สวัสดีค่ะ เรียกเราว่า i นะคะ เราจะขอมาเล่าเรื่องราวชีวิตที่ ทุกอย่างเป็นความผิดของเราค่ะไม่สิตั้งแต่เด็กๆเราก็คิดได้แค่ว่า เราเป็นคนผิดเสมอไม่ว่าเรื่องจะเล็กเรื่องจะใหญ่..... ทุกๆคนมักจะมาลงที่เรา555.... เริ่มเลยแล้วกันนะคะ
   เรานั้นไม่ได้เรียนต่อค่ะเราออกจากรร.กลางคัน..เพราะปันหาทางการเงินค่ะ จึงตัดสินใจว่าจะออกมาทำงาน หาเงินพอพร้อมก็จะเรียนต่อแต่....ความจริงไม่ง่ายว่ะคือตอนแรกกูพยายามหนักมากนะเว้ย หาเงินแบบคิดอย่างเดียวคืองานคือเงิน ไม่มีงานไม่มีเงิน คิดตลอดแต่ อะไรมันจะไปได้ดั่งใจขนาดนั้นล่ะ ... 
   ป้ากูมีผัวที่โครตเ-ี้ย แล้วคือ ส. ทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องอะไร....แล้วที่จะทำให้กูเนี้ยคลั่งคือ มันทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัว กูกับยายหาตังได้กี่บาทๆชอบจังนะเอาเงินที่กูหามาน่ะไมฝปใช้หนี้ตัวเองเว้ย แล้วจะให้กูทำไงได้ว่ะ .... และยายกูแรกๆกูก็นึกแหละว่าเออเราเข้าใจกัน แต่มันไม่ใช่ว่ะพออะไรๆไม่ได้ดั่งใจด่ากูแช่งกู อ่ะผิดอีก...เออใช่กูก็เริ่มหมดกำลังใจล่ะ ...ทีนี้ที่ๆกูเคยทำงาน แรกๆกูทำได้หมดแหละ แต่ๆๆความพยามกูหายวับไปตอนไหนรู้ไหม.... ยายกับตากูเอาเงินไปเล่นไฮโลแล้วคือกูห้ามแล้ว! 

  แต่ไม่มีใครฟังกูเลย...จนกูหมดความพยายาม แล้วไหนจะน้องกูอีกคือทำหมดแล้วทุกอย่างแล้วพอเงินเริ่มหมดยายกูก็ลงกูหมดเลยอะไรนิดไหน่อยๆกูผิด ยิ่งตอนนี้นี่คือ กูแทบจะอยากตายชิป...เลย อยากจะ หายไปจากนี้แล้วอยาก ไปเที่ยวกับเพื่อน...แต่กูเริ่มจะกลัวการเข้าสังคมกลัว การเชื่อใจ กลัวการใช้ชีวิต กลัวการเดินไปข้างหน้า กูเหนื่อย... แล้วตอนนี้กูต้องมาอยู่กับป้าที่หลงผัวแล้วผัวอย่าง แล้วตากูหลังบวชเสร็จติดเหล้าหักชิป ... แล้วไปส่งเสริมการดูภูกของไอเว้นนั้นมันพูดอะไร ตากูเสริมหมดจนมันได้ใจ 
..แล้วมันด่าน้องกูทุกๆวันเออกูเข้าใจแหละที่น้องกูมันไม่ฟังอะไรแล้วเอาแต่ใจ .....กูต้องวนแบบนี้ทุกวันๆๆๆๆๆจนกูจะเป็นบ้า แล้วก็แทบจะไม่อยากกินอะไรแล้ว  แรกๆเออกูยอมรับว่ากูชอบกินอหารตามสั่งแต่ตอนนี้กูกินแต่โจ๊กซองละ10แค่นั้นไป ตลาดกูก็กินได้แต่น้ำถุงนึงกับผัดไทยแต่กูก็ยังโดนด่าว่ะ55555กูไม่ควรจะกินอะไรใช่ไหมว่ั แล้วอีกเรื่องคือจะให้กูทำหน้ายังไง....ยิ้มก็โดนด่าว่าบ้ายิ้มคนเดียว หน้านิ่งก็ด่าว่ากูไม่พอใจทำงาน...เออกูเบื่อกูเหนื่อยกับชีวิต.....กูอยากบอกอยากพูดคือ...ใครกูได้ช่วยกูทีเถอะ....อะไรๆๆๆๆๆเงินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเออ!จะให้กูหาเงินยังไงล่ะ 

  วันนี้กูขายของดีและเงินหาย ....หายไปไหน กูก็นับดีเก็บดีทอนเงินได้ดีแล้ว .... แล้วคือด่ากูโดยที่หน้าจะรู้ว่ากูก็เป็นผ.ญแล้วกูโตแล้วกูไม่ได้โง่ขนาดนั้นป่ะ แต่อะไรทุกๆๆๆๆๆย่างเป็นที่กู 

   พอดูเถอะ....กูเหนื่อยปล่อยกูไปเถอะ แช่งกูไล่กูทุกวันแต่ก็ ไม่ยอมปล่อยกูกูอยากพักบ้าง ...กูไม่มีความกล้าพอที่จะไปกูอยากขอ...ใครก็ก็ได้ช่วยปลดปล่อยกูทีเถอะกูกราบล่ะ....

ไม่เน้นเล่าเน้นระบายอารมณ์....ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะ