สมัยก่อยจนๆ ไม่คิดไร เรื่อยๆ ไม่ค่อยมีเหลือ แบบคนจน...ไม่คิดไร ดูไร้อนาคต

พอมา13ปีละ เก็บออม หา เพื่อให้มีแบบคนที่ควรจะมี บ้าน รถ เงินเก็บ ไม่มีนิสัยฟุ่มเฟือย ซื้อของที่ชอบบ้างชิ้นแสนไม่กี่ชิ้น  ที่เหลือ เก็บ ลงทุน สร้างทรัพยสิน  เหมือนหุ่นยนต์    เดือนนี้จะเหลือเท่าไหร่   ก็เก็บ ลงทุน กลัวมีน้อยลง กลัวขาดทุนในกิจการ   ชีวิตจึงเหมือนอยู่ในกล่องความคิด  ที่ต้องเก็บๆ ต้องทำงาน  ต้องได้เท่านั้นเท่านี้  มากน้อยไม่ว่า   ทุกเดือนแต่ห้ามขาดทุน(แต่ใครจะห้ามได้เนอะ พูดเป็นเล่น) 12ปีย้อนหลัง ได้น้อยได้มาก ไม่เคยติดลบ !

แต่ทุกอย่างย้อมมีการเปลี่ยนแปลง ทำใจไว้ตลอดตั้งแต่แรกๆ ทุกเดือน ทุกปี จึงพยายามเก็บออม  ว่าทำไว้ก่อน   จนมาถึงวัฎจักรชีวิตย้อมมีขาลง ธุรกิจแข่งขันสูงขึ้นทุกปี ใครๆก็รู้

แล้วเราจะลงยังไง  ถ้าเช่นได้แสนยาวนาน  มาเหลือ2-3หมื่น จะทำใจได้มั้ย !

ผมว่ามีเยอะ ที่ทุกอย่างต้องมีขาลง   หลายคนที่ยืนซดจนอายุมาก ยังยืนขายของ ยังทำงานจน50-60 ยังไม่เลิก เพราะกลัวแพ้ ทำใจไม่ได้  แม้มีพอที่จะปล่อยวางได้นานแล้ว

เพื่อนๆวางแผนขาลงยังไงกันบ้างครับ  เช่นเคยได้แสนอัพต่อเดือน  ทำใจได้มั้ย แบบไม่อยากสู้ไรมากละ เดือนละ4-5-6หมื่นก็พอแล้ว  

ในใจลึกๆกลัวไร? กลัวตัวเองด้อยลง?(ในความคิดตัวเอง) กลัวความพ่ายแพ้!  กลัวคำนินทาของคนอื่น( ดูสิ มันหมดสภาพละ )

ลึกๆในใจไม่มีใครอยากเป็นคนแพ้ ว่ามะ !   แต่คงน่าเศร้าถ้าใกล้ตาย มีเงินเยอะแยะ ไม่เคยได้ใช้ เศร้ากว่า 55