธกส ให้หมดแบบ ด่วนๆ ไม่มีการตรวจสอบ ใครมือยาว สาวได้ สาวเอา แค่อ้างว่า ทำเพื่อชาวนา  ด้วยราคาข้าวที่สุงกว่าเพื่อนบ้าน 3-4เท่าตัว จึงดึงดูดแรงงานคนไทยในระบบเศรษฐกิจให้กลับไปทำนา เพื่อให้เกิดภาวะขาดแคลนแรงงานอย่างหนัก และรวดเร็ว  เพื่อบีบให้ sme เถ้าแก่ และผู้ประกอบการ ยอมจำนน จ่ายค่าแรงแพงๆ ตามเป้าหมายในการ ปล้นเงินพนักงานอีกที) เปิดให้กลุ่มทุนใหญ่ในตลาด..ลักทรัพย์(ห้างเล็ก จนถีงห้างใหญ่) เข้ามาดุดเงินจากพนักงานที่ค่าแรงแพง ผูกขาดในทุกซอกมุมของประเทศ โดยอ้างการสมประโยชน์ว่าต่อภาษีให้ภาครัฐ แต่ไม่มองอีกด้านที่เข้าไปแย่งเงินในชุมชน และสร้างระบบฟุ่มเฟือยให้เด็กรุ่นใหม่ ทำให้พ่อแม่เด็ก ยากจนหาเงินมาไม่พอค่าใช้จ่าย เกิดปัญหาครอบครัว อาชีพที่ทำมีผลกระทบจากกลุ่มทุน มหาโหด ฆ่าทุกอย่างที่ขวางหน้า เพื่อที่ตัวเองจะได้ชื่อว่ารวยอันดับต้นๆ ของโลก แต่คนชั้นกลางถึงล่าง ตายเรียบ....ไม่มีที่ยืนในประเทศตัวเอง และอีกคนที่ออกนโยบาย2สูงที่ทำธุรกิจสื่อสาร เมื่อพนักงานไทยและต่างด้าวที่ได้ค่าแรงแพง...ดังหวัง งัดโทรศัพท์ออกมา โทรทั้งในไทย ไปพม่า มาลาว  กัมพูชา,,,,ทั่วโลก บริษัทมือถือ อ...ก็ปล้นเงินพนักงานอีกที ราคาหุ้นจาก ไม่กี่สิบบาท พรุ่งไป หลายร้อยบาท กำไรมหาศาล แต่ sme ร้านค้าระบบเถ้าแก่ เริ่มขาดทุน รายจ่ายมากกว่ารายรับ รายไหนทนไม่ไหวก็ปิดกิจการไปเพราะมีแต่คนขายเพิ่มขึ้นจำนวนมาก แถมห้างเลขหก บวก......... (0.5...+...0.5)ก็เอาสินค้าราคาถูกๆมาขายตัดราคาร้านโชว์ห่วย จากห้างค้าส่ง m...ที่ตัวเองกู้เงินธนาคารมาซื้อ  ด้วยเงิน  2-3แสนล้านบาท เพื่อการผูกขาดสินค้า ตั้งแต่ต้นน้ำยันปลายน้ำ และเร่งขยายสาขาทุกหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ และทุกจังหวัด ทั่วประเทศ จำนวนมากเพื่อดูดเงินมาไว้ที่คนๆเดียว(จากเมื่อก่อนชาวบ้านร้านค้าเล็ก กลาง เคยกลัวว่าจะมีห้าง lotood express และห้าง mini big d มาเปิดและแย่งอาชีพ ไหนได้ ห้างเลขหกบวก......  เอาไปกินคนเดียว ดูดเงินในท้องถิ่นที่มีน้อยนิด ออกไปหมด เงินหมุนเวียนไม่มีเกิดปัญหาตามมามาก สังคมเกื้อกูลในชุมชนหายไป)ธุรกิจใหญ่ฆ่ากลาง กลางฆ่าเล็ก(เงินในตลาดไม่พอแบ่งกัน) แม่ค้าริมถนน และตลาดคลองถม เปิดเต็มไปหมดทั่วประเทศ ผุดเป็นดอกเห็ด เพราะตกงาน และมีหนี้สินครัวเรือนมหาศาล กลัวรถและบ้านโดนยึด เงินไม่พอใช้ในครอบครัว

5.นี่มันคือสงครามเศรษฐกิจย่อมๆ ที่ฆ่าคนชั้นกลางถึงล่างหากปรับตัวไม่ทัน (ข้าราชการและรัฐวิสาหกิจค่อนข้างปลอดภัย)แถมสินค้าเกษตรราคาตกต่ำ ภัยแล้ง ยิ่งทุบกำลังซื้อหายเกลี้ยง(โรงพยาบาลรัฐ ก็มีแต่แรงงานต่างด้าวมารักษาโรค เต็มไปหมด เพื่อบีบคนไทยไปรักษาโรงพยาบาลเอกชน ที่โครตแพง มิน่า หุ้น โรงพยาบาลเอกชน พุ่งขึ้นไม่หยุด)

                               กลุ่มที่ได้ประโยชน์เต็มๆคือ คนที่ออกนโยบายทั้ง2คน

    เราคนไทยควรปรับตัวเพื่อการอยู่รอดครับ(ประเทศไทยกำลังจะเปลี่ยนจากผู้ส่งออก กลายเป็นผู้นำเข้า จากการย้ายฐานการผลิตของกลุ่มทุน ทั้งค่าแรงและสินค้าเกษตรราคาถูกของเพื่อนบ้าน)

1.อย่ามีหนี้สิน(หากมีอย่าเกินตัว)

2.เพิ่มประสิทธิภาพและลดต้นทุน ปรับสมดุลองค์กร ให้รายรับมากกว่ารายจ่าย

3.หาความสุข ในสิ่งที่ชอบ แบบพอเพียง(พระเจ้าอยู่หัวเราสอนไว้ครับ)

แค่นี้ก็ฝ่าวิกฤตระบบทุนนิยมล่าอนานิคมทางเศรษฐกิจได้ครับ [:hor