เคยเป็นกันมั้ยครับ คิดถึง เป็นห่วงใครบางคน แต่เขากลับไม่เคยสนใจ และไม่เคยเข้าใจเราซักครั้ง...

มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับผมกับแฟนเก่าน่ะครับ เธอเป็นแฟนคนแรกและรักแรกของผม ผมคิดว่าเธอคือคนที่ใช่ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เราใช้เวลาคุยกันมาตลอด 1 ปีก่อนจะเริ่มคบกัน ตลอดเวลานั้นมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ คุยกันทุกคืน ๆ (ตอนนี้เรากเลิกกันไปได้ 2 ปีแล้วครับ) เราก็ยังคุยกันมาตลอดตั้งแต่เลิกกันแหละครับ แต่เธอก็มีคนใหม่ไปแล้ว ส่วนผมยังจมปลักอยู่กับอดีต ยังคงคิดถึงแต่เธอคนเดียวมาตลอด จนถึงตอนนี้ผมก็ยังคุยกับเธอเกือบทุกคืน คืนไหนไม่ได้คืนผมก็จะนอนไม่หลับจนเช้าทุกคืน ส่วนคืนไหนที่คุยกันเธอมักจะงี่เง่างอแง ทำตัวน่ารัก ๆ (เหมือนเด็ก ><) อ้อนให้ผมร้องเพลงกล่อมจนเธอหลับทุกคืน ผมก็มักจะใจอ่อนกับเธอเสมอ (ทั้ง ๆ ที่ผมก็รู้อยู่แล้วว่าในใจเธอมีคนอื่นอยู่แล้ว แต่ผมก็ยังหยุดคิดว่าเธอคือคนรักไม่ได้ ส่วนเธอคงไม่ได้คิดอะไรหรอก เอาเป็นว่าผมคิดไปเองคนเดียวแล้วกัน...) ผมมักจะงี่เง่า ๆ ให้เธอเอาใจเสมอ (ผมน่าเบื่อ รู้ตัว ๆ ผมชอบลืมตัวคิดว่าเรายังรักกันเหมือนก่อนตลอดเลย) เราก็มักจะทะเลาะกันบ่อย ๆ เพราะความงี่เง่าของผมนี่แหละ ทุก ๆ ครั้งผมก็จะเอาแต่พูดคำว่า 'ขอโทษ" (เธอเคยบอกเบื่อคำว่าขอโทษของผม เธอบอกถ้าผมจะขอโทษงั้นก็อย่าทำผิดซ้ำ ๆ ซาก ๆ แต่แรกสิ แต่ผมก็ยังทำ ทุก ๆ ครั้งที่ผมขอโทษ ผมไม่ได้พูดออกไปลอย ๆ ทั้งแบบนั้นหรอกครับ ทุกครั้งที่ผมทำผิด ผมมักจะโทษตัวเองเสมอ ผมสำนึกผิดจริง ๆ)

เดี๋ยวนี้เวลาผมทัก Facebook ไปหาเธอ เธอมักจะตอบแค่คำเดียว คำเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ส่วนผมด้วยความที่อยากคุยมากเลยชอบคุยเป็นประโยคยาว ๆ (ก็นะ...เป็นใคร ๆ ก็ต้องรู้สึกแย่ผมเชื่อ ทั้ง ๆ ที่เราอยากคุยกับเขาแทบตาย แต่กลับได้คำตอบมาแค่ อือ , อืม , ค่ะ ผมมักจะได้คำตอบประมาณนี้เสมอ) จากนั้นผมก็จะคิดว่าเธออาจจะทำอะไรอยู่ หรืออาจคุยกับคนอื่นอยู่ ผมอาจจะกวนเธออยู่ก็ได้ ผมมักจะพูดว่า "งั้นไม่กวนและ" และเราก็จะทะเลาะกันอีก (แต่ผมจะถามเธอก่อนว่ากวนมั้ย เธอจะตอบว่าคุยได้ ๆ ผมก็ไม่เข้าใจว่าเธอต้องการอะไร ??) เวลาเธอไปไหนเมื่อก่อนเธอจะบอกผมเสมอ แต่เดี๋ยวนี้เธอไม่เคยบอกผมซักครั้ง ทุกครั้งผมมักจะเป็นห่วง มักจะคิดถึงเธอ กระวนกระวาน (แทบเป็นบ้า) แต่เธอก็จะทำเป็นไม่สนใจ และมักจะหงุดหงิดเหมือนรำคาญผมเสมอ ๆ

ตอนนี้ถึงจะคุยกันอยู่แต่เธอก็เย็นชากับผม เธอมักจะเพ้อและพูดถึงเขาคนที่เธอรัก เวลาที่ผมเห็นทีไร (อื้อหือ ไม่ต้องพูดถึง จะร้องไห้เลยครับ T^T) ผมต้องอยู่ด้วยความคิดถึงเธอตลอดเวลา แต่ผมเริ่มเหนื่อยจนท้อแล้วที่ไม่ว่าจะทำอะไร ยังไงเธอก็ไม่มีวันหันมามอง ผมเหนื่อยกับความรัก ผมจับมือเธอไม่แน่พอหรือจับแน่เกินไปกันแน่ ?? (ผมมักถามตัวเองเสมอ ทำไมเธอลืมผมได้ แต่ผมกลับลืมเธอไม่ได้ซักที ??)

ทุกวันนี้ผมเริ่มชากับความเจ็บแล้วแหละครับ อีกไม่นานมันคงถึงเวลาที่ผมต้องยอมรับความจริง และรู้จุดยืนตัวเองซักที เมื่อถึงเวลานั้นผมคงอยู่คนเดียวโดยไม่มีเธอได้สินะครับ~

#ติด่าว่าชมอะไรก็ได้ตามสบายครับยังไงมันก็คือสิ่งที่ผมต้องข้ามและยอมรับให้ได้อยู่ดี...