สวัสดีเพื่อนๆ ชาวพันทิป เรามีประการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นกับเราและเพื่อนๆของเรา ตอนสมัยเรียนประถม
เรื่องราวที่เราจะนำมาเล่า เราก็อยากจะมาปรึกษาเพื่อนๆด้วยว่ามันคืออะไร ??!!
มาเริ่มกันเลย....
เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนประถมศึกษาปีที่1 ตอนนั้นเป็นช่วงสอบปลายภาควันสุดท้าย โรงเรียนที่เราเรียนอยู่นั้นมีชื่อโรงเรียนลงท้ายด้วย มูลนิธิ ตอนนั้นเราทำข้อสอบเสร็จแล้ว เลยออกมารอเพื่อนอยู่หน้าห้องสอบ ใจเราตอนนั้นรู้สึกว่ายังไม่อยากกลับบ้าน รู้สึกอาลัย เหงาๆ คิดถึงเพื่อนๆ เพราะเดี๋ยวก็ต้องเลื่อนชั้น อาจจะต้องอยู่กันคนละห้องกับเพื่อน เรานั่งรอจนหมดเวลาสอบ เพื่อนๆที่เหลือก็ออกมาจากห้อง ขณะนั้นเวลาประมาณ 4 โมงเย็น ขณะที่เรากับเพื่อนกำลังเดินกลับบ้าน เราก็ไปเจอเพื่อนห้องเดียวกันที่มันสอบเสร็จก่อนหน้าเรา กำลังเดินสวนเรามาเข้าไปในโรงเรียน เรากับเพื่อนๆเลยเอ่ยทักว่าทำไมยังไม่กลับบ้าน กลุ่มพวกนั้นเลยตอบมาว่า "จะไปหาคุณครูลัดดาวัลย์ บอกว่าจะไปไหว้ลาแกสักหน่อย ไหนๆจะเลื่อนชั้นแล้ว พวกแกจะไปกับเราไหม" พวกเราได้ยินแบบนั้น เลยอยากจะไปลาครูด้วยเลยไปกับพวกมัน พวกเราเดินกลับเข้าไปในโรงเรียน เดินขึ้นอาคารหนึ่ง อาคารที่พวกเราสอบและเพิ่งเดินออกมา นึกภาพตามนะคะ อาคารเรียนนี้ เป็นอาคารแรกของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ เป็นอาคารไม้ 2 ชั้น เราเดินขึ้นบันไดไปบนชั้น2 เมื่อเดินขึ้นจากชั้นล่าง ตรงข้างหน้าจะเป็นระเบียงและทางเดิน เป็นทางแยกซ้ายขวาไปห้องเรียน ด้านขวาเป็นห้องสอบที่เราเพิ่งออกมา ตอนนั้นครูที่คุมสอบเก็บข้อสอบกลับไปหมดแล้ว
บรรยากาศดูวังเวง น่ากลัว พวกเราจึงหยุดคุยกันว่าครูลัดดาวัลย์ยังจะอยู่ที่ห้องหรือเปล่าหรือว่ากลับไปแล้ว ด้วยความไม่แน่ใจและอยากไปหาครูด้วย เลยตกลงกันว่าลองไปดูที่ห้องก่อนล่ะกัน เผื่อครูยังเก็บข้อสอบไม่เสร็จ ตอนนั้นเราจำได้ว่าครูลัดดาวัลย์แกคุ้มสอบห้องที่แกประจำชั้นอยู่ นั่นก็คือห้องเรียนของพวกเราเอง เราเดินไปทางซ้ายมือ ห้องเรียนอยู่ริมสุดของตัวอาคาร ขออธิบายห้องเรียนนี้นะคะ เพราะมันมีความพิเศษกว่าห้องอื่นๆอยู่ ที่ว่าห้องนี้มันเป็นห้องที่กว้างกว่าห้องอื่นๆ ในห้องมีไม้ระแนงกั้นแบ่งห้องไว้เป็นสองห้อง โดยส่วนหน้าเป็นห้องที่เราเรียน และส่วนหลังเป็นห้องโล่งๆ ส่วนใหญ่เวลามีงานโรงเรียน ครูมักจะพานักเรียนมาซ้อมรำที่ห้องนี้ แต่ที่แปลกคือ ในห้องนี้มีโต๊ะหมู่บูชา และพระพุทธรูปอยู่ด้วย พวกนักเรียนชอบพูดกันว่าห้องนั้นมีวิญญาณเลยต้องมีโต๊ะหมู่บูชาตั้งไว้ เราเรียนห้องนั้นเราก็ไม่เคยเจออะไร อีกอย่างครูก็จะพูดว่าเรื่องที่เล่ากันเป็นเรื่องไร้สาระ ที่นี้ไม่มีวิญญาณ แต่เรากลัวนะ รู้สึกกลัวห้องนั้นมาก เพราะมันมืดๆ น่ากลัว
กลับมาที่เรากับเพื่อนที่กำลังเดินไปที่ห้อง บรรกาศในห้องเรียนที่ไม่มีคนอยู่ดูน่ากลัวมาก มีเพื่อนบางคนพูดขึ้นมาว่าครูอาจจะไม่อยู่แล้วก็ได้ เย็นมากแล้ว ครูคงกลับไปแล้ว แต่พวกเราก็ยังเดินจนไปถึงหน้าห้อง พวกเราหยุดดู และมองเข้าไปในห้อง ในห้องเงียบมาก ไม่มีอะไร แต่มีบางอย่างที่ดูแปลกไป!! ณ ตอนนั้น เราสังเกตได้ว่าเราเห็น เห็นจริงๆไม่ได้ตาฝาด เราเห็นครูลัดดาวัลย์นอนอยู่บนโต๊ะ แล้วลอยขึ้นลอยลงซ้ำๆอยู่แบบนั้น ตอนนั้นใจหวั่นๆนะแต่ไม่ถึงกับตกใจจนร้องออกมา มันรู้สึกงงๆมากกว่า เราเห็นครูลัดดาวัลย์ใส่ชุดสีดำเหมือนในหนังเลย ชุดดำยาว นอนบนโต๊ะแขนแนบลำตัว ผิวซีด ขอบตาดำเป็นวงเหมือนแพนด้าเลย ภาพมันเหมือนขาวดำ ครูตัวแข็งทื่อแล้วลอยขึ้นลอยลง เหมือนกับว่าไม่เห็นพวกเราที่อยู่หน้าห้องเลย ตอนนั้นเรามองแกอยู่พักนึงสักประมาณครึ่งนาทีได้มั้ง แล้วเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ช่เรื่องปกติแล้ว เรามองไปหาเพื่อนๆที่ยืนอยู่ด้วยกัน ไม่มีใครเดินเข้าไปในห้องแต่สายตาทุกคคนกำลังมองเข้าไปในห้องเหมือนกัน แต่สีหน้าดูเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตอนนั้นเราคิดในใจว่า เพื่อนต้องไม่เห็นแน่ๆเลย เราเห็นคนเดียวแน่ๆ เรารู้สึกกลัวมาก เราก้าวถอยหลังไป 1 ก้าว ใจตอนนั้นคิดจะหนีกลับคนเดียวเพราะกลัวมากๆ แต่แล้วเราก็ได้ยินเสียงเพื่อนคนนึงชื่อสมภพ มันพูดขึ้นมาว่า มีใครเห็นครูลัดดาวัลย์นอนอยู่บนโต๊ะไหม
เท่านั้นแหละ เรานี้โคตรดีใจเลยยย แบบกูไม่ได้โดนคนเดียวแล้วโว้ย กูมีเพื่อนแล้วววววว เรารีบหันมามองหน้าสมภพกับเพื่อนๆ เพื่อนทุกคนมองหน้ามันแล้วพยักหน้าพร้อมกันแล้วพูดว่า เออ กูก็เห็นนว่ะ ความรู้สึกตอนนั้นกลัวมันก็กลัวนะแต่มันอุ่นใจที่มีเพื่อนร่วมชะตากรรมเหมือนกัน เรารีบมองไปยังครูลัดดาวัลย์ที่ยังลอยขึ้นลอยลงโดยที่แกไม่สนใจพวกเราเลย ระหว่างนั้นไอกิ๊ก เพื่อนอีกคนเดินขึ้นมาเรียกพวกเราจากด้านหลัง มันถามพวกเราว่ามาทำอะไรกัน เราหันไปมองมัน มันพูดว่ามันเห็นพวกเราเดินขึ้นมา มันเลยตามมาดู พวกเราเลยตอบไปว่ามาหาครูลัดดาวัลย์แล้วก็รีบเรียกไอกิ๊กมาดูว่ามันเห็นแบบที่พวกเราเห็นหรือเปล่า มันก็ทำหน้างงแล้วโชงกหน้าเข้าไปในห้อง แล้วมันก็ตอบว่าไม่เห็นมีไร พวกเราตกใจมากและถามมันว่าเห็นครูนอนอยู่บนโต๊ะไหม ลอยขึ้นลอยลงด้วย ไอกิ๊กมันก็ห้าวๆทอมๆหน่อยนะ มันเลยว่าพวกเราอ่ะอำมัน แล้วก็หาว่าพวกเราเพ้อเจ้อ กิ๊กมันไม่สนใจแล้วกำลังจะเดินกลับ ไอสมภพมันก็พูดขึ้นมาว่า ถ้าแกไม่เชื่อลองเดินเข้าไปในห้องดิ เท่านั้นแหละเงียบกันหมด ไอกิ๊ก็หันมาตอบว่า บ้าน่าอย่ามาอำ มาเดี่ยวมันเดินเข้าไปในห้องให้ดูเลย แล้วไอกิ๊กก็เดินเข้าไป พวกเราโคตรลุ้น ไอกิ๊กเดินไปในห้อง พวกเราก็บอกมันว่าให้เดินไปที่โต๊ะที่พวกเราเห็นครูนอนอยู่ ไอกิ๊กก็เดินไปนะ มันเดินเข้าไปยืนตรงหัวครูแล้ว มันก็หันมาบอกพวกเราว่ามันไม่เห็นจะมีอะไรเลย พวกเรางงมากก ทั้งที่เราเห็นว่ามันยืนอยู่ตรงหัวของครู ครูก็ยังลอยขึ้นลอยลงอยู่นะ แต่เริ่มลอยช้าลง ไอสมภพมันก็เลยบอกให้ไอกิ๊กมันเอามือตบลงบนโต๊ะ พวกเราได้ยินแบบนั้นก็อึ้ง คิดในใจว่าถ้ากิ๊กมันตบแล้วโดนหัวครูจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยความอยากรู้+มีคนเยอะด้วยเลยรอดูไอกิ๊กมัน ไอกิ๊กก็เริ่มออกอาการกลัวๆ มันทำท่าลังเล แต่ด้วยความที่มันห้าวๆกลัวว่าจะเสียฟอร์ม มันเลยบอกว่าเดี๋ยวมันตบโต๊ะให้ มันถามพวกเราว่าโต๊ะตัวนี้ใช่ไหม พวกเราบอกใช่ แล้วมันก็ตบโต๊ะดังปัง !!! พวกเราตกใจสะดุ้งกันทุกคน ตกใจเพราะว่า ขณะที่มือไอกิ๊กจะถูกหัวครูมันเหมือนว่ามือมันทะลุผ่านไปแล้วครูก็หายไปเลย ทุกคนเงียบบบบ กิ๊กมันก็อึ้งๆ สักพักพวกเราก็บอกมันว่าครูลัดดาวัลย์หายไปแล้ววว!!
บรรยากาศวังเวงมาก คิดว่าครูหายไปไหน เริ่มคิดว่าไม่ดีแล้ว ไอกิ๊กวิ่งออกมาจากห้องพวกเราก็วิ่งตามมัน พวกเราวิ่งกันออกจากหน้าห้องนั้นลงมา พอลงมาข้างล่างเลยตกลงว่ากลับบ้านกันเถอะ ไม่ต้องลาครูแล้วว พร้อมกับพูดคุยกันเกี่ยวสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ว่ามันคืออะไรกันแน่...?
**ครูลัดดาวัลย์ท่านหน้าตาแจ่มใส ไม่ใช่คนเล่นของแน่นอน หลังจากนั้นท่านยังมีชีวิตอยู่ปกติ ไม่เจ็บไม่ไข้ พวกเราสงสัยมากว่าทำไมถึงเห็นเป็นแบบนั้น และไม่รู้ด้วยว่าคนที่เราเห็นนั้นคือใครกันแน่?
ประการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นกับเราและเพื่อนๆของเรา ตอนสมัยเรียนประถม
เรื่องราวที่เราจะนำมาเล่า เราก็อยากจะมาปรึกษาเพื่อนๆด้วยว่ามันคืออะไร ??!!
มาเริ่มกันเลย....
เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนประถมศึกษาปีที่1 ตอนนั้นเป็นช่วงสอบปลายภาควันสุดท้าย โรงเรียนที่เราเรียนอยู่นั้นมีชื่อโรงเรียนลงท้ายด้วย มูลนิธิ ตอนนั้นเราทำข้อสอบเสร็จแล้ว เลยออกมารอเพื่อนอยู่หน้าห้องสอบ ใจเราตอนนั้นรู้สึกว่ายังไม่อยากกลับบ้าน รู้สึกอาลัย เหงาๆ คิดถึงเพื่อนๆ เพราะเดี๋ยวก็ต้องเลื่อนชั้น อาจจะต้องอยู่กันคนละห้องกับเพื่อน เรานั่งรอจนหมดเวลาสอบ เพื่อนๆที่เหลือก็ออกมาจากห้อง ขณะนั้นเวลาประมาณ 4 โมงเย็น ขณะที่เรากับเพื่อนกำลังเดินกลับบ้าน เราก็ไปเจอเพื่อนห้องเดียวกันที่มันสอบเสร็จก่อนหน้าเรา กำลังเดินสวนเรามาเข้าไปในโรงเรียน เรากับเพื่อนๆเลยเอ่ยทักว่าทำไมยังไม่กลับบ้าน กลุ่มพวกนั้นเลยตอบมาว่า "จะไปหาคุณครูลัดดาวัลย์ บอกว่าจะไปไหว้ลาแกสักหน่อย ไหนๆจะเลื่อนชั้นแล้ว พวกแกจะไปกับเราไหม" พวกเราได้ยินแบบนั้น เลยอยากจะไปลาครูด้วยเลยไปกับพวกมัน พวกเราเดินกลับเข้าไปในโรงเรียน เดินขึ้นอาคารหนึ่ง อาคารที่พวกเราสอบและเพิ่งเดินออกมา นึกภาพตามนะคะ อาคารเรียนนี้ เป็นอาคารแรกของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ เป็นอาคารไม้ 2 ชั้น เราเดินขึ้นบันไดไปบนชั้น2 เมื่อเดินขึ้นจากชั้นล่าง ตรงข้างหน้าจะเป็นระเบียงและทางเดิน เป็นทางแยกซ้ายขวาไปห้องเรียน ด้านขวาเป็นห้องสอบที่เราเพิ่งออกมา ตอนนั้นครูที่คุมสอบเก็บข้อสอบกลับไปหมดแล้ว
บรรยากาศดูวังเวง น่ากลัว พวกเราจึงหยุดคุยกันว่าครูลัดดาวัลย์ยังจะอยู่ที่ห้องหรือเปล่าหรือว่ากลับไปแล้ว ด้วยความไม่แน่ใจและอยากไปหาครูด้วย เลยตกลงกันว่าลองไปดูที่ห้องก่อนล่ะกัน เผื่อครูยังเก็บข้อสอบไม่เสร็จ ตอนนั้นเราจำได้ว่าครูลัดดาวัลย์แกคุ้มสอบห้องที่แกประจำชั้นอยู่ นั่นก็คือห้องเรียนของพวกเราเอง เราเดินไปทางซ้ายมือ ห้องเรียนอยู่ริมสุดของตัวอาคาร ขออธิบายห้องเรียนนี้นะคะ เพราะมันมีความพิเศษกว่าห้องอื่นๆอยู่ ที่ว่าห้องนี้มันเป็นห้องที่กว้างกว่าห้องอื่นๆ ในห้องมีไม้ระแนงกั้นแบ่งห้องไว้เป็นสองห้อง โดยส่วนหน้าเป็นห้องที่เราเรียน และส่วนหลังเป็นห้องโล่งๆ ส่วนใหญ่เวลามีงานโรงเรียน ครูมักจะพานักเรียนมาซ้อมรำที่ห้องนี้ แต่ที่แปลกคือ ในห้องนี้มีโต๊ะหมู่บูชา และพระพุทธรูปอยู่ด้วย พวกนักเรียนชอบพูดกันว่าห้องนั้นมีวิญญาณเลยต้องมีโต๊ะหมู่บูชาตั้งไว้ เราเรียนห้องนั้นเราก็ไม่เคยเจออะไร อีกอย่างครูก็จะพูดว่าเรื่องที่เล่ากันเป็นเรื่องไร้สาระ ที่นี้ไม่มีวิญญาณ แต่เรากลัวนะ รู้สึกกลัวห้องนั้นมาก เพราะมันมืดๆ น่ากลัว
กลับมาที่เรากับเพื่อนที่กำลังเดินไปที่ห้อง บรรกาศในห้องเรียนที่ไม่มีคนอยู่ดูน่ากลัวมาก มีเพื่อนบางคนพูดขึ้นมาว่าครูอาจจะไม่อยู่แล้วก็ได้ เย็นมากแล้ว ครูคงกลับไปแล้ว แต่พวกเราก็ยังเดินจนไปถึงหน้าห้อง พวกเราหยุดดู และมองเข้าไปในห้อง ในห้องเงียบมาก ไม่มีอะไร แต่มีบางอย่างที่ดูแปลกไป!! ณ ตอนนั้น เราสังเกตได้ว่าเราเห็น เห็นจริงๆไม่ได้ตาฝาด เราเห็นครูลัดดาวัลย์นอนอยู่บนโต๊ะ แล้วลอยขึ้นลอยลงซ้ำๆอยู่แบบนั้น ตอนนั้นใจหวั่นๆนะแต่ไม่ถึงกับตกใจจนร้องออกมา มันรู้สึกงงๆมากกว่า เราเห็นครูลัดดาวัลย์ใส่ชุดสีดำเหมือนในหนังเลย ชุดดำยาว นอนบนโต๊ะแขนแนบลำตัว ผิวซีด ขอบตาดำเป็นวงเหมือนแพนด้าเลย ภาพมันเหมือนขาวดำ ครูตัวแข็งทื่อแล้วลอยขึ้นลอยลง เหมือนกับว่าไม่เห็นพวกเราที่อยู่หน้าห้องเลย ตอนนั้นเรามองแกอยู่พักนึงสักประมาณครึ่งนาทีได้มั้ง แล้วเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ช่เรื่องปกติแล้ว เรามองไปหาเพื่อนๆที่ยืนอยู่ด้วยกัน ไม่มีใครเดินเข้าไปในห้องแต่สายตาทุกคคนกำลังมองเข้าไปในห้องเหมือนกัน แต่สีหน้าดูเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตอนนั้นเราคิดในใจว่า เพื่อนต้องไม่เห็นแน่ๆเลย เราเห็นคนเดียวแน่ๆ เรารู้สึกกลัวมาก เราก้าวถอยหลังไป 1 ก้าว ใจตอนนั้นคิดจะหนีกลับคนเดียวเพราะกลัวมากๆ แต่แล้วเราก็ได้ยินเสียงเพื่อนคนนึงชื่อสมภพ มันพูดขึ้นมาว่า มีใครเห็นครูลัดดาวัลย์นอนอยู่บนโต๊ะไหม
เท่านั้นแหละ เรานี้โคตรดีใจเลยยย แบบกูไม่ได้โดนคนเดียวแล้วโว้ย กูมีเพื่อนแล้วววววว เรารีบหันมามองหน้าสมภพกับเพื่อนๆ เพื่อนทุกคนมองหน้ามันแล้วพยักหน้าพร้อมกันแล้วพูดว่า เออ กูก็เห็นนว่ะ ความรู้สึกตอนนั้นกลัวมันก็กลัวนะแต่มันอุ่นใจที่มีเพื่อนร่วมชะตากรรมเหมือนกัน เรารีบมองไปยังครูลัดดาวัลย์ที่ยังลอยขึ้นลอยลงโดยที่แกไม่สนใจพวกเราเลย ระหว่างนั้นไอกิ๊ก เพื่อนอีกคนเดินขึ้นมาเรียกพวกเราจากด้านหลัง มันถามพวกเราว่ามาทำอะไรกัน เราหันไปมองมัน มันพูดว่ามันเห็นพวกเราเดินขึ้นมา มันเลยตามมาดู พวกเราเลยตอบไปว่ามาหาครูลัดดาวัลย์แล้วก็รีบเรียกไอกิ๊กมาดูว่ามันเห็นแบบที่พวกเราเห็นหรือเปล่า มันก็ทำหน้างงแล้วโชงกหน้าเข้าไปในห้อง แล้วมันก็ตอบว่าไม่เห็นมีไร พวกเราตกใจมากและถามมันว่าเห็นครูนอนอยู่บนโต๊ะไหม ลอยขึ้นลอยลงด้วย ไอกิ๊กมันก็ห้าวๆทอมๆหน่อยนะ มันเลยว่าพวกเราอ่ะอำมัน แล้วก็หาว่าพวกเราเพ้อเจ้อ กิ๊กมันไม่สนใจแล้วกำลังจะเดินกลับ ไอสมภพมันก็พูดขึ้นมาว่า ถ้าแกไม่เชื่อลองเดินเข้าไปในห้องดิ เท่านั้นแหละเงียบกันหมด ไอกิ๊ก็หันมาตอบว่า บ้าน่าอย่ามาอำ มาเดี่ยวมันเดินเข้าไปในห้องให้ดูเลย แล้วไอกิ๊กก็เดินเข้าไป พวกเราโคตรลุ้น ไอกิ๊กเดินไปในห้อง พวกเราก็บอกมันว่าให้เดินไปที่โต๊ะที่พวกเราเห็นครูนอนอยู่ ไอกิ๊กก็เดินไปนะ มันเดินเข้าไปยืนตรงหัวครูแล้ว มันก็หันมาบอกพวกเราว่ามันไม่เห็นจะมีอะไรเลย พวกเรางงมากก ทั้งที่เราเห็นว่ามันยืนอยู่ตรงหัวของครู ครูก็ยังลอยขึ้นลอยลงอยู่นะ แต่เริ่มลอยช้าลง ไอสมภพมันก็เลยบอกให้ไอกิ๊กมันเอามือตบลงบนโต๊ะ พวกเราได้ยินแบบนั้นก็อึ้ง คิดในใจว่าถ้ากิ๊กมันตบแล้วโดนหัวครูจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยความอยากรู้+มีคนเยอะด้วยเลยรอดูไอกิ๊กมัน ไอกิ๊กก็เริ่มออกอาการกลัวๆ มันทำท่าลังเล แต่ด้วยความที่มันห้าวๆกลัวว่าจะเสียฟอร์ม มันเลยบอกว่าเดี๋ยวมันตบโต๊ะให้ มันถามพวกเราว่าโต๊ะตัวนี้ใช่ไหม พวกเราบอกใช่ แล้วมันก็ตบโต๊ะดังปัง !!! พวกเราตกใจสะดุ้งกันทุกคน ตกใจเพราะว่า ขณะที่มือไอกิ๊กจะถูกหัวครูมันเหมือนว่ามือมันทะลุผ่านไปแล้วครูก็หายไปเลย ทุกคนเงียบบบบ กิ๊กมันก็อึ้งๆ สักพักพวกเราก็บอกมันว่าครูลัดดาวัลย์หายไปแล้ววว!!
บรรยากาศวังเวงมาก คิดว่าครูหายไปไหน เริ่มคิดว่าไม่ดีแล้ว ไอกิ๊กวิ่งออกมาจากห้องพวกเราก็วิ่งตามมัน พวกเราวิ่งกันออกจากหน้าห้องนั้นลงมา พอลงมาข้างล่างเลยตกลงว่ากลับบ้านกันเถอะ ไม่ต้องลาครูแล้วว พร้อมกับพูดคุยกันเกี่ยวสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ว่ามันคืออะไรกันแน่...?
**ครูลัดดาวัลย์ท่านหน้าตาแจ่มใส ไม่ใช่คนเล่นของแน่นอน หลังจากนั้นท่านยังมีชีวิตอยู่ปกติ ไม่เจ็บไม่ไข้ พวกเราสงสัยมากว่าทำไมถึงเห็นเป็นแบบนั้น และไม่รู้ด้วยว่าคนที่เราเห็นนั้นคือใครกันแน่?