ตอนอื่น ๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 1 http://ppantip.com/topic/33957462
ตอนที่ 2 http://ppantip.com/topic/33962097
ตอนที่ 3 http://ppantip.com/topic/33975284
เพียงสองเรา
ตอนที่ 2 อีกครั้ง
หลังเลิกงาน กรมายืนอยู่บนด่านฟ้าบริษัท เวลาที่เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เขามักจะมายืนมองวิวที่ด่านฟ้าเสมอ ๆ
ตลอดเดือนที่ผ่านมาเขาเฝ้าคิดถึงเธอ คิดถึงคืน ๆ นั้น เขาอยากเจอเธออีกครั้ง ทำความรู้จักเธอ และที่สำคัญเขาอยากรู้ว่าเธอชื่ออะไร
หลังจากกรเดินลงมาจากด่านฟ้าก็เจอท็อปที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา
“เออกร เดี๋ยววันนี้ไปคุยงานเป็นเพื่อนพี่หน่อย”
“ที่ไหนครับพี่”
ท็อป เอ่ยชื่อสถานที่เที่ยวที่กรได้เจอกับเธอ
กรยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาหวังจะได้เจอเธออีกครั้ง
รถของท็อป เลี้ยวเขาไปที่จอดรถ สามหนุ่มเดินไปยังโต๊ะที่มีชายวัยกลางคนไว้หนวดไว้เคราหัวฟูนั่งอยู่
“นี่พี่โต” ท็อปแนะนำโต ผู้กำกับหนังและโฆษณาชื่อดัง
“สวัสดีครับ” กรยกมือไหว้
“เด็กใหม่ที่บริษัทหรือท็อป หน้าตาหุ่นใช้ได้นี่หว่า สนใจมาเทสหน้ากล้องกับพี่ไหม” โตเอ๋ยปากชวน
“เอาอย่างงี้เลยหรือพี่ บริษัทผมยิ่งหาพนักงานฝีมือดีและทนยาก ๆ อยู่ ...เอาผมไปแทนไหม ” บอลรีบเสนอแทน
“อย่างแกอยู่ทำซาวน์ต่อไปนะดีแล้ว”
หลังจากเริ่มคุยงานกันไปสักพัก กรก็เหลือบไปเห็นเธอที่พึ่งเดินมาที่โซฟา ซึ่งเรียกรอยยิ้มของเขาออกมาแบบที่เขาไม่รู้ตัว เขาได้แต่รอให้คุยงานเสร็จ และหวังว่าเธอคงยังไม่ไปไหน
“โอเค ตามนั้นนะท็อป พี่ฝากงานนี้ด้วย ” พี่โตฝากฝังงาน
“ครับพี่ ขอบคุณพี่ที่ไว้ใจบริษัทผม”
“งั้นพี่ไปก่อนนะ ไม่ไหวแล้วเมื่อยเหลือเกิน” พี่โตรีบตัดบท
ท็อป บอล และกร ก็ไหว้ลาพี่โต
“ไป กลับกันได้แล้ว” ท็อปชวนอีกสองคนกลับ
“เออ..วันนี้พี่ไม่” กรกล่าวทักอย่างกระอักกระอ่วน
“ฮ่าฮ่าฮ่า เอาแล้วไงน้องเรา...จะอยู่ต่อหรือไง” บอลแซว
กรพยักหน้า
“แล้วมีเงินไหม” ท็อปถาม
กรมองดูเงินในกระเป๋าที่มีติดตัวอยู่ไม่ถึงสามพัน เขาเริ่มส่ายตามองหาตู้ ATM
“พี่กับบอล นัดเพื่อนไว้ ถ้ายังไงเดี๋ยวพี่รูดการ์ดไว้ให้ก่อนแล้วค่อยมาคืนพี่ แต่เที่ยวนาน ๆ ครั้งก็พอ เดี๋ยวเงินมันจะไม่พอใช้”
“งั้นแกก็ขึ้นเงินเดือนให้กรมันสิ มันจะได้เที่ยวได้บ่อย ๆ... แล้ววันนี้คนไหนล่ะ”
กรส่งสายตาไปที่เธอ ...
“คนเดิม!? จะติดใจอะไรนักหนา แล้วอย่าลืมถามชื่อละ ฮ่าฮ่าฮ่า”
ท็อปเดินไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย แล้วหันมาพูดกับกร
“กลับบ้านดี ๆ ละ ”
“ไปละน้องรัก ขอให้พี่ความสุข” บอลแซวอีกครั้ง
ขณะที่เธอนั่งรอแขกเรียก เธอได้เจอกับเขาอีกครั้ง เธอดีใจมากเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีก แต่เธอก็ไม่ได้หวังว่าเขาจะเรียกเธอ เพราะคงไม่มีใครมาซ้ำคนเดิม ๆ แต่เธอต้องแปลกใจที่เขาเรียกเธอ
ตอนนี้ในห้องมีแค่กรกับเธออีกครั้ง บรรยากาศคราวนี้ดูแตกต่างไปจากครั้งแรก
“เจอกันอีกแล้วนะคะ” เธอยิ้มทักทาย
“จำผมได้ด้วยหรือ” กรทักตอบ
เธอพยักหน้า
“ไม่คิดจะขึ้นกับคนอื่นบ้างหรือ”
“ไม่ละ แต่คุณชื่ออะไร” เขาไม่ลืมที่จะถามชื่อเธอเป็นอย่างแรก
“สิตางศุ์ เรียกแพรก็ได้ค่ะ” เธอบอกชื่อเธอ
“สิตางศุ์ แปลว่าอะไร”
“พระจันทร์ค่ะ”
กรยิ้มขำ ๆ ถึงชื่อของเธอ
“ขำอะไรอะ”
“ผมทิวากร แปลว่า พระอาทิตย์ เรียกกรก็ได้”
หลังจากกรชวนคุยสักพัก กรก็รู้ว่าแพรเป็นคนเหนือ เธอพึ่งอายุ 20 เป็นน้องเขา 2 ปี
กรถอดเสื้อยืดออก และดึงแพรให้มานั่งที่ตักพร้อมกับกอดเธอ
“เป็นอะไรไป เงียบเชียว”
“ขอแพรอยู่แบบนี้อีกสักพักนะคะ”
แพรอยากจะอยู่แบบนี้นาน ๆ เธอรู้สึกดีกับการที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของกร
ตอนนี้เขาและเธออยู่ในความเงียบที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของร่างกายที่แนบชิดกัน มือของกรเริ่มซุกซน มือของเขาค่อย ๆ สอดเข้าไปในกระโปรงของแพร ไล่ไปบนต้นขาของเธอ ส่วนท่อนบนเขาค่อยบรรจงจูบต้นคอของเธอ และงับที่หูเธอเบา ๆ จนแพรเริ่มครางออกมา เขาค่อย ๆ ปลดชุดของเธอออกไป และโน้มตัวเธอลงนอน
“ตกลงจะไม่อาบน้ำใช่ไหมเนี่ย” แพรถามด้วยเสียงทะเล้น
“เดี่ยวค่อยมาอาบทีหลังแล้วกันนะ เหม็นตัวพี่หรือ”
แพรส่ายหน้า และยิ้มออกมา
กรจัดการเสื้อผ้าของเขาและแพรออก เขานอนทับตัวเธอสองมือของคนสองคนประสานกัน และทั้งสองก็ได้สัมผัสแรวมเป็นของกันและกันอีกครั้ง สำหรับกรและแพรมันมากกว่า คำว่า SEX และตอนนี้คงเป็นเวลาที่พระอาทิตย์(ทิวากร)กับพระจันทร์(สิตางศุ์)รวมกันเป็นหนึ่งเดียว
หลังเสร็จสิ้น แอบนอนซบที่อกกร แพรเนยหน้ามองเข้าไปในดวงตาของกร ความรู้สึกของแพรที่ได้รับรู้จากสายตาที่เขามองกลับมาอย่างอ่อนโยน ทำให้เธอค่อย ๆ เคลื่อนริมฝีปากใกล้เข้าไปและบรรจงจูบไปที่ริมฝีปากของกร และพระอาทิตย์กับพระจันทร์ก็หลอมรวมกันอีกรอบ
“ไปอาบน้ำได้แล้ว” แพรไล่กรไปอาบน้ำ
“ปะ เราไปอาบด้วยกัน”
กรเปิดฝักบัวและดึงแพรเข้ามาใกล้ หน้าอกของกรแนบชิดกับแผ่นหลังของแพร เขาค่อย ๆ ถูสบู่ไล่ไปบนตัวเธอ แพรค่อย ๆ หันมาหาเขา
“พี่กรอาบดี ๆ สิค่ะ เดี๋ยวก็อาบไม่เสร็จกันพอดี”
“จ๊ะ ๆ”
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ กรเดินไปหยิบกระเป๋าเขาควักแบงค์พันส่งให้เธอ
“อะไรคะ”
“ทิป ถือว่าพี่ให้รวมกับคราวที่แล้วที่ไม่ได้ให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“รับไว้เถอะ” เขายังยื่นเงินให้เธอ
“เอางี้ วันนี้แพรไม่ได้รับแขกแล้ว พี่กรพาแพรไปเลี้ยงข้าวหน่อยนะ แพรหิวมากเลย”
“โอเค ตกลงตามนั้น”
กรมายืนรอเธอข้างหน้า ยังมีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้าไปใช้บริการ แม้เวลาจะดึกมากแล้วก็ตาม
แพรเดินออกมาและเดินมาหาเขา
“ไปกันค่ะ แพรหิวแล้ว”
“ไปแท็กซี่นะ พี่ไม่มีรถ”
“งั้นไปรถแพร”
แพรพากรไปร้านข้าวต้มชื่อดัง ที่นักเที่ยวและคนทำงานกลางคืนมักมากินกัน
“ร้านนี่อร่อย แพรชวนชิมค่ะ”
“งั้นให้แพรเป็นคนสั่งแล้วกัน”
สักพักอาหารก็เริ่มทยอยมา วางบนโต๊ะ
“นี่ค่ะเมนูแนะนำผักบุ้งไฟเขียว รับรองผ่านตลอด” เธอตักผักบุ้งลงบนถ้วยข้าวต้มของเขา
“อร่อย“
“เห็นไหมละ แพรบอกแล้ว แพรชวนชิม”
ระวังนั้นอาหารก็เริ่มเต็มโต๊ะ แพรนั่งมองกรทานอย่างอร่อย เธอรู้สึกดีที่ได้มานั่งกินข้าวกับเขา แต่เธอก็รู้สึกเสียใจที่เธอและเขาไม่น่ารู้จักกันในสถานที่แบบนั้นเลย
“มัวแต่มองหน้าพี่ ช่วยพี่ทานสิ”
“ค่ะ ๆ”
“แพรพี่ถามอะไรสักหน่อยได้”
“ได้สิ”
“แพรมาทำงานนี้นานยัง”
“ก็สักพักแล้วค่ะ”
“แล้วทำไมถึงมาทำงานนี้”
“ข้อนี้แพรขอไม่ตอบนะ”
เวลาเริ่มล่วงเลย อาหารบนโต๊ะก็เริ่มทยอยหมดไป เธอและเขาก็อิ่มกันเต็มที่
“พี่กรอยู่แถวไหนคะ”
“พี่อยู่แถวลาดพร้าว”
“งั้นเดี๋ยวแพรไปส่งทางผ่านแพรพอดี”
“ผ่านจริงนะ ไม่ใช่เราต้องขับรถอ้อมไปส่งพี่”
เธออยากจะอยู่เขาให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ เพราะนี่อาจจะเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายจริง ๆ
แพรขับรถมาถึงหน้าคอนโดของกร
“พี่ขอเบอร์แพรได้ไหม”
แพรรู้สึกแปลกใจและดีใจที่เขาขอเบอร์เธอ
กรหยิบโทรศัพท์กดเบอร์ที่เธอบอกและโทรเข้าเครื่องเธอ
“ถึงห้องแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะ”
เมื่อถึงห้องแพรรีบโทรหากรทันที
“สวัสดีครับ แพร” เสียงของอีกฝ่ายดังทักมา
“แพรถึงห้องแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง”
“โอเคครับ งั้นแพรก็พักผ่อนเถอะ ฝันดีนะครับ”
“พี่กร...”
“ว่าไง”
“เออ..ฝันดีค่ะ”
แพรนั่งมองโทรศัพท์ เธอยังไม่อยากจะวางสายจากเขา แพรนั่งนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาในวันนี้ เธอไม่เคยออกไปข้างนอกกับแขกคนไหน แต่วันนี้เธอถึงกับเป็นคนออกปากชวน เธอช่างมีความสุขดั่งอยู่ในฝันและถ้านี้เป็นความฝันก็เป็นฝันที่เธอไม่อยากตื่น
********จบตอนที่ 2********
เพียงสองเรา ตอนที่ 2 อีกครั้ง
หลังเลิกงาน กรมายืนอยู่บนด่านฟ้าบริษัท เวลาที่เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เขามักจะมายืนมองวิวที่ด่านฟ้าเสมอ ๆ
ตลอดเดือนที่ผ่านมาเขาเฝ้าคิดถึงเธอ คิดถึงคืน ๆ นั้น เขาอยากเจอเธออีกครั้ง ทำความรู้จักเธอ และที่สำคัญเขาอยากรู้ว่าเธอชื่ออะไร
หลังจากกรเดินลงมาจากด่านฟ้าก็เจอท็อปที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา
“เออกร เดี๋ยววันนี้ไปคุยงานเป็นเพื่อนพี่หน่อย”
“ที่ไหนครับพี่”
ท็อป เอ่ยชื่อสถานที่เที่ยวที่กรได้เจอกับเธอ
กรยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาหวังจะได้เจอเธออีกครั้ง
รถของท็อป เลี้ยวเขาไปที่จอดรถ สามหนุ่มเดินไปยังโต๊ะที่มีชายวัยกลางคนไว้หนวดไว้เคราหัวฟูนั่งอยู่
“นี่พี่โต” ท็อปแนะนำโต ผู้กำกับหนังและโฆษณาชื่อดัง
“สวัสดีครับ” กรยกมือไหว้
“เด็กใหม่ที่บริษัทหรือท็อป หน้าตาหุ่นใช้ได้นี่หว่า สนใจมาเทสหน้ากล้องกับพี่ไหม” โตเอ๋ยปากชวน
“เอาอย่างงี้เลยหรือพี่ บริษัทผมยิ่งหาพนักงานฝีมือดีและทนยาก ๆ อยู่ ...เอาผมไปแทนไหม ” บอลรีบเสนอแทน
“อย่างแกอยู่ทำซาวน์ต่อไปนะดีแล้ว”
หลังจากเริ่มคุยงานกันไปสักพัก กรก็เหลือบไปเห็นเธอที่พึ่งเดินมาที่โซฟา ซึ่งเรียกรอยยิ้มของเขาออกมาแบบที่เขาไม่รู้ตัว เขาได้แต่รอให้คุยงานเสร็จ และหวังว่าเธอคงยังไม่ไปไหน
“โอเค ตามนั้นนะท็อป พี่ฝากงานนี้ด้วย ” พี่โตฝากฝังงาน
“ครับพี่ ขอบคุณพี่ที่ไว้ใจบริษัทผม”
“งั้นพี่ไปก่อนนะ ไม่ไหวแล้วเมื่อยเหลือเกิน” พี่โตรีบตัดบท
ท็อป บอล และกร ก็ไหว้ลาพี่โต
“ไป กลับกันได้แล้ว” ท็อปชวนอีกสองคนกลับ
“เออ..วันนี้พี่ไม่” กรกล่าวทักอย่างกระอักกระอ่วน
“ฮ่าฮ่าฮ่า เอาแล้วไงน้องเรา...จะอยู่ต่อหรือไง” บอลแซว
กรพยักหน้า
“แล้วมีเงินไหม” ท็อปถาม
กรมองดูเงินในกระเป๋าที่มีติดตัวอยู่ไม่ถึงสามพัน เขาเริ่มส่ายตามองหาตู้ ATM
“พี่กับบอล นัดเพื่อนไว้ ถ้ายังไงเดี๋ยวพี่รูดการ์ดไว้ให้ก่อนแล้วค่อยมาคืนพี่ แต่เที่ยวนาน ๆ ครั้งก็พอ เดี๋ยวเงินมันจะไม่พอใช้”
“งั้นแกก็ขึ้นเงินเดือนให้กรมันสิ มันจะได้เที่ยวได้บ่อย ๆ... แล้ววันนี้คนไหนล่ะ”
กรส่งสายตาไปที่เธอ ...
“คนเดิม!? จะติดใจอะไรนักหนา แล้วอย่าลืมถามชื่อละ ฮ่าฮ่าฮ่า”
ท็อปเดินไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย แล้วหันมาพูดกับกร
“กลับบ้านดี ๆ ละ ”
“ไปละน้องรัก ขอให้พี่ความสุข” บอลแซวอีกครั้ง
ขณะที่เธอนั่งรอแขกเรียก เธอได้เจอกับเขาอีกครั้ง เธอดีใจมากเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีก แต่เธอก็ไม่ได้หวังว่าเขาจะเรียกเธอ เพราะคงไม่มีใครมาซ้ำคนเดิม ๆ แต่เธอต้องแปลกใจที่เขาเรียกเธอ
ตอนนี้ในห้องมีแค่กรกับเธออีกครั้ง บรรยากาศคราวนี้ดูแตกต่างไปจากครั้งแรก
“เจอกันอีกแล้วนะคะ” เธอยิ้มทักทาย
“จำผมได้ด้วยหรือ” กรทักตอบ
เธอพยักหน้า
“ไม่คิดจะขึ้นกับคนอื่นบ้างหรือ”
“ไม่ละ แต่คุณชื่ออะไร” เขาไม่ลืมที่จะถามชื่อเธอเป็นอย่างแรก
“สิตางศุ์ เรียกแพรก็ได้ค่ะ” เธอบอกชื่อเธอ
“สิตางศุ์ แปลว่าอะไร”
“พระจันทร์ค่ะ”
กรยิ้มขำ ๆ ถึงชื่อของเธอ
“ขำอะไรอะ”
“ผมทิวากร แปลว่า พระอาทิตย์ เรียกกรก็ได้”
หลังจากกรชวนคุยสักพัก กรก็รู้ว่าแพรเป็นคนเหนือ เธอพึ่งอายุ 20 เป็นน้องเขา 2 ปี
กรถอดเสื้อยืดออก และดึงแพรให้มานั่งที่ตักพร้อมกับกอดเธอ
“เป็นอะไรไป เงียบเชียว”
“ขอแพรอยู่แบบนี้อีกสักพักนะคะ”
แพรอยากจะอยู่แบบนี้นาน ๆ เธอรู้สึกดีกับการที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของกร
ตอนนี้เขาและเธออยู่ในความเงียบที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของร่างกายที่แนบชิดกัน มือของกรเริ่มซุกซน มือของเขาค่อย ๆ สอดเข้าไปในกระโปรงของแพร ไล่ไปบนต้นขาของเธอ ส่วนท่อนบนเขาค่อยบรรจงจูบต้นคอของเธอ และงับที่หูเธอเบา ๆ จนแพรเริ่มครางออกมา เขาค่อย ๆ ปลดชุดของเธอออกไป และโน้มตัวเธอลงนอน
“ตกลงจะไม่อาบน้ำใช่ไหมเนี่ย” แพรถามด้วยเสียงทะเล้น
“เดี่ยวค่อยมาอาบทีหลังแล้วกันนะ เหม็นตัวพี่หรือ”
แพรส่ายหน้า และยิ้มออกมา
กรจัดการเสื้อผ้าของเขาและแพรออก เขานอนทับตัวเธอสองมือของคนสองคนประสานกัน และทั้งสองก็ได้สัมผัสแรวมเป็นของกันและกันอีกครั้ง สำหรับกรและแพรมันมากกว่า คำว่า SEX และตอนนี้คงเป็นเวลาที่พระอาทิตย์(ทิวากร)กับพระจันทร์(สิตางศุ์)รวมกันเป็นหนึ่งเดียว
หลังเสร็จสิ้น แอบนอนซบที่อกกร แพรเนยหน้ามองเข้าไปในดวงตาของกร ความรู้สึกของแพรที่ได้รับรู้จากสายตาที่เขามองกลับมาอย่างอ่อนโยน ทำให้เธอค่อย ๆ เคลื่อนริมฝีปากใกล้เข้าไปและบรรจงจูบไปที่ริมฝีปากของกร และพระอาทิตย์กับพระจันทร์ก็หลอมรวมกันอีกรอบ
“ไปอาบน้ำได้แล้ว” แพรไล่กรไปอาบน้ำ
“ปะ เราไปอาบด้วยกัน”
กรเปิดฝักบัวและดึงแพรเข้ามาใกล้ หน้าอกของกรแนบชิดกับแผ่นหลังของแพร เขาค่อย ๆ ถูสบู่ไล่ไปบนตัวเธอ แพรค่อย ๆ หันมาหาเขา
“พี่กรอาบดี ๆ สิค่ะ เดี๋ยวก็อาบไม่เสร็จกันพอดี”
“จ๊ะ ๆ”
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ กรเดินไปหยิบกระเป๋าเขาควักแบงค์พันส่งให้เธอ
“อะไรคะ”
“ทิป ถือว่าพี่ให้รวมกับคราวที่แล้วที่ไม่ได้ให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“รับไว้เถอะ” เขายังยื่นเงินให้เธอ
“เอางี้ วันนี้แพรไม่ได้รับแขกแล้ว พี่กรพาแพรไปเลี้ยงข้าวหน่อยนะ แพรหิวมากเลย”
“โอเค ตกลงตามนั้น”
กรมายืนรอเธอข้างหน้า ยังมีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้าไปใช้บริการ แม้เวลาจะดึกมากแล้วก็ตาม
แพรเดินออกมาและเดินมาหาเขา
“ไปกันค่ะ แพรหิวแล้ว”
“ไปแท็กซี่นะ พี่ไม่มีรถ”
“งั้นไปรถแพร”
แพรพากรไปร้านข้าวต้มชื่อดัง ที่นักเที่ยวและคนทำงานกลางคืนมักมากินกัน
“ร้านนี่อร่อย แพรชวนชิมค่ะ”
“งั้นให้แพรเป็นคนสั่งแล้วกัน”
สักพักอาหารก็เริ่มทยอยมา วางบนโต๊ะ
“นี่ค่ะเมนูแนะนำผักบุ้งไฟเขียว รับรองผ่านตลอด” เธอตักผักบุ้งลงบนถ้วยข้าวต้มของเขา
“อร่อย“
“เห็นไหมละ แพรบอกแล้ว แพรชวนชิม”
ระวังนั้นอาหารก็เริ่มเต็มโต๊ะ แพรนั่งมองกรทานอย่างอร่อย เธอรู้สึกดีที่ได้มานั่งกินข้าวกับเขา แต่เธอก็รู้สึกเสียใจที่เธอและเขาไม่น่ารู้จักกันในสถานที่แบบนั้นเลย
“มัวแต่มองหน้าพี่ ช่วยพี่ทานสิ”
“ค่ะ ๆ”
“แพรพี่ถามอะไรสักหน่อยได้”
“ได้สิ”
“แพรมาทำงานนี้นานยัง”
“ก็สักพักแล้วค่ะ”
“แล้วทำไมถึงมาทำงานนี้”
“ข้อนี้แพรขอไม่ตอบนะ”
เวลาเริ่มล่วงเลย อาหารบนโต๊ะก็เริ่มทยอยหมดไป เธอและเขาก็อิ่มกันเต็มที่
“พี่กรอยู่แถวไหนคะ”
“พี่อยู่แถวลาดพร้าว”
“งั้นเดี๋ยวแพรไปส่งทางผ่านแพรพอดี”
“ผ่านจริงนะ ไม่ใช่เราต้องขับรถอ้อมไปส่งพี่”
เธออยากจะอยู่เขาให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ เพราะนี่อาจจะเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายจริง ๆ
แพรขับรถมาถึงหน้าคอนโดของกร
“พี่ขอเบอร์แพรได้ไหม”
แพรรู้สึกแปลกใจและดีใจที่เขาขอเบอร์เธอ
กรหยิบโทรศัพท์กดเบอร์ที่เธอบอกและโทรเข้าเครื่องเธอ
“ถึงห้องแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะ”
เมื่อถึงห้องแพรรีบโทรหากรทันที
“สวัสดีครับ แพร” เสียงของอีกฝ่ายดังทักมา
“แพรถึงห้องแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง”
“โอเคครับ งั้นแพรก็พักผ่อนเถอะ ฝันดีนะครับ”
“พี่กร...”
“ว่าไง”
“เออ..ฝันดีค่ะ”
แพรนั่งมองโทรศัพท์ เธอยังไม่อยากจะวางสายจากเขา แพรนั่งนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาในวันนี้ เธอไม่เคยออกไปข้างนอกกับแขกคนไหน แต่วันนี้เธอถึงกับเป็นคนออกปากชวน เธอช่างมีความสุขดั่งอยู่ในฝันและถ้านี้เป็นความฝันก็เป็นฝันที่เธอไม่อยากตื่น