สุมาเจียวเมื่อเข้าเมืองกังตั๋งได้แล้ว สั่งจับบุตรภรรยาจูกัดเอี๋ยนกับบรรดาญาติพี่น้องรวม ๓ ชั่วโคตรมาฆ่าเสีย
ทหารเชลยสามร้อยคนไม่ยอมแพ้แก่สุมาเจียว จึงถูกตัดสินให้ประหารชีวิตไปทั้งหมด สงครามกลางเมืองในวุยก๊กจึง
จบสิ้นด้วยความพ่ายแพ้ของจูกัดเอี๋ยนนอกจากชีวิตทหาร ๒ ฝ่ายที่ตายในสมรภูมิแล้ว ยังมีการฆ่าหมู่ฝ่ายตรงข้ามที่
ภักดีต่อฮ่องเต้ เป็นที่น่าเวทนายิ่งนักส่วนนายทหารกับทหารกังตั๋งเมื่อแพ้ศึก สุมาเจียวคิดจะฆ่าเสียให้สิ้นเสี้ยนหนาม
จงโฮยขอร้องไว้อีกอ้างคำโบราณว่า นายทัพผู้จะตั้งตัวเป็นใหญ่ ตีเมืองได้ย่อมต้องฆ่าเฉพาะผู้เป็นเสี้ยนศัตรู ที่จะฆ่า
ทหารทั้งปวงนั้นมิชอบ ควรจะปล่อยให้กลับบ้านเมืองถึงจะชอบ จะได้ปรากฎเป็นกิตติศัพท์ความยิ่งใหญ่ของเราต่อไป
สุมาเจียวเห็นชอบจึงให้ปล่อยทหารกังตั๋งไปทั้งหมด แต่ปรากฏว่ามีนายทหารกับทหารมากมายจึงมิกล้ากลับไป กลัว
ได้รับโทษจากซุนหลิม ขอสวามิภักดิ์รับราชการด้วยกับสุมาเจียวเป็นอันมาก

      ฝ่ายซุนหลิมขั้วอำนาจใหญ่ง่อก๊ก ครั้นรู้ว่านายทหารกับทหารของตนหันไปเข้าด้วยกับสุมาเจียวก็โกรธ สั่งทหารไป
จับตัวสมัครพรรคพวกกับญาติพี่น้องของทหารเหล่านั้นไปฆ่าเสีย พระเจ้าซุนเหลียงมีเจริญมายุ 17 พรรษา เห็นพฤติกรรม
ของซุนหลิมทรงสังเวชในพระทัยนัก ยิ่งเห็นซุนหลิมแต่งตั้งพวกของตนเป็นขุนนางน้อยใหญ่ตามอำเภอใจ นานไปเห็นจะ
เป็นขบถชิงราชสมบัติเป็นมั่นคง พระเจ้าซุนเหลียงจึงเรียกจวนกี๋ผู้เป็นน้าชายกับอองบุ๋นเข้าเฝ้า ช่วยคิดอ่านกำจัดซุนหลิม
ดึงผู้บัญชาการตำรวจเล่าเสงกับลูกน้องจวนเสียงพากำลังซุ่มฆ่าซุนหลิม โดยจะลงมือภายใน 3 วัน
      
       จวนกี๋เป็นคนประเภทเดียวกับตังสิน สมรรถนะสติปัญญาน้อยเกินกว่าที่จะทำการใหญ่ได้ เผลอตัวนำเนื้อความแพร่งพราย
ให้บิดาทราบ บิดานำความไปบอกภรรยาซึ่งเป็นน้องซุนหลิม ความลับจึงแตก ซุนหลิมโกรธสุดขีด จัดทหารตีม้าล่อ ฆ้องกลอง
เข้าล้อมวังพระเจ้าซุนเหลียงไว้โดยรอบ พระเจ้าซุนเหลียงฮึดสู้จับพระแสงกระบี่ มารดาและขันทีทั้งปวงทูลห้ามไว้
      
       ถึงช่วงเช้าซุนหลิมพากำลังหักเข้าไปในวังได้ จับผู้บัญชาการตำรวจเล่าเสงกับจวนเสียงฆ่าเสีย และประกาศให้ขุนนางน้อย
ใหญ่ทั้งปวงว่า บัดนี้พระเจ้าซุนเหลียงหมดความชอบธรรมในการบริหารบ้านเมือง เราจะเนรเทศออกเสียจากราชสมบัติ ท่านทั้ง
ปวงจะเห็นเป็นประการใด
      
       ฮวนอีขุนนางผู้ใหญ่ได้ฟังก็ร้องด่าซุนหลิมว่า เป็นโจรคิดหวังยึดอำนาจ แกล้งนำความเท็จมาใส่ร้ายองค์ฮ่องเต้ ถึงตัวกูจะ
ตายก็ไม่เข้าด้วยกับ ซุนหลิมได้ฟังก็โกรธชักกระบี่ฆ่าฮวนอีเสีย ขุนนางอื่น ๆ จึงมิกล้าขัด ชวนกันคำนับกราบลงแล้วยินยอม
จะทำตามที่ซุนหลิมต้องการ ซุนหลิมเข้าชี้หน้าพระเจ้าซุนเหลียงว่า เราเห็นแก่บุญคุณของพระเจ้าซุนกวน จึงมิอยากฆ่าเสียให้ตาย
เราจะให้ท่านไปเป็นเจ้าเมืองห้อยเข ซุนหลิมจึงให้ลิจ๋องยึดเอาตราแลเครื่องยศเก็บไว้ในพระคลัง

     หลังจากนั้นซุนหลิมกับพวกจึงมีดำริ ทำหนังสือไปเชิญซุนฮิวบุตรคนที่ 6 ของพระเจ้าซุนกวนให้มาครองสมบัติ ซุนฮิวรู้ความพอที่
จะอ่านเหตุการณ์วุ่นวายในราชสำนักง่อก๊กมาตลอด จึงไม่ไว้ใจซุนหลิมทรงระมัดระวังทุกฝีก้าว พ.ศ. 801 ซุนฮิวได้รับเชิญจากขั้ว
อำนาจขึ้นมาเป็นฮ่องเต้ครองราชสมบัติ แม้จะไม่ไว้ใจซุนหลิม แต่ด้วยกระแสการเมือง ทรงแต่งตั้งซุนหลิมเป็นมหาอุปราช แต่งตั้ง
น้องชายทั้ง 4 คนกับหลานอีก 1 คนของซุนหลิมเป็นขุนนางผู้ใหญ่ แม้พระเจ้าซุนฮิวจะเป็นฮ่องเต้ แต่อำนาจแท้จริงก็ยังอยู่ในมือ
ของซุนหลิม
      
       พระเจ้าซุนฮิวครองแผ่นดินง่อก๊กได้ไม่นาน เกิดมีเรื่องขัดใจกับซุนหลิมอีก วันประสูติซุนหลิมจัดข้าวของไปถวายตามธรรมเนียม
พระเจ้าซุนฮิวทรงมีใจรังเกียจซุนหลิมอยู่แล้ว จึงมิได้เสวยส่งคืนข้าวของออกมา ซุนหลิมโกรธขึ้งในใจ จึงเชิญเตียวปอขุนนางผู้ใหญ่
มาร่วมกิน ซุนหลิมแย้มว่าอาจจะต้องจัดการกับพระเจ้าซุนฮิว เตียวปอแสร้งทำพยักหน้าเห็นด้วย วันรุ่งขึ้นเข้าเฝ้าพระเจ้าซุนฮิวทูลเนื้อ
ความที่ซุนหลิมว่าไว้ทุกประการ พระเจ้าซุนฮิวทรงวิตกเป็นอันมาก เตียวปอจึงว่าข้าพเข้าสติปัญญาน้อย แต่เตงฮองขุนนางผู้ใหญ่เคย
ออกศึกตั้งแต่สมัยพระเจ้าซุนกวน น่าจะแก้ไขปัญหาวิกฤตินี้ได้

      พระเจ้าซุนฮิวได้คนหนาประสบการณ์อย่างเตงฮองมาวางแผน ทุกอย่างจึงดำเนินไปอย่างรอบ คอบ รัดกุมและแนบเนียน รับสั่งเชิญ
ซุนหลิมมากินโต๊ะวันตรุษจีน ซุนหลิมคงนึกไม่ถึงว่าประวัติศาสตร์ที่เป็นจุดจบของจูกัดเก๊กจะเกิดขึ้นซ้ำรอย จึงมาร่วมโต๊ะเสวยในวังขณะ
ที่พระเจ้าซุนฮิวดึงซุนหลิมสนทนาอยู่ ด้านนอกเกิดเหตุการณ์โหด คนของเตงฮองจับสมัครพรรคพวกซุนหลิมฆ่าเสีย ส่วนด้านในพอได้
จังหวะ เตียวปอถือกระบี่ร่วมกับทหารสามสิบคน ตรูกันออกมาจากที่ซ่อนหลังฉาก ซุนหลิมตกใจสุดขีด พยายามหนีแต่ก็ถูกรวบจับตัวไว้
ได้ เมื่อจวนตัวร้องขอชีวิตต่อพระเจ้าซุนฮิว ออกปากว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองอีก จะขอกลับไปทำมาหากินที่บ้านเดิม แต่ทุกคนไม่เชื่อ
ว่าคนที่เคยเป็นนักการเมืองมาแล้ว จะยอมทิ้งการเมืองอย่างที่ปากพร่ำแทบจะไม่มีเลย
      
       พระเจ้าซุนฮิวจึงตวาดว่า เมื่อขุนนางนายทหารที่มีคุณต่อแผ่นดินอย่างเตงอิ๋น ลิกิ๋นและอ๋องตุ้น ต่างเคยอ้อนวอนขอชีวิตจะขอลา
ไปอยู่บ้านเก่า อย่างที่ท่านกำลังอ้อนวอนอยู่นี้ เหตุใดท่านกลับฆ่าคนเหล่านั้นเสีย โดยมิเห็นแก่คุณความดีที่พวกเขาเคยทำให้แก่ชาติ
บ้านเมือง ซุนหลิมจนต่อคำ พระเจ้าซุนฮิวจึงให้เอาตัวซุนหลิมไปประหารชีวิตโทษฐานเป็นขบถ 3 ชั่วโคตร เตงฮองกับพวกจึงออกไป
กว้านจับพี่น้องกับพรรคพวกซุนหลิมประมาณกว่าหนึ่งร้อยคนนำถวาย พระเจ้าซุนฮิวก็ให้นำพวกขบถไปฆ่าเสียที่ทางสามแพร่ง แม้แต่
ศพซุนจุ๋นพี่ชายซุนหลิมที่ฝังไว้ในฮวงซุ้ยเดิม ก็ให้ขุดขึ้นมาประจาน บรรดาขุนนางซื่อสัตย์ที่ถูกซุนหลิมถอดก็ให้กลับมาคงที่เก่า ส่วนที่
ถูกซุนหลิมฆ่าก็ให้คืนบรรดาศักดิ์ พร้อมทั้งแต่งการศพอย่างสมเกียรติ ปล่อยนักโทษการเมืองที่ถูกซุนหลิมจำขังไว้จนหมดสิ้น กังตั๋งหมด
เสี้ยนหนามจากท่อน้ำเลี้ยงซุนหลิมแล้ว ราชบัลลังก์ของพระเจ้าซุนฮิวจึงมีความมั่นคงมากขึ้นตั้งแต่นั้นมา