ตอนอื่น ๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 1 http://ppantip.com/topic/33957462
ตอนที่ 2 http://ppantip.com/topic/33962097
ตอนที่ 3 http://ppantip.com/topic/33975284
ตอนที่ 4 http://ppantip.com/topic/33984105
ตอนที่ 5 http://ppantip.com/topic/33988188
ตอนที่ 6 http://ppantip.com/topic/33991874
ตอนที่ 7 http://ppantip.com/topic/33995888
เพียงสองเรา
ตอนที่ 8 ข่าว
เสียงโทรศัพท์ของจอยดังขึ้น จอยอยากจะตัดสายเพราะตอนนี้เธอกำลังยุ่งกับงานแบบสุด ๆ แต่พอชื่อที่โชว์เป็นกร เธอก็ต้องรับอย่างช่วยไม่ได้
“ว่าไงแก” จอยทักกร
“รับช้าจริง ๆ วานอะไรอย่างสิ”
“จะวานคนอื่นพูดดี ๆ หน่อยไม่เป็นหรือไง แล้วจะวานอะไรรีบ ๆ พูดมาคนยิ่งยุ่ง ๆ”
“คุณจอยครับ พอดีว่าเสาร์นี้งานแต่งไอ้คุณโจ้ กระผมอยากจะวานคุณจอยช่วยหาชุดให้แพรหน่อย และก็วานรับแพรไปงานด้วยนะครับ”
“แล้วแกไม่ไปงานหรือไงถึงให้ฉันรับแพรไปด้วย”
“ไปแต่แกก็รู้ฉันไปกับแพรได้ที่ไหน แล้วก็ไม่อยากให้แพรไปคนเดียวเลยให้แกช่วยดูแลแพรหน่อย”
“ลืมไป ได้จ๊ะพ่อซุปเปอร์สตาร์”
“ขอบคุณครับคุณจอย”
ในงานแต่งโจ้ที่จัดอย่างยิ่งใหญ่มีผู้หลักผู้ใหญ่มากมายหลากหลายวงการมาร่วมในงาน กรเดินเข้างานไปพร้อมกับน้ำและเสี่ยธนาที่มาพร้อมกับภรรยา กรและน้ำเข้าไปถ่ายรูปพร้อมกับคู่บ่าวสาว เมื่อถ่ายเสร็จโจ้ก็ลากกรออกมาคุยเงียบ ๆ
“กรแล้วแพรละ” โจ้ถามงง ๆ เพราะเห็นคู่ควงไม่ใช่แพร
“ฝากมากับจอย”
“แล้วผู้หญิงนั้นใครหน้าคุ้น ๆ”
“น้ำผู้จัดการส่วนตัว แล้วก็ลูกสาวเสี่ยธนาเพื่อนพ่อแกไง”
“อ๋อ...น่าสงสารแกจริง ๆ มีชื่อเสียงแต่ก็ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เรื่องแฟน”
กรได้แต่คิดในใจว่าชื่อเสียงที่เขาได้มา มันคุ้มกับความรักที่เขาต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบนี้ไหม และเขาต้องหลบซ่อนไปอีกนานแค่ไหน
“เอ้า...นั้นจอยมาแล้ว”
กรมองไปที่จอยและเขาก็พบสาวน้อยน่ารักของเขาชุดราตรียาวสีชมพูอ่อนกับการแต่งหน้าของมืออาชีพที่เขาได้จ้างมา ทำให้เธอสวยเด่นอีกคนนึงของงาน กรเดินเข้าไปหาคนทั้งคู่
“จอยขอบใจแกมากนะที่ช่วยเป็นธุระให้”
“ไม่เป็นไรฉันก็ได้อนิสงฆ์จากช่างแต่งหน้าที่แกส่งมาด้วย โฮะ ๆ ๆ ๆ”
“จอย แพร มาถ่ายรูปกัน” โจ้ตะโกนเรียกให้ทั้งสองมาถ่ายรูปกัน จอยก็ลากกรเข้ามาร่วมในเฟรมด้วย
หลังจากถ่ายรูปจอยก็ปลีกตัวออกมา เพื่อให้แพรกับกรได้ถ่ายรูปกับคู่บ่าวสาวแบบไม่เป็นที่พิรุธ
“พี่ครับเดี๋ยวช่วยถ่ายรูปคู่กรกับน้องคนนี้ให้หน่อยนะครับพอดีน้องเขาเป็นแฟนคลับ” โจ้บอกตากล้องเพื่อจะให้กรและแพรได้ถ่ายรูปคู่กัน
“เหมาะสมกันดีนะ” จอยเปรย ๆ กับโจ้
“ใช่แต่ก็ไม่รู้ความรักครั้งนี้มันจะจบลงแบบไหนนี่สิ” โจ้มองด้วยสายตาเศร้า ๆ และเป็นห่วง
หลังจากผ่านพิธีการต่าง ๆ ก็ถึงเวลาโยนดอกไม้
“ขอเชิญสาว ๆ ด้านหน้าเลยครับ” พิธีกรเชิญชวนสาว ๆ ให้ออกมารับดอกไม้
“ไปสิแพร เพื่อจะได้ดอกไม้จะได้แต่งเป็นคู่ต่อไป”
“พี่จอย!” แพรตอบด้วยอาการเขิน
สุดท้ายทั้งจอย และแพรก็ถูกลากมาหน้าเวที
“หนึ่ง สอง สาม”
ดอกไม้ลอยตกลงมาที่มีแพร
“เดี๋ยวขอสัมภาษณ์หญิงสาวผู้โชคดีซะหน่อย” พิธีกรเข้ามาสัมภาษณ์
“ชื่ออะไรครับ”
“แพรค่ะ”
“น้องแพรยังโสดหรือเปล่าครับ”
แพรรู้สึกกระอักกระอ่วนเธอไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไงจนเธอหันไปเห็นน้ำที่มองมาทางเธอ เธอก็รู้ในคำตอบที่เธอต้องตอบ
“ยังโสดค่ะ”
“น้องแพรยังโสดนับเป็นข่าวดีสำหรับหนุ่ม ๆ ในงานนี้จริง ๆ”
หลังจากจบพิธีการ กรก็วุ่นอยู่กับการที่มีคนเข้ามาขอถ่ายรูป ในขณะที่แพรต้องเจอสถานการณ์ที่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด เพราะมีหนุ่ม ๆ เขามาขอเบอร์และขอไลน์เธอไม่หยุดแต่เธอก็ได้แต่ปฏิเสธไปจนกระทั่ง
“แพรนี่เพื่อนพี่ชื่อคริส”
น้ำแนะนำคริส หนุ่มลูกครึ่งไทย-นอร์เวย์ หนึ่งในพระเอกของบริษัท
“สวัสดีครับคุณแพร”
“เรียก แพร เฉย ๆ ก็ได้ค่ะ”
“ครับแพร”
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ คุยกันไปก่อนนะ”
น้ำปล่อยให้แพรคุยกับคริส คริสได้ขอเบอร์และ line เธอ แพรยากที่จะปฏิเสธสาเหตุนึงเพราะคริสเป็นเพื่อนกับน้ำ หลังจากวันนั้นเขาก็มักโทรและ line มาหาเธอเสมอ
หลังจากกลับงานแต่งเสียงโทรศัพท์แพรก็ดัง
“สวัสดีครับสาวโสด”
“พี่กร!”
“โสดแล้วก็ไม่บอกพี่จะได้จีบ”
“พี่กรอะจะให้แพรตอบยังไงดีคะ จะให้แพรเดินไปหาพี่แล้วบอกว่าเนี่ยแฟนหนูหรือ”
“พี่ก็อยากให้ทำแบบนั้นเหมือนกัน”
“เสียดายแพรน่าจะทำแบบที่พี่กรพูด”
“แพร”
“ค่ะ”
“ทนอีกหน่อยนะอีก”
“ค่ะพี่กร”
ทั้งสองได้แต่เวลารอวันนั้น
ณ ห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางกรุง แพรพึ่งเลิกจากงาน MC และกำลังเดินหาข้าวเย็นทาน
“แพร ๆ” เสียงเรียกไล่หลังเธอ
แพรพยายามหาที่มาของเสียง
“พี่เอง” คริสใส่ผ้าปิดปากและสวมหมวก
“พี่คริส พี่คริสมาทำอะไรค่ะ”
“มาเดินเที่ยวเล่นนะ”
“ไม่สบายยังจะมาเดินเที่ยวอีก”
“พี่สบายดีแค่ปลอมตัวนิดหน่อย”
“อ๋อ...ดาราเขาต้องปลอมตัวแบบนี้ทุกคนไหมคะเนี่ย”
“ไม่หรอกแต่วันนี้พี่อยากได้ความเป็นส่วนตัวนิดนึง...กินข้าวยังเรา”
“ยังเลยค่ะกำลังจะไปหาอะไรทานพอดี”
“งั้นไปกินกลับพี่นะ”
คริสพาเธอไปร้านอาหารอิตาลีที่เป็นร้านประจำของเขา
“แพรอยากกินอะไรสั่งเลยพี่เลี้ยงเอง”
“งั้นแพรไม่เกรงใจแล้วนะ”
อาหารที่สั่งก็เสิร์ฟมาถึงโต๊ะ
“พี่คริสถอดผ้าปิดปากออกได้แล้วค่ะปิดไว้แบบนั้นแล้วจะทานยังไง”
คริสถอดผ้าปิดปากและหมวกออก
“แล้ววันนี้แพรมาทำอะไรเนี่ย”
“แพรมาทำงาน แพรเป็น MC อยู่บูธตรงโน้น”
“สงสัยพี่ต้องแอบมาดูแพรเป็น MC บ้างแล้ว”
“จะมาแอบดูแพรทำไม”
“พี่ก็อยากดูว่าแพรเก่งแค่ไหนก็แค่นั้นเอง”
หลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย
“แพรกลับยังไงพี่ไปส่งไหม”
“แพรขับรถมาค่ะ”
“เสียดายจัง”
“เสียดายอะไรค่ะ”
“ไม่มีอะไรจ๊ะ”
กรนั่งมองหนังสือพิมพ์บันเทิงที่หน้าหนึ่งเป็นรูปดาราหนุ่มคริสทานข้าวกับสาวนิรนามซึ่งกรก็จำได้ทันทีว่าสาวนิรนามนั้นคือแพร เขาหยิบโทรศัพท์โทรหาแพรทันที
“แพรในหนังสือพิมพ์นี่มันอะไร”
“หนังสือพิมพ์อะไรคะ”
“ในหนังสือพิมพ์มันมีรูปแพรไปทานข้าวกับคริส แล้วเราไปรู้จักคริสได้ยังไง แล้วทำไมไปกินข้าวด้วยกัน” กรถามอย่างมีอารมณ์
“ใจเย็น ๆ สิค่ะ พี่กร”
“พี่ไม่เย็นทำไมแพรทำแบบนี้”
“แพรทำอะไร แพรแค่บังเอิญไปเจอพี่คริส แล้วพี่คริสชวนไปทานข้าว”
“แล้วไปรู้จักกันได้ยังไง”
“พี่น้ำแนะนำให้รู้จักค่ะ”
“มีแค่นั้นจริง ๆ นะ”
“พี่กรไม่เชื่อใจแพรหรือไง”
“พี่เชื่อใจแพรแต่พี่ไม่เชื่อใจคนอื่น”
“ก็แล้วแต่พี่กรแล้วกัน” แพรตอบแบบงอน ๆ แล้วก็ตัดสายไป
วันนี้คริสมาออกงานอีเวนท์งานนึง หลังจากจบงานอีเวนท์กองทัพนักข่าวก็เขามารุมคำถามใส่เขา
“จากข่าวที่ออกมาสาวคนนั้นเป็นใครครับ” นักข่าวเริ่มคำถาม
“เป็นน้องที่รู้จักครับบังเอิญไปเจอกันนะครับ”
“เป็นแค่น้องจริง ๆ หรือครับ”
“ครับตอนนี้เป็นแค่น้อง”
“งั้นอนาคตก็มีสิทธิพัฒนาสถานะสิคะ”
“แค่น้องครับ” คริสตอบพร้อมด้วยรอยยิ้ม
ในขณะที่ชายอีกคนกำลังนั่งดูสัมภาษณ์ก็ได้ปิดทีวี เขาอยากจะขว้างรีโมททิ้ง (เสียดายรีโมท) โดยมีสาวอีกคนนั่งอยู่ข้าง ๆ
“น้ำผมต้องคุยกับคริส”
“ใจเย็น ๆ สิกร คริสคงไม่ได้คิดอะไรกับแพรหรอก แล้วเรื่องที่กรเป็นแฟนกับแพรให้คนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดี”
“แต่...”
“ไม่ต้องแต่ เชื่อน้ำนะ”
เพียงสองเรา ตอนที่ 8 ข่าว
เสียงโทรศัพท์ของจอยดังขึ้น จอยอยากจะตัดสายเพราะตอนนี้เธอกำลังยุ่งกับงานแบบสุด ๆ แต่พอชื่อที่โชว์เป็นกร เธอก็ต้องรับอย่างช่วยไม่ได้
“ว่าไงแก” จอยทักกร
“รับช้าจริง ๆ วานอะไรอย่างสิ”
“จะวานคนอื่นพูดดี ๆ หน่อยไม่เป็นหรือไง แล้วจะวานอะไรรีบ ๆ พูดมาคนยิ่งยุ่ง ๆ”
“คุณจอยครับ พอดีว่าเสาร์นี้งานแต่งไอ้คุณโจ้ กระผมอยากจะวานคุณจอยช่วยหาชุดให้แพรหน่อย และก็วานรับแพรไปงานด้วยนะครับ”
“แล้วแกไม่ไปงานหรือไงถึงให้ฉันรับแพรไปด้วย”
“ไปแต่แกก็รู้ฉันไปกับแพรได้ที่ไหน แล้วก็ไม่อยากให้แพรไปคนเดียวเลยให้แกช่วยดูแลแพรหน่อย”
“ลืมไป ได้จ๊ะพ่อซุปเปอร์สตาร์”
“ขอบคุณครับคุณจอย”
ในงานแต่งโจ้ที่จัดอย่างยิ่งใหญ่มีผู้หลักผู้ใหญ่มากมายหลากหลายวงการมาร่วมในงาน กรเดินเข้างานไปพร้อมกับน้ำและเสี่ยธนาที่มาพร้อมกับภรรยา กรและน้ำเข้าไปถ่ายรูปพร้อมกับคู่บ่าวสาว เมื่อถ่ายเสร็จโจ้ก็ลากกรออกมาคุยเงียบ ๆ
“กรแล้วแพรละ” โจ้ถามงง ๆ เพราะเห็นคู่ควงไม่ใช่แพร
“ฝากมากับจอย”
“แล้วผู้หญิงนั้นใครหน้าคุ้น ๆ”
“น้ำผู้จัดการส่วนตัว แล้วก็ลูกสาวเสี่ยธนาเพื่อนพ่อแกไง”
“อ๋อ...น่าสงสารแกจริง ๆ มีชื่อเสียงแต่ก็ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เรื่องแฟน”
กรได้แต่คิดในใจว่าชื่อเสียงที่เขาได้มา มันคุ้มกับความรักที่เขาต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบนี้ไหม และเขาต้องหลบซ่อนไปอีกนานแค่ไหน
“เอ้า...นั้นจอยมาแล้ว”
กรมองไปที่จอยและเขาก็พบสาวน้อยน่ารักของเขาชุดราตรียาวสีชมพูอ่อนกับการแต่งหน้าของมืออาชีพที่เขาได้จ้างมา ทำให้เธอสวยเด่นอีกคนนึงของงาน กรเดินเข้าไปหาคนทั้งคู่
“จอยขอบใจแกมากนะที่ช่วยเป็นธุระให้”
“ไม่เป็นไรฉันก็ได้อนิสงฆ์จากช่างแต่งหน้าที่แกส่งมาด้วย โฮะ ๆ ๆ ๆ”
“จอย แพร มาถ่ายรูปกัน” โจ้ตะโกนเรียกให้ทั้งสองมาถ่ายรูปกัน จอยก็ลากกรเข้ามาร่วมในเฟรมด้วย
หลังจากถ่ายรูปจอยก็ปลีกตัวออกมา เพื่อให้แพรกับกรได้ถ่ายรูปกับคู่บ่าวสาวแบบไม่เป็นที่พิรุธ
“พี่ครับเดี๋ยวช่วยถ่ายรูปคู่กรกับน้องคนนี้ให้หน่อยนะครับพอดีน้องเขาเป็นแฟนคลับ” โจ้บอกตากล้องเพื่อจะให้กรและแพรได้ถ่ายรูปคู่กัน
“เหมาะสมกันดีนะ” จอยเปรย ๆ กับโจ้
“ใช่แต่ก็ไม่รู้ความรักครั้งนี้มันจะจบลงแบบไหนนี่สิ” โจ้มองด้วยสายตาเศร้า ๆ และเป็นห่วง
หลังจากผ่านพิธีการต่าง ๆ ก็ถึงเวลาโยนดอกไม้
“ขอเชิญสาว ๆ ด้านหน้าเลยครับ” พิธีกรเชิญชวนสาว ๆ ให้ออกมารับดอกไม้
“ไปสิแพร เพื่อจะได้ดอกไม้จะได้แต่งเป็นคู่ต่อไป”
“พี่จอย!” แพรตอบด้วยอาการเขิน
สุดท้ายทั้งจอย และแพรก็ถูกลากมาหน้าเวที
“หนึ่ง สอง สาม”
ดอกไม้ลอยตกลงมาที่มีแพร
“เดี๋ยวขอสัมภาษณ์หญิงสาวผู้โชคดีซะหน่อย” พิธีกรเข้ามาสัมภาษณ์
“ชื่ออะไรครับ”
“แพรค่ะ”
“น้องแพรยังโสดหรือเปล่าครับ”
แพรรู้สึกกระอักกระอ่วนเธอไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไงจนเธอหันไปเห็นน้ำที่มองมาทางเธอ เธอก็รู้ในคำตอบที่เธอต้องตอบ
“ยังโสดค่ะ”
“น้องแพรยังโสดนับเป็นข่าวดีสำหรับหนุ่ม ๆ ในงานนี้จริง ๆ”
หลังจากจบพิธีการ กรก็วุ่นอยู่กับการที่มีคนเข้ามาขอถ่ายรูป ในขณะที่แพรต้องเจอสถานการณ์ที่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด เพราะมีหนุ่ม ๆ เขามาขอเบอร์และขอไลน์เธอไม่หยุดแต่เธอก็ได้แต่ปฏิเสธไปจนกระทั่ง
“แพรนี่เพื่อนพี่ชื่อคริส”
น้ำแนะนำคริส หนุ่มลูกครึ่งไทย-นอร์เวย์ หนึ่งในพระเอกของบริษัท
“สวัสดีครับคุณแพร”
“เรียก แพร เฉย ๆ ก็ได้ค่ะ”
“ครับแพร”
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ คุยกันไปก่อนนะ”
น้ำปล่อยให้แพรคุยกับคริส คริสได้ขอเบอร์และ line เธอ แพรยากที่จะปฏิเสธสาเหตุนึงเพราะคริสเป็นเพื่อนกับน้ำ หลังจากวันนั้นเขาก็มักโทรและ line มาหาเธอเสมอ
หลังจากกลับงานแต่งเสียงโทรศัพท์แพรก็ดัง
“สวัสดีครับสาวโสด”
“พี่กร!”
“โสดแล้วก็ไม่บอกพี่จะได้จีบ”
“พี่กรอะจะให้แพรตอบยังไงดีคะ จะให้แพรเดินไปหาพี่แล้วบอกว่าเนี่ยแฟนหนูหรือ”
“พี่ก็อยากให้ทำแบบนั้นเหมือนกัน”
“เสียดายแพรน่าจะทำแบบที่พี่กรพูด”
“แพร”
“ค่ะ”
“ทนอีกหน่อยนะอีก”
“ค่ะพี่กร”
ทั้งสองได้แต่เวลารอวันนั้น
ณ ห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางกรุง แพรพึ่งเลิกจากงาน MC และกำลังเดินหาข้าวเย็นทาน
“แพร ๆ” เสียงเรียกไล่หลังเธอ
แพรพยายามหาที่มาของเสียง
“พี่เอง” คริสใส่ผ้าปิดปากและสวมหมวก
“พี่คริส พี่คริสมาทำอะไรค่ะ”
“มาเดินเที่ยวเล่นนะ”
“ไม่สบายยังจะมาเดินเที่ยวอีก”
“พี่สบายดีแค่ปลอมตัวนิดหน่อย”
“อ๋อ...ดาราเขาต้องปลอมตัวแบบนี้ทุกคนไหมคะเนี่ย”
“ไม่หรอกแต่วันนี้พี่อยากได้ความเป็นส่วนตัวนิดนึง...กินข้าวยังเรา”
“ยังเลยค่ะกำลังจะไปหาอะไรทานพอดี”
“งั้นไปกินกลับพี่นะ”
คริสพาเธอไปร้านอาหารอิตาลีที่เป็นร้านประจำของเขา
“แพรอยากกินอะไรสั่งเลยพี่เลี้ยงเอง”
“งั้นแพรไม่เกรงใจแล้วนะ”
อาหารที่สั่งก็เสิร์ฟมาถึงโต๊ะ
“พี่คริสถอดผ้าปิดปากออกได้แล้วค่ะปิดไว้แบบนั้นแล้วจะทานยังไง”
คริสถอดผ้าปิดปากและหมวกออก
“แล้ววันนี้แพรมาทำอะไรเนี่ย”
“แพรมาทำงาน แพรเป็น MC อยู่บูธตรงโน้น”
“สงสัยพี่ต้องแอบมาดูแพรเป็น MC บ้างแล้ว”
“จะมาแอบดูแพรทำไม”
“พี่ก็อยากดูว่าแพรเก่งแค่ไหนก็แค่นั้นเอง”
หลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย
“แพรกลับยังไงพี่ไปส่งไหม”
“แพรขับรถมาค่ะ”
“เสียดายจัง”
“เสียดายอะไรค่ะ”
“ไม่มีอะไรจ๊ะ”
กรนั่งมองหนังสือพิมพ์บันเทิงที่หน้าหนึ่งเป็นรูปดาราหนุ่มคริสทานข้าวกับสาวนิรนามซึ่งกรก็จำได้ทันทีว่าสาวนิรนามนั้นคือแพร เขาหยิบโทรศัพท์โทรหาแพรทันที
“แพรในหนังสือพิมพ์นี่มันอะไร”
“หนังสือพิมพ์อะไรคะ”
“ในหนังสือพิมพ์มันมีรูปแพรไปทานข้าวกับคริส แล้วเราไปรู้จักคริสได้ยังไง แล้วทำไมไปกินข้าวด้วยกัน” กรถามอย่างมีอารมณ์
“ใจเย็น ๆ สิค่ะ พี่กร”
“พี่ไม่เย็นทำไมแพรทำแบบนี้”
“แพรทำอะไร แพรแค่บังเอิญไปเจอพี่คริส แล้วพี่คริสชวนไปทานข้าว”
“แล้วไปรู้จักกันได้ยังไง”
“พี่น้ำแนะนำให้รู้จักค่ะ”
“มีแค่นั้นจริง ๆ นะ”
“พี่กรไม่เชื่อใจแพรหรือไง”
“พี่เชื่อใจแพรแต่พี่ไม่เชื่อใจคนอื่น”
“ก็แล้วแต่พี่กรแล้วกัน” แพรตอบแบบงอน ๆ แล้วก็ตัดสายไป
วันนี้คริสมาออกงานอีเวนท์งานนึง หลังจากจบงานอีเวนท์กองทัพนักข่าวก็เขามารุมคำถามใส่เขา
“จากข่าวที่ออกมาสาวคนนั้นเป็นใครครับ” นักข่าวเริ่มคำถาม
“เป็นน้องที่รู้จักครับบังเอิญไปเจอกันนะครับ”
“เป็นแค่น้องจริง ๆ หรือครับ”
“ครับตอนนี้เป็นแค่น้อง”
“งั้นอนาคตก็มีสิทธิพัฒนาสถานะสิคะ”
“แค่น้องครับ” คริสตอบพร้อมด้วยรอยยิ้ม
ในขณะที่ชายอีกคนกำลังนั่งดูสัมภาษณ์ก็ได้ปิดทีวี เขาอยากจะขว้างรีโมททิ้ง (เสียดายรีโมท) โดยมีสาวอีกคนนั่งอยู่ข้าง ๆ
“น้ำผมต้องคุยกับคริส”
“ใจเย็น ๆ สิกร คริสคงไม่ได้คิดอะไรกับแพรหรอก แล้วเรื่องที่กรเป็นแฟนกับแพรให้คนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดี”
“แต่...”
“ไม่ต้องแต่ เชื่อน้ำนะ”