ช่วงนี้การพูดคุยกันในกลุ่มไลน์ มักจะเป็นการคุยปรับทุกข์กันเรื่องเศรษฐกิจ คนหนึ่งปรับทุกข์เรื่องเค้าถูกบริษัทจ้างให้ออกจากงานเนื่องจากผลประกอบการของบริษัทติดลบติดต่อกันมาหลายเดือน และบริษัทไม่สามารถประคองกิจการต่อไปได้อีก จึงค่อยๆปลดพนักงานออก และได้ถามเพื่อนๆในกลุ่มว่าใครพอมีลู่ทางหรือแนะนำงานให้ได้บ้าง


ส่วนเพื่อนอีกคนหนึ่งเธอเป็นเด็กนักเรียนอังกฤษ ลูกสาวนายพลทหารซึ่งปลดเกษียณ เธอเปิดบริษัท รปภ.เอง ก่อนหน้านั้นธุรกิจไปได้สวย ฟู่ฟ่ามาก แต่เมื่อคืนเธอสารภาพว่า เธอคงต้องปิดบริษัทในไม่ช้านี้ เพราะลูกค้ารายใหญ่ของเธอหลายรายไม่ยอมชำระหนี้ และ หนีหนี้ไปดื้อๆ ส่วนรายย่อยๆก็ดึงดีลลากยาวไปเรื่อยๆ จากเดือน เป็น สองเดือน สามเดือน และ สุดท้ายก็บอกเธอว่าไม่มีจ่าย อีกทั้งพนักงานบัญชีก็ยักยอกเงินบริษัทเองอีกต่างหาก จนเธอบอกว่าไม่ไหวแล้ว... เหนื่อย !

พี่อีกคนเป็นเจ้าของบริษัททำธุรกิจเกี่ยวกับนิตยสารและเวปไซต์โฆษณามาเกือบ 20 ปีในเชียงใหม่ เป็นนิตยสารไกด์บุค Free Copy นิตยสารของพี่เค้าแตกไลน์ออกมาหลายเล่มหลายสไตล์ แต่ตอนนี้ลดเหลืออยู่เพียงแค่ 4 เล่ม แต่ละเล่ม AD.ลดลงเยอะมาก ตอนแรกพี่คนนี้ยังไว้ฟอร์ม ไม่กล้าบอกเพือนๆในไลน์ แต่พอมีคนขอให้พี่เค้าช่วยรับเพื่อนคนที่เป็นเซลล์ไปทำงานด้วย พี่เค้าถึงได้เปิดเผยว่า ตัวพี่เองก็ทุลักทุเลพอสมควรในตอนนี้ แค่พนักงานในบริษัทไม่ถึง 20 คนที่ต้องดูแลและประคับประคองกันไปนี่ก็ไม่รู้ว่าจะไปรอดถึงซักกี่น้ำ (พี่เค้าบอกอย่างงั้น)

หันมามองตัวเองบ้าง เมื่อวานนี้ราคาขี้ยางตก กก. ละ 29 .50 บาท ขายตันหนึ่งได้ 29,500 บาท แบ่งคนละครึ่งกับคนกรีดได้คนละ 14,750 บาท (ตอนนี้ราคายางไม่ดี ค่าจ้างกรีดยางจึงเป็น 50 : 50 ) ฝนแล้งแบบนี้สวนยางก็แห้งอีกหน่อยก็กรีดยางไม่ได้เพราะจะเป็นการรีดน้ำยางเกินไป เดี๋ยวอีกหน่อยต้นยางจะตายเสียเปล่าๆ

ฝนก็แล้งน้ำในบ่อก็แห้งและร้อน จขกท. ยังเอาลูกปลาที่จะเลี้ยงชุดใหม่มาลงบ่อไม่ได้ ไม่งั้นตายหมด ข้าวในนาที่หว่านรอฝน ก็ยังไม่มีทีท่าว่าฝนจะตกแต่อย่างใด ปกติทำนาดำแม้ฝนทิ้งช่วงก็ยังสามารถสูบน้ำจากบ่อขึ้นมาใส่นาได้ แต่ปีนี้ทดลองทำนาหว่านแบบตกกระไดพลอยโจนเพราะฝนแล้งผิดปกติ จึงไม่ได้เตรียมการเรื่องระบบน้ำสำหรับทำนาหว่าน ก็คงต้องรอฝนอย่างเดียว ถ้าฝนไม่ตกก็เจ๊งบ๊งกันตั้งแต่หัวปีกันทั้งตำบลอะแหละ

ครอบครัวของ จขกท. ตอนนี้ก็ต้องประหยัดในการใช้จ่าย จะซื้อจะใช้เงินต้องคิดแล้วคิดอีก น้องชายเป็นสัตวแพทย์ เปิดคลีนิคตอนกลางวัน ส่วนตอนกลางคืน ต้องไปฝึกกรีดยาง เพราะวางแผนไว้ว่าปีหน้าเราจะกรีดยางเอง ไม่อย่างนั้นต้องมานั่งจ่ายค่าจ้างกรีดยาง 50 % อย่างนี้ เราไม่ไหวอะ  และกำลังจะทำบ่อเลี้ยงกบขายลูกฮวก (ลูกอ๊อด) กับเลี้ยงไก่ไข่ เป็นการเกษตรระยะสั้น เพื่อหาเงินมาใช้จ่ายหมุนเวียนในครัวเรือนในช่วงเศรษฐกิจย่ำแย่แบบนี้

.... เฮ้อ ! มองไปทางไหนก็ตีบตันไปหมด ชาวไร่ชาวนาไม่มีเงิน  พนักงานบริษัทถูกปลดออกจากงาน เจ้าของธุรกิจขาดสภาพคล่อง ธุรกิจส่งออกเดี้ยง ท่องเที่ยวเงียบเหงาเป็นป่าช้า ธุรกิจบริการที่เกี่ยวข้องก็ง่อยตามไปด้วย นักลงทุนขาดความเชื่อมั่นหอบเงินหนีไปลงทุนประเทศอื่น  รัฐบาลก็ยังกู้เงินหรือไปเชิญใครให้มาลงทุนในเมกกะโปรเจคยังไม่ได้  แล้วเราจะเป็นยังไงคะ ?

อยากถามเพื่อนสมาชิกว่า ท่านเป็นยังไงกันบ้าง สบายดีรึป่าว ธุรกิจ การงาน ได้รับผลกระทบมากน้อยยังไงบ้างคะ ? มีแนวทางรับมือกับปัญหายังไง ปรับตัวกันยังไงบ้าง ? ใครมีประสบการณ์ประสบผลสำเร็จในการทำธุรกิจหรือฝ่าอุปสรรค์ปัญหาต่างๆมาได้จากวิกฤติเศรษฐกิจที่ผ่านมา หรือ มีคำแนะนำต่างๆ ก็เอามาแชร์เป็นวิทยาทานให้กับเพื่อนๆได้นะคะ