ตอนนี้ตั้งครรภ์ได้8เดือนแล้วค่ะ กำหนดคลอดปลายเดือนหน้า มีอาการซึมเศร้า ไม่มีกำลังใจที่จะคลอดลูก ไม่อยากมีชีวิตอยู่
งานที่ทำเป็นประจำตอนนี้คือ เลี้ยงลูก 2ขวบครึ่ง. กับทำธุรกิจส่วนตัวด้านการดูแลสุขภาพธรรมชาติบำบัด
ปกติเป็นคนร่าเริง มองโลกในแง่ดี อยู่กับธรรมชาติ ชอบงานดูแลสุขภาพ
รู้สึกว่าตัวเองมีความผิดปกติด้านจิตใจ มาประมาณ1เดือน
สาเหตุน่าจะเกิดจาก เมื่อ2เดือนที่ผ่านมา สามีได้รับหลานวัย7ขวบมาเลี้ยง และเราช่วยเลี้ยงไม่ไหว (เนื่องจากท้องแก่ และหลานมีปัญหาจากภาวะอารมณ์ที่ค่อนข้างรุนแรง)จึงได้ตัดสินใจแยกกันอยู่ มาได้1เดือนแล้ว และสามีจะมาหาเฉพาะวันเสาร์ อาทิตย์ แต่สามีชอบโทรมาเล่าปัญหาในการเลี้ยงหลานให้ฟังมาตลอด
เช่น เรียนไม่ทันเพื่อน ต้องได้ย้ายห้องเรียน มาตลอด จากห้อง 1 ตกมาห้อง2 3 4 ค่าใช้จ่ายมากขึ้น ต้องส่งเรียนพิเศษ
วันนี้ทำกระเป๋านักเรียนหาย วันต่อมาไปรับที่โรงเรียนไม่เจอ ฯลฯ และสุดท้ายของการคุย สามีก็จะบ่นเราว่า ไม่คิดที่จะช่วยแบ่งเบาภาระ
แค่เลี้ยงหลานให้อีกคนทำไมถึงช่วยเลี้ยงไม่ไดั งานเค้าเยอะ ทำไมต้องให้เค้าจัดการทุกเรื่อง เราโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมถึงจัดการกับอารมณ์เด็กตัวแค่นี้ไม่ได้
เป็นคู่ชีวิตกัน มันต้องช่วยกันแก้ปัญหา ไม่ใช่ให้เค้าต้องมารับผิดชอบคนเดียว
พอเราฟังแล้ว เราก็สงสารสามีนะ ก็เข้าใจว่าที่เค้ารับหลานมาเลี้ยง เพราะความจำเป็นหลายๆอย่าง เลยบอกไปว่า ให้เอามาให้เราเลี้ยงช่วงเสาร์ อาทิตย์ ดูก่อน ว่าเราจะรับมือกับเค้าไหวมั้ย ช่วงแรกๆ เด็กมาอยู่ด้วย ก็ชอบทำลายของ ใช้ดินสอเจาะโซฟา ทุบกระถางต้นไม้หน้าบ้านเล่น แรกๆ เราก็บอกสามี ว่าหลานเธอทำแบบนี้นะ สามีบอกว่า
ต้องให้เค้าค่อยๆ ปรับตัว เรื่องแค่นี้อย่าเก็บมาเป็นปัญหา ระยะเวลานิดเดียวจะให้เด็กตรงแบบไม้บรรทัดได้อย่างไร
ช่วงหลัง ๆ เราเลยไม่บอกค่ะ เราแก้ปัญหาโดยการเฉยๆ ปล่อยเค้าไป เค้าทำของแตก เราก็เก็บทิ้ง อะไรพอซ่อมได้ ก็ซ่อม
มีอยู่ครั้งนึง เราต้องออกไปทำธุระกับสามีนอกบ้าน เราบอกกับสามีว่าไปไม่นาน ฝากหลานไว้กับ ลูกน้องก่อน
พอทำธุระเสร็จ สามีก็แวะไปหาเพื่อนคุยกันจนเย็น ลูกน้องโทรมาบอกเราว่าหลานไม่ยอมกินข้าว สามีได้ยินเราคุยกับลูกน้อง ก็โวยวายหนักมาก
ว่าไปทำอะไรให้หลานเค้าเครียด ถึงไม่ยอมกินข้าว เป็นเพราะเราที่ไม่ยอมให้หลานเค้ามาด้วย ตัวปัญหาไม่ได้เกิดจากเด็ก แต่เป็นเพราะเราที่ไม่คิดจะปรับตัวเข้าหาเด็ก
คือความรู้สึกเราตอนนี้ เหมือนตัวเองไร้ค่ามาก ทำอะไรก็ผิด ไม่อยากมีชีวิตอยู่ เคยหยุดงานอยู่บ้านกับลูก2คน ก็คิดอยากฆ่าตัวตาย แต่ก็เห็นกับลูก วัยสองขวบครึ่ง
เราจะแก้ปัญหาอย่างไร กลัวว่าจะมีผลกระทบกับลูกในท้อง เดือนหน้าคลอดลูกต้องเลือกผ่าคลอดมั้ย เพราะสภาพจิตใจแย่มาก
หรือเราต้องปรึกษาจิตแพทย์ ยิ่งช่วง4-5 วันมานี้ อาการยิ่งหนัก เพราะกินไม่ได้ นอนไม่หลับ นอนกอดลูก ร้องไห้ทุกคืน งานก็ทำไม่ไหว ไม่มีกะจิตกะใจจะทำ
เรารู้สึกว่าปัญหามันเล็กน้อยมาก แต่เป็นเพราะสภาพจิตใจของคนทัองหรือป่าวที่ทำให้เราคิดมาก
อยากถามคุณแม่บ้านว่าถ้าคุณตกอยู่ในสภาวะแบบนี้ คุณจะทำอย่างไร และอยากถามคุณสามีว่า ถ้าคุณรู้ว่าอาการของภรรยาเป็นแบบนี้ คุณจะแก้ไขอย่างไร
ปัญหาครอบครัว อยากให้คนมีครอบครัวได้อ่าน อยากให้ทำอะไรก็คิดถึงจิตใจของอีกฝ่ายบ้าง
งานที่ทำเป็นประจำตอนนี้คือ เลี้ยงลูก 2ขวบครึ่ง. กับทำธุรกิจส่วนตัวด้านการดูแลสุขภาพธรรมชาติบำบัด
ปกติเป็นคนร่าเริง มองโลกในแง่ดี อยู่กับธรรมชาติ ชอบงานดูแลสุขภาพ
รู้สึกว่าตัวเองมีความผิดปกติด้านจิตใจ มาประมาณ1เดือน
สาเหตุน่าจะเกิดจาก เมื่อ2เดือนที่ผ่านมา สามีได้รับหลานวัย7ขวบมาเลี้ยง และเราช่วยเลี้ยงไม่ไหว (เนื่องจากท้องแก่ และหลานมีปัญหาจากภาวะอารมณ์ที่ค่อนข้างรุนแรง)จึงได้ตัดสินใจแยกกันอยู่ มาได้1เดือนแล้ว และสามีจะมาหาเฉพาะวันเสาร์ อาทิตย์ แต่สามีชอบโทรมาเล่าปัญหาในการเลี้ยงหลานให้ฟังมาตลอด
เช่น เรียนไม่ทันเพื่อน ต้องได้ย้ายห้องเรียน มาตลอด จากห้อง 1 ตกมาห้อง2 3 4 ค่าใช้จ่ายมากขึ้น ต้องส่งเรียนพิเศษ
วันนี้ทำกระเป๋านักเรียนหาย วันต่อมาไปรับที่โรงเรียนไม่เจอ ฯลฯ และสุดท้ายของการคุย สามีก็จะบ่นเราว่า ไม่คิดที่จะช่วยแบ่งเบาภาระ
แค่เลี้ยงหลานให้อีกคนทำไมถึงช่วยเลี้ยงไม่ไดั งานเค้าเยอะ ทำไมต้องให้เค้าจัดการทุกเรื่อง เราโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมถึงจัดการกับอารมณ์เด็กตัวแค่นี้ไม่ได้
เป็นคู่ชีวิตกัน มันต้องช่วยกันแก้ปัญหา ไม่ใช่ให้เค้าต้องมารับผิดชอบคนเดียว
พอเราฟังแล้ว เราก็สงสารสามีนะ ก็เข้าใจว่าที่เค้ารับหลานมาเลี้ยง เพราะความจำเป็นหลายๆอย่าง เลยบอกไปว่า ให้เอามาให้เราเลี้ยงช่วงเสาร์ อาทิตย์ ดูก่อน ว่าเราจะรับมือกับเค้าไหวมั้ย ช่วงแรกๆ เด็กมาอยู่ด้วย ก็ชอบทำลายของ ใช้ดินสอเจาะโซฟา ทุบกระถางต้นไม้หน้าบ้านเล่น แรกๆ เราก็บอกสามี ว่าหลานเธอทำแบบนี้นะ สามีบอกว่า
ต้องให้เค้าค่อยๆ ปรับตัว เรื่องแค่นี้อย่าเก็บมาเป็นปัญหา ระยะเวลานิดเดียวจะให้เด็กตรงแบบไม้บรรทัดได้อย่างไร
ช่วงหลัง ๆ เราเลยไม่บอกค่ะ เราแก้ปัญหาโดยการเฉยๆ ปล่อยเค้าไป เค้าทำของแตก เราก็เก็บทิ้ง อะไรพอซ่อมได้ ก็ซ่อม
มีอยู่ครั้งนึง เราต้องออกไปทำธุระกับสามีนอกบ้าน เราบอกกับสามีว่าไปไม่นาน ฝากหลานไว้กับ ลูกน้องก่อน
พอทำธุระเสร็จ สามีก็แวะไปหาเพื่อนคุยกันจนเย็น ลูกน้องโทรมาบอกเราว่าหลานไม่ยอมกินข้าว สามีได้ยินเราคุยกับลูกน้อง ก็โวยวายหนักมาก
ว่าไปทำอะไรให้หลานเค้าเครียด ถึงไม่ยอมกินข้าว เป็นเพราะเราที่ไม่ยอมให้หลานเค้ามาด้วย ตัวปัญหาไม่ได้เกิดจากเด็ก แต่เป็นเพราะเราที่ไม่คิดจะปรับตัวเข้าหาเด็ก
คือความรู้สึกเราตอนนี้ เหมือนตัวเองไร้ค่ามาก ทำอะไรก็ผิด ไม่อยากมีชีวิตอยู่ เคยหยุดงานอยู่บ้านกับลูก2คน ก็คิดอยากฆ่าตัวตาย แต่ก็เห็นกับลูก วัยสองขวบครึ่ง
เราจะแก้ปัญหาอย่างไร กลัวว่าจะมีผลกระทบกับลูกในท้อง เดือนหน้าคลอดลูกต้องเลือกผ่าคลอดมั้ย เพราะสภาพจิตใจแย่มาก
หรือเราต้องปรึกษาจิตแพทย์ ยิ่งช่วง4-5 วันมานี้ อาการยิ่งหนัก เพราะกินไม่ได้ นอนไม่หลับ นอนกอดลูก ร้องไห้ทุกคืน งานก็ทำไม่ไหว ไม่มีกะจิตกะใจจะทำ
เรารู้สึกว่าปัญหามันเล็กน้อยมาก แต่เป็นเพราะสภาพจิตใจของคนทัองหรือป่าวที่ทำให้เราคิดมาก
อยากถามคุณแม่บ้านว่าถ้าคุณตกอยู่ในสภาวะแบบนี้ คุณจะทำอย่างไร และอยากถามคุณสามีว่า ถ้าคุณรู้ว่าอาการของภรรยาเป็นแบบนี้ คุณจะแก้ไขอย่างไร