ขายของน้อย คนไม่ซื้อไม่ใช้จ่าย ตอนนี้ดิ้นสุดแรง ออกจากบ้านแต่หกโมงไปขายของ บ่ายไปหาขายอีกที่ยันสองทุ่ม ก็ยังขายยาก พ่อค้าแม่ค้าบ่นอุบ
วันนี้เราไปลองถามตลาดอีกที่นึงดู ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย เข้าไปถามหาจะเช่าที่ขายของ คนในห้องบอกไปหาคนใส่เสื้อยืดคนนั้นเพิ่งออกไป เราก็ออกไปหา เจอก็เรียก..คุณคะ...แกหันมาคุยโทรศัพท์อยู่โบกมือไล่แบบติดสายไม่คุยๆ เราก็อึ้งนิดนึงแต่ก็รอๆ แล้วแกก็เดินเข้าส่วนสำนักงาน ..จนพักนึง เราก็ลองเดินเข้าไป...เรียกอีกที...คุณคะ....
แกบอกไม่ว่างๆๆไปๆๆไปยืนรอทางนู้นโน่นๆๆๆกำลังยุ่งไปรอไปรอ (โบกมือไปทางตลาด ที่ทางไหนก็ไม่รู้...คือในตลาด..ตรงไหนไม่รู้)
เลยออกมาเลยไม่ถามก็ได้ หดหู่สิ้นดีพูดกะเราอย่างกะตัวอะไร เรายังไม่ทันพูดถามอะไรสักคำเดียว เราแต่งตัวสุภาพเรียบร้อยไม่ใช่คนมอมแมมอะไรเลย ไล่เราอย่างนี้ ท้อแท้ใจจัง วันนี้เหนื่อยมาก มาเจอคนจัดตลาดแบบนี้อีก ไม่มีทางระบาย ขอระบายหน่อยนะ