“  คุณจันทร์  ”
“  คุณตะวัน ไม่เจอซะนานเลยนะคะ  ”
“  ผมไม่ค่อยว่าง  ”
“  แล้ววันนี้ว่างหรือคะ  ”
“  ครับ  ”
“  เอ  น้าสมานไปไหนนะ สงสัยจะออกไปซื้อของ  ”
“  ครับ เห็นบอกกับผมว่าจะออกไปซื้อของสักสองชั่วโมง  ”
“  สองชั่งโมง โอยคอยเงกเลยสิ  ”
“  คุณจันทร์ไปเที่ยวสวนจตุจักรกับผมก่อนไหมล่ะครับแล้วค่อยกลับมาใกล้ๆเวลา นั่งคอยอย่างนี้เบื่อแย่  ”
“  ก็ดีนะ จันทร์ยังไม่เคยไปเดินเที่ยวเลย  ”
“  งั้นไป ผมจะพาไป  ”

จันทราเดินตามตะวันมาขึ้นรถของเขา ตะวันยิ้มอย่างสมใจ เขาพาเธอเดินซื้อของในสวนจตุจักรจนเกือบชั่วโมง จันทราเพลินกับสิ่งที่เธอไม่เคยทำมาก่อน เธอไม่เคยได้มีโอกาสมาเดินในสถานที่แบบนี้ นอกจากห้างสรรพสินค้าหรูหราที่แอร์เย็นฉ่ำ

“  กลับเถอะครับ เดี๋ยวน้าสมานจะมาคอย  ”
“  จริงสิ เดินเพลินไปหน่อยสนุกจังเลยของขายเยอะแยะไม่แพงด้วย  ”
“  ของดีราคาถูกน่ะมีเยอะแยะไป เพียงแต่พวกคนรวยๆเขาไม่นิยมกันเท่านั้น  ”

เขาพาจันทรามาที่รถหญิงสาวร้อนจนหน้าแดงกร่ำ

“  โอย ร้อนไปหน่อยแต่สนุกจัง  ”
“  ดมยาดมหน่อยไหมจะได้ชื่นใจร้อนๆอย่างนี้  ”
“  ยาดม คุณมีหรือคะ  ”
“  มีสิ  ”

ตะวันหยิบหลอดยาดมในกระเป๋าเสื้อส่งให้หญิงสาวจันทรารับเอามาเปิดและสูดดมเข้าปอดอย่างเต็มที่ หญิงสาวตาลอยแล้วคอพับไปเพราะยาดมที่เธอสูดเข้าไปเต็มปอดคือยาสลบที่ตะวันเอาให้เธอดม ตะวันมองร่างที่นั่งหมดสติคอพับแล้วยิ้มอย่างสมใจเขาขับรถออกไปจากที่นั่นมุ่งหน้าออกสู่ถนนเพชรเกษมเดินทางลงใต้ทันที

“  กว่าคุณจะตื่นก็คงถึงชะอำแล้วนะจันทรา  ”

สมานกลับมาคอยจันทราจนเย็นเขาคิดว่าตะวันคงไปส่งหญิงสาวที่บ้านแล้วจึงขับรถกลับอย่างสบายใจ เมื่อมาถึงบ้านนางละอองแก้วพี่เลี้ยงของจันทราก็ถามหาเจ้านายสาว

“  สมานแล้วคุณจันทร์ล่ะ ทำไมไม่กลับมาด้วย  ”
“  อ้าว คุณจันทร์ยังไม่กลับมาหรือ  ”
“  บ้าแล้ว คุณจันทร์จะกลับมายังไงก็แกไปรับไปส่งอยู่  ”

สมานงง แต่ก็รีบโกหกส่งเดช

“  อ๋อ คุณจันทร์เธอเจอเพื่อน เธอขอฉันไปเที่ยว เอ๊ย ไปซื้อของกับเพื่อนเดี๋ยวก็คงกลับ  ”
“  เพื่อน ใครล่ะ  ”
“  ก็เพื่อนที่เรียนกับเธอน่ะแหระ  ”
“  เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชาย แล้วปล่อยให้คุณจันทร์ไปได้อย่างไรเดี๋ยวคุณท่านรู้ได้เอาตาย  ”
“  เพื่อนผู้หญิงเดี๋ยวก็มาส่งกันหรอกน่า  ”

สมานบอกแต่ใจชักไม่ดี

“  คุณสุรียารีบพาคุณจันทร์มาส่งนะ ไม่งั้นไอ้หมานตายแน่  ”

สมานนึกในใจ เพราะเขาแน่ใจว่าตะวันต้องพาจันทราไป  เกือบหกโมงเย็นแล้วจันทรายังไม่กลับสมานกับละอองแก้วเดินกันพล่าน

“  สมานนี่คุณท่านใกล้จะกลับมาแล้วนะ ทำไมคุณจันทร์เธอยังไม่มาโทรศัพท์ก็ไม่ยอมเปิดเครื่อง จะทำยังไงดี  ”

สมานเริ่มสั่น ทำไมป่านนี้ตะวันจึงไม่พาจันทรามาส่ง พากันไปเที่ยวถึงไหนนะ เมื่อทุติยะกับสวาทกลับมาถึงบ้านสมานกับละอองแก้วถึงกับเข่าอ่อน

“  มีอะไรกัน ละออง สมานถึงมายืนกันอยู่ตรงนี้  ”

สวาทถามคนขับรถกับพี่เลี้ยงของลูกสาว

“  มายืนคอยคุณจันทร์ค่ะ  ”
“  คอยลูกจันทร์  มีอะไรทำไมทำหน้าตาอย่างนั้น แล้วลูกจันทร์ทำไม  ”
“  คุณจันทร์เธอยังไมกลับมาเลยค่ะ  ”
“  อ้าวไอ้หมาน เอ็งไมได้ไปรับลูกข้าหรอกหรือ  ”

ทุติยะถาม

“  ไปครับ แต่คุณจันทร์เธอไปซื้อของกับเพื่อน  ”
“  ไปซื้อของอะไร แล้วทำไมสมานไม่รอรับเขากลับมา นี่เย็นมากแล้วนะแล้วเขาจะกลับมายังไง  ”
“  ผมคิดว่าเพื่อนจะมาส่งเองครับ ผมเลยกลับมา  ”
“  แล้วป่านนี้ยังไม่พากันมาส่ง ชักจะเหลวไหลแล้วนะยายจันทร์  ”

สวาทบ่นทุติยะเดินเข้าข้างใน ทั้งสองไม่รู้ว่าจันทราถูกตะวันพามาจนถึงชะอำแล้ว เขาอุ้มร่างที่ยังไม่ได้สติเข้ามาในห้องพักบนบังกะโล ตะวันวางร่างบางลงบนเตียงแล้วเดินไปปิดประตูห้องล็อค เขายืนมองจันทราที่นอนหมดสติแล้วปลดกระดุมเสื้อตัวเอง จันทราไม่รู้ว่าเธอกำลังจะเป็นดวงจันทร์ที่เป็นบริวารของดวงสุรียาชั่วนิรันดร

“  จันทรา คุณอย่าโกรธผมเลยนะ ผมจำเป็นต้องทำอย่างนี้ ผมรู้ว่าไอ้ทุติยะมันต้องไม่ไว้ชีวิตผมแน่ ผมไม่ต้องการให้สุรียาบดีต้องสิ้นสุดลงแค่ผม ผมจะทำให้สุรียาบดีเป็นของสุรียาบดีอย่างแท้จริงไม่ใช่สุรียาบดีจอมปลอมอย่างพวกคุณ  ”

จันทรานอนทอดร่างที่งดงามอยู่บนเตียงตะวันจูบเธอและทำในสิ่งที่เมื่อจันทราตื่นมาแล้วแทบหัวใจสลาย ตะวันนอนหมดแรงอยู่ข้างกายที่เปล่าเปลือยของหญิงสาว เวลาผ่านไป จันทราฟื้นได้สติหญิงสาวรู้สึกมึนหัวเคว้งคว้างเธอลืมตา กระพริบตาเพื่อเรียกสติเมื่อทุกอย่างแจ่มชัดหญิงสาวมองเพดานห้องหน้าตื่น นี่เธออยู่ที่ไหนแล้วทำไมมานอนอยู่ที่นี่ จันทราใจหายวาบเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเปลือยเธอหันมองข้างๆแล้วถึงกับผุดลุกขึ้นนั่งหน้าตื่นใจสั่นแทบช็อกเมื่อเห็นตะวันนอนอยู่ข้างๆเขาก็มีสภาพไม่ต่างจากเธอคือไม่ได้สวมเสื้อผ้า จันทรากรี๊ดอย่างขวัญเสียตะวันตกใจผุดลุกขึ้นนั่ง

“  คุณจันทร์  ”

จันทรากรีดร้องเหวี่ยงมือเปะปะอย่างรับไม่ได้ตะวันรวบกอดเธอเอาไว้แต่จันทราไม่ยอมทั้งร้องไห้ทั้งทุบตบข่วนตะวันสุดฤทธิ์

“   ไม่จริง คุณทำอะไรฉัน ทำอย่างนี้ได้อย่างไร สารเลว กรี๊ดๆๆๆ  ”
“  คุณจันทร์  ”
“  ทำไม  ทำไมคุณถึงทำกับฉันอย่างนี้ ไอ้คนเลว  ”

จันทราร้องไห้ตัวสั่นอย่างเสียใจและแค้นใจตะวันมองเธอร้องไห้จนเวลาผ่านไป

“  จันทรา คุณจะฟังอะไรไหม ผมจะเล่าให้คุณฟัง  ”

จันทรายังสะอื้นน้ำตานองหน้า  ตะวันเริ่มพูดเรื่อยๆ

“  จันทรา คุณเคยได้ยินชื่อ สุรียาไหม สุรียา สุรียาบดี ศักดิ์ของเขาเป็นพี่ชายของคุณไง แต่จริงๆแล้ว เขากับคุณไม่เกี่ยวข้องกันเลย  ”

จันทรายังสะอื้น ตะวันพูดไปเรื่อยๆ

“  เขาถูกตามฆ่าตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาดูโลก จากคนที่ใครๆคิดว่าเป็นป้าเป็นอาของเขา ตลอดเวลายี่สิบสามปี สุรียาต้องอยู่อย่างไม่รู้ว่าคือใคร ไม่เคยเห็นหน้าแม่ ไม่เคยเห็นหน้าพ่อ เขาต้องอยู่ในชื่อของ ตะวัน วงพรต  ”

จันทราเงียบสนิทตะวันยังพูดเรื่อยๆ

“  แต่ใครจะรู้ว่าสุรียาจะปลอดภัยและมีอายุยืนยาวไปได้สักแค่ไหน เมื่อเขากลับมาที่สุรียาบดีอีก เขาจะไม่ถูกฆ่า เหมือนที่พ่อของเขาเคยถูกฆ่ามาแล้วหรือ  ”

จันทราหันมองเขาดวงตาแดงช้ำน้ำตาเต็มหน้า

“  จันทรา ผมนี่ไง สุรียาที่พวกคุณคิดว่าตายไปแล้วเพราะหายสาบสูญไปนาน  ”

จันทราส่ายหน้าน้ำตายังไหลพราก

“  แล้วทำไม  แล้วทำไมคุณต้องทำกับฉันอย่างนี้  ”
“  เพราะผมต้องการให้คุณ ให้กำเนิดทายาทสุรียาบดีให้กับผม  ”
“  ทำไม ทำไมต้องเป็นฉันคุณทำกับฉันทำไม  ”
“  พ่อของคุณโหดเหี้ยม แต่เขาคงไม่ทำร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาหรอก เขาไม่ทำลูกไม่ทำร้ายหลานของเขาแน่ ถ้าลูกของผมเกิดกับคุณเขาจะปลอดภัย  ”
“  โหดร้าย โหดร้ายที่สุด คุณวางแผนทำลายฉัน คุณวางแผนมาตลอด  ”
“  อย่าโทษผมเลยจันทรา หากคุณจะตอบแทนบุญคุณของสุรียาบดี ไถ่บาปที่พ่อของคุณทำกับพ่อของผมกับคุณหญิงเพียงเพ็ญ ผมขอแค่ให้คุณ ให้กำเนิดลูกของผม นะ ได้โปรด ผมขอร้อง  ”

จันทราตัวสั่น มันบ้าและโหดร้ายที่สุดสำหรับชีวิตของเธอ จันทราเหมือนถูกจับโยนลงไปในเหวแห่งความโหดร้าย ชั่วช้าสามาน
ในที่สุดตะวันก็พาจันทราเดินทางต่อไปจนถึงเกาะสมุย จันทราเหมือนหุ่นที่ตะวันจะพาเธอไปไหน ทำอะไร หญิงสาวน้ำตาไหลพรากทุกครั้งที่เขาแนบชิดเชยชม เขาต้องการลูก ต้องการให้เธอตั้งท้อง ใครจะโชคร้ายที่สุดอย่างเธอบ้าง
ที่สุรียาบดีทุกคนโกลาหล และออกตามหาจันทรากันจนทั่ว สมานไม่ยอมปริปากบอกว่าใครเป็นคนพา
จันทราไป ทุติยะแค้นจนแทบครั่ง
“  ไอ้นรกตัวไหนวะ มันกล้าเหยียบจมูกกูขนาดนี้ อย่าให้กูรู้กูเจอนะ กูจะสับให้เป็นร้อยๆชิ้นเชียว  ”

จามจุรีเข้าหน้าบิดาไม่ติด ไหนจะเรื่องหุ้นที่เธอโอนให้ตะวัน แล้วยังมาเรื่องจันทราหายตัวไปอีก ทุติยะเหมือนจะบ้าให้ได้

จามจุรีถามกับชาตรีว่าตะวันไปไหน เขาหายหน้าไปสองวันแล้ว

“  ชาตรี เธอไม่รู้เลยหรือว่าตะวันเขาไปไหน ลาเขาก็ไม่ได้ลา  ”
“  ลานี่คะ คุณตะวันส่งใบลาไว้ที่เรขาท่านผู้จักการไงคะ  ”
“  กุลธิดาบอก  ”
“  หรือ ฉันไม่เห็น เลย  ”

จามจุรีเรียกเรขามาถามจึงได้รู้ว่าตะวันส่งใบลาไว้ที่โต๊ะทำงานของเธอ จามจุรีไม่ได้สนใจเอกสารบนโต๊ะเสียสองวันจึงไม่เห็นใบลาของตะวัน

ตะวันเขียนใบลาไว้สองเดือน จามจุรีถึงกับโมโหอย่างหนัก

“  เขาบ้าอะไร ลาบ้าบออะไรทีละสองเดือน ทำไมไม่ลาออกไปเลยหา  ”

พนักงานทุกคนหัวหดจามจุรีเกี้ยวกราดใส่ทุกคนไม่ยั้ง ในใบลาตะวันไม่ได้บอกว่าเขาไปที่ไหน จามจุรียิ่งครั่ง จามจุรีมาที่คอนโดที่พักของตะวัน หญิงสาวเข้ามาในห้อง ข้าวของเครื่องใช้ของตะวันยังอยู่ครบทุกอย่าง ภาพถ่ายของเขาวางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียง จามจุรีเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าของตะวันก็ยังอยู่เต็มตู้ นี่เขาคงลางานเพื่อหนีหน้าพ่อของเธอแน่ จามจุรีรู้ว่าพ่อของเธอร้ายแค่ไหน ไม่รู้ว่าพ่อของเธอมาบีบบังคับอะไรตะวันบ้าง แล้วนี่เขาไปอยู่ที่ไหน เขาน่าจะบอกเธอบ้าง จามจุรีได้แต่คอยให้ตะวันติดต่อมาหาเธอ
ท่านนายพลอุเทนให้คนไปเชิญนิทัตมาพบท่านที่บ้าน

“  คุณนิทัตคงแปลกสินะที่ผมให้คนไปเชิญคุณมาที่นี่  ”
“  ครับ  ก่อนอื่นผมต้องกราบขอโทษท่านที่ไม่ได้มากราบเยี่ยมท่านเลย  ”
“  ไม่เป็นไร คนเราก็มีงานมีหน้าที่ ไอ้ผมก็ปลดเกษียนแล้ว ไม่ค่อยได้ไปไหนเหมือนกัน เป็นอย่างไรที่โรงงานเห็นว่าเพิ่มยอดผลิตเกือบเท่าตัวเชียวหรือ  ”
“  ครับเป็นออเดอร์เก่าที่สั่งเอาไว้ ต้องทำส่งเขาให้ทัน  ”
“  ที่ผ่านมาทำไมปล่อยให้ผลิตไม่ทันส่งเขาล่ะ  ”
“  คำสั่งให้ผลิตลดลงผมก็ไม่ทราบว่าเพราะอะไร  ”
“  ก็คงจะเอาเงินที่จะไปสั่งซื้อวัตถุดิบไปทุ่มกับการหาเสียงมากน่ะสิ ก็เลยเป็นปัญหาจนทำส่งให้เขาไม่ทันจนต้องโดนปรับ เสียหายไปไม่น้อยเลยนี่  ”
“  ครับ  ”
“  นี่ถ้าธารเทพเขาเป็นคนดูแล เขาคงไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้หรอก  ”

นิทัตมองท่านนายพล ท่านผู้เฒ่ายังพูดถึงธารเทพเรื่อยๆ

“  คนเก่าๆเดิมๆของธารเทพแทบไม่หลงเหลืออยู่ในบริษัทสักเท่าไหร่แล้วมั๊ง นี่ถ้าพวกคุณไม่ได้มีหุ้นอยู่กับเขาบ้าง ก็คงถูกเขาเขี่ยกระเด็นไปแล้วสินะ หรือคุณว่าไง คุณนิทัต  ”
“  ครับ ผมคิดว่าผมจะทำไปอีกสักพักแล้วจะลาออก ผมคงหมดหวังที่จะได้เจอคุณสุรียาเธอแล้ว  ”
“  แสดงว่าที่คุณอยู่ที่นี่ ก็เพื่อที่จะรอสุรียาใช่ไหม  ”
“  ครับ ผมหวังว่าสักวัน เธอจะมา แล้วผมจะช่วยเธอ แต่มาถึงบัดนี้ผมเริ่มหมดหวังแล้ว  ”

  ท่านนายพลจ้องหน้านิทัตชายชรายิ้มอย่างสบายใจ นิทัตยังภักดีต่อธารเทพ

“  ถ้าผมจะบอกคุณว่า สุรียากลับมาแล้วล่ะ คุณจะว่าอย่างไร  ”

นิทัตดวงตาเป็นประกาย จ้องท่านนายพลอย่างดีใจ

“  จริงหรือครับท่าน ท่านไม่ได้ล้อผมเล่นนะครับ  ”
“  เรื่องอย่างนี้ล้อเล่นได้หรือ สุรียากลับมาตั้งนานแล้ว พวกคุณและพวกทุติยะไม่รู้เท่านั้น เขาเข้ามาปะปนอยู่กับพวกคุณ  ”
“  แล้วทำไมไม่มีใครรู้ แม้แต่คุณทุติยะ  ”
“  เขาไม่ได้มาในชื่อสุรียา ใครจะรู้ล่ะ ลูกชายของธารเทพฉลาดมาก เขากำลังจะเอาสุรียาบดีของเขาคืน  คุณยังจะเต็มใจช่วยเขาไหม  ”
“  ท่านไม่น่าถามผมอย่างนี้ ที่ผมทนอยู่กับทุติยะก็เพื่อรอคอยวันนี้ ท่านธารเทพดีกับผมไม่มีใครเสมอเหมือน ผมจะทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณของท่าน แม้จะถึงตายก็ยอม  ”
“  ดี  อย่างนั้นคุณไปติดต่อกับคุณเนตรและคุณอนุชา เรื่องนี้ต้องลับที่สุดไม่อย่างนั้นสุรียาจะตายซะก่อนที่จะได้ทุกอย่างคืน  ”
“  ท่านบอกผมได้ไหมครับว่าคุณสุรียาอยู่ที่ไหน ผมอยากเห็นเธอเหลือเกิน  ”
“  คุณเคยเห็นเขาแล้วละ เอาไว้ผมจะบอกพวกคุณทีเดียวพร้อมๆกันเลย อย่าใจร้อนอย่างไรเขาก็อยู่ไม่ไกลจากพวกคุณแล้ว  ”

นิทัตตื่นเต้นความหวังที่ริบหรี่ บัดนี้สว่างไสวแล้ว ขอเพียงสุรียามาเขายินดีทำทุกอย่างที่ทายาทของท่านธารเทพจะบัญชา
จันทรานั่งเหม่อมองดวงจันทร์ที่ลอยเด่นเหนือยอดมะพร้าว เสียงคลื่นทะเลซัดซ่าอยู่ไม่ไกล ตะวันเช่าบังกะโลอยู่ติดกับชายหาดที่เงียบสงบ ผู้ที่มาพักที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ บรรยากาศที่เงียบและชายหาดที่มีหินก้อนใหญ่ๆ จึงไม่เป็นที่สนใจของพวกที่นิยมหาดทรายขาวละเอียด จันทรามาอยู่ที่นี่อาทิตย์กว่าแล้วเธอร้องไห้จนร้องไม่ออกอีกแล้ว นอกจากปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรมที่ตะวันเป็นผู้กำหนด







ปล. เนื่องจากคุณแม่เข้าโรงพยาบาลกระทันหันเมื่อช่วงเย็นของเมื่อวาน ในตอนต่อๆไปอาจจะลงละครไม่ตรงเวลานะคะเนื่องจากต้องคอยไปดูอาการของคุณแม่ที่ห้องไอซียู และต้องช่วยงานที่บ้านด้วยค่ะ