สวัสดีครับ ผมเป็นโรคคลั่งผอมหรือกลัวอ้วนอ่ะครับ เมื่อก่อนไม่เป็นนะครับ
แต่ไม่รู้ทำไม เวลาผ่านไประยะหนึ่ง เกิดความคิดแปลกๆ ไม่กินอาหารแคลอรี่สูงเลย งดของทอด-มัน งดของหวานทั้งหมด

จากน้ำหนักประมาณ 55 ก็ลงมาเหลือแค่ 43 ในปัจจุบัน (ผมอายุ 23 ครับ สูง 166-167 ประมาณนี้ครับ)
แล้วคือ มันก็ปลีกตัวออกมาจากสังคมด้วยครับ ตอนแรกๆ ชวนเพื่อนไปกินข้าว ไปปาร์ตี้สังสรรค์ตลอด หลังๆมาไม่เลย
จะเลือกกินอาหารมื้อๆนึงไม่เกิน 300-350 แคลอรี่ ตกวันนึงประมาณ 1 พันไม่เกินนี้ครับ

หลังๆมามันเริ่มทนไม่ไหวอ่ะครับ เกิดอาการตบะแตกหรือ Binge eating disorder เช่น วันๆนึงกินเค้กไปอย่างน้อย 2-3ก้อน บราวนี่ 2 ชิ้น
คุกกี้ชิ้นใหญ่สตาร์บัคอีก 2 ชิ้น Snicker ใน7-11 อีกอย่างน้อย 2-3อัน และก็โดนัท 4-5 ชิ้น คือ กินจนกินไม่ไหวก็ยังกินต่อๆ

แล้วก็พอน้ำหนักขึ้นมาก็เครียด ก็จำกัดการกินอีก มันวนเป็นลูปอย่างงี้เรื่อยๆอ่ะครับ คือ 5-6วันจะเคร่งการกินมาก อีก 1 วันมันเหมือนพายุลงหรือตบะแตก
คล้ายๆกับ Cheat day นั่นแหละครับ แต่คือเวลาผมกินเสร็จจะรู้สึกผิดมากๆ แต่ไม่ได้ล้วงคอนะครับ กลัวครับ -..-

คือ ผมไปพบทั้งจิตแพทย์มาแล้ว คือ ท้อมากครับ คำพูดที่หมอพูดเหมือนเค้าสั่งๆ เค้าไม่ได้ให้กำลังใจเลย เคยนั่งสมาธิและธรรมะช่วยให้หาย
แต่ทำได้ไม่นานก็เลิกเพราะความอดทนต่ำ

ตอนนี้ผมวัด BMI ตัวเองได้ 15กว่าๆครับ
ใครมีคำพูดดีๆหรือช่วยกระตุ้นได้ไหมครับ ผมสงสารคุณแม่ครับ ผมอยากหาย แม่อยากเห็นผมกินข้าวให้เยอะขึ้น แต่ผมก็รับปากไปยังงั้น
แม่กลัวว่าผมจะเป็นอะไรไปก่อนแก แต่พอผมจะทำ ความย้ำคิดย้ำทำมันก็วนลูปกลับมาในหัว ว่าต้องกินเฉพาะแค่ๆนี้ๆต่อวันนะ เดี๋ยวอ้วน บลาๆ

อยากหายครับ เป็นมาได้ 2 ปี แล้วครับ อาการที่พบได้ชัดเลยคือ ความดันต่ำมากครับ 80/50 หรือ ผมร่วงเยอะ
ใครมีคำแนะนำดีมั่งไหมครับ T^T