สวัสดีครับ     
              
                 ผมมีเรื่องเล่าในสมัยที่เรียนตอนม. ปลาย  (... ช่วงวัยคะนองกันเลย ...) ผมกับเพื่อนที่อยู่ในเหตุการณ์ .............จะจำไปจนวันตาย เลยที่เดี่ยว  

เรื่องมีอยู่ว่า...
        
     ต้องย้อนกลับไปสมัยที่เรียน ม. ปลาย กันเลยครับ ผมมีเพื่อนสนิท (...เพื่อนตาย เวลามีเรื่องอะไร 2 คนนี่จะมาถึงเป็นคนแรกเลย ...) อยู่ทั้งหมด 2 คน ครับ ชื่อว่า  เอก  และ คิว เราเรียนที่ โรงเรียนเดี่ยวกัน ครับ  ตอนนั้นเราสามคนไปกินหมูกระทะกัน เพื่อฉลองที่เราได้เรียนจบแล้วได้ไปอยู่ ใน มหาลัยที่ทุกคนอยากจะไป   เรากินไปได้สักพัก เอกก็พูดขึ้นมาว่า

      ก่อนจะแยกย้ายไปเรียนที่อื่นกัน  พวกเราน่าจะไปลองทำอะไรที่ไม่เคยทำดีกว่าไหม .... ผมก็ถามมันว่าจะทำอะไร มันก็บอกว่าไปลองของที่ป่าช้า... ผมกับคิว ก็สองจิตสองใจว่าจะไปดีไหม   แต่เอกพยายามให้พวกผมไป  ในที่สุดผมกับคิวก็ตกลงกันไป (...ที่ตัดสินใจไปเพราะตอนนั้นเราติดหนี่ เอกอยู่ 2000 บาท ค่าพนันบอล ถ้าไปกับมันจะยกหนี่ให้...) พอเรากินหมูกระทะเสร็จก็เอารถมอเตอร์ไซไปจอดไว้ที่บ้าน เอก แล้วก็เอารถยนต์ของ เอกไป พอไปถึงสถานที่.... พวกเราทั้ง 3 คน ก็ลงจากรถ ตอนนั้นเวลาประมาณ เกือบจะเทียงคืน  เอกก็บอกให้พวกเรา เอาของมีค่าและเครื่องรางของขลังที่ติดตัวมาเอาไว้ในรถ เพื่อที่จะได้เห็นจริงๆ  ตอนนั้นผม ทำตามที่เอกบอก  ไอ้คิวถามว่า

คิว  : ไอ้เอก กู ไม่ถอดสร้อยกูได้ไหมว่ะ
เอก : ทำไมว่ะ
คิว  : เป็นกระดูกของแม่กู ไม่อยากให้ห่างจากตัวเลย กูขอเอาไว้นะ  (...แม่คิวตายไปตั้งแต่ตอนที่ คิวเรียน ป. 3 นะครับ ...)

        เอกก็คิดอยู่สักพักหนึ่งก็หันมาถาม ผม ว่าจะเอายังไง ผมก็บอกว่าไม่เป็นอะไรหรอก  ให้มันเอาไปด้วยเหอไม่เป็นอะไรหรอก (...มันยอมมาด้วยนี่ก็สุดๆมันแล้ว...)  จากนั้นเอกเดินไปหยิบเบียร์มานั่งกินกันหลังรถ ผมกับไอ้คิวก็กินด้วยครับเราก็คุยกันไปเรือยเปือย จนเราได้ยินเสียง คล้ายๆอะไรสักอย่างตกลงข้างหน้ารถเสียงดัง...ตุ๊บ...  พวกเราสามคนก็วิ่งไปดู สิ่งที่เห็นคือ นกแสกตกลงมาตายหน้ารถเอก (...สภาพมันเหมือนโดนอะไรกัดมาครับ เพราะที่คอมันมีแผล...น่าจะเป็นหมาแถวๆนั้นที่กัด...) จากนั้นเอกก็เอานกแสกที่ตายไปทิ้งข้างๆทาง เราก็นั่งกินเบียร์กันต่อ จากนั้นเราก็เริ่มเดินไปในป่าช้า... ตอนที่เดินไป   เราเดินไปตามทางเป็นทางเดิน สองริมฝั่งเป็นป่าหญ้าสูง ตอนที่กำลังเดินไปนั้น ก็ได้กลิ่นน้ำอบฟุ้งมากเลยที่เดี่ยว เราสามคนก็ได้กลิ่นครับ ตอนนั้นเอกตะโกนบอกว่า  ออกมาให้เจอที่ได้ไหม...อยากเจอมาก ขอเห็นเลยนะ  อยากเห็น ตอนนั้นผมกับคิวก็ห้ามไม่ให้เอกตะโกน (... ที่ห้ามไม่ได้กลัวผีนะครับ  กลัวคนแถวนั้นจะตื่นมาด่า เมียของพ่อ... )

     พวกเรา ก็เดินเข้าไปตามทางเดินเข้าไปได้ซัก เกือบๆ 100 เมตร ก็ไปเจอ สระน้ำ ข้างๆสระน้ำมีศาลาเป็นไม้  ในศาลาจะมีแสงไฟอยู่พวกผมสามคนก็กำลังจะเดินไปสำรวจที่ตรงศาลา  เอกก็บอกให้เราหยุดแล้ว บอกว่า เห็นผู้ชายแก่นั่งอยู่ที่ศาลาไหม ผมกับคิวก็มองไปก็บอกว่าเห็น   เอกก็บอกว่าไม่ใช่ผีแล้วเป็นคนแน่ๆ  จากนั้นพวกผมทั้งสามคนก็เดินไปที่ศาลาแห่งนั้น  ตอนเดินไปเราก็เรียกชายแก่คนนั้นไปด้วยประมาณว่า ลุงๆ ทำอะไรอยู่แถวนี่ แต่ชายแก่คนนั้นก็ไม่ตอบมา  พอเราเดินเข้าไปใกล้ ชายแก่คนนั้นก็ลุกแล้วกระโดดลงไปในสระน้ำ ตอนที่พวกผมเห็นแบบนั้น ผมก็รีบวิ่งไปดู แต่ภาพที่ผมเห็นคือน้ำในสระไม่มีคลื่นน้ำหรืออะไรที่จะบกบอกว่ามีใครตกน้ำ ตอนที่เรากำลังดูว่ามีอะไรตกไปในน้ำอยู่ๆนั้น เสียงเหมือนมีใครปา อะไรสักอย่างมาที่หลังคา เสียงดังมาก   เอกบอกว่า ให้จับมือกันไว้มีอะไรห้ามปล่อยมือเด็ดขาด  ผมกับคิวบอกให้เอกกลับ แต่เอกมันเป็นคนที่ อยากเจอมากๆมันเลยไม่กลับ ผมก็บอกว่าถ้างั้นกูรอ อยู่ที่ศาลาตรงนี่นะ ไม่ไปกับด้วยแล้ว    เอกมันก็บอกว่าตามใจพวกนะ กูไปคนเดี่ยวก็ได้ (...คนมันยากจะเจอ...)  

           จากนั้นเอกก็ทิ้งผมกับคิวไว้ที่ศาลา ผมก็นั่งคุยกับคิวว่าจะเอาไง เพราะตอนนั้นเอกมันเริ่มเดินออกไปไกลแล้ว ตอนที่เรากำลังนั่งคุยว่าจะเอายังไง อยู่ดีๆชายแก่คนนั้นก็ นั่งที่นั่งตรงข้ามผม ก้มหน้า ผมกับคิวเห็นก็รู้ได้เลยว่าไม่ใช่คนแล้ว ตอนนั้นผมเลยตะโกนเรียกเอก แต่เอกก็ไม่ได้ยินผมกับไอ้คิวตัดสินใจ วิ่งไปหาเอกทันที่เลย ตอนที่วิ่งไปนั้น ผมก็หันไปดูชายแก่คนนั้นเห็นชายแก่คนนั้นก็กระโดนลงน้ำอีก พอไปถึงที่เอกอยู่ เอกก็ยืนมองต้นไม้อยู่    ผมก็ถามมันว่า

ผม : เอกมองดูอะไร...ว่ะ พวกกูเรียก ไม่ได้ยินหรอ
เอก : ได้ยิน....  ดูบนต้นไม้สิ เห็นอะไรป่ะ

     ผมกับคิวก็มองขึ้นไปบนต้นไม้ที่เอกบอก  เห็นขาห้อยลงมา (... ขาที่เห็นนั้นยาวกว่าคนปกติมาก ...)   จากนั้นก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบๆต้น ผมกับเพื่อนๆ จับมือกันแน่นเลยครับเอกก็บอกให้พวกเราตั่งสติ อย่าวิ่งส่วนไอ้คิวหรอกครับ เห็นน้ำตามันคล่อเบ้าเลย สงสัยจะกลัวมาก จากนั้นเอกก็ตะโกนถามว่าใครเดินอยู่    ก็ไม่มีใครตอบ  แล้วสักพัก ก็ตามาด้วยเสียงฝีเท้าวิ่งมาทางที่พวกผมอยู่  จากนั้นก็เหมือนมีลมพัดแรงๆผ่านตัวพวกเราไป (...ลมที่ผ่านไปมีกลิ่นเหม็นเน่ามากครับ...) เอกก็พาเราเดินเข้าไปอีก ตอนที่เดินเข้าไปอยู่นั้นก็ไปถึงป่าช้า   ตอนไปถึงที่นั้น พวกผมก็เจอ กระต๊อบ (..จะบอกยังไงดีมันคล้ายๆกระท่อมแต่หลังค่าทำมาจากสังกะสี...)  อยู่ตรงกลางป่าช้า พวกเราจึงไปนั่งพักกันตรงนั้น เวลาที่ดูตอนนั้นก็ ประมาณ ตี 2 นิดๆ  เอกก็นั่งคุบกับสิ่งที่เจอว่า

เอก : พวกว่าสิ่งที่เจอตอนที่จะเข้ามาว่าเป็น.......ผีป่ะ
ผม :  กูว่าใช่เลย ....
คิว :  พวกจะพูดเรื่องผี  ทำไมเขาไม่ให้พูดเรื่องนี่ในเวลากลางคืน  (...หน้ามันจริงจังมาก...)
เอก : กลัวมากไปแล้ว ไอ้คิว  ผีเขาไม่ทำอะไรเราหรอก เขาเป็นคนที่จากโลกไปแล้ว  (...เรื่มใส่อารมณ์...)
    
      ผมก็ต้องห้ามพวกมันสองคนเถียงกันแล้ว ไอ้คิวก็ขอตัวกลับบ้าน (...มันโมโห...)  ผมก็บอกว่าให้อยู่ด้วยกันก่อนพยายามให้ไอ้คิวใจเย็นๆ จนคิวก็อยู่ต่อ จากนั้นเราก็นั่งนิ่งเงียบซักพัก ตอนที่เรากำลังนิ่งเงียบอยู่นั้น ตรงทางขึ้นมาศาลา เราก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบๆ พร้อมกับกลิ่นเหม็นสาบมาก  แล้วเราก็เห็นเป็นเด็กผู้หญิง  อยู่แถวๆพุ้มไม้หน้าทางขึ้น ผมกับไอคิวคนรู้ได้เลยว่าไม่ใช้คนแน่ๆ  เพราะ เราเห็นใบหน้าของเด็กผู้หญิงคนนั้นเต็มไปด้วยเลือด  ตอนนั้น ผมกับไอคิวจากที่ นั่งกันคนละฝั่งกับไอ้เอก  กระโดนเข้าไปนั่งอยู่ที่จุดเดียวกับเอก (..รวมกันเป็นก้อนเดี่ยวกันเลย..) ใบหน้าของเด็กผู้หญิง มองมาที่เราทั้งสามคน

          จากนั้น เสียงของที่ใหญ่ตกจากต้นไม้  ก็ดังมาจากข้างหลังพวกผม ผมทั้งสามคนก็หันไปดู เห็นเงาดำใหญ่ๆมากรูปร่างคล้ายคน  กระโดดลงมาจากต้นไม้ พอผมเห็นผมก็กลัวแล้วครับไม่คิดว่าจะเจอหนักแบบนี่   ยิ่งไอ้คิวนี่ร้องลั่นป่าช้าเลย  เอกก็บอกให้เราตั่งสติ (...มันมีสติอยู่คนเดี่ยว...) จากนั้นเอกมันก็กล้านะครับบอกให้เราเดินไปสำรวจใต้ต้นไม้ตรงนั้น แต่ไอ้คิวไม่ไปครับมันกลัวมากมาขอรอที่ ตรงนี่ผมก็อยู่เป็นเพือนมัน เอกมันก็ต้องเดินไปคนเดี่ยว พอเอกเดิน (...คนมันอยากจะเจอแบบเต็มๆ...) ผมก็รอเอกอยู่ที่ ศาลากลางป่าช้าตรงนั้น อยู่ดีๆเอก ก็ตะโกนให้ผมกับคิววิ่งไปหามัน ผมก็ตกใจ แล้วรีบวิ่งไปหาเพื่อน  พอไปถึงเอก เอกก็นั่งลงกับพื้น  ผมก็งง  เลยถามมันไปว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนั้น เอกบอกว่า ตอนที่เดินมาอยู่นั้น ก็เหมือนมีคนมาจับเอว พอหันไป เจอเด็กผู้หญิงหน้าเต็มไปด้วยเลือด  ไม่มีดวงตายืนมองมันอยู่   ผมกับไอ้คิวก็บอกให้เอกพากลับทันที เพราะว่าเจอแบบนี่ไม่ไหวแล้ว เอกก็บอกว่ากลับ ไม่ไหวเหมือนกัน    ผมก็เดินกลับ ตอนที่กำลังจะเดินกลับ นั้น เราสามคนก็ได้ยินเสียงคนเดินตามพวกเรามา เราก็หันไปมองแต่ก็ไม่เห็น จากนั้นพวกเราก็เห็นรถของเอกที่จอดไว้ เราก็กำลังเดินไปถึงรถ คิวก็บอกให้พวกเราหยุดเดิน พวกผมก็ถามว่าทำไม คิวบอกว่า  เห็นเด็กผู้หญิงนั่งอยู่ในรถ  ผมมองไปแต่ก็ไม่เจอ  จากนั้นเอกก็บอกว่า คงกลัวผีจนเพ๋อเจ๋อไปแล้ว  จากนั้นเอกก็พาเราไปในรถ แล้วเราก็เอารถออกจาก ป่าช้าแห่งนั้น โดยที่ ผมนั่งข้างหลัง เอกขับ แล้วไอ้คิวนั่งข้างหน้า  แต่พอผ่านมาได้สักพัก ผมก็ได้กลื่นเหม็นสาบมาก  กลิ่นมาจากข้างๆตัวผมนี่แหละครับ ผมก็เปิดกระจกลง  เอกก็ถามว่าทำไมถึงเปิด   ผมก็บอกว่า เหม็นจะอ๊วก ไม่ไหว  แต่เรากำลังขับไปอยู่นั้น  อยู่ดีๆเสียงรถชนอะไรก็ไม่รู้ดัง โคร๊ม   เอกจอดรถแล้วลงไปดู แต่แปลกใจ ช่วงหน้ารถยนต์ไม่เป็นอะไรเลย   ตอนนั้นพวกผมคิดแล้วว่า  มันแปลกๆ  ตอนที่พวกเรากำลังมาดูว่ามีอะไรชนรถอยู่นั้น ไอ้คิว ก็ ชี้ไปข้างทาง เงาใหญ่มากเลยครับ  (...เป็นกลุ่มเงาสีดำมืดมาก...) กำลังลอยมาทางนี่  ตอนนั้น  พวกเราสามคนตั่งสติ รีบขึ้นรถ   ตอนที่กำลังสตาทรถ เราก็เห็นกลุ่มเงาสีดำ มาอยู่ที่หน้ารถเป็นรูปร่างคนตัวใหญ่มาก จากนั้นเอกก็รีบติดเครื่องยนต์แล้วก็ขับชน เงานั้น    พอผ่านเงานั้นมาได้ เราก็กลับไปบ้านเอก ตอนที่ไปถึงบ้านเอก หมาแถวนั้น หอนกันระงมไปหมดเลย ครับ  จากนั้นผมกับคิว ก็เดินไปเอารถมอเตอร์ไซต์  ส่วนเอก ก็กำลังเก็บของในรถยนต์ ตอนนั้นผมก็หันไปถามเอกเรื่องพรุ่งนี่ตอนบ่ายจะไปเทียวที่ไหน (....ในใจผมคิดว่าเรื่องที่เราทำไปคงจะจบแล้ว... )  แต่ผมก็เห็นเด็กผู้หญิงนั่งข้างๆเอก ภาพที่ผมเห็นคือ ใบหน้าของเด็กคนนั้นเต็มไปด้วยเลือดคนนั้นที่เจอในป่าช้า  ผมกับไอ้คิวก็เรียกเอก  พอเอกได้ยินที่ผมบอกมัน มันก็วิ่งมาทางผมแล้วพวกเราทั้งสามคนก็ยืนมองเด็กผู้หญิงคนนั้น  เราสามคนมองไปได้สักพัก  เด็กผู้หญิงคนนั้น ก็กวักมือเรียกเรา ตอนนั้น คิวก็ บอกว่า สงสัยเขาตามเรามาว่ะ แล้วคิวก็บอกให้พวกเรา  บอกให้เขากลับไปที่เดิมของเขา เราสามคนก็บอกให้ผีเด็กตนนั้นกลับไปที่เดิม อยู่ดีๆเด็กผู้หญิงคนนั้นก็หายไป  พวกเราก็เดินไปดูที่รถ ตอนที่พวกผมเดินไปที่รถ ผมก็เห็นเด็กผู้หญิงยืนอยู่ตรงประตูบ้าน ตอนนั้นพวก 3 คน ผมตัดสินใจไม่อยู่แล้วครับ ขับรถออกมาจากบ้าน เอก   ตอนที่ไปพวกเราสามขึ้นรถแล้วขับออกมาไม่มีใครพูดอะไรเลยครับเงียบ  กันตลอดทาง แล้วเอกก็หยุดรถ  ผมก็ถามว่า...

ผม : หยุดรถทำไมว่ะ
เอก : เหมือนมีคนมาเล่นพวกมาลัยรถ เลยว่ะ
ผม : เล่นยังไงก็บังคับอยู่คนเดี่ยว

           เอก ก็ ชี้ให้ดู คอนโซลรถตรงฝั่งคนขับ   แท่นที่บังคับไฟเลี้ยว มันโยก ขึ้นลงเอง แล้วที่ปัดน้ำฝนก็เด้งขึ้นมาเองโดยที่ยังไม่ได้ไปเตะหรือทำอะไรเลย  ผมกับคิวเห็นเต็มๆสองตาเลยครับ  ตอนนั้นพวกผมตัดสินใจลงจากรถ  เราก็มายืนที่หน้ารถกันสามคน แล้วเราก็มองไปในรถ เห็นเป็นเงาดำๆรูปร่างคน นั่งอยู่ที่เบาะคนขับ จากนั้นเสียง แตร ก็ดังยาวเลย  ในตอนนั้นผมก็ตกใจกลัวมาก ต่อจากนนั้นเราก็ได้ยินเสียงร้องไห้แบบ สะอึก (...แบบ เฮิก ๆ  เสียงจะอยุ่ในลำคอนะครับ ...)  พอมองไปที่รถเราก็เห็น เด็กผู้หญิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ยืนอยู่ข้างๆรถ  กวักมือเรียก  ........ แปบนะครับ ขอเบรค ก่อน